Morgunblaðið - 08.03.1959, Blaðsíða 20

20
MORCVNBLAÐIÐ
Sunnudagur 8. marz 1959
f
„Ég segi aðeins það sem ég hefði
>jálfur gert. 1 yðar sporum hefði
ég hitt rússneska erindrekann. —
Samtímis myndi ég veita stjórn
minni allar upplýsingar í málinu
og þar með sprengja njósnaranetið
utan’af sendiráðinu".
„Það væri sama sem mín eigin
glötun, Monsignore. Það væri líka
sama sem óhjákvæmileg eyðilegg-
ing eiginmanns míns. Rússarnir
myndu hefna sín á mér — á okk-
ur“.
Hið fíngerða, göfugmannlega
andlit prestsins hélzt alveg svip-
brigðalaust.
„Má vera“, sagðj hann.
„Þér krefjizt hins ómögulega af
mér“.
„Ég sagði áðan að ég krefðist
einskis, frú Morrison. Eitt ráð vil
ég þó gefa yður. Jafnskjótt og eig-
inmaður yðar er kominn úr allri
hættu, skuiuð þér segja honum
sannleikann. Það getur verið að
yður takist ekki að bjarga biaða-
forlagi hans. En með því að segja
honum sannleikann, bjargið þér a.
m. k. heiðri yðar sjálfrar. Hann
er ekki gamall — og þér eruð ung.
Þið gætuð aftur byggt upp í sam-
einingu. Þér haldið að þetta sé
endirinn. Kannske er það byrjun-
in“. Hann þagnaði andartak, eins
og til að hugsa sig um. 1 bernsku
var okkur kennt að íhuga afleið-
ingar gerða okkar. Það er næstum
alltaf mjög góður lærdómur. Næst-
um alltaf, sagði ég, en maður get-
ur komizt í þær aðstæður, þegar
ekki er rétt að hugsa um afleiðing
arnar. Aðeins framkvæma, eins og
maður getur ábyrgzt fyrir sjálfs
síns samvizku". Rödd hans varð
skyndilega alvöruþrungin — þeg-
ar hann sagði:
„Þó ekki sem óg vil, heldur sem
þú vilt. Kenningin í Getsemane er
upphaf og endir allrar trúar".
Hún reis á fætur. — ,,Ef ég hef
mátt til að gera það, Monsign-
ore....“, sagði hún.
„Ég skal biðja fyrir yður“, svar
aði hann.
Hann fylgdi henni til dyra og
rétti henni höndina. Hiýlegt bros
lýsti upp andlit hans.
„Þér hafið komið til mín“, sagði
hann. — „Og þér hafið ekki átt
von á því, að ég myndi minna yð-
ur á annað en skyldu yðar. Þér
viljið gera skyldu yðar, frú Morri-
son. Ég hef í raun og veru ekki
sagt yður neitt annað en það, sem
Baby er einasta borðstrau-
vélin, sem stjórnað er með
fæti og því hægt að nota
báðar hendur við að hagræða
þvottinum.
Nýja verðið er kr.: 3816.—
Takmarkaðar birgðir
Tfekla
Austurstræti 14
Símar 11687.
Það er barnaleikur að strauja þvott-
inn með ,,Baby“ borðstrauvélinni.

þér vilduð heyra“. Hann brosti
enn sama hlýja brosinu. — „Ég
legg af stað tii Parísar í kvöld. Þér
vitið hvar mig er að finna, ef þess
gerist þörf“.
Hún gekk burt frá húsinu. Hún
minntist þess nú, að í dag var 1.
desember. Heiðskýr, blár himinn-
inn hvelfdist yfir ensku höfuð-
borginni. Loftið var kristalstært.
Út um einn opinn glugga barst út-
varpstónlist.
Helen varð alit í einu eitbhvað
svo undarlega létt í spori, og hún
ákvað að fara í stutta gönguferð.
í marga mánuði hafði hún einung
is hugsað um af'leiðingar gerða
sinna. Nú þurfti hún aðeins að
gera það sem rétt var.
Um kvöldið, þegar hún fór 'heim
frá sjúkrahúsinu, keypti -hún sex
fallegar, i-auðar rósir í blómaverzl
uninni, sem stóð beint á móti
sjúkrahúsinu.
■ ........
Yfirlæ'knirinn hafði sagt henni
að nú gæti hún alveg óhrædd
skroppið aftur til Parísar og dval
ið þar í sólarhring. Mesta hættan
var liðin hjá. En þeirri spurningu,
hvort Morrison myndi aftur fá
fullan bata, kom hann sér hjá að
svara. Hann gat heldur ekki full-
yrt neitt um það, hvort blaðakóng-
urinn myndi verða fær um að und-
irrita skjalið, sem hún hafði
minnzt á við hann, i tæka tíð. Enn
voru fjórir dagar þangað til hún
yrði að fljúga til New York og
mæta þar á hluthafafundinum,
sem Sherry aðalforstjóri hafði
boðað.
Um kvöldið, þegar hún var rétt
nýkomin heim í „Hotel Claridge“,
frá sjúkrahúsinu, hringdi „hr.
Wagner" til hennar. Hann óskaði
henni til hamingju með hina
„skynsamlegu ákvörðun" hennar.
Jafnframt hafði hann gefið henni
nákvæmar fyrirskipanir. Hún yrði
— svo sagði hann — að koma hinu
umrædda skjali, viðvíkjandi hinum
fyrirhugaða Evrópuhei’, fyrir í
pósthúsinu, hjá kauphöllinni, morg
uninn eftir. Hún hafði svarað því
til, að hún gæti í fyrsta lagi gert
það um kvöldið. Hún vildi vinna
tíma, til þess að koma upplýsing-
um til Washington. Einni klukku-
stundu síðar hafði „hr. Wagner"
hringt aftur og tjáð sig samþykk
an skilyrði hennar.
Nú hafði hún breytt rólega og
stefnufast. Frá London hafði hún
talað við utanríkisráðuneytið í
Washington og fengið þær frétt-
ir að Mr. Seymour Strachey — að
öllum líkindum starfsmaður í U'S-
leyniþjónustunni, væri væntanleg-
ur til Parísar.
Yagninn hennar stóð tilbúinn og
beið hennar á flugvellinum í París,
við kornu hennar þangað. Lee sendi
ráðunautur, sem gegnt hafði sendi
herrastarfinu í fjarveru hennar,
tók á móti henni. Enda þótt hún
segði honum að hún myndi ekki
dvelja lengur en tuttugu og fjór-
ar klukkustundir um kyrrt, skýrði
hann henni mjög ýtarlega frá öllu
sem gerzt hafði í fjarveru hennar.
Meðan hún hlustaði á hann,
varð henni ljóst, hversu mikið
gat raunverulega gerzt í einu
sendiráði á nokkrum dögum. Einn
ig gerði hún sér grein fyrir því,
að henni var farið að þykja vænt
um starf sitt.
Hin nýja ríkisstjórn Frakk-
lands hafði nú verið sett á lagg-
irnar. Nýi forsætiisráðherrann
hafði gefið þinginu von um amer-
ískt lán. Það var hlutverk sendi-
herrans að rnæla með því við am-
ex-ísku stjórnina, að hún veitti
þetta lán eða ekki. Forsætisráð-
herrann sótti það af miklu kappi
að fá að ræða við hana.
„Örlög fi-önsku stjórnarinnar
hvíla í mínum höndum“, hugsaði
Helen með sér, á leiðinni til sendi-
ráðsins. — „Völd — völd eru
mikil freisting. Kannske sú mesta.
Átti hún að afsala sér völdunum?
René ábóti myndi bara bx-osa
vorkunnsamur að henni. René
ábóti kærði sig ekki um völd. Lee
sendiráðunautur héit áfram frá-
sögnum sínum. í gær hafði hann
tekið þátt í átveizlu. Frú hollenska
sendiherrann hafði verið borð-
dama hans. Hún hafði talað um
erfiðileika Hollands í Indonesiu og
það hafði ekki leynt sér, að eigin-
manni hennar þótti helzt til mikil
hreinskilni eiginkonunnar. Hún
hafði kjaftað frá athyglisverðum
atriðum. Það varð að skýra vald-
höfunum í Washington frá öllum
umræðunum við veizluborðið. Lee,
hinn þurrllegi lýbalausi Lee, vissi
ekki um hvað sendiherrann var að
hugsa. Hún hugsaði um þann
fasta ásetning sinn að fletta ofan
af hinu skipulagða rússneska
njósnarkerfi.
Að lokum skýrði sendiráðunaut-
urinn frá því að franska kvenfé-
lagasambandið hefði kosið Helen
sem „konu ársins" og gefið henni
málverk eftir Picasso. Gjöfin beið
hennar heima í sendiráðshöllinni.
— „Kona ái'sins“, hugsaði hún
með sér og gat ekki varizt bi'osi
við tilhugsunina. Hún hafði alltaf
óskað þess að hún ætti málverk
eftir Picasso. 'Sendiherrar stór-
velda fengu oft slíkar gjafir. —
„Þið getið aftur byggt upp í sam-
einingu", hafði presturinn sagt- —
Það var ekki létt að byggja upp
aftur, þegar maður hafði einu
sinni verið kominn upp á hæsta
turn byggingarinnar.
Hún flýtti sér að hafa fata-
skipti inni í íbúðinni sinni og gekk
svo til vinnustofu sinnar. Hún til-
kynnti forsætisráðherranum heim
sókn sína síðdegis. Hún skoðaði
með aðdáun málverkið eftir
Picasso. Hún tilkynnti Lanvin-
tizkuhúsinu að hún gæti því miður
ekki mátað þrjá kjóla sem hún
hafði pantað með fyrirvara. Hún
vottaði einum sendii'áðunaut, sem
hafði nýlega misst móður sína,
hluttekningu með tveimur hand-
skrifuðum línum. Svo var hún
reiðubúin að taka á móti hr.
Straohey, þegar hann tilkynnti
komu sína.
Seymour Straohey var maður
mjög háttsettur og áhrifamikill í
amerísku leyniþjónustunni, enda
þótt slíkt yrði ekki lesið úr úbliti
hans. Hann var um fimmtugt, hár
vexti, ljóshærður, með breið horn-
spangargleraugu og minnti tals-
vert á myndir þeiri'a mennta-
manna sem birtust venjulega í vís-
indadálkum Morrison-timaritsins
„Today". Aðeins hálsbindið var
ekki nógu yfirlætislaust, ti'l að
hæfa menntamönnum, því að þar
birtist hitabeltislandslag með
pálmum, bux-knum og glampandi
sól. Sendiherrann þóttist jafnvel
sjá lítinn apa í pálmatrénu.
Helen • skýrði hr. Straohey frá
heimsókn hr. Wagner og beiðni
hans og skipun um að láta ljós-
prenta afrit af leyniskjalinu sem
geymt var í læstum brynskáp
sendiráðsins og afhenda afritið á
aðalpósthúsinu hjá kauphöllinni.
Hr. Straohey sat hljóður og
hlustandi, þar til Helen hafði lok-
ið máli sinu.
„Frú sendiherra", saigði hann
svo. — „Bg verð að leggja eina
spurningu fyrir yður, spurningu
sem eflaust kemur yður ekki á
óvart“.
Helen sat þegjandi bak við skrif
borðið sitt. Hr. Strachey andvarp-
aði og litli apinn hreyfðist á brjóst
inu á honum.
„Þér hljótið að viðurkenna, að
það hefur 'hingað til ekki verið dag
legur viðburður að gerð sé tilraun
til að tæla bandarískan sendiherra
til þátttöku í njósnarstarfsemi. —■
Það er, held ég mér sé óhætt að
fullyrða, algert einsdæmi. Rússn-
eska leyniþjónustan hlýtur að
’hafa eina eða aðra ástæðu til að
álíta yður líklega til að afhenda
þessi skjöl“.
Ekki að ihugsa um afleiðingarn-
ar, endurtók Helen með sjálfri sér.
Ætti ég að segja þessum manni
allan sannleikann? Á ég að segja
honum að rússneska leynilþjónust-
an hafi fyllstu ástæðu til að
vænta þess, að bandarískf sendi-
heri'ann verði eins og vax í hönd-
um þeirra?
Eftir stutta umhugsun sagði
hún:
aiíltvarpiö
Sunnudagur 8. marz:
Fastir liðir eins og venjulega.
11,00 Æskulýðsguðsþjónusta í
Laugarneskirkju (Prestur: Séra
Árelíus Níelsson. Oiganleikari:
Helgi Þorláksson). 13,15 Erindi
um náttúrufræði; V: Dr. Her-
rnann Einarsson fiskifi-æðingur
talar um hrygningu og upp-
vöxt loðnu, sandsílis og síldar. —.
14,00 Miðdegistónleikar. 15,30
Kaffitíminn. (plötur). 16,30 Hljóm
sveit Ríkisútvaipsins leikur. —
Stjórnandi: Hans Antolitsch. —
17,00 Frá 60 ára afmæli K.R.
(Sigurður Sigurðsson). — 17,30
Barnatími (Helga og Huldia Val-
týsdætur). 18,30 Miðaftantónleik-
ar (plötur). 20,20 Frá þýzku
bókasýningunni í Reykjavík. 21,10
Gamlir kunningjar: Þorsteinn
Hannesson óperusöngvari spjallar
við hlustendur og leikur hljómplöt-
ur. 22,05 Danslög (plötur). 23,30
ski'ái-lok.
Mánudagur 9. marzt
Fastir liðir eins og venjulegn,
13,15 Búnaðai'þáttur: Geta bænd-
ur staðizt kapphlaupið? IV. (Ás-
geir L. Jónsson ráðunautur). 18,30
Tónlistartími bai’nanna (Jón G.
Þórarinsson kennari). 18,50 Fiski-
mál: Þorskurinn og vetraxwertíð-
in 1959 (Jón Jónsson fiskifræðing
ur). 19,05 Þingfréttir. —- Tónleik-
ar. 20,30 Einsöngur: Guðmundur
Guðjónsson syngur; Fritz Weiss-
happel leikur undir á píanó. 20,50
Um daginn og veginn (Séra
Sveinn Víkingur). 21,10 Tónleikar.
(Plötur). 21,30 Utvarpssagan:
„Áimann og Vildís" eftir Krist-
mann Guðmundsson; IV. (Höfund
ur les). 22,10 Passíusálmur (35).
22,20 Úr heimi myndlistarinnar
(Bjöm Th. Björnsson listfræðing-
ur). 22,40 Kammertónl. (plöt-
ur). 23,10 Dagskrárlok.
Þriðjudagur 10. marz:
Fastir liðir eins og venjulega.
18,30 Barnatími: Ömmusögur. —
18.50 Framburðarkennsla í esper-
anto. 19,05 Þingfréttir. —• Tónlei'k
ar. 20,30 Daglegt mál (Árni
Böðvarsson kand. mag.). 20,35
Tónleikar Sinfóníuhljómsveitar ís
lands í Þjóðleikhúsinu; fyrri
hluti. Stjórnandi: Thor Johnson
frá Bandaríkjunum. 21,25 Erindi:
Innflutningur trjátegunda (Hauk-
ur Ragnarsson skógfiæðingur). —■
21,45 íiþróttir (Sigurður Sigurðs-
son). 22,10 Passíusálmur (36). —■
22,20 Upplestur: „Eldur“, smá-
saga eftir Is-aac Bashevis Singer
(Margrét Jónsdóttir þýðir og les).
22.50 íslenzkar danshljómsveitir:
Kvintett Stefáns Þorleifssonar
leikur. 23,20 Dagskrárlok.