Morgunblaðið - 10.05.1959, Blaðsíða 10

10
MORCUNBLAÐIÐ
Sunnudagur 10. maí 1959
*♦♦♦♦♦<*>♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦$♦■$♦♦>$♦ ♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦<»♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦£
Ú r Grœnlandsflugi með Só I f a x a ( I. ) I
$♦♦<$>*
******************* *>**<***♦♦<$>♦♦•§♦♦♦♦♦♦♦<************
☆
Flugvélin var þétt-
skipuð farþegum á
leið til Narssarssuak.
Flestir þeirra voru
Grænlendingar, sem
verið höfðu á berkla-
hælum í Danmörku,
— nú á heimleið heil-
ir heilsu.

☆
Margir kunna ekkeri á dönsku
annað en naíniÖ sitt
mm
\*><§'<$Xv''$><$'víX^<$><§ $X$X$><&$X$><§><§x§X§><$><§><í
FÁ SÆTI voru laus í flug-
vélinni, þegar hún lagði upp
frá Reykjavík eftir stundar-
viðdvöl. Okkur var vísað til
sætis við hlið gamals Græn-
lendings. Hann leit út fyrir
að hafa óblandað grænlenzkt
blóð í æðum, var góðlegur,
sérlega hrukkóttur í andliti,
píreygður og smávaxinn
mjög, alveg eins og landi
hans, ungur maður, sem sat
næstur honum, út við glugg-
ann.
„íslendingur?"- spurði sá gamli
og brosti.
„Já, íslendingur".
„fslendingur", endurtók hann
og snéri sér að landa sínum.
„íslendingur?" át sá upp. Báð-
ir horfðu á íslendinginn og
þögðu.
Flugvé'lin komst á hreyfingu,
Grænlendingarnir allt umhverfis
lögðust út í glugga, hver um ann-
an þverann og barnsleg forvitni
skein úr hverju andliti. Enginn
vildi missa af neinu, sem hægt
var að sjá af Reykjavík.
En svo þurftu allir að sitja ró-
legir, spenna beltin, og þeir, sem
fjarst sátu gluggunum undu þvi
illa við.
Bara gott eða vont veður
Líka Daniel Isaksen, en svo hét
sá gamli. Við spurðum hvort
margir Grænlendingar bæru
dönsk nöfn.
„Já, flestir, jafnVel margir,
sem ekkert kunna í dönsku —
annað en nafnið sitt“, sagði
sagði Daniel á sinni bjöguðu
dönsku og brosti vandræðalega.
Hann var að koma af heilsu-
hæli í Danmörku, hafði fengið
berklana — „mjög margir * fá
berkla í Grænlandi, en nú er eitt-
hvað farið að minnka. Eitt heilsu
hæli er nú í Godthaab, en þeir,
sem ekki komast þangað eru flutt
fr til Danmerkur".
Og Daniel finnst gaman að
fljúga. Hann hafði farið með ís-
lenzkri flugvél að heiman — það
var í fyrsta sinn, sem hann sá
kóngsins Kaupmannahöfn. En
hann varð ekkert hrifinn. Hann
er líka kominn yfir sextugt.
„ísland og Grænland eru ná-
lægt hvort öðru“, sagði hann —
„og þar er margt líkt. Veðrið.
Gott veður stundum og vont veð-
ur stundum — en þá er það bara
gott eða vont, ekkert þar á milli.
Það er líka svo rólegt í Græn-
landi, ég hef heyrt að það sé
líka rólegt á íslandi. í Danmörk
er alltaf hávaði. Mér finnst ekk-
ert skemmtilegt, ég hlakka til að
koma heim“.
Kateket í Ekalugarssuit
— „Ég er KATEHET, það er
kennari. Ég kenni smábörnum í
Ekalugarssuit í Julianeháb-hér-
aðinu — og svo er ég í sunnu-
dagaskólanum, líka í kirkjunni á
sunnudögum".
„Eigið þið stóra kirkju“.
„í Godthaab, en ekki í Eka-
lugarssuit. Það er bara smáþorp,1
sjómannaþorp, þar sem fiskur-
inn af smábátunum er saltaður.
Þorpsnafnið er grænlenzkt, en
það þýðir bara fiskveiðistöð".
„En fer kennslan fram á
dönsku?“
„Nei, við tölum grænlenzku"
— og hann kinkar kolli til frek-
ari áherzlu. Flugvélin er komin
hátt á loft. Daniel Isaksen dregur
vindlapakka upp úr vasanum,
opnar varfærnislega og dregur
einn upp. Hann brýtur vindilinn
nákvæmlega í tvennt, leggur
stubbana síðan saman til þess að
fullvissa sig um að báðir séu
jafnlangir. Öðrum stubbnum
Bifreið til sölt
Tilb. óskast í Ford 500 vöru-
bifreið með tvöföldu drifi. Árg.
1955. Bifreiðin verður til sýns
að Birkimel 8B í dag. Réttur
til að taka hvaða tiiboði sem er
eða hafna öllu>m. Nánari unpl.
gefnar í síma 16247 eða 36122.
Keflavlk
Til sölu er 135 ferm. hæð,
byggð sem læknisbústaður,
hentug einnig fyrir ljósmynda-
stofu, hárgreiðslustofu og
slíkt.
Friða Sigurðsson
Gunnarsbraut 42, Reykjavík
D
a
n
•
i
e
I
I
s
a
k
s
e
n
stingur hann aftur í pakkann, en
hinum upp í sig. Svo kveikir
hann í og púar mikið.
Þetta eru danskir vindlar.
Orðnar stórborgardömur
Þeir tala eitthvað saman á
grænlenzku landarnir. ísland er
horfið og ró hefur færzt yfir far-
þegana. Það er heitt og menn
syfjar. Grænlenzkar stúlkur í
næstu sætaröð fyrir aftan mála
á sér varirnar í annað sinn á
hálftíma, ungi Grænlendingurinn
við hlið Daniels dregur fæturna
upp undir kvið, hniprar sig sam-
Sælgætisverksmiðja óskar eftir
nokkrum
röskum stúlkum
iú þegar. Uppl. um aldur og
'yrri störf leggist inn á afgr.
Tbl. fyrir 15. þm merkt:
Sælgæti — 9806.
ðnaðarhúsnæði
ýskast
Óska eftir að leigja eða kaupa
uisnæði, sem hæft er fyrir bif
>iðaverkstæði. Tilboð leggist
nn á afgr. Mbl. fyrir 15. þ.m.
20. þ.m. merkt: „Verkstæði —
.nerkt: „Verkstæði — 9804“.
Jakakrönglið baðar ströndina skammt undan
an í sætinu og reynir að sofna.
Buxurnar hans er brettar niður
í Kaupmannahafnarsokkana.
Daniel púar og fyllir allt af fín-
um reyk.
Jótarnir kunna vel við sig
Með flugvélinni eru líka nokkrir
Danir, sem eru að fara til starfa
í Grænlandi á vegum stjórnar-
innar. í flugvélinni sitja Danirn-
ir og Grænlendingarnir hvergi
saman. Tveir Danir sitja við hlið
okkar — handan við gangveginn.
Við tökum þá tali. Annar er
vörubílstjóri, hinn verkfræðing-
ur.
„Ég er enn einu sinni að fara
til Grænlands", segir vörubíl-
stjórinn". Þegar ég fór þaðan síð-
ast í haust, hét ég því að fara
þangað aldrei aftur. En sá, sem
einu sinni hefur verið í Græn-
landi, hann kemur alltaf aftur.
Ég er búinn að vera þar sam-
fleytt í sjö ár, lengst þrjú ár í
einu. Mér líður mjög vel þar.
Samt á ég fjölskyldu heima í Dan
Húsbyggjendur
Vil kaupa 3ia herb. íbúð í
Rvík fokhelda eða lengra
komna. Útborgun um 50 þús.,
og 100 þús. eftir örstuttan tíma
Afgangurinn borgast innan árs
ef mögulegt er. Tilb. sendist
Mbl. fyrir miðvikudagskvöld
merkt: íbúð — 9793.
Kona með fjögurra ára telpu
óskar eftir vinnu í sveit eða
við sjó, helzt
rúðskonustöðu
1. júní eða síðar. Tilb., sem
greini fjölskyldustærð, húsa-
kynni og kaup, sendist Mbl.
fyrir 20. þ.m. merkt: „31 —
9798“.
mörk, hef átt þar konu og börn
öll þessi ár — og þykir gaman að
koma heim. Ég er Jóti. Við erum
flestir af Jótlandi, sem setjumst
að í Grænlandi. Jótar eru kyrrð-
inni vanir“.
„Hefur fjölskyldan aldrei kom-
ið til Grænlands,“
„Nei, það er ekki heppilegt að
taka börnin með. Fyrst og fremst
vegna skólans, svo vil ég líka að
þau alist "upp heima. Ég er eins
og farmaður, sem kemur heim á
nokkurra ára fresti, en ég elska
„sjóinn“. Ég neita þvi heldur ekki
að ég hef betri laun en starfs-
bræður mínir heima“.
Þeir koma fyrstir, sem
bölva mest
„Þannig er það með þá alla“,
segir Jóhannes Snorrason, flug-
stjóri, þegar við hittum hann
skömmu síðar frammi í stjórn-
klefa og segjum honum sögu Dan
ans. „Alla, sem verið hafa í Græn
landi, hlakkar til að koma þang-
að aftur. Þær eru orðnar margar
Grænlandsferðirnir mínar, en
margar mínar beztu minningar
i úr fluginu eru líka frá þeim
, ferðum. Á hverju vori höfum
við flutt fjölmarga frá Græn-
landi, sem þar hafa haft vetrar-
dvöl. Þá bölva þeir Grænlandi og
Grænlendingum í sand og ösku.
En þeir, sem bölva mest, koma
líka fyrstir aftur að haustinu —
til þess að vera annan vetur. Ég
hef lent í vitlausu veðri við
Grænland oftar en einu sinni, ég
hef líka átt dásamlegar stundir
þar — og ég hlakka alltaf til að
sjá Grænland. Aðeins sá ,sem
séð hefur, veit hvílíku seiðmagni
þetta land býr yfir“.
Kveikti í einum heilum
Daniel Isaksen er búinn að
reykja sex sinnum, samtals þrjá
vindla. Honum er tít litið út um
gluggann. Hann er búinn að sjá
nokkra ísjaka, við segjum hon-
um, að úr stjórnklefanum sjáist
nú ísröndin framundan. Damel
brosir breitt, andlit hans geislar
af eftirvæntingu og ti'hlökkun.
Hann seilist í vindlapakkann og
kveikir nú í einum heilum.
h. j. h.