Morgunblaðið - 02.11.1958, Qupperneq 22

22
MORGUNBLAÐIÐ
Sunnuda^ur 2. nðv. 1958
Nokkur atriði um
útvarpsins í vetur
Spurningar „hryllings"-saga, geim-
ferðir og leikfimi
EINS og skýrt hefur verið frá í
fréttum, hefur vetrardagskrá út-
varpsins verið ákveðin. Ýmsir
gamlir þættir verða áfram eins
og „Skáldið og ljóðið", sem
Knútur Bruun og Njörður Njarð-
vík sjá um og verður fyrsti þátt-
urinn í kvöld. Þá verða kynnt
ljóð Jóhannesar úr Kötlum. Þátt-
ur Sigurðar Magnússonar verður
einnig áfram og ýmisiegt fleira
verður með svipuðu sniði og áð-
ur eins og t. d. lestur útvarps-
sögunnar. Eins og kunnugt er,
les nú sr. Jón Thorarensen út-
varpssöguna og er það skáldsaga
hans Útnesjamenn. Um tónlistina
má taka það fram, að ráðinnhefur
verið nýr hljómsveitarstjóri út-
varpsins, Hans Antolitsch frá Vín
arborg.
Af nýjum dagskrárliðum má
nefna samtalsþátt Sigurðar Bene
diktssonar, sem ráðgert er, að
verði einu sinni í viku. Þá er
Sveinn Ásgeirsson byrjaður með
nýjan spurningaþátt, eins og al-
kunna er, og hefur hann hlotið
nafnið „Vogun vinnur — vog-
un tapar“. Þykir mönnum þessi
þáttur hafa farið vel af stað, ekki
sízt vakti það athygli, hve þeir,
Ný
sending
☆
Cólflampar
— Verð kr: 695, —
Borð- og vegglampar
í miklu úrvali. — Verð frá kr: 175. —
Skrifborðslampar
Vönduð og vel þegin tækifærisgjöf.
Verð kr: 295. —
Hskla
Austurstræti 14 — Sími 11687.
I
dagskrá
Sveinbjörn Jakobsson
bóndi, Hnausum
sem spurðir voru, stóðu sig yfir-
leitt vel. Geta þeir unnið allt að
10 þúsund krónur, ef þekking
þeirra er nógu traust og heppnin
er með.
Mbl. hefur snúið sér til Sveins
Ásgeirssonar og spurt hann
nokkurra spurninga um þátt
hans: — Ég þarf ekki að kvarta
undan því, að nægilega margir
þátttakendur fáist ekki. Þeir haía
komið af frjálsum vilja, og vona
ég, að það haldist.
— Hver ætlar að borga þessar
10 þúsund krónur, ef einhver
verður svo heppinn að vinna
þær?
— Útvarpið. Þeir eru orðnir
svo stórhuga upp á síðkastið.
■— En er þess nú vænzt að ein-
hver vinni þessa upphæð?
— Það er hiklaust gert ráð fyr-
ir því.
— Koma ekki þyngstu spurning
arnar síðast?
Flosi Ólafsson.
— Hver er þyngsta spurning-
in? Annars geri ég ráð fyrir, að
þyngsta spurningin verði oftast
sú, sem menn geta ekki svarað!
Skiptir þá ekki máli, hvort hún
kemur fyrst eða síðast.
— Eruð þér ánægður með byrj-
— Minning
ÞANN 24. f.m. andaðist á Hér-
aðshælinu á Blönduós bóndinn
Sveinbjörn Jakobsson á Hnaus-
um í Þingi.
Hann lá rúma 2 sólarhringa.
Var banamein hans heilablæð-
ing. Hann verður jarðsunginn á
Þingeyrum á morgun, 3. nóv.
Sveinbjörn var fæddur í Ár-
nesi á Ströndum 20. okt. 1879 og
því réttra 79 ára er hann lézt.
Foreldrar hans voru hjónin
Sveinsína Sveinbjörnsdóttir
prests í Árnesi og Jakob Þor-
steinsson er lengi var verzlunar-
stjóri í Flatey á Breiðafirði. Var
Jakob yngstur af 7 börnum Þor-
steins Helgasonar bónda á Grund
í Svínadal, og konu hans Sigur-
bjargar Jónsdóttur prests á Auð-
kúlu.
Sveinbjörn missti móður sína
2ja ára gamall og var þá tekinn
í fóstur af föðurbróður sínum
Ingvari Þorsteinssyni, hrepp-
stjóra í Sólheimum, ágætum
sæmdarmanni. Ólst hann þar upp
við venjuleg sveitastörf.
í Möðruvallaskóla fór Svein-
björn 19 ára gamall og útskrif-
aðist þaðan að 2 vetrum liðn-
um. Eftir það stundaði hann
barnakennslu og verzlunarstörf
nokkra vetur á Patreksfirði, Sauð
árkróki, í Reykjavík og Borgar-
nesi. Var- lengst skrifstofumaður
hjá Sláturfélagi Suðurlands, bæði
í Reykjavík og Borgarnesi, og
reyndist þar sem annarsstaðar
traustur og öruggur starfsmaður
og naut almennra vinsælda.
Á þessum árum var hann nokk-
ur sumur í kaupavinnu í æsku-
sveit sinni Svínavatnshreppi, í
Sólheimum Stóradal og Holti.
Árið 1914 keypti hann hálfa
Hnausa á móti frænda sínum
Jakobi Guðmundssyni frá Holti.
Hóf Jakob þá búskap á allri jörð-
inni, en þess ágæta manns naut
ekki lengi við. Vorið 1916 flutti
Sveinbjörn norður og hóf búskap
á Hnausum. Þar hefir hann búið
sæmdarbúi alltaf síðan. Árið 1917
kvæntist hann Kristínu Pálma-
dóttur skörulegri myndar konu.
Er hún húnvetnsk í föðurætt,
en af skagfirzkri móðurætt. Þau
Knútur Skeggjason og Sigurður Þorsteinsson.
— Já, finnst hún hafa tekizt
vonum betur. Ég þakka það ekki
sízt mínum ágætu samstarísmönn
um. — Þess má loks geta, að úrk-
ert handrit er að einni einustu
setningu, sem sögð er í þættinum,
nema þá spurningunum, svo ekki
er laust við, að þetta reyni á taug
arnar.
— Viljið þér ekki segja okkur
þær spurningar, sem lagðar verða
fyrir þátttakendur í næsta þætti?
— Jú, sjálfsagt, þegar honum
verður útvarpað.
★
Og með það íbrpm við á fund
Flosa Ólafssonar, sem hefur með
höndum stjórn á sakamálaleik-
riti útvarpsins. Það er samið upp
úr banadrískum reyfara „Því
miður — skakkt númer“, eftir
Allan Ullmann og Lucille
Fletcher. Þátturinn hefur vakið
allmikið umtal og eru sumir
ánægðir, en aðrir reiðir, eins og
gengur, finnst hann sannkallaður
„hryllingur", svo að notað sé
saumaklúbbamál.
— Hvað viltu segja um söguna,
Flosi?
hjón eignuðust 6 börn og eru &
þeirra á lífi, öll fullorðin og hÉl
ágætasta fólk.
Þau eru: Guðrún, gift Dýr-
mundi Ólafssyni, póstfulltrúa í
Reykjavík; Leifur nú bóndi á
Hnausum, ókvæntur; Jakob bif-
reiðastjóri í Reykjavík, kvæntur
Þórdýsi Ingu Þorsteinsdóttur;
Jórunn Sigríður, gift Hafsteini
Hjartarsyni, lögregluþjóni í
Reykjavík, og Svafa sem er
heima á Hnausum, ógift.
Heimili þeirra Hnausahjóna
hefir alla tíð verið hið mesta
ágætis heimili. Það er í þjóð-
braut og þar er símstöð sveitar-
innar. Var Sveinbjörn símstjóri
allan sinn búskap. Þar var oft
mjög gestkvæmt alla tíma árs. og
gestrisni hin mesta.
Sveinbjörn byggði á Hnausum
vandað íbúðarhús úr steini og
mikið af útihúsum. Hann leiddi
heim vatn langa leið í félagi við
mótbýlismann sinn. Túnið hefir
hann sléttað og stækkað stórlega
og önnur mannvirki á jörðinni
hafa verið framkvæmd í hans
tíð, svo sem: girðingar, áveita
og framræzla. Var Sveinbjörn
mjög lengi í stjórn Áveitufélags
Þingbúa, en það félag hefir látið
gera áveitu á stórt engjasvæði
margra jarða og ræsa það fram.
Stærsti hlutinn af því svæði er
eign Hnausa.
Af því sem hér er sagt, er
augljóst, að hið þekkta höfuðból
Hnausar hefir tekið miklum
stakkarskiptum undir stjórn
Sveinbjarnar. Hygg ég óhætt að
fullyrða að nú er hálflendan mun
betri um heyskaparaðstöðu og
mannvirki en jörðin var öll þá
er Sveinbjörn hóf þar búskap
sinn fyrir 42 árum. Þar hefif
hann gengið til góðs, götuna fram
eftir veg.
Sveinbjörn Jakobsson var hinn
mesti sæmdarmaður og hafði
hylli almennings vegna Ijúf-
mennsku, alúðar og drenglyndis.
Hann var greindur maður og sér-
lega hygginn búmaður, svo sem
frændur hans margir. Hann var
nokkuð hlédrægvií- og vildi sem
minnst blanda sér í annara mál,
en vinfastur og traustur í allri
starfsemi. Á yngri árum var
hann mikill afkastamaður til
vinnu og alla tíð sívinnandi.
Vann að staðaldri að búi sínu
til síðustu stunda. Svo sem að
líkum lætur var hann orðinn
mjög slitinn eftir erfiðan ævi-
dag, en þó við sæmilega heilsu.
Kom því fráfall hans allmjög á
óvart. Vinir hans og venzlamenn
vonuðu að njóta hans lengi enn.
Ég sem þessar línur rita horfi
á eftir þessum mínum ágæta vini
yfir hafið mikla. Um orðin ör-
lög þýðir eigi að kvarta þegar svo
er komið. En söknuðurinn fyllir
hugann og þakklæti fyrir trausta
vináttu, gófía samvinnu og marg
víslegar ánægjustundir á liðinni
ævi, svífur norður yfir fjöllin,
þar sem fjölmennur hópur ást-
vina sveitunga og frænda kveður
hinn látna sæmdarmann. Minn-
ingarnar um hann eru ánægju-
legar og góðar. Konu hans, börn-
um og öllu venzlafólki votta ég
einlæga samúð og hluttekningu.
Jón Pálmason.
Framh. á bls. 23.