Morgunblaðið - 25.03.1959, Blaðsíða 16

16
*/ ORGVNBLAÐIÐ
Miðvikudagur 25 marz 1959
Á sama aagnabliki sem hún setl
»ði að byrja á ræðu sinni, opnuð-
n«t dyrnar á milli skrifstofunnar
og fundarsalarins. 1 dyrunum stóð
Riohard Morrison II., hinn mikli
Morrison.
Kokkrir fundarmanna spruttu á
fætur. Ruth Ryan lagrði höndina á
Ihjartastað. Slherry varð náföiur í
framan. Gamli Bili sem sat vió
Wiðina á Helen, greip um hönd
hennar.
Morrison var, eins og nærri allt
af, í dökkbláum, tvíhnepptum
jakkafötum. Á andliti hang sáust
greinilega hin grónu ör eftir sár-
in sem hann hafði fengið í flug-
elysinu, e.n annars leit hann alveg
eins út og á hinum gömlu, góðu
dögum, sem nú voru svo löngu
iiðnir. Þegar stóri, sköllótti mað-
Urinn gekk fram hjá hluthöfunum,
f áttina til Helen, var „enginn á
leiksviðinu nema hann“. Hann
etaðnæmdist fyrir framan Helen,
brosti lítið eitt, laut svo niður og
Vyssti hana á ennið.
Hún hafði alveg ósjálfrátt risið
á fætur og alveg ósjálfrátt veik
Ihún til hliðar, svo að hann gæti
*ezt í það sæti sem honutn einum
bar.
„Nei, vertu kyrr i sætinu", sagði
hann. — „Mér þykir leitt að ég
skyldi ekki geta mætt á réttum
tima. Ég vona að ekkert óbætan-
legt hafi komið fyrir". Augu
Ihans hvörfluðu næstum eins og
sefjandi umhverfis borðið. Svo
varð honum litið á línuritstöfluna,
eem hékk á veggnum. Hann sneri
sér að Sdhulz, aðalforstjóra. —
„Kæri Schultz — viljið þér gera
svo vel og fjarlægja þessa töflu
jþarsa".
þarna“.
fætur og gekk yfir að töflunni.
Ruth Ryan, sem nú hafði að
imestu jafnað sig eftir hina miklu
undrun, sem koma Morrisons hafði
valdið henni, spratt á fætur.
„Þið sjáið nú hvað hér er að
gerast", hrópaði hún í salinn. —
„Fyrsta verk hr. Morrisons er það
að fjarlægja sönnunargögnin um
óstjórn eiginkonu sinnar“.
Meðan Schultz var að taka töfl-
una af naglanum sagði Morrison
ofur rólega:-
„Alls ekki, mín kæra ungfrú
Ryan, a'lls ekki. Þetta á hins vegar
að vera táknræn athöfn — og það
í tvenns konar merkingu. Mér er
það fyililega ljóst, að blöðin mín
eiga nú sem stendur við mjög
mikla erfiðleika að stríða. Þessir
örðugleikar hverfa hins vegar úr i
A sama andartaki opnuðust salardyrnar og þar stóð Richard
Morrison, hinn mikli Morrison ...
sögunni á þeirri stundu sem ég
tek aftur við stjórninni á fyrir-
tæki mínu. Þess vegna er ég nú
hingað kominn".
„Stjórnmennskuæði", hreytti
Ruth Ryan út á miili samanbit-
inna tanna.
Morrison lézt ekki heyra þessa
athugasemd hennar.
„í öðru lagi“, hélt hann áfram
eins og ekkert hefði ískorizt. — „1
öðru lagi tel ég það mjög órétt og
óviðurkvæmilegt að myndir af mér
og föður mínum séu þannig huld-
ar.. Veldi og frægð þessarar bygg
ingar er og verður ávallt nátengd
nafninu Morrison. Ungfrú Ryan
hefur gert sig seka um það að taka
til máls án þess að henni hefði
verið veitt heimild til slíks, sam-
kvæmt réttum fundarsköpum. Nú
gef ég yður orðið, ungfrú Ryan.
Viljið þér nú gerá svo vel að lýsa
vilja minnihlutans í örfáum orð-
um“.
Hann hal'laði sér aftur á bak í
sætinu og kveikti sér í einum
gilda, svarta, brazilska vindiinum
sínum.
Ruth Ryan reis úr sæti.
„Ég vil fyrst og fremst vita,
hvernig og hvers vegna þér eruð
I Pearce Duff
j GERDUFT bregst engnm. Reynið gerduftið i ,b)áu dós- inni“ í dag. Munið einnig „köldu Búðing- ' anna“ frá Pearee Duff.
fecE.Ot^ ffl I « i ,»*eu.*NC»
kominn hingað? Hafið þér stiokið
af vitiausraspitalanum?"
Morrison brosti.
„Sjúkrahússveru minni er lok-
ið“, sagði hann rólega.
„Með samþykki læknanna?"
spurði Ruth Ryan.
„Með samþykki vissra lækna",
svaraði Morrison.
Nú varð stutt þögn. Koma
Morrisons hafði verið svo óvænt og
skyndileg, að það var nú fyrst sem
fólkið við borðið fór að átta sig á
því sem var að gerast.
Ruth Ryan stóð teim-étt fyrir
framan sæti sitt og starði á vegg-
inn, þar sem Morrisons-feðgarnir
blöstu við augum.
Helen stóð á öndinni. Hún fann
það á sér að nú hlaut hin mikla
úrslitaárás að vera í vændum.
Loks rauf Ruth Ryan þögnina:
„Hvers vegna komuð þér, hr.
Morrison? Hvers vegna senduð
þér ekki föður yðar?“
Svo hljótt var í salnum, að létt
högg í ritvél heyrðist í gegnum
lokaðar dyrnar.
Morrison saug vindilinn sinn.
„Hvernig hefði ég átt að senda
föður minn hingað?“ sagði hann.
„Faðir minn dó hinn 14. janúar,
árið 1926 heima á óðali sínu í Kali
forniu".
Hluthafarnir tóku að ræða hátt
sín á milli. Morrison greip um
höndina á Helen. Hann sagði ekki
neitt.
í herberginu heyrðist nú aðeins
hvell rödd Ruth Ryan:
„Á óðalinu, sem eiginkona yðar
hefur nú selt fyrir gjafverð".
Jafnskjótt og Morrison byrjaði
að tala, varð aftur dauðahijótt í
salnum.
„Yður skjátlast, ungfrú Ryan“,
sagði hann. — „Konan mán reyndi
einungis að festa nokkurn hluta af
eignum minum til þess að bjarga
með því peningum yðar, — yðar
peningum, ungfrú Ryan og ann-
arra hluthafa. En ég hef alveg til
þessarrar stundar vitað, að ég
myndi aftur taka stjórn fyrir-
tækisins í mínar hendur, svo að
mér virtist varúðarráðstöfun sem
þessi alger óþarfi. Þess vegna hef
ég fyrir milligöngu fyrirtækisins
Noel & Noel látið kaupa „Santa
Maria". Og nú held ég að við ætt-
um að snúa ökkur. að dag-
skránni. ...“ »
18.
Þremur klukkustundum eftir að
Richard Morrison hafði birzt
svo óvænt og skyndilega í fundar-
iherberginu i Blaðahöllinni á Fifth
Avenue, yfirgáfu hluthafar Morri-
son-hringsins salinn.
Sigur blaðakóngsins hafði verið
alger. Hluthafarnir, sannfærðir
um andlegt heilbrigði hans, höfðu
vottað honum hollustu sína. Þau
Sherry og Ruth Ryan, sem ásamt
nokkrum hluthöfum öðrum, höfðu
mótmælt traustsyfirlýsingunni,
fengu því til leiðar komið, að
ákveðið var að koma saman til
fundar að þremur mánuðum liðn-
um, þar sem ákvarðanir forlags-
ins yrðu yfirfarnar. Á meðan
hafði Morrison hins vegar alger-
lega frjálsar hendur.
Apríl-kvöldið hafði sveipað
skýjakljúfinn rökkurblæju, þegar
þau Helen og Morrison komu til
íbúðar sinnar við Park Avenue.
Bayard ábóti beið þeirra.
Hann stóð á fætur, þegar þau
leiddust inn í salinn og gekk á
móti þeim með framréttar hendur.
Bros lék um varir hans. Bros, sem
erfitt var að skilja.
Morrison faðmaði hann að sér.
„Þetta gekk allt sam-an vel,
Monsignore", sagði hann. — „Ég
þakka yður af öllu hjarta".
,Auðvit-að gekk það vel“, svaraði
ábótinn. — „Og þér hafið mér alls
ekkert að þakka".
Helen leit til skiptis á mennina
með spyrjandi augfíaráði.
Ábótinn brosti.
„Nú, jæja“, sagði hann. „Mann-
rán og brottnám eru nú ekki bein-
línis skyldustörf okkar prest-anna
— en var það ekki minn virðulegi
starfsbróðir, Jesúitapresturinn
Busenbaum, sem sagði árið 1650:
— „Oui Finis est licitus etiam
media sunt licita — tilgangurinn
helgar meðal ið“. Hann sneri sér
að Helen. — „Ég og eiginmaður
yðar töluðum, eins og þér vitið, oft
og lengi saman. Ég hef hvorki
skilning né þekkingu á . geðlækn-
ingafræði og sálgreiningu, en hitt
var mér fullkomlega ijóst, að hjá
hr. Morrison var aðeins um væga
og í alla staði læknanlega andlega
truflun að ræða. í hinni þungbæru
neyð, sem hann var í, hélt hann
sér dauðahaldi í myndina af hin-
um mikla og volduga föður sínum.
Hann vænti björgunar frá hinum
dána. Ég gat ekkert annað gert..“
„René ábóti gat ekkert annað
gert“, greip Morrison fram i fyrir
honum — „en að sannfæra mig um
það, að ég ætti föður á himninum,
sem ekki væri dáinn. Ekki líkam-
legur faðir minn, heldur faðir okk
ar allra. Jafnskjótt og mynd hins
himneska föður varð skýrari í
huga minum, máðist mynd hins
jarðneska og dána föður míns út“.
Helen þrýsti hönd ábótans. —
Nokkra stund gat hún ekki komið
upp oiði, en tárin runnu óhindruð
niður vanga hennar, þakklætis- og
gleðitár.
„Hvemig getum við þakkað yð-
ur?“ sagði hún loks, klökkum
rómi. Hún hafði setzt við kringl-
ótta borðið, sem stóð fyrir neðan
rándýrshöfuðin.
Ábótinn varð alvarlegur.
„Með því að halda áfram því
verki, sem þér eruð byrjuð á“,
sagði hann. — „Nú byrjar hin
mikla freisting".
„Hvað eigið þér við með því?“
spurði Helen.
„Ég veit að blöð ykkar eru i
mjög miklum vanda stödd. Hr.
Morrison mun verða að gera allt
til þess að koma þeim aftur til
vegs og virðingar. Auðveldasta
leiðin er auðvitað sú, að hverfa
aftur til fyrri aðferða — til æsi-
greinanna og hinna pólitísku við-
skipta". Hann leit á Morrison. —
„Ég krefst þesis ekki af yður, að
þér látið verk yðar fara í hund-
ana. Það væri mjög skammsýnt af
mér, því að slíkt yrði þeim Sherry
og Ruth Ryan stór leikur á borði.
Ég krefst einungis af yður gætni
og stillingar. Hugsið um afieiðing-
arnar áður en þér takið nokkra
ákvörðun". Hann stóð á fætur. —•
„En þetba þarf ég auðvitað ekki
að taka fram við yður. Nú er víst
kominn tími til þess að fara og
leyfa ykkur að njóta ótruflaðrar
samveru.... “
Framrétt hönd hans stanzaði á
miðri leið. Kjallarameistarinn var
kominn inn í herbergið. Hann
sneri sér að Helen. Hann hafði
síðustu mánuðina vanizt þvi að
gefa húsmóður sinni skýrslu og
baka við öllum fyrirskipunum frá
henni. Svo brosti hann vandræða-
iega og leit á Morrison.
„Það eru komnir þrír menn",
sagði hann. — „Dr. Jensen og
tveir....."
Hann fékk ekki ráðrúm til að
Ijúka við setninguna.
„Og tveir varðmenn", botnaði
Morrison fyrir hans hönd. Rödd
hans var róleg, næstum glaðleg. —.
„Vísið þér mönnunum hingað inn".
Sflíltvarpiö
Miðvikudagur 25. marz:
Fastir liðir eins og venjulega.
12,50 Við vinnuna: Tónleikar af
plötum. 18,30 Útvarpssaga barn-
anna: „Flökkusveinninn" eftir
Hektor Malot; IV. (Hannes J.
Magnússon skólastjóri). — 18,55
Framburðarkennsla í ensku. 19,05
Þingfréttir. — Tónleikar. — 20,30
Lestur fornrita: Dámusta saga;
I. (Andrés Björnsson). 20,55 Is-
lenzk tónlistarkynning: Verk eft-
ir Skúla Halldórsson. Flytjendur:
Guðmundur Guðjónsson, Sigurður
Ólafsson, Kristinn Hallsson, dr;
Victor Urbancic og höfundurinn
sjálfur. 21,25 Þýtt og endursagt:
Johann Sebastian Bach eftir
Paul Hindemith (Fjölnir Stef-
ánsson). 21,45 íslenzkt mál (Ás-
geir Blöndal Magnússon kand.
mag.). 22,10 Passíusálmur (49).
22,20 Viðtal vikunn-ar (Sigurður
Benediktsson). 22,40 Á léttum
strengjum:-Svend Asmussen og
hljómsveit leika (plötur). — 23,10
Dagskrárlok.
1) „Eg er feginn að þér þykir
veiðihnífurinn þinn fallegur, i
Stína mín. Jæja, ég sé þig seinn;
vinkona!"
Fimmtudagur 26. marz:
(Skírdagur).
Fastir liðir eins og venjulega.
11,00 Messa í Laugarneskirkju.
(Prestur: Séra Garðar Svavars-
son. Organleikari: Kristinn Ingv-
arsson). 13,15 Erindi: Brauðið og
vínið (Séra Björn O. Björnsson).
13,45 Miðdegistónleikar (plötur).
15,30 Kaffitíminn: Þorvaldur
Steingrímsson og félagar hans
leika. 16,30 Fæi-eysk guðsþjónusta
(Hljóðritað í Þórshöfn). — 18,30
Barnabími: Yngstu hlustendumir
(Cyða Ragnarsd.). 18,50 Miðaftan
tónleikar (plötur). 21,15 Einsöng
ur: Dietridh Fischer-Dieskau syng
ur lög eftir Brahms (plötur). —■
20.50 Borgfirðdngavaka: Gamlar
sagnir og stökur úr Borgarfirði.
Flytjendur: Ásmundur Guðmunds
son biskup, Guðmundur Illugason
lögregluþjónn, Jón Helgason rit-
stjóri, Páll Bergþórsson veður-
fræðingur, Sigurður Jónsson frá
Haukagili og Klemens Jónsson
leikari, sem sér um dagskrána. —
22,15 Tónleikar með skýringum:
„Söngvar fanganna" eftir Luigi
Dallapiccola (Kór og hljómsveit
Santa Cecilia tónlistarskólans
flytja; Igcr Markevitoh stjórnar).
22.50 Dagskrárlok.