Morgunblaðið - 20.07.1958, Page 3

Sunnudagur 20. júlí 1958
MOPCT'VTÍT 4»JÐ
3
Sr. Jónas Císlason:
Daglegt brauð
7. sunnd. eftir trinitatis:
Mark. 8, 1-9.
Eitt af því, sem öðru fremur
einkennir líf okkar mannanna, er
hin daglega vinna. Við þurfum að
fullnægja þörfum líkama okkar
til þess að viðhalda líkamslífinu.
Það hefur stundum verið sagt, að
líf okkar sé brauðstrit frá vöggu
til grafar. Það gildir jafnt um
alla menn.
Heilög ritning sýnir okkur ber-
le0u, að Guð tekur fullt tillit til
þessara líkamlegu þarfa okkar.
Guðspjallið í dag segir okkur frá
því, að Jesús var með lærisvein-
um sínum úti á óbyggðum stað.
Eins og oft endranær var mikill
mannfjöldi hjá þeim. Fólkið
hafði séð táknin, sem hann gjörði.
Það hafði hrifizt eins og svo oft
áður.
Jesús rennir augum yfir mann-
fjöldann. Hann gjörir sér strax
ljósa grein fyrir þörf fólksins.
Það hafði lengi verið hjá honum
og var orðið hungrað. Því snýr
hann sér til lærisveinanna og seg-
ir, að hann verði að hjálpa fólk-
inu
Lærisveinarnir sáu engin ráð.
Mannlega talað virtust öll sund
lokuð. Hér voru þúsundir manna
úti á óbyggðum stað. Þeim virt-
ist í ’algert öngþveiti komið. Og
þá fyrst gerðist undrið. Jesús
Kristur tekur brauðin sjö og fá-
eina smáfiska, blessar og deilir
þeim síðan út á meðal fólksins
svo að allir urðu mettir.
Hann gjörir ekki allltaf slík
kraftaverk til þess að afla fæðu.
Oft sendi hann lærisveina sína
til þess að kaupa brauð. Við
minnumst einnig freistingafrá-
sögunnar. Satan reynir að freista
Jesú til að breyta steinum í
brauð og seðja hungur sitt eftir
fjörutíu s^ólarhringa föstu. En
Jesús gjörði það ekki. Hann vann
aldrei kraftaverk í eigingjörnum
tilgangi, heldur aðeins til þess
að gjöra nafn Guðs dýrlegt. Þá
fyrst þegar allt virtist útilokað,
kom hann og líknaði, leysti úr
þörfum manna.
Þetta er ekki í eina skiptið,
sem Jesús sýnir berlega, að Guð
láti sér annt um að uppfylla
líkamlegar þarfir okkar. í fjall-
ræðunni segir hann : „Verið ekki
áhyggjufullir um líf yðar, hvað
þér eigið að eta og hvað þér eig-
ið að drekka, ekki heldur um
líkama yðar, hverju þér eigið
að klæðast. Er ekki lífið meira
en fæðan og líkaminn meira en
klæðnaðurinn? Lítið til fugla
himinsins, þeir sá ekki né upp-
skera og þeir safna ekki heldur
í hlöður, og yðar himneski faðir
fæðir þá. Eruð þér ekki miklu
fremri en þeir? . - . Segið því
ekki áhyggjufullir: Hvað eigum
vér að eta? eða: Hverju eigum
vér að klæðast? Því að eftir
öllu þessu sækjast heiðingjarnir,
og yðar himneski faðir veit, að
þér þarfnizt alls þessa. En leitið
fyrst ríkis hans og réttlætis, og
þá mun allt þetta veitast yður
að auki. Verið því ekki áhyggju
fullir um morgundaginn, því að
morgundagurinn mun hafa sínar
áhyggjur. Hverjum degi nægir
sin þjáning".
Hið sama segir Jesús okkur, er
hann kennir okkur að biðja: Gef
oss i dag vort daglegt brauð. Við
megum biðja Guð um daglegar
þarfir, já, meira en megum, við
eigum að gera það. Og þá eigum
við um leið að treysta Guði. Hann
hefur allt vald á himni og jörðu.
Hann hefur sagt okkur að biðja.
Hví þurfum við þá að efast?
Við berum oft þungar áhyggjur
og stórar um daglega afkomu
okkar. Við þurfum að læra að
treysta Guði og trúa orðum hans
bókstaflega. Hann heíur sagt okk
ur að biðja sig og vera áhyggju-
laus um morgundaginn. Við þurf-
um að læra að breyta eftir þeim
orðum og varpa áhyggjum okkar
á hann.
Jesús sagði eitt sinn: „Aflið
yður ekki þeirrar fæðu, sem eyð-
ist, heldur þeirrar fæðu, sem
varir til eilífs lífs og mannssonur-
inn mun veita yður“.
Ýmsir misskilja þessi orð hans
og telja, að í þeim felist lítils-
virðing á hinu daglega starfi. Það
sé mest um vert fyrir okkur að
hugsa sem allra- minnst um það,
sem þessu lífi kemur við og hætta
þessu sífellda brauðstriti. Guð
muni sjá fyrir öllum þörfum
okkar. Við getum því lagt hend-
ur í skaut og verið algerlega
áhyggjulaus um framtíðina.
Það er satt, að við megum og
eigum að horfa til framtíðarinn-
ar í fullu trausti til Guðs. En það
jafngildir engan veginn því, að
allt, sem kemur þessu lífi við og
viðhaldi þess, sá einskis virði eða
jafnvel skaðlegt. Guð hefur
aldrei ætlað okkur til leti eða
ómennsku. Þvert á móti. Guð
ætlast til fullrar trúmennsku af
okkur í hinu daglega starfi. Það
á að vera þjónusta við hann,
guðsþjónusta. Það er hinn réttí
kristilegi skilningur á gildi starfs
ins.
En hvað á hann þá við með
þessum orðum? Jú, hann vill vara
okkur við. Öflun þeirrar fæðu,
sem eyðist, má aldrei verða að-
alatriðið í lífi okkar. Brauðstrit-
ið má aldrei blinda okkur svo,
að við missum sjónar af Guði.
Tilgangur Guðs með sköpun
mannsins var engan veginn sá
einn, að hann uppfyllti allar
þarfir líkama síns. Efnið er ekki
allt, eins og efnishyggjan vill
vera láta. Slík hugsun er Guði
andstæð. Þótt viðhald líkamslífs-
ins sé nauðsynlegt, er þó annað
enn nauðsynlegra, því að hvað
stoðar það manninn, þótt hann
eignist allan heiminn, ef hann
bíður tjón á sálu sinni?
Jesús varar einnig við sinnu-
leysinu. Mannfjöldinn, sem
neytti brauðsins og fiskanna, sá
aðeins hið efnislega. Þeir urðu
mettir. Þeir sáu aðeins brauðið
í undrinu, en sjálft undrið í brauð
inu var þeim hulið. Þeir sáu ekki
dýrð Guðs í því, sem gerðist.
Þess vegna skildu þeir ekki þann
boðskap, sem það hafði að flytja
þeim frá Guði.
Hver er sá boðskapur? Það,
sem Jesús Kristur leggur áherzlu
á, er þetta: Leitið fyrst ríkis Guðs
og réttlætis, og þá mun allt þetta
veitast yrðu að auki. Aðalatriðið
í lífi hvers manns er afstaða hans
til Guðs. Mettunin er einmitt
táknmynd þess, er Jesús var kom
inn í heiminn til þess að vinna.
Hann var kominn til þess að
fórna sér, gefa líf sitt okkur
mönnunum til lífs.
Eins og hann deildi út brauðinu
meðal fólksins, svo að allir urðu
mettir, þannig gaf hann líf sitt,
öllum mönnum til þeirrar fæðu,
sem varir til eilífs lífs. í trúnni á
hann eignumst við eilífa lífið.
Hann var ekki kominn í heim
inn til þess eins að lina líkam-
lega þjáning og kvöl eða seðja
hungur manna eftir brauði. Þetta
allt var aðeans tákn, sem benvi
fram til hins, sem var tilgangur-
inn með komu hans inn í þennan
heim.
Hann var kominn í heiminn til
þess að írelsa okkur mennina,
leiða okkur til samfélags við
Guð. Okkur er bent á krossinn.
Sú fórn, sem hann færði þar, er
fullgild fyrir alla. Þar þarf engu
við að bæta.
Þegar við biðjum: Gef oss í dag
vort daglegt brauð, þá biðjum
við Guð ekki aðeins um jarðnesk
ar nauðsynjar. Þá biðjum við
einnig um brauð lífsins, Jesúm
Krist sjálfan. Og hverjum kristn
um manni verður sú bæn aðal-
atriðið, því að hann veit, að allt
Fulltrúar á fundi Norræna vinnuveitendasam bandsins, sem hér heldur fund um þessar mund-
ir ,fóru í gærmorgun til Grænlands og voru væntanlegir aftur hingað til lands um kl. 21 í
gærkvöldi. Ferðinni var heitið til Meistaravíkur til þess að skoða námurekstur Norræna námu-
félagsins. Myndin var tekin á Reykjavíkurflug velli í þann mund er ferðafólkið steig um borð
í Sólfaxa. (Ljósm. Sv. Sæm.)
Erfitt að taka hér lit bvikmyndir
vegna sólarleysis,
segir ítalskur kvikmyndatökumaður
HÉR hafa að undanförnu dvalizt
þrír ítalir við kvikmyndatöku.
Tveir þeirra, þeir Federico
Magnaghi og Nando Forni eru
nýfarnir heim, en hinn þriðji,
Max Magnaghi, er hér enn og
bíður eftir góðu veðri til að geta
flogið inn yfir Heklu og náð
myndum af henni.
Þeir félagar hafa ferðazt um
landið, farið til Mývatns og Akur
eyrar og ofurlítið inn á hálendið
og kvikmyndað þætti ;r atvinnu-
lífinu og þjóðlífinu, eins og t.d.
vinnu í hvalstöðinni í Hvalfirði
og 17. júní hátíðahöld í Reykja-
vík.
Markmiðið með ferðinni er þrí
þætt. í fyrsta lagi að taka 20 mín
útna kvikmyndir í litum af landi
og þjóð, sem nota á sem auka-
myndir í ítölskum kvikmynda-
húsum. En kvikmyndahúsin þar
í landi eru skylduð til að sýna
fræðslumynd á undan hverri
langri kvikmynd. Ríkið útvegar
slíkar myndir og dreifir þeim.
í öðru lagi taka þeir félagar
hér kvikmyndir í hvítu og svörtu
fyrir ítalska sjónvarpið, en einn
þeirra er starfsmaður sjónvarps-
ins í Mílanó. Sagði Magnaghi,
þegar fréttamaður blaðsins átti
tal við hann í gær, að kvikmy'nd-
ir frá íslandi mundu þykja girni
legar, þar sem ekkert framboð
hefur verið á þeim á Ítalíu, og
að sjónvarpið legði mikið upp úr
því að fá óvenjulegt efni fyrir
áhorfendur sína. *
í þriðja lagi hafa ítalirnir tek-
ið hér ljósmyndir í litum, sem
ætlaðar eru ítölskum myndablöð
um.
Fréttamaður spurði Magnaghi
hvernig væri að kvikmynda hér,
og lét hann ekki sem bezt yfir
því. Til að fá góðar litmyndir
þyrfti sól. Litir og skuggar kæmu
þá bezt fram. Hér kæmi sólin
alltaf snögglega fram á milli
skýja og þegar kvikmyndamað-
urinn væri búinn að koma sér
fyrir og stilla öll sín tæki með
tilliti til birtunnar og baksviðs-
ins, væri sólin horfin aftur bak
hitt veitist honum að auki í hon-
um.
Mestur hluti ævi okkar fer til
þess að afla jarðneskra nauð-
synja, þeirrar fæðu, sem eyðist.
Hve miklum tíma verjum við til
öflunar hinnar eilífu fæðu? Öll
þekkjum við, hve umhugsunin
um tímanlega velferð okkar get-
ur valdið okkur áhyggjum og
heilabrotum. Hversu miklum
tíma eyðum við til þess að hugsa
um eilífðarvelferð okkar?
Höfum við aflað okkur þeirrar
; fæðu, sem varir til eilífs lífs? Það
er mikilvægasta spurning lífsins.
Jónas Gíslason.
við ský. Að vísu væri hægt að
taka kvikmyndir í sólarlausu
veðri, en það gæfi lakari árang-
ur. Aftur á móti væri hægt að
vinna hér næstum allan sólar-
hringinn á sumrin. Á Ítalíu
þyrftu menn að hætta vegna
rökkurs um kl. 7 á kvöldin, en
meðan dagurinn entist væri þar
alltaf hægt að reikna með hent-
ugu veðri.
Það sem hafði mest áhrif á
þennan ítala á íslandi var sól-
arlag við Mývatn og Dimmu-
borgir, „sem eru eins og stórfeng
legar rústir“, sagði hann. Annars
sagði hann að landslagið hér á
landi hefði ekki komið sér á
óvart. Miðhluti landsins líktist
mjög þeim hluta Alpafjallanna,
sem er yfir 2000 metra hæð. Það
væri sama gróðurleysið og jurtir
teygðu sig af veikum mætti upp
á milli steina. Eins vær hann
kunnugur þeim stöðum á Ítalíu,
þar sem væru hraun.
EINAR Kristjánsson, forstjóri,
Akureyri, verður sextugur á
morgun.
Hann er fæddur að Hrauni í
Fljótum, sonur hjónanna Rósu
Einarsdóttur og Kristjáns Kristj
ánssonar. Ungur að aldri fluttist
hann með foreldrum sínum til
Siglufjarðar og ólst þar upp. —
Einar var ekki nema 13 ára gam-
all er hann fór að vinna við af-
greiðslu á lyfjum hjá Guðmundi
Hallgrímssyni, lækni, en gerðist
starfsmaður við apótekið á Eyr-
arbakka árið 1919. Árið 1927 sett
ist hann að á Siglufirði og vann
þar óslitið við lyfjabúðina þar
til hann flutti búferlum til Ak-
ureyrar árið 1948. Þar í bænum
Aftur á móti komu íbúar lands
ins honum þægilega á óvart.
Hann kvaðst hafa ferðast víða,
og alls staðar kæmi þsð fyrir að
ferðamaðurinn rækist á önug-
lynda bílstjóra, dyraverði eða
eitthvert óliðlegt fólk. Hér hefðu
þeir félagar aftur á móti ekki í
eitt einasta skipti mætt öðru en
elskulegheitum. Þeir hefðu þó
átt samskipti við fólk af öllum
stéttum, sveitafólk úti á landi
jafnt sem forseta íslands. Líkti
hann ísiendingum við eina stóra
fjölskyJd.u, þar sem enginn væri
öðrum æðri.
Hann sagði þá félaga vera
ákaflega ánægða með ferðina, og
hefðu þeir hug á að koma aftur
seinna og taka þá kvikmyndir
í nóvember eða desembermán-
uði. Að vísu væri ferðalag hingað
í efnisleit ákaflega dýrt, en sjón-
varpið hefði líka miklar tekjur,
bæði af* afnotagjöldum og aug-
lýsingum, sem skotið væri inn á
milli dagskrárliða.
Fylgdarmaðúr ítalanna um
landið var Axel Jónsson, sund-
laugarvörður. Aðeins þrisvar
Framhald á bls. 19.
hefur hann verið forstjóri Efna-
gerðar Akureyrar,
Auk erilssams starfs hefur
Einar Kristjánsson haft mikil af-
skipti af félagsmálum um dag-
ana. Sérstakega hefur hann kom-
ið við sögu íþróttahreyfingarinn-
ar, verið formaðurSkíðasambands
íslands í mörg ár, átt sæti í
íþróttaráði Akureyrar og verið í
stjórn Knattspyrnufélags Akur-
eyrar. Fyrir margþætt störf sín
í þágu íþróttamálanna hefur
hann verið sæmdur gullmerki
ISÍ. Þá hefur hann verið í stjórn
Iðnrekendafélags Akureyrar og
starfað mjög mikið í Oddíellow-
reglunni á Akureyri. Bæði á
Siglufirði og Akureyri hefir Ein-
ar verið í sveit forustumanna
Sjálfstæðisflokksins og stjórnað
þar skrifstofum flokksins fyrir
kosningar af miklum dugnaði.
Einar Kristjánsson er kvænt-
ur Ólöfu ísaksdóttur, frá Eyr-
arbakka, hinni mætustu konu.
Hafa þau eignast 3 börn, Dóró-
theu, sem gift er Gisla Eylands,
póstafgr.m. á Akureyri, Ólaf stud.
jur. og Boga, sem stundar nám í
menntaskóla.
Einar er ætíð glaðvær og ljúf-
ur í viðmóti, samvinnulipur og
tillögugóður. Á Sjálfstæðisfé). á
Akureyri sérstakar þakkir að
gjalda honum fyrir ötult og heiila
drjúgt starf í þágu hans.
Árna ég Einari allra heilla á
þessum tímamótum í lífi hans.
Jónas G. Rafnar.
Einar Kristjánsson Akur-
eyri sextugur á morgun
•*