Morgunblaðið - 21.03.1959, Blaðsíða 16

Morgunblaðið - 21.03.1959, Blaðsíða 16
16 MORCV1VBLAÐ1Ð Laugardagur 21. marz 1959 veður og vind á næstu tveimur ár- um. Þér vitið hvernig er komið fyrir fyrirtækinu". Bifreiðin þaut inn um háa grindarhliðið fyrir framan „Santa Maria". Áður máttu ein- ungis bifreiðar með persónulegum gestum blaðakóngsins fara inn um hliðið. Nú stóðu ótal-margar bif- reiðir báðum megin við veginn, frá hliðinu og alveg heim að höll inni — eins og við úti-leiksýningu eða knattspyrnukappleik. I gistihúsinu kom Bill á móti benni. Hún fleygði sér í faðm hans og fcallaði snöktandi höfðinu að brjósti hans. „Því er öllu lokið" sagði hún. Hana grunaði ekki að nú var !>etta allt fyrst að byrja. 17. Febrúar leið og marz og apríl ▼ar runninn upp í New York, með fcinu duttlungafulla tíðarfari sínu. Frá því er Helen hafði yfirgefið hressingarhæli dr. Jensens, eitt fcrásiagalegt febrúarkvöld að „yf- irheyrslunni" yfir Morrison lok- inni, rikti kyrrð, hin læviblandna, pggvænlega kyrrð, sem er undan- fari óveðursins. 1 nafni hinna smærri hluthafa Morrison-forlagsins höfðu þau Sherry aðalforstjóri og Rutíh Ry- »n fyrrverandi þingkona, krafizt þess fyrir rétti að Richard Morri- eon II. yrði úrskurðaður óábyrgur orða sinna og gerða og sviftur fjárráðum. Rétturinn hafði málið til athugunar, en hafði enn ekki tekið neina endanlega ákvörðun. Um þá tillögu, að umboð Helen yrði dæmt ógilt, hafði heldur ekki neitt verið ákveðið. Fjárráðasvift- ing blaðakóngsins var þjóðernis- mál. Helen heimsótti eiginmann sinn nær því daglega á Long Island. — Morrison hagaði sér eins og full- komlega heilbrigður maður. Hann hafði aðeins einu sinni minnzt á föður sinn, skömmu eftir „yfir- heyrsluna". Hann talaði yfirleitt af fullri skynsemi, en sökkti sér aiitaf dýpra og dýpra niður í þung lyndisleg heilabrot. Þegar Helen talaði um áhyggjur sínar, þegar hún ræddi við hann um viðburði í blaðahöllinni, sem hann hafði áð- ur haft svo mikinn áhuga á, yppti hann aðeins kæruleysislega öxlum. Ein einasta von skein í gegnum þetta myrkur. Helen hafði með leyfi forstöðumanns hælisins kynnt René ábóta, sean enn dvaldi í New York, fyrir Morrison. — Morrison hafði þegar mikla ánægju af ábótanum. Tímunum saman gátu þeir setið og rabbað saman. — „Það er langt frá því að allt sé glatað", endurtók ábótinn við Helen. Hún vissi ekki hvort hún átti að trúa honum. Fjárhagslegir erfiðleikar for- lagsins fóru jafnframt ískyggilega vaxandi, svo að segja með iverj- um degi. Samkeppnisblöðin hertu sóknina um alian helming og ógn- uðu tilveru Morrison-blaðanna. — Það gátu varla liðið meira en nokkrir mánuðir, áður en reitt yrði til úrslitahöggsins. Sjðast í marz hafði Helen, e.ftir margar svefnlausar nætur, tekið mikilvæga ákvðrííffli. Hún hafði ráðfært sig við René ábóta og Bill Clark: Því næst hafði hún aug- lýst að haldið yrði uppboð á ySanta Maria". Sjálfri veittist Helen ekki erfitt að skilja við kalifomisku ævin- týrahöliina. Hún vissi Mka, að hér eftir myndi Morrison hafa litia ánægju af höllinni, með gyiltu sundlauginni, sindrandi gosbrunn unum, marglitu gestaherbergj un- um, Versaille-sölunum og hvítu steinhjöllunum. Hins vegar var „Santa Maria" tákn fyrir frægð og mikilleika Morrison-blaða- hringsins. Hjá Morrispn sjálfum fékk Helen enga hjálp. Hann tók þeirri frétt með fullkominni ró, að hún hefði ákveðið að bjóða upp bæði höllina og húsgögnin. Hún varð sjálf að taka allar ákvarð- anir. Sumarið hafði þegar haldið inn- reið sína í kaliforníu, þegar Helen kom til San Franzisko. René ábóti tók á móti henni á flugvellinum. Andlit hans, sem annars var venjulega fölt, var nú sólbrúnt. í'r augum hans stafaði kyrrlát gleði. „Ætlið þér raunverulega að koma með?“ spurði Helen. „Að sjálfsögðu". „Þessi sala verður ekki nein sérlega skemmtileg sjón“. „Ég er búinn að sjá uppboðs- skrána", sagði presturinn. — „Ein tómt skran". Hún gat ekki varizt brosi. „Kallið þér það skran? Ég von- ast þó til að fá a. m. k. átta millj- ónir fyrir það“. „Þér vitið að ég hef ekki sér- lega mikið álit á eignum", sagði ábótinn alvarlega. „Ég breyti bara eignum í pen- inga, til þess að festa þá svo í öðrum eignum", svaraði Helen. — „Og ég veit ekki einu sinni hvort þessar milljónir verða farnar út í Fyrir fram-an höllina hafði verið reistur lítill pallur og umhverfis hann stóðu fjörutíu eða fimmtíu garðstólar. Allir voru þeir setnir og fyrir aftan og milli stólanna stóðu karlar og konur. Þetta var flest vel búið fólk í sumarfötum. Helen og ábótinn staðnæmdust fyrir aftan hópinn í skugganum frá gömlu kastaníutrén. Helen þótti vænt um að enginn hafði veitt komu þeirra athygli. öll at- hygli viðstaddra beindist að manni, sem hafði stigið upp á pallinn og lagt gylltan hamar á það, sem þar stóð. Hann var í spaugilega hátíðlegum, svörtum lafafrakka. Hávaxinn, óvenjulega grannholda, með arnarnef, minnti hann einna helzt á svartan fugl, sem villzt hafði í fjörugt sumar- garðsamkvæmi, þar sem hann átti alls ekki heima. „Herrar mínir og frúr!“ byrj- aði hann mál sitt. „Við göngum nú til uppboðs á höllinni „Santa Maria", ásamt tilheyrandi garði, sem er þrjú hundruð þúsund fer- metrar á stærð“. Hann hafði háa, tilgerðarlega rödd og þegar hann talaði, hreyfðist Adamseplið á honum sífellt fram og aftur, eins og það ætlaði að stökkva út úr hálsinum á honum. „Uppboðsskrá- in fræðir ykkur um hvert einstakt atriði og ég þarf því ekki að endur ■kyldi vera avona i ourtu. urn, sem er gamall vinur minn“. sínum, sem mig langaði til að gefa þér, pabbi“. þinn! u I taka neitt af því sem i henni stend ur. Höllin og garðurinn heyra saman. Allir innanhússmunir, hús- gögn, myndir, áhöld o. s. frv. eru svo boðnir upp sér í lagi. Eins og þér vitið verður uppboðið á ölilum innanhússmununum næstu fimm daga“. Hann tók sér örstutta mál- hvild. — „Höilin Santa Maria, ásamt garðinum, eign Richard Morrisons II. og eiginkonu hans Helen Cuttler-Morrison. — Lág- marksboð: fjórar milljónir doll- ara. Býður nokkur betur?“ Helen leit í kringum sig, enda þótt hún gæti aðeins séð bökin á flestum sem viðstaddir voru. Einn maður rétti upp höndina. Það var stór og feitur maður í ódýrri, köflóttri treyju og reykti bersýnilega vindil, því að þykk, blá reykjarský þyrluðust frá hon- um upp í loftið. Nú rétti líka einhver annar upp höndina. Það var fíngerð hönd með mörg um hringum, kvenhönd, í fremstu röðinni fyrir framan pallinn. Sá feiti hrópaði þegar í stað: „Fjórar milljónir og fimmtíu þúsund!" 4 „Fjórar milljónir og fimmtíu þúsund", endurtók dökki fuglinn uppi á pallinum. — „Fyrsta .... annað .... og... .“. „Fjórar milljónir og áttatíu þúsund", hrópaði konan. Hún hafði sérstaklega þíða og rólega rödd. Uppboðshaldarinn fékk ekki ráð rúm til að endurtaka upphæðina. Feiti maðurinn í köflóttu treyj- unni hafði þegar hækkað tilboðið um tuttugu þúsund dollara. Nú bættist Mka þriðji kaupand- inn í hópinn. Það var roskinn mað ur, lotinn í herðum. Hann stöð skammt frá Helen. Hún sá aðeins vangann á honum. Hann leit út fyrir að vera hundrað ára gamall. Ætlaði hann að nota „Santa Maria“ fyrir veglegt grafhýsi? hugsaði Helen með sér. „Fyrsta . . annað .. og . .. . ** hrópaði uppboðshaldarinn út yfir garðinn. „Fjórar milljónir og tvö hundr- uð þúsund“, hrópaði konan með hringskreyttu höndina. „Fjórar milljónir og tvö hundr uð og fimmtíu þúsund“, kallaði gamli maðurinn. „Fjórar milljónir, tvö hundruð og fimmtíu þúsund. —■ Fyrsta. ... annað.... og ....“ Feiti maðurinn rétti upp hönd- ina. Hann hækkaði tilboðið enn um tuttugu þúsund dollara. Konan yfirbauð hann. Þá skarst öldungurinn með hogna bakið £ leikinn. Á tæpri hálfri klukkustund hafði verðið komizt upp í hálfa fimmtu milljón. En svo gafst gamli maðurinn upp i baráttunni. Hann skellti garðstólnum saman með gremju í svip og hreyfingum og gerði sig líklegan til að yfirgefa „Santa Maria“. Feiti maðurinn í köflóttu treyj- unni bauð fjórar milljónir og fimm hundruð og fimmtáu þúsund dollara. Konan með hvassa nefið, sem alltaf varð fölara og fölara, bauð fimmtíu þúsund dollurum meira en hann. SHUtvarpiö Laugardagur 21. niarz: Fastir liðir eins og venjulega. 12,50 Óskalög sjúklinga (Bryndís Sigurjónsdóttir). 14,00 Iþrótta- fræðsla (Benedikt Jakobsson). —■ 14,15 „Laugardagsiögin". — 16,30 Miðdegisfónninn. 17,15 Skákþátt- ur (Guðmundur Arnlaugsson). — 18,00 Tómstundaþáttur barna og unglinga (Jón Pálsson). 18,30 Út- varpssaga barnanna: „Flökku- sveinninn“ eftir Hektor Malot; III. (Hannes J. Magnússon skóla- stjóri). 18,55 1 kvöldrökkrinu; — tónleikar af plötum. 20,30 Tón- leikar. 20,45 Leikrit: „Betrunar- húsið“ eftir Michael Morton og Peter Traill. Þýðandi: Gissur Ó. Erlingsson. —■ Leikstjóri: Gísli Halldórsson. 22,10 Passíusálmur (46). 22,20 Danslög, þ. á. m. leik- ur harmonikuhljómsveit Georgs Kulp (endurtekið frá fyrra sunnu degi). 01,00 Dagskrárlok.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.