Morgunblaðið - 01.05.1959, Blaðsíða 20

20
Moncvisnr iTtio
Föstudagur 1. maí 1959
Þessu eina atriði sleppir frú
Bouffet. Það var kynlegt, hvernig
þessi kona brást við. Bleiöher hafði
«áð tökum á henni. Hún var reiðu-
búin að segja allt og gerði það
lí'ka. Það var ein vitneskja, sem
hún lét ekk: uppi, vitneskja hennar
«m hina konuna, sem var driff jöðr
in meðal allra, sem þekktu hana,
konuna, sem huldi sig bak við mörg
dulargervi, konuna með rauða hatt
inn, „aðstoðarkonu SD“. — Um
'þetta þagði frú Bouffet.
Þessu næst skyldi reitt til höggs
gegn Páli, elskhuga frú Bouffet,
manninum. sem Emile, verkamað-
urinn við birgðastöðvar herflug-
vélanna í Cherbourg, hatar svo
mjög. Það var Páll, sem hafði kom
ið fram sem drambsamur gjald-
keri og hafði goldið tvö þúsund
franka fyrir vitneskju Emiles um
benzinflutninga og skekkjur í
*míði þýzkra, langfleygra sprengju
flugvéla. Það var hann, sem átti
óbeinlínis sök á því, að það brotn-
aði Sévrespostulínið, sem var
Emile hinum fyrrverandi flæking,
fmynd þeirrar borgaralegu stöðu,
sem hann hafði nýlega hlotið.
Þar sem ensk sprengja, sem rat-
aði skakkt, hafði molað þennan
Sévres-borðbúnað og hina litlu
íbúð Emiles, fylltist hann örvænt-
ingu. Þar er hann var gripinn ör
væntingu, ætlaði hann að hugga
sig á áfengi og hafði drukkið fast,
og þár sem hann var drukkinn og
örvæntingarfullur, hafði hann
gloprað út úr sér öllu, sem hann
vissi um njósnir í Cherbourg. Þar
sem Emile hafði þvaðrað frá
þessu, var Borchers nokkur höfuðs
maður frá leynistöðvunum í St.
Germain við París sendur beina
leið til Cherbourg. Þar sem þessi
Borchers höfuðsmaður talaði illa
frönsku, var undirforingi Hugo
Bleicher úr leynilegu herlögregl-
unni í Cherbourg, fenginn honum
fyrir túlk. Og þar sem að lokum
þessi Hugo Bleioher var óvenju
hugmyndaríkur, og hafði vel vit á
að koma ýmsu fljótlega í fram-
kvæmd, þá var hann skyndilega
orðinn annað og meira en túlkur.
BorChers höfuðsmaður lét hann,
óbreyttan undirforingjann, nú
sjálfráðan. Þar sem Hugo Bleicher
átti afl til að sannfæra aðra, hafði
hann fundið tryggan vin þar sem
Emife var, en hann var alls eng-
inn svikari að eðlisfari. Þar eð
Emile varð tryggur vinur hans,
gat hann tekið hina fögru frú
Skrifstofustarf
Maður sem er vanur öllum venjulegum skrifstofu-
störfum, getur fengið atvinnu nú þegar, hálfan eða
allan daginn.
Tilboð merkt: Skrifstofustarf—9614, leggist inn á
afgr. Mbl.
Bouffet til fanga. Þar eð Hugo
Bleioher komst að afbrýðiseminni
í hjarta hinnar fögru frúar, fékk
hann að vita allt u-m Pál, fékk að
vita meira á einum hálftíma, en
öll leyniþjónustan vissi til þess
þess tíma. Og þar sem hann, Hugo
Bleioher, vissi meira á þessari
stundu en öll leyniþjónustan, dró
hann nú net sitt til þess að veiða
Pál, manninn, sem átti að leið-
beina honum til miðstöðva hins
mikla njósnahrings „Interalliée“.
Emile er aftur orðinn aðalmað-
urinn. Hann spigsporar fram og
aftur framan við grindurnar á
járnbrautarstöðinni í Oherbourg
með vindling í munnvikinu og
Baskahúfuna á ská ofan að öðru
eyranu. Emile er sá eini, sem þekk
ir Pál. Hann á að ganga til hans
og klappa vingjarnlega á öxlina á
honum! Þannig er um talað, og
með því segir hann við Þjóðverj-
ana: „Þetta er maðurinn ykkar“.
Tvær götur liggja frá brautar-
stöðinni upp í borgina. Á báðum
þessum götum er fólksbíl lagt rétt
við gangstéttarbrúnina. í öðrum
þeirfa sitja þeir Borchers og
Bleicher, en lögreglufulltrúi í hin-
um.
Bleicher getur séð yfir alla
brautarstéttina, þaðan sem hann
situr. Emile er á verði framan við
gx-indurnar.
Nú kemur hreyfing á hann. —
Hann gengur að þrekvöxnum
manni, sérlega dökkleitum í and-
liti, í stuttum leðurjakka, sem kem
ur í þessu út úr stöðvafhúsinu. —
Emile klappar vingjarnlega á öxl
honum. „Líka nokkurs konar Júdas
arkoss“, flýgur Bleioher í hug. ,
Báðir mennirnir ganga nú í
ákafri samræðu beint að vagnin-
um, sem Bleidher situr í. Mennim-
ir úr leynilögreglu hersins nálgast
frá öllum hliðum.
Skyndilega nemur Páll staðar.
Eitthvað þykir honum grunsam-
legt. Hann stendur rétt fyrir fram
an kæli'kassa vagnsins, starir inn í
hann og sér mennina sitja þar inni.
Hefur Páll séð gildruna?
Bleioher tekur skjóta ákvörðun
og fer út. Án þess að líta á Pál
opnar hann mótorhlífina og beyg-
ir sig með áhuga yfir vélina. —
Taugar hans eru í ýtrustu spennu
og honum finnst hjartað slá uppi
í hálsinum á sér. Þetta á að verða
hin fyrsta handtaka, sem hann
framkvæmir. Mörg hundruð þeirra
komu síðar, — en í dag er honum
þetta ennþá nýtt.
Emile tekur í handlegginn á
Páli og togar hann með sér. Nú
eru þeir rétt fyrir aftan Bleioher.
Eldsnöggt snýr hann sér við og
þrífur hann, og GFP-menn þjóta
að frá öllum hliðum. Handjárnin
smella um úlfnliði Páls. Emile er
líka tekinn fastur aftur, en hann
veit nú, að það er aðeins til mála-
mynda, og verst ekki. Allt fór
þetta fram á fáeinum sekúndum.
Páll er Okki búinn að átta sig fyrr
en Limoges-vagninn þýtur um göt-
urnar með tjöld lregin fyrir glugg
ana. —
Þá er Bleicher búinn að draga
þykkan seðlabunka og skammbyssu
upp úr jakkavasa hans. Dauðarefs
ing liggur við því, að hafa vopn í
fórum sínum á stríðstímum og
sömuleiðis við njósnum. Páll veit,
að hann hefur fyrirgert lífi sínu
með tvennu móti.
Páll Kieffer, 35 ára, fæddur í
Lothringen, er ekki einn af þeim,
sem þægilegt er að fá til þess að
leysa frá skjóðunni. Fyrst um sinn
fær Bleieher ekki út úr honum
annað en fáein almenn atriði. Páll
var hermaður, undirforingi í loft-
hernum. Hann er hreykinn af
þeim tignarmerkjum, sem hann hesf
ur fengið, er hann var orrustuflug
maður. Hann var í þýzku fangelsi,
en ekki leið á löngu, unz honum
tókst að strjúka. í París hverfur
hann sjónum, verður starfsmaður
í andspyrnuhreyfingunni, félagi í
„Interalliée", og að lokum foringi
félagsskaparins í Calvas-fylkinu.
í garðinn yðar
- Frœ
Úrvals blóma- og matjurtafræ, sem
hentar íslenzkum staðháttum.
Reyndir garðyrkjumenn nota
aðeins það bezta.
j.e.Qhlsens £nke
OE-FRÆ fæst hjá aðalumboðsmönnum vorum
BIFREIÐAEIGENDUR
Munið, að gjalddagi ábyrgðartrygginga
(skyldutryggingin) bifreiða er 1. maí
með greiðslufresti til 14. s. m.
Þeir, sem ekki hafa greitt iðgjöld fyrir
þann tíma, mega búast við að bifreiðio* *
þeirra verði teknar úr umferð, án frek-
ari aðvarana.
Bifreiðatryggingafélögin
Hann er spurður, hvar leynilegi
sendirinn sé í París, en það kveðst
hann ekki kæra sig um að vita. —
Einnig er hann spurður, hvar Ar-
mands Walenty sé að leita. Hann
segir, að foringi „Interalliée sé
ekki svo heimskur, að hann fari að
segja hverjum sem er frá fylgsni
sínu; deildarforingjar hans viti
ekki einu sinni um heimilisfang
hans. Þegar hann er spurður,
hvernig hann haldi þá sambandinu
við þá, svarar hann, að ti'l þess séu
ákveðin búsakynni. Hvað heita
þau? Það eru aðeins dularnöfn,
alveg meinlaus. Þannig á Hugo
Bleioher enn í höggi við ósýnilegan
óvin, sem ekki verður hönd á fest,
þrátt fyrir þennan fyrsba mikla
árangur. Bleioher hefur að vísu
unnið á, en það er fjarri því, að
hann hafi fundið slóð „Læðunnar".
Þennan dag, 3. nóvem'ber 1941,
nákvæmlega klukkan 20, voru þeir
21 njósnarar s'kyndilega teknir
höndum um allt Norður-Frakk-
land, sem áttu nöfn og heimilis-
fan gá skránni, sem fannst í íbúð
frú Bouffet.
Það er þremur dögum seinna.’ —
Það hvílir nótt yfir Cherbiurg,
dimm rigningarnótt í nóvember.
Nokkrir ferðamenn flýta sér yfir
brautarpallinn nr. 3 á aðal járn-
brautarstöðinni. Þeir ætla að fara
til Parísar með D-lestinni, sem er
búin til brottferðar. Það er ekki
nema fárra mínútna flug milli
Ohei’bourg og brezku strandarinn-
ar. Það er farið nákvæmlega eftir
myrkvunarráðstöfununum. Það er
aldrei hægt að vita.....
Þrír karlmenn standa framan
við D-lestarvagn einn, þar sem
þeim hefur verið ætlaðar staður.
Þeir eru Bleioher undirforingi, —
maður úr GFP og fanginn Páll
Kiffer, sem er hlekkjaður við úlf-
lið Bleiohers. Bleioher lítur á úr-
ið sitt, en skífan er sjálflýsandi.
„Klukkan er 21-56. Það eru 4
mínútur eftir. Ætli það sé ekki
bezt, að við förum inn?“
Hann snýr sér við, til þess að
opna dyrnar. 1 sömu svipan hleyp
ur ung kona til mannanna
þriggja. Hún fellur um háls hin-
um hávaxna Hugo Bleicher og
hljóðar lítið eitt við.
„Cheri — “, stamar hún tár-
fellandi. „Hugo — moncheri",
sem þýðir: elskan mín). — Það
er Súsanna Laurent. Síðari hluta
dagsins hefur hún frétt, að leyni-
lega herlögreglan hafi ákveðið
að flytja Hugo Bleioher til leyni-
þjónustunnar í St. Germain hjá
París. Hún veit, að nú skiljast
leiðir þeirra, að Hugo muni
aldrei koma aftur til Cherbourg,
að engin von er til þess, að þau
sjáist aftur og að nú er öllu lok-
ið lokið, lokið fyrir fullt og allt.
SflUtvarpiö
Sölufélagi garðyrkjumanna og hjá flestum
víðsvegar um landið.
Ökúmenn — Bifreiðaeigendur
Hjólbarðaverkstæðið Langholtsveg 104 er opið öll
kvöid, helgar og helgidaga.
Mánudaga 19—23 e.h. Þriðjudaga 19—23 e.h. Mið—
vikudaga 19—23 e.h. Fimmtudaga 19—23 e.h.
Föstudaga 19—23 e.h. Laugardaga 13—23 e.h.
Sunnudaga og aðra helgidaga 9—12 f.h og 13—23 e.h.
Ath. Vanur maður tryggir örugga þjónustu.
— Langholtsveg 104 —
a
r
L
/
u
A
. MAVBE WE'O BETTER
CALL OFF THE DUCK
SHOOTINO FOR TOPAS;
LVNPA, AND TAKE _
. VOU HOME / j
GOOD...THIS DAMPNESS
. IS RUINING
53— mv hair/ Tml
cHRie, vou
DON'T HAVE TO
WORRV WITH
THAT BOVISH
, CUT ... BUT I |
CARE HOW 3
. I LOOK/ ^
GEE, l'M AFRAID
l'VE FRIGHTENED
TH6 PUCKS OFF
AGAIN / _E
IT'LL PRV ^
IN NO TIME gfc
WHEN WE GET
HOME, LVNDA/
1) „Almáttugur, ég hefi víst
hrætt endurnar í burtu aftur“.
— „Sennilega verður bezt að
við hættum andaveiðunum í dag,
Linda, og förum heim með þig“.
2) „Guð, þetta loftslag eyði-
leggur á mér hárið“, segir Linda.
„Það þorrnar í hvelli, þegar við
komum heim“, svarar Stína.
3) „Þú þarft ekki að hafa
neinar áhyggjur af hárinu á þér,
Stína, með þessa strákaklipp-
ingu. En mér er ekki sama hvern
ig ég lít út“.
Fösludagur 1. maí:
Fastir liðir eins og venjulega.
13,15 Lesin dagskrá næstu viku.
19,00 Þingfréttir. — Tónleikar. —
20,20 Hátíðisdagur verkalýðsins:
a) Ávörp. b) Kórsöngur: „Þjóð-
hvöt“, kantata op. 13 eftir Jón
Leifs. — Söngfélag verklýðssam-
takanna í Reykjavík syngur ásamt
félögum úr samkór Reykjavíkur;
Sinfóníuhljómsveit Islands leikur,
dr. Hallgrímur Helgason stjórnar
(Hljóðritað á tónleikum í Þjóðleik
húsinu daginn áður). c) Auglýst
síðar. 22,05 Gamanvísur: Soffía
Karlsdóttir syngur revíusöngva
með hljómsveit Bjarna Böðvars-
sonar (plötur). 22,30 Danslög, þ.
á. m. leikur hljómsveit Árna Is-
leifssonar. 01,00 Dagskrárlok.
Laugardagur 2. maí:
Fastir liðir eins og venjulega.
12,50 Óskalög sjúklinga (Bryndís
Sigurjónsdóttir). 14,00 „Laugar-
dagslögin". 18,15 Skákþáttur —
(Baldur Möller). 19,00 Tóm-
stundaþáttur barna og unglinga
(Jón álsson). 19,30 Samsöngur:
Comedian Harmonists syngja
(plöturj. 20,30 Einsöngur: Hilde
Giiden syngur vinsæl óperuettu-
lög (plötur). 20,50 Leikrit: „Þrjár
álnir lands"; Max Gundermann
samdi með hliðsjón af sögu eftir
Leo Tolstoj. Þýðandi: Bjarni
Benediktsson frá Hofteigi. Leik-
stjóri: Lárus Pálsson. — 22,10
Danslög (plötur). 24,00 Dagskráx'-
lok. —