Morgunblaðið - 11.11.1959, Síða 16

16
MORCUTUlLAÐlh
Miðvtkudagur 11. nóv. 1959

ninc^
•/
UlíjCl
óinum
EFTIR
RITA
I HARDINGE

— Aktu ekki um borgina með
Michael í dag! Ef þér er annt
um lífíð, þá farðu ekki með hon-
um út úr höllinni!
Hún minntist svo glöggt kvíða-
svipsins í augum hans, er hann
sagði þetta.
— En hví skyldi ég ekki aka
út? hugsaði hún. — Gloría var
vön að aka um borgina næstum
öaglega, og það kom aldrei neitt
fyrir hana.
Andartak velti hún því fyrir
sér, hvort aðvörunin gæti verið
bragð af hálfu Ruperts. Ef drottn
ingin æki um borgina, yrðu að
engu kviksögurnar um dauða
hennar.
En Janet bægði þessari hugs-
un frá sér. Af einhverri ástæðu
var hún fullviss um, að þetta
væri ekki tilefni aðvörunar
Ruperts. Hann var raunverulega
hræddur um öryggi hennar.
Það fór hrollur um hana, er
hún gerði sér Ijóst, hversu ein-
mana hún var. Það var enginn,
sem hún gat leitað til um lausn
vandamálanna. Konunginum
treysti hún ekki. Auk þess gat
hún ekki látið hann vita um að-
vörunina, án þess að ljósta því
upp, að Gloría hefði verið í nán-
ara vinfengi við prinsinn en
vera bar. Af sömu ástæðum gat
hún ekkert sagt við samsæris-
mennina, sem höfðu komið henni
1 þessa aðstöðu. Hún gat ekki
leitað hjálpar þeirra, án þess að
koma upp um Gloríu.
Hún íhugaði, hvort hún ætti
að látast verða veik, en svo sá
hún, að það stoðaði ekki. Þá
myndi fólk strax trúa orðróm-
inum um dauða drottningarinn-
ar, og álíta, að tilkynningin um,
að drottningin ætlaði að aka
með konunginum, hefði einungis
verið herbragð.
En, hvað sem skeður í þessari
ökuferð, þá get eg sjálfri mér
einni um kennt, eg hef verið að-
vöruð“, tautaði hún þreytulega
við sjálfa sig.
Og allt 1 einu tók hún ákvörð-
un: Hún ætlaði að treysta Rupert
og fara að ráðum hans. Hvað
svo sem fólkið héldi, skyldi
hvorki hún né Michael aka um
borgina þennan dag.
Hún tók í bjöllustrenginn.
Strax voru dyrnar opnaðar og
greifafrú Arnberg var þar kom-
in ásamt nokkrum fleiri frúm.
Janet lét sem hún sæi þær ekki,
en gekk virðulega út eftir breið-
um ganginum.
Hún mundi frá því um morg-
uninn, hvar bókasafnsherbergið
var, þar sem Michael hélt oftast
til. Hann spratt upp af legubekk,
þegar hún gekk rakleitt inn.
Hann var rauðþrútinn í andliti
með úfið hárið og hélt á glasi.
Hann var dálítið óstöðugur á
fótunum og talaði óskýrt.
„Hvað vilt þú?“
Hún var fegin, að hurðin hafði
lokazt að baki hennar, áður en
hún sagði nokkuð. Þetta var þá
maðurinn, sem hefði átt að vera
öruggasta stoð hennar í því örð-
uga hlutverki, sem hún varð að
leika.
„Eg varð að tala við þig,
Michael“, sagði hún rólega.
„Jæja — en komdu ekki vað-
andi inn á þennan hátt oftar. Mér
fellur það ekki. Eg lá og hvíldi
mig svolítið.“
Hann fylgdi augnaráði hennar
niður að glasinu og gaut augun-
um ólundarlega um leið og hann
setti það frá sér.
„Byrjaðu nú bara ekki á
neinu“, sagði hann ergilega. „Ef
eg þarf sopa til að hressa mig
á —“
„Til að hvílast af, áttu við,
Michael, er ekki svo?“ greip hún
fram í. „En þú um það.“
Henni til undrunar rak hann
allt í einu upp hlátur.
„Þú tekur þig alveg prýðilega
út, þegar þú ert reið, Janet,“
sagði hann. „Jafnvel ennþá betur
en Gloría. Eg fer næstum að
halda, að eg hafi valið skakkan
tvíbura!“
„Michael!" sagði hún aðvar-
andi. „Mundu það, að eg get
farið og sagt fólkinu allan sann-
leikann og haldið svo heim til
Englands — til míns fyrra og
friðsæla lífs.“
„Geturðu það, Janet?“
„Já, vissulega get eg það,“
sagði hún án þess að skeyta um
háðshreiminn í rödd hans. „Og
eg geri það líka ef þú gerir það
óhjákvæmilegt fyrir mig.“
„Jæja — gerirðu það?“ sagði
hann með drynjandi hlátri. „Þú
ímyndar þér þó ekki, Janet, að
þú fáir nokkurn tíma að fara
heim aftur, þegar svona mikið
er í húfi? Hvað heldurðu að fólk
myndi segja — og gera — ef það
kæmist að því, að við hefðum
leynt dauða drottningarinnar og
reynt að gabba það með að setja
aðra í hennar stað? Það myndi
svipta mér niður úr hásætinu?
Það fór hrollur um hann, því
hann hafði drukkið nóg til þess,
að hann reyndi ekki að leyna
sínum raunverulegu tilfinning-
um.
„Það myndi drepa mig, Janet,
og setja svarta þrjótinn Rupert
í minn stað. Vertu því varkár,
Janet, því þú átt þess engan kost
að sleppa burt. Þú verður að
halda áfram að leika hlutverk-
ið, þar til tjaldið fellur.“ Hann
lækkaði röddina í hvísl: „Og ef
tjaldið fellur, er það dauðinn,
Janet.“
„Dauðinn?" endurtók hún.
„Já, góða mín. Annað hvort
eðlilegur dauðdagi, þegar þinn
tími er kominn eftir mörg ár —
þá deyr hin elskaða drottning
Gloría eftir glæsilega stjórnar-
tíð! Eða þá, Janet — skyndi-
legur dauði, sem verður látinn
líta út sem slys í augum heims-
ins.“
Hún var náföl, og það var sem
hjarta hennar hertpist saman.
Það virtist óhugsandi, að hann
hefði verið eiginmaður Gloríu,
þessi maður, sem talaði um dauð-
ann, án þess að hrærast. Hann
var kaldur og miskunnarlaus
eins og höggormur, og nú var
hann þó orðinn allsgáður.
„Það myndir þú aldrei voga!“ 1
sagði hún.
„Mér myndi þykja það slæmt“,
viðurkenndi hann. „En þú ert
ekki í Englandi, Janet. Og við
erum ekki almennir borgarar,
góða mín. Orð mín eru lög hér
í landi. Það yrðu ekki bornar
fram neinar spurningar, þótt þú
dæir á þessu augnabliki. Andro-
vía myndi syrgja þig, en við vær-
um aðeins fá, sem vissum, að
tvær manneskjur hefðu dáið,
þegar drottningin lézt!“
Hann gekk til hennar, þegar
hún hné niður á stól og hélt
höndunum fyrir andlitinu.
„Mér þykir fyrir að þurfa að
segja þér þetta, Janet,“ sagði
hann biðjandi. „En nú skulum
við ekki tala meira um það. Eg
var neyddur til að láta þig vita,
að við erum ekki að leika okkur
hér. Það er um líf eða dauða að
tefla. Óvinurinn er miskunnar-
laus, og þess vegna erum við líka
neydd til að vera það.“
Janet tók hendurnar frá and-
litinu og spennti þær í kjöltu sér.
Michael hafði rétt fyrir sér. Hún
var ekki í Englandi, þar sem
hægt var að kalla í lögregluþjón
á hverju götuhorni. Þetta var
framandi land, og hún var alger
einstæðingur hér.
„Eg skal gera mitt bezta,
Michael", sagði hún einbeittlega.
„Það var þess vegna, sem eg kom
til að tala við þig. Eg álít bezt,
að við ökum ekki út í dag.“
Hann leit hvasst á hana.
„Hvers vegna ekki?“
„Af því — já, Michael, af því
að ég hef á tilfinningunni, að
við ættum ekki að gera það. Eg
get ekki útskýrt það, en eg er,
— eg er hrædd.“
Hún hörfaði undan, því að I
hann gerði tilraun til að taka á
henni.
„Þú ert hrædd,“ hreytti hann
svo út úr sér og lét hendurnar
síga. „Og það hefur þú líka fulla
ástæðu til að vera, því að þú
gerir mig alveg ólman, þegar
þú situr þarna, alveg eins og
Gloría, bara enn fallegri. En eg
skal virða þig á því sviði. Þú
ert samt sem áður drottningin,
og það þýðir, að þú ert neydd
til að verða með mér síðdegis.
Fólk væntir þess að sjá þig. Það
er farið að safnast saman, sum-
ir komnii’ margar mílur að —
bændur, sem ekki koma til
borgarinnar nema í örfá skipti á
ævinni — allir þyrpast saman til
að fá að sjá drottningu sína. Við
getum ekki leyft okkur að valda
þeim vonbrigðum, Janet.“
„En þú veizt, að eg er hrædd“,
andmælti hún.
Ungling
vantar til blaðburða við
Langagerði
itvaifttÞfafeifr
Afgreiðslan — Sími 22480.
limboðssalan selur
ÓDVRT
Lakkskór, (bama)
Stærðir: No. 19, 20, 21, 22.
Seldir fyrir aðeins 40.—50.— kr.
(Smásala) Laugavegi 81.
Depill gerir sér ekki grein fyrir
því, að Andi er innikróaður, og
kallar ákaft á hann að komast út
úr gjótunni. En þegar stóri hund-
urinn lætur standa á sér, leggur
hann af stað til Týnda skógar til
þess að seðja sult sinn. Andi er
innilokaður í gjótunni og sér
hvernig vatnið stígur stöðugt
hærra og hærra.
„Það er eg líka“, viðurkenndi
hann, „en við erum samt sem áð-
ur tilneydd að gera það, hvað
sem fyrir kann að koma. Vertu
tilbúin stundvíslega klukkan
þrjú, og gleymdu ekki: Berðu
höfuðið hátt og brostu!“
Janet fannst tíminn líða óð-
fluga til klukkan þrjú. Hádegis-
verð borðaði hún með greifa-
frúnni einni, sem stöðugt brýndi
fyrir Janet, hvað hún ætti að
gera í ökuferðinni.
„Drottningin lét sér ætíð afar
annt um börnin. Þér skuluð
brosa til þeirra, og ef þau
þrengja sér svo nálægt, að þér
náið til þeirra, skuluð þér klappa
á kollinn á þeim.“
„Við ökum þá í opnum vagni?“
spurði Janet.
......gparió yðui hlaup
á uulli maxgra vorzkuna!
dÖRUtlOL
ÖOilUM
UíWM!
Austatrstrætú
SHlItvarpiö
Miðvikudagur 11. nóvember
8.00—10.00 Morgunútvarp (Bæn. — 8.05
Morgunleikfimi. — 8.15 Tónleik-
ar. — 8.30 Fréttir. — 8.40 Tón-
leikar. — 9.10 Veðurfr. — 9.20
Tónleikar).
12.00 Hádegisútvarp. — (12.25 Fréttir
og tilkynningar).
12.50—14.00 „Við vinnuna": Tónleikar
af plötum.
15.00—16.30 Miðdegisútvarp. — 16.00
Fréttir og veðurfr.).
18.25 Veðurfregnir.
18.30 Utvarpssaga bamanna: ,,Siskó á
flækingi“ eftir Estrid Ott; IV.
lestur (Pétur Sumarliðason kenn-
ari).
18.55 Framburðarkennsla í spænsku.
19.00 Tónleikar. — 19.30 Tilkynningar.
20.00 Fréttir.
20.30 Daglegt mál. (Arni Böðvarsson
cand. mag.).
20.35 Með ungu fólki (Jón R. Hjálmars
son skólastjóri).
21.00 Erindi með tónleikum: Frá Irum.
(Helgi Guðmundsson stud.
philol.).
21.30 Framhaldsleikrit: „Umhverfis
jörðina á 80 dögum“ gert eftir
samnefndri sögu Jules Verne; II.
kafli. — Leikstjóri og þýðandi:
Flosi Olafsson. Leikendur: Róbert
Arnfinnsson, Erlingur Gíslason,
Þorsteinn O. Stephensen, Karl
Guðmundsson, Herdís Þorvalds-
dóttir, Haraldur Björnsson, Krist
ján Jónsson, Baldvin Halldórsson,
Flosi Olafsson, Helga Bachmann,
Bryndís Pétursdóttir, Helgi Skúla
son og Þorgrímur Einarsson.
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Ur heimi myndlistarinnar (Björn
Th. Björnsson listfræðingur).
22.30 Tónaregn: Svavar Gests kynnir
danslög frá Spáni.
23.00 Dagskrárlok.
FimmLudagur 12. nóvember
8.00—10.00 Morgunútvarp (Bæn. — 8.05
Morgunleikfimi. — 8.15 Tónleik-
ar — 8.30 Fréttir. — 8.40 Tónleik-
ar. — 9.10 Veðurfregnir. — 9.20
Tónleikar.
12.00 Hádegisútvarp. — (12.25 Fréttir
og tilkynningar).
12.50—14.00 ,,A frívaktinni“ — sjó-
mannaþáttur (Guðrún Erlends-
dóttir).
15.00—16.30 Miðdegisútvarp. — 16.00
Fréttir og veðurfr.).
18.30 Fyrir yngstu hlustendur (Margrét
Gunnarsdóttir).
18.50 Framburðarkennsla í frönsku.
19.00 Tónleikar. — 19.30 Tilkynningar.
20.00 Fréttir.
20.30 Erindi: Islenzk stóriðja IJóhannes
Bjarnason verkfræðingur).
20.55 Einsöngur: Gunnar Kristinsson
syngur. Undirleik annast Fritz
Weisshappel.
a) „Hrafninn" eftir Karl O. Run-
ólfsson.
b) „Vísur á sjó“ eftir Arna Thor-
steinsson.
c) „Kvöldsöngur'* eftir Hallgrím
Helgason.
d) „Vögguvísa“ eftir Þórarin Jóns
son.
e) Tvö lög eftir Algot Haquinius:
„Kveðja“ og ,,Næturljóð“.
21.15 Upplestur: Guðrún Guðjónsdóttir
flytur ljóð eftir Huldu.
21.30 Músíkvísindi og alþýðusöngur; —
I. erindi. (Dr. Hallgrímur Helga-
son).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Smásaga vikunnar: „Oskin“ eftir
Einar H. Kvaran. (Edda Kvaran
leikkona.
22.30 Sinfónískir tónleikar: Operu-
hljómsveitin í Monte Carlo leik-
ur tvö frönsk verk. Pierre Frem-
aux stjórnar.
a) Rapsodie espagnole eftir Ravel
b) Trois nocturnes eftir Debussy.
23.10 Dagskrárlok.