Morgunblaðið - 12.04.1959, Síða 3

Sunnudagur 12. aprfl 1959
MORCUHBLAÐIÐ
3
Úr verinu
--Eftir Einar Sigurðsson-
Togararnir.
Tíðin hefur verið hagstseð hjá
togurunum undanfarið, norðan og
norðaustan átt og ekki frátafir frá
veiðum.
Skipin halda sig á sömu slóðum
og áður, flest á Selvogsbankan-
um, önnur fyrir vestan og nokkur
við Austur-Grænlands.
Afli hefur yfirleitt verið rýr,
þó hafa einstaka skip verið að fá
dágóða veiði eins og t.d. Neptun-
us, sem var með 25 lesta meðal-
afla á dag. Afla þennan fékk
hann á Selvogsbankanum. Askur
fékk einnig dágóðan afla við
Austur-Grænland, eða 20 lesta
meðalafla á dag.
Vöttur er um það bil að landa
á Austfjörðum. Var hann á Ný-
fundnalandsmiðum og hafði 140
lestir, að talið var. Fékk hann
aflann aðallega á rúmum sólar-
hring, en varð þá að hætta vegna
ísreks.
Nokkrir togarar .hafa látið
senda sér flottrollið til Grinda-
víkur, og bendir það til þess, að
þeir hafi orðið varir við fisk upp
í sjó á Selvogsbanka.
Fisklandanir sl. viku:
tonn dagar
Karlsefni .. 131 11
Hallv. Fróðad. . .. 138 14
Neptunus .. 250 11
Geir .. 228 11
Askur .. 270 13
Þorst. Ingólfss. . 54 19
saltfiskur 89
Jón Þorláksson . . . 220 13
Reykjavík.
Aflabrögð voru sæmileg fyrri
hluta vikunnar, en þá gekk til
hvassrar norðanáttar og gerði
landlegu í einn dag. Þegar norðan
áttin gekk niður, var minni afli
og misjafnara.
Færabátar eru margir byrjaðir
en hafa litið getað aðhafzt vegna
veðurs, þó komust tvær trillur út
á föstudag og fengu 500 kg. á
færi.
Aflahæstu bátarnir fram að
föstudegi:
Útilegubátar:
Hafþór ........ 563 t sl og ósl
Helga ......... 485 -------—
Bátar, sem róa daglega:
Svanur.................. 440 t ósl
Ásgeir ................. 369 - —
Barði .................. 364 - —
Keflavík.
Alltaf er stormur og rok, hver
sem áttin er, og hefur þótt gott,
ef hægt hefur verið að komast í
netin annan hvern dag.
Afli hefur verið misjafn, nokkr
ir bátar með sæmilegan afla oft-
ast nær, en svo hefur það líka
verið niður í ekki neitt. Sér-
staklega eru það minni bátarnir,
sem hafa orðið út úr því. Það hef-
ur aldrei í allan vetur komið
fiskur á venjuleg mið. Nokkrir
bátar hafa helzt fengið afla ó-
venju djúpt, við 30 mílur frá
Skaga á 80 faðma dými.
Einn bátur, Guðmundur Þórð-
arson, tók netin upp á miðviku-
daginn og fór að róa með línu og
hefur síðan fengið við 9 lestir í
róðri. Annar bátur hefur alltaf
verið á línu alla vertíðina og oft
ast fengið 7—10 lestir í róðri.
Aflahæsti báturinn, Ólafur
Magnússon, var með 535 lestir
ósl. á fimmtudaginn.
Akranes.
Tíðin hefur verið erfið siðustu
daga vikunnar, norðanbelgingur,
sem er slæmur upp á aflabrögðin.
Flesta dagana hafa oftast allir
verið á sjó nema á fimmtudaginn,
þá var ekki nema helmingurinn á
sjó.
Afli hefur verið mjög tregur
alla dagana nema á mánudaginn,
þá var ágætisafli, að meðaltali
1714 lest og komst upp í 30 lestir
hjá einum, Ver. Algengasti afl-
inn hefur síðan verið 6—10 lestir,
en nokkrir hafa þó fengið 15—20
lestir dag og dag. Eitthvað var
afli glaðari seinustu daga vik-
unnar.
Hæstu bátar voru fram að föstu
degi:
Sigrún .............. 582 1 ósl
Sigurvon............. 551 - —
Ól. Magnússon ....... 487 - —
Sæfari .............. 465 - —
Vestmannaeyjar.
Norðanátt hefur verið alla vik-
una, stundum allhvass, þó aldrei
svo að ekki hafi allir netabátar
verið á sjó.
Afli hefur yfirleitt verið mjög
góður í netin, algengt 15—20 lest
ir í róðri og alltaf nokkrir með
allt upp í 40—50 lestir.
Fiskur hefur nú gengið á þau
mið, sem ekki er venjulegt um
netafisk á vetrarvertíð. Hefur
undanfarna daga fiskazt vel fast
upp í eyjum að vestan, þar sem
kallaður er Vestur-Flói. Elztu
menn eða þeir, sem byrjuðu neta
veiðar í Eyjum, muna ekki eftir,
urra mílna takmarkananna.
að fiskur hafi fyrr veiðzt í net
á þessum slóðum.
Handfærabátar hafa fiskað vel,
þegar gefið hefur og sumir ágæt-
lega.
Lifrarsamlag Vestmanneyja hef
ur nú tekið á móti 2241 lest af
lifur á móti 2267 lestum á sama
tíma í fyrra. Gæti það bent til
þess, að svo að segja sama fisk-
magn væri nú komið á land og
í fyrra. Bátar eru nokkru fleiri
nú.
10 aflahæstu bátarnir að föstu
deginum meðtöldum:
Gullborg 758 t ósl
Stígandi 662 - —
Hannes lóðs 605 - —
Kári 594 - —
Kristbjörg 582 - —
Sig. Pétur 564 - —
Reynir 555 - —
Ófeigur III 550 - —
Andvari 548 - —
Björg SU 539 - —
Neskaupstaður.
Hafþór, hinn nýi 250 lesta tog
ari, kom inn úr fyrstu veiðiferð-
inni á fimmtudaginn með 15 lest-
ir af fiski. Hafði hann aðeins get-
að tekið 14 „höl“ vegna hins ó-
stillta tíðarfars, og hafði hann
þó verið eina 9 daga úti. Önnur
bátaútgerð er ekki sem stendur.
Gerpir er farinn á Jónsmið og
hefur aflað vel, eftir því sem
fréttzt hefur.
Hólmanes, nýi 140 lesta stál-
báturinn á Eskifirði, kom þar inn
í vikunni með 86 lestir af fiski.
Er báturinn með þorskanet og
fékk aflann í 5 umvitjunum.
Sjór hefur verið stundaður
meira og minna úr öllum ver-
stöðvum fyrir sunnan svo sem
Fáskrúðsfirði, Stöðvarfirði, Breið
dalsvík og Djúpavogi, en afli hef
ur verið heldur tregur, og hafa
ógæftir bagað mjög alla sjósókn.
Færeyingar auka flotann.
Ríkisábyrgð verður veitt Fær-
eyingum til nýsmíði á stálfiski-
bátum og togurum að upphæð
175 milj. króna (m. 55%).
Færeyingar fá bækistöffvar í
Grænlandi.
Grænlandsstjórn hefur fallizt á
að veita Færeyingum leyfi til
þess að fiska frá grænlenzkum
höfnum.
Léleg netamenning.
Sjómenn við Faxaflóa kvarta
mjög undan því, hve mikill yfir-
gangur sé hafður í frammi á mið
unum, þar sem netin liggja. Það
sé mjög algengt að leggja yfir
net, sem fyrir eru í sjónum, og
enda þræða þau, og gera þannig
illkleift að ná þeim upp. Ef lína
frá öðrum kemur upp, þegar verið
er að draga, hefur alltaf þótt
sóðalegt að skera hana í sjó, þ.e.
að hnýta ekki saman endana. En
það virðist ekki hikað við að
skera netin í sjó, ef eins stendur
á. Það er meira að segja algengt,
að baujur og dufl séu hirt af
netum manna kinnroðalaust.
Netaveiði er nokkuð nýtilkomin
hér við Faxaflóa, og má vera, að
þetta framferði stafi eitthvað af
því, en muna mættu menn, að hér
er um geysileg verðmæti að ræða,
og ef spellvirkin sannast, eru
menn skaðabótaskyldir.
Vertíffin hefur víðast hvar
brugðizt.
Allt útlit er nú fyrir, að þessi
vertíð verði í flestum verstöðv-
um með þeim allra lélegustu í
mörg ár. Sæmilegur afli er í Vest
mannaeyjum og þó mjög mis-
jafn eins og á Akranesi og Sandg.
og þá er vist að hiestu upptalið.
Hörmungarástand er í þessum
efnum í Keflavik og Hafnarfirði
og víða annarsstaðar mjög slæmt.
Aldrei hafa jafnmargir verið á
netum og nú, svo að segja hver
einasti bátur úr öllum verstöóv-
unum hér syðra. Aðeins einir 3
bátar tóku aldrei netin í Sand-
gerði og álíka margir eða jafn-
vel færri í Keflavik. Annarsstað-
ar voru allir með net.
Það er mjög sennilegt, að neta-
notkun sé orðin of mikil, miðin
þoli ekki þessi ósköp af veiðar-
færum á ekki stærra svæði.
Mjög æskilegt væri að geta
stundað meira línuveiðar a. m. k.
hér á Faxaflóasvæðinu. Línubát-
arnir fiskuðu alltaf vel í vetur,
og allir vita, að linufiskurinn er
betri, ekki sizt í tíðarfari eins og
verið hefur í vetur, þegar fiskur
inn hefur sjaldnast verið einnar
nátta. Það væri líka æskilegt, að
eitthvað af bátunum gæti verið
á dragnótaveiðum til þess að
Sr. Óskar J. Þorláksson:
Fel Drottrá vegu jpína
Fel Drottni vegu þína, og
treystu honum, hann mun vel
fyrir sjá. (Sálm. 375).
RITNINGIN byrjar á þessum orð
um: „í upphafi skapaði Guð him-
in og jörð“. Guð er skaparinn,
herra himins og jarðar. Líf og til
vera manna og alls, sem lifir
er í hendi hans.
Á þessum grundvelli byggði
Jesus Kristur kenningu sina en
lagði auk þess ríka áherzlu á hið
persónulega samband mannanna
við Guð, handleiðslu hans í störf
um og lífi. Bænalífið var tengi-
liðurinn milli Guðs og manna, far
vegur Guð anda og kraftar til
mannanna.
í bænalífi Jesú sjálfs, dæmi-
sögum hans og ræðum kemur
þetta allsstaðar mjög skýrt iram,
en þó hvergi betur en í sjálfu
Faðir vorinu, þar sem Kristur
segir oss beinlínis að koma með
öll vandamál lífs vors fram fyrir
Drottin.
Bænalíf vort byggist á því, að
vér treystum Guðs handleiðslu,
að hann geti haft áhrif á líf vort
og hjálpað oss til þess að ráða
fram úr þeim vandamálum lífs-
ins, sem mæta oss á hverjum
tíma. Bænin á ekki fyrst og
fremst að vera fólgin í því, að
vera að biðja Guð um þetta og
hitt, sem vér kunnum að þrá og
girnast, heldur eigum vér að
opna hjörtu vor fyrir áhrifum
Guðs anda, svo að vilji hans fái
að hafa áhrif á lífsstefnu vora.
Einmitt í þessu er fólgin sú
handleiðsla, sem trúaðir menn
hafa fundið í lífi sínu á öllum
tímum og hefur borið ávexti í
réttlætiskennd, sannleiksást og
kærleiksþjónustu.
II.
Vér skiljum það ekki alltaf,
hvernig Guð hefur afskipti af
lífi vor mannanna. Þegar sorg og
mótlæti verður á vegi vorum, þá
finnst oss, að Guð hafi verið harð
ur við oss, eða hann daufheyrist
við því, sem vér biðjum hann og
oss finnst sérstaklega miklu
varða.
En hvenær getum vér sagt,
hvað oss er raunverulega fyrir
beztu á hverri tíð? Og höfum vér
ekki öll þreifað á því, hvernig
Guð lætur rætast úr erfiðleikum
þeirra, sem treysta honum og
leggja fram krafta sína?
Og getur ekki jafnvel hið erf-
iða og mótdræga haft sína þýð-
ingu fyrir líf vort, þegar frá líð-
ur, þó að vér sjáum ekki gildi
þess á líðandi stund?
„Það, sem sárast syrgði ég fyrr,
er sál mína farið að kæta“.
Vér skulum því trúa á hand-
leiðslu Guðs í gleði og sorg ævi
vorraf. Og vér verðum að leyfa
honum að komast að í sál vorri,
svo að kraftur hans fái að hafa
áhrif á líf vort.
Vér hlustum allt of lítið á það,
sem Guð vill til vor tala, i orði
sínu, í sköpunarverkinu, eða í
vorri eigin samvizku.
Stundum er handleiðsla Guðs
mjög augljós í lífi vor mannanna,
en stundum fer hann hinar furðu
iegustu leiðir til þess að láta
vilja sinn rætast í lífi voru.
Vissulega þurfum vér á hand-
leiðslu Guðs að halda lífinu, vér
getum raunverulega ekkert án
hans, en Guð þarf líka á oss
mönnunum að halda, til þess að
framkvæma vilja sinn hér í
heimi.
Þess vegna eigum vér að vera
samverkamenn Guðs og þjónar.
Sumir halda að öll tilveran sé
í svo föstum skorðum, að engu
verði þar um þokað, vér séum
eins og hlekkir í keðju örlag-
anna, jafnvel að skapadægur vort
sé löngu fyrir fram ákveðið. Til
hvers væri þá siðferðileg við-
leitni mannsandans?
Handleiðsla Guðs er í því fólg-
in, að vilji vor komist undir
sterk áhrif Guðs anda, svo að vér
getum bókstaflega breytt rás
þeirra viðburða, sem mótast af ill
um öriögum.
Vér lærum bezt að þekkja Guð,
fyrir boðskap og líf Frelsara
vors. Hann var ljómi Guðs dýrð-
ar og imynd veru hans. Og því
kjósum vér hann að leiðtoga í
daganna þraut, í gleði og sorg.
Vertu hjá mér hirðir beztur
hjartað mitt svo eigir þú,
þegar dug og djörfung brestur,
Drottinn gef mér nýja trú.
Vertu hjá mér, hvort ég þarf,
hvíldar eða vinn mitt starf.
Loks er æviárin þverra,
allra næst mér vertu, herra.
Ó. J. P.
dreifa flotanum. Ef til vill væri
hægt að stunda síldveiðar með
árangri, t. d. í flottroll með tveim
ur bátum. Síldveiði í reknet byrj
aði frá Akranesi í marz í fyrra.
Það er allt of mikið tómlæti í
þessum efnum, því sýnt er, að til
stór vandræða horfir, ef hinu
sama fer fram. Það á ekki að
leggja allt á eitt spil. Vandamál
ið, sem fyrst liggur fyrir að
leysa, verður, hvernig útgerðar-
mönnum verður gert kleift að
undirbúa sig undir síldveiðina, ef
vertíðin ætlar alveg að bregðast,
eins og allt útlit er fyrir.
Það er líka önnur hlið á þessu
máli. Hinar stóru og afkastamiklu
vinnslustöðvar standa hálfnotað
ar og illa það, og fólkið hefur
þar lélega atvinnu á móti því,
sem verið gæti. Þetta er líka
vandamál, sem vert er að gefa
gaum, þegar illa aflast ár eftir
ár. Þarna er mikil sóun á verð-
mæti, ef hægt væri úr að bæta
með meiri fjölbreytni í veiði-
aðferðum.
Útgerff og fiskverkun.
Því hefur verið varpað fram,
að 90% af útgerðarmönnum verk
uðu fisk sinn sjálfir. Ekki er ó-
sennilega til getið. Ef litið er á
stærstu verstöðvarnar eins og við
Faxaflóa og Vestmannaeyjar,
gæti þetta látið nærri, þegar
karfaveiðin er undanskilin. Hvað
við kemur öðrum landshlutum,
er heldur ekki ólíklegt, að hlut
föllin séu eitthvað svipuð, ef lit
ið er á vinnslustöðvar kaupfélag
anna sem eign viðskiptamann-
anna eða félagsm. þótt þau við-
skipti séu eins og viðskipti milli
óviðkomandi.
Það hefur alltaf þótt sjálfsagt,
að útgerðarmaðurinn verkaði sinn
fisk sjálfur, eftir því sem við
yrði komið. Þó er ekkert óeðli-
legt, að þarna sé verkaskipting,
þegar svo hagar til, t. d. eins og
þegar útgerðarmaðurinn er jafn
framt skipstjóri og yrði þá að sjá
allt í landi með annarra augum.
Margir veigra sér líka við áhætt
unni, því að fiskikaup hafa löng-
um verið áhættusöm sér á landi.
um verið áhættusöm hér á landi.
Þróunin hefur mjög stefnt í þá
átt að frysta sem mest af fiskin-
um. Má gizka á, að nú séu frystir
um 2/3 hlutar. Margir útgerðar-
menn halda sig þó eingöngu að
söltun og herzlu. Stofnkostnaður
er minni, og margir álíta það
engu óhagstæðara en frystinguna
og gera það jöfnum höndum,
enda þótt þeir hafi aðstöðu til
að nota allar þrjár verkunarað-
ferðirnar.
Þessar þrjár verkunaraðferðir
þróast nú hlið við hlið. Þær eiga
að sýna yfirburði sína og sem
minnst að vera gripið fram fyrir
hendurnar á eðlilegri þróun. Þaff
er þjóðarbúskapnum í heild fyrir
beztu.
s „Úr verinu“ kemur ekki um j
i næstu helgi. {