Morgunblaðið - 23.12.1958, Síða 20

20
MORGUNBLAÐIÐ
Þriðjudagur 23. des. 1958
Hinar nýju endurbættu
Rafmagnsrakvélai
eru með aukakambi fyrir
háls- og bartasnyrtingu
Jólagjöfin í ár handa
húsbóndanum
Austurstræti 14, sími 11687
Jfekla
Austurstræti 14
Sími 11687
BABY er einasta borðstrauvélin, sem stjórnað er
með fæti og því hægt að nota báðar hendur við að
hagræða þvottinum.
Örfáar strauvélar fyrirliggjandi.
Kaupið jólagjöfina I tíma.
árangri sínum í fararstjórn sinni.
„Ellefu hafa skrifað sig á! Og
þeirra á meðal hin litla, dekraða
greifafrú Silverporre. Það er ekki
illa af sér vikið af byrjanda í far-
arstjóragreininni". Hún hló og
sýndi honum nafnaskrána.
„Nú þarf að ná í nokkra
sterka báta. Við megum ekki eiga
það á hættu, að greifafrúin fái
illt fyrir hjartað, ef það skyldi
verða dálítill öldugangur".
„Það er aðdáunarvert, hve þú
er framkvæmdasöm", sagði Rolf.
„Ég megna ekki að hugsa lengra
en til næstu máltíðar og — það
•sem verra er — mér þykir gott að
lifa í þess-ari leti“. Hann teygði
sig og horfði upp í heiðan himin-
inn.
„Maður veit ekki, hve maður
hefur þarfnast leyfis, fyrr en
byrjað er á því. Á morgun ætlum
við Tómas að labba til boi'garinn-
ar og kaupa nokkrar myndabæk-
ur handa honum. Það verður
lengsta gönguferðin, sem við höf-
um farið ennþá",
„En hvað ertu að segja, Rolf?“
Katarina settist upp í legustóln-
um og horfði hissa á hann. Þú
verður þó Mklega með í ferðinni
á morgun? Ég hafði gert ráð fyr-
ir, að þú yrðir nokkurs konar
formaður á öðrum bátnum. Nú
mátt þú sannarlega ekki bregð-
ast mér“.
„Ég hef því miður lofað Tómasi
þessari ferð til borgarinnar — og
það yrði honum áreiðanlega um
megn að vera úti á sjóferð allan
daginn".
„En kæri Rolf, þú getur látið
hann verða eftir hérna. Það gera
aliir aðrir feður og mæður við
lítil börn .Það er gætt vel að
þeim hérna á hótelinu og séð um
þau á allan hátt“.
„Ég hef ekki látið hann vera
einan hérna einn heilan dag“,
sagði Rolf hikandi. „Honum
myndi áreiðanlega ekki geðjast
það. Þú ver,ur að reyna að skilja
mig, Katarina. Mér er það óljúft,
að honum finnist hann vera ein-
man-a og settur hjá“.
Hún horfði alverlega á hann.
„Já, þú mátt trúa því, að ég skil
a by
strauvélin
„Vakti ég þig?“ spurði Rolf.
„Ég ætlaði bara að láta bílinn
niður á gólfið, svo að þú rifir þig
ekki á honum“.
„Er nótt núna?“ spurði Tómas
•yfjulega. „Hvar hefur þú verið
allan tímann? Úti með frænku
Katarinu?"
„Það er ekki orðið framorðið
ennþá“, svaraði Rolf. „Við höf-
um setið niðri með hinum gestun-
um. Nú skalt þú sofna aftur. Á
morgun skulum við fara að heilsa
geithafrinum“.
\JönduÁ og. hcerhomin jóiacjjöp
lœrnomin joi
Það er barnaleikur
að strauja þvottinn
með „Baby“ strau-
vélinni.
„Já“, umlaði Tómas og geispaði.
„En aðeins þú og ég, er það ekki,
pabbi ?“
Höfuð hans féll niður á kodd-
ann og hann var steinsofnaður um
leið.
Rolf stóð kyrr og horfði á litla
drenginn sinn. Honum varð hugs
að til orða Katarinu, að Tómas
ætti að vera meira með öðrum
börnum. Ef til vill hafði hún á
réttu að standa. Það var ekki ætl-
un hans að einangra drenginn, en
hann vildi hafa hann alveg hjá
sér um þetta leyti. Það hafði leg-
ið mjög nærri, að hann missti
hann og hann hafði saknað hans,
meðan hann dvaldi í sjúkrahús-
inu. Hann gat ells ekki gert sér
grein fyrir, hvernig það hefði
orðið, ef hann hefði allt í einu orð
ið að verða án litla sönar síns. —
Hann breiddi gætilega ábreiðuna
ofan á hann og hvíslaði: „Sofðu
vel, litli snáðinn minn. Við skul-
um víst heimsækja geitina — þú
og ég einir saman!“
Næstu daga gekk ekki á öðru
en ferðum og skemmtunum. Kat-
arina hafði undir eins leitað uppi
tennisvöll gistihússins og safn-
að saman þátttakendum. Hún
h-afði komið veitingakonunni til að
leigja almenningsvagn, sem gest-
irnir gátu farið í um nágrennið
og hún hafði kynnt sér nákvæm-
lega það, sem vert var að hjá í hér
aðinu.
Rolf hafði í fyrstunni verið frem-
ur óvirkur. Honum þótti gaman að
dugnaði Katarinu og þótti í raun-
inni mikið til hans koma. En hann
vildi ekki láta áætlun hennar
spilla þeim tíma, sem hann hafði
ásett sér að fórna litla syni sín-
um.
Hinum gestunum fannst Katar-
ina eins og hressandi gustur í
deyfðinni, sem annars hvíldi yfir.
Hún átti ekki erfitt með að vekja
áhuga þeirra á hugmyndum sín-
um, og þegar hún dag nokkurn
stakk upp á því, að fara heilan
dag á vélbát, gáfu margir sig þeg
ar í stað fram til þátttöku. Hún
sagði Rolf ,töluvert montin, frá
1) „Jæja þá, ég skal þá leggja
spilin á borðið, ef þú vilt,
Markús“.
2) „Ég veit um manninn, sem
merkir endur með guilhringjum,
og ég veit; Mka að þú ert að leita
hann uppi .. .
3) ... Og það er ég reyndar
líka. Þess vegna ætla ég að
halda mig í nánd við þig, svo ég
fái hlutdeild í þessu efni“.
þig, Rolf, ef til Yill betur en nokk
ur annar. En ég skil það líka, að
þú ert að eyðileggja litla son
þinn. Já, eyðileggja hann. Held-
ur þú í raun og veru, að það sé
hægt að gera barn hamingjusamt,
með því að geyma það í traföskju?
Vertu nú skynsamur, Rolf. Tómas
á skilið að fá tækifæri til að vera
eins og önnur börn. Annars verð-
ur hann, áður en þú veizt af því,
dekraður og eigingjarn krakki,
sem alls ekki getur samlagast
öðrum börnum. Hefur þú ekki tek-
ið eftir því, að hann er nú þegar
farinn að taka síg út úr niðri við
ströndina, þótt þar sé nóg til að
leika sér að?“
„Hann á auðvitað að fá leikfé-
laga, en núna, þegar hann hefur
verið veikur------“
„Einmitt núna er bezti tíminn
til að láta hann leika sér við jafn-
aldra sína. Hann gleymir aldrei
hinum leiðinlegu endurminning-
um frá sjúkrahúsinu, ef hann held
ur áfram að vera svona mikið ein-
samall".
„Það getur verið, að þú hafir
á réttu að standa“, andvarpaði
Rolf. „Það er ekki auðvelt, að
eiga að ala upp einkabarn. Gott
og vel. Ég fer með í ferðina á
morgun. Ég ætla að biðja barn-
fóstruna að gefa Tómasi sérstak-
lega gætur“.
Katarina brosti hamingjusöm á
svipinn.
„Þú veizt ekki, hve ég gleðst af
þessu, Rolf. Ég kom þessari ferð
í kring í rauninni þín vegna, því
þú getur vissulega þurft á tilbreyt
ingu að halda. En nú verð ég að
fara inn og tala við veitingakon-
una. Henni finnst líklega, að ég
skipti mér of mikið af öllu skipu-
laginu.
Katarina stóð upp og fór. Hinn
þupni, guli kjóll sveiflaðist í mjúk
um fellingum, þegar hún gekk, og
Rolf hlaut að dást að því, hve
hún bar sig vel. Hún fann að visu
mikið til sín, en hún var lika kona
frá toppi til táar.
Ferðin heppnaðist mjög vel. —-
Katarina var óþreytandi og gerði
allt til þess að þeir, sem þátt tóku
í ferðinni, skyldu njóta skemmt-
unar og þæginda. Hún stakk upp
á því, að snæddur skyldi hádegis-
verður á einum hinna litlu hólma
og hún fékk alla til þess að hjálpa
til að bera körfur og ábreiður á
land.
Rolf tók það að sér að tala við
litlu greifafrúna. Hún var í sjö-
unda himni yfir sjóferðinni, og
hún talaði um það allan tímann,
að hún hefði alarei áður skemmt
sér svo ljómandi vel.
Rolf fannst hún vera mjög töfr-
andi, lítil frú, og honum þótti eins
og henni, gaman að neyta morg-
unverðarins undir beru lofti. Það
hafði reynzt auðveldara að kveðja
Tómas, en hann hafði búizt við.
Reyndar hafði litli drengurinn ver
ið vonsvikinn á svipinn, þegar hon
um varð ljóst, að ekkert yrði af
ferðinni til borgarinnar. En unga
Slllltvarpiö
Þriðjudugur 23. deseniber:
Þorláksmessa):
Fastir liðir eins og venjulega.
18.30 Barnatími: Ömmusögur.
19,05 Þingfréttir. — Tónleikar.
20.30 Jólakveðjur. — Tónleikar.
2210 Framhald á jólakveðjum og
tónleikum. — D-anslög. 01.00 Dag-
skrárlok.
Miðvikudagur 24. desember:
(A ðfangad/igur jóla).
Fastir liðir eins og venjulega.
13 00 Jólakveðjur til sjómanna á
hafi útd (Guðrún Erlendsdóttir les
og velur skipshöfnum kveðjulög).
18,00 Aftansöngur í Dómkirkj-
unni (Prestur: Séra Óskar J.
Þorláksson. rganleikari: Dr. Páll
ísólfsson). 19,10 Tónleikar (plöt-
ur). 20,10 Orgelleikur og einsöng-
ur í Dómkirkjunni. — Dr. Páll
Isólfsson leikur; Guðrún Tómas-
dóttir syngur. 20r30 Jólahugvekja
(Séra Kristján Róbertsson á Ak-
ureyri). 21,00 Orgelleikur og ein-
söngur í Dómkirkjunni; — fram-
hald. 21,35 Tónleikar plötur). —
22,00 Dagskrárlok.