Morgunblaðið - 12.11.1959, Blaðsíða 16

16
MORCVNB14BIÐ
Flmmtudagur 12. nóv. 1959
^&rottnincj,
cjecjn viljct
10
óinum
„Já, auðvitað! Þér akið út til
þess, að fólkið fái að sjá yður.
Hershöfðinginn hefur frétt, að nú
sé ný saga komin á kreik í borg-
inni. Drottningin sé i raun og
veru dáin, en það hafi einungis
verið staðgengill, sem sýndi sig
á svölunum sem snöggvast í
morgun. í dag mun hershöfðing-
inn því efalaust koma því þann-
ig fyrir, að vagninn stanzi ofur-
lítið, svo fólk geti virt yður vel
fyrir sér og séð, að engin svik
séu í tafli.“
Tvær konur komu inn og
klæddu hana í látlausan, en afar
fínan og viðfelldinn kjól, og
settu á hana hatt, sem ekki
skyggði neitt á andlitið, en virt-
ist auka á fegurð þess.
— Munið nú að gæta yðar vel,
þetta er þyngsta prófið, sem þér
hafið gengið undir til þessa, hvísl
aði greifafrúin áður en hún fór,
svo Janet gæti tekið ein á móti
konunginum.
Janet var kvíðin. Hún gat
ekki látið vera að rifja upp orð
Michaels: „Þetta er enginn leik-
ur hér — það er teflt um líf eða
dauða“. Og hún skalf ofurlítið,
er hún minntist aðvörunar Rup-
erts: „Aktu ekki út með konung-
inum í dag“.
Hugsunin um Rupert kom
henni til að líta út um glugga-
dyrnar. Henni kom í hug, hvort
hann væri enn á ný úti í garð-
inum. Svo lauk hún upp og gekk
út. En garðurinn var tómur.
Þegar hún kom, fann hún
Miohael í stofunni.
— Hvar varstu? spurði hann.
— Úti að fá mér ferskt loft.
— Jæja, en gerðu það ekki.
Gloría var alltof hrifin af garð-
inum — var stöðugt að skjótast
þangað út ein, hreytti hann út
úr sér. — Ertu tilbúin?
— Já, Michael.
Þegar hún tók um handlegg
hans, varð hún skelfd af að finna
hversu hann skalf. Hann virtist
svo sem nógu glæsilegur og kon-
unglegur í hvítum, skrautlegum
einkennisbúningi. En hún vissi,
að hann var hræddur og hafði
setið við drykkju til að fá kjark,
án þess að takast það.
— Gleymdu nú ekki, berðu
höfuðið hátt og brostu! vitnaði
hún í hans eigin orð, og þegar
hann leit á hana og þrýsti hönd
hennar, var sem hún sæi aftur
eitthvað af þeim frjálsmannlega
Michael, sem hún hafði kynnzt
í Englandi.
Sem snöggvast fann hún til
svima, er þau gengu út á hallar-
torgið að opnum vagni, sem fjór-
um, fallegum, svörtum hestum
var beitt fyrir. Hún heyrði ýms-
ar raddir og skammarorð og
hófaskelli, og svo ók vagninn út
um hallarhliðið.
— Nú gildir það! tautaði Mic-
hael. — Mundu nú, að fólkið elsk
ar þig!
En Janet hugsaði ekki um allt
fólkið, sem beið úti í borginni.
Hún hafði litið snöggvast um öxl
og komið auga á vel þekkt and-
lit.
í glugga á annarri hæð stóð lít
ill snáði — Páll prins. Jafnvel úr
þessari fjarlægð sá hún hve al-
varlegur og hátíðlegur hann var
á svipinn, en þegar hann sá, að
hún tók eftir honum, brosti hann
og veifaði til hennar. Þess vegna
var bros hennar engin uppgerð,
þegar vagninn ók út á hallar-
torgið.
Þungur gnýr„ eins og brim-
hljóð við strönd, eða stormþytur
í skógi — nei, Janet gat ekki
fundið orð um það, því að það
líktist engu, sem hún hafði áður
heyrt. Það var eins og bylgja,
sem skall yfir og umhverfis
vagninn, svo hún heyrði ekki
framar hófaskellina.
Hún varð þess vör, að Michael
sneri sér við hlið hennar og bar
höndina upp að hjákninum.
Hann sat og leit afar tígulega út,
eins og konungur í ævintýrum.
Það var erfitt að hugsa sér, að
hann væri sami maðurinn, sem
teddy
kuldaúlpan
barna- og unglinga
Austurstræti 12.
Hotel Kongen a£ Danmark — Köbenhavn
HOLMENS KANAL 15 C. 174
í vetur til Vi ’60. — Herb. með morgunrétti frá kr. 12—16
pr. rúm. — I miðborginni — rétt við höfnina
EFTIR
RITA
HARDINGE
fyrir stuttu hafði hótað henni
dauða, ef hún sviki hann.
— Brostu!
Það var eins og hvislandi rödd
in bærist henni úr miklum
fjarska, en hún hlýddi. Hún
brosti — hneigði höfuðið — veif-
aði — gerði allt, sem fyrir hana
hafði verið lagt, en hugsanir
hennar voru allar á ringulreið.
Þannig var þá að vera drottning.
Þetta var hin hlið myndarinnar,
þegar mannfjöldi hrópaði af
hrifningu. Allir þessir óteljandi
hvítu deplar voru andlit, og allt
þetta, sem bærðist, voru veif-
andi hendur og flögg.
Þetta hafði djúp áhrif á hana,
og hún gleymdi, að hún var að-
eins Janet Hamlyn. Á þessari
stundu fannst henni í sannleika
hún vera drottning.
Þá heyrði hún allt í einu
Miohael hrópa upp.
— Hvað er að, Miehael?
En hann þurfti ekki að svara,
því að hún sá, að nokkuð fram-
undan var eins og fólksfjöldan-
um væri rutt úr vegi. Hermenn
með brugðna byssustingi hröktu
það til hliðar. En henni til undr
unar viku hermennirnir frá og
leyfðu manni að ryðjast að vagn-
inum.
— Rupert! stundi Michael.
Og nú bar Janet einnig kennsl
á hann. Þessi tígulegi og glæsi-
legi maður var auðþekktur, hann
bar af öllum öðrum.
Hann gaf merki um að stanza.
Ökumaðurinn leit um öxl og vissi
ekki, hvað hann átti að gera.
— Stanz! skipaði konungur.
— Nú, Rupert, hvað á þetta að
þýða? spurði hann æfur.
En Rupert greip fram í.
— Brostu, hvíslaði hann og lét
skína í hvítar tennurnar.
Og svo hvíslaði hann, svo að-
eins Janet og Michael heyrðu:
— Aktu aftur til hallarinnar.
Þú getur ekki haft Gloríu með í
dag.
Michael hló og klappaði bróð-
ur sínum á öxlina, og mannfjöld
inn tók undir hláturinn.
— Nú gengur þú of langt,
Rupert, sagði hann í aðvörunar-
tón. — Hvenær byrjaði ég að
taka við fyrirskipunum af þér?
Og til ökumannsins kallaði
hann:
— Akið áfram!
— Ef svo er, þá verð ég með
ykkur, sagði Rupert og vatt sér
upp í vagninn.
En Janet sá, hversu fölur hann
var og ótti lýsti úr augum hans.
Hún varð þess líka vör, að hann
var sífellt að skima rannsakandi
augum út yfir mannfjöldann.
Og meðan fólkið hrópaði af
enn meiri hrifningu en áður, óku
þau þrjú lengra út í borgina.
4. kafli.
Þegar vagninn ók inn í mið-
borgina, voru augu Janet orðin
svo full af tárum, að hún sá
ógreinilega. Hún hneigði sig ým-
ist til hægri eða vinstri og veif-
aði til allra hliða — alveg eins
og greifafrúin hafði kennt henni.
í svipinn fcafði Janet alveg
gleymt mönnunum tveim, sem
sátu í vagninum hjá henni. Hún
gat ekki hugsað um annað en
hina lótnu systuv sína.
Það var eins og voldug ástúð-
arbylgja hæfi sig upp frá mann-
fjöldanum og umlykti hana —
ástúð Gloríu, drottningar þeirra,
og tár Janet stöfuðu bæði af
stolti og sorg. Stolti af því, að
Gloría, sem komin var af ensku
almúgafólki, skyldi hafa unnið
hjarta þessa fólks. Sorg yfir því,
að hún skyldi deyja, einmitt þeg
ar Androvía þarfnaðist hennar
mest, svo nú varð að gabba fólk-
ið með staðgengli hennar.
Ég get ekki tekið sæti Gloríu,
hugsaði hún í örvæntingu. Ég
líkist henni að vísu í útliti, en
ég hef ekki töfra hennar eða hug
rekki og ég er ekki eins skynsöm
og hún var.
Nú snart Michael handlegg
hennar.
— Brostu! skipaði hann. — Þú
mátt ekki láta fólkið sjá dapurt
andlit! Þú átt að brosa, eins og
Gloría brosti alltaf!
Önug röddin þagnaði skyndi-
lega, því að hann áttaði sig á,
að Rupert var með, og hann
mátti sízt allra gruna, að Janet
væri staðgengill — að drottning-
in væri dóin.
En Rupert hafði ekki heyrt til
hans. Hann sat stöðugt og skim-
aði út yfir mannþröngina. Dökk
augu hans horfðu rannsakandi á
þetta haf af mannsandlitum, og
hans eigið fríða andlit var
fcrukkað og óvenjufölt.
— Brostu, Rupert! hvæsti kon
ungur. — Þú hefur sjálfur þrengt
þér með í þessa ökuferð, af ein-
hverri ástæðu, sem þú þekkir
bezt sjálfur. Nú verður fólk að
halda, að við séum öll glöð og
kát.
Rupert kastaði höfðinu aftur á
bak og hló hátt, meðan hann veif
aði í allar áttir.
— Ég hef sagt þér, að þú verð-
ur að snúa við með Gloríu heim
til hallarinnar. Hún má ekki aka
lengra út í borgina með þér,
Royal
dvaxtahlaup
(gelatin)
Inniheldur C bætiefni.
Það er nærandi og Ijúf-
fengt fyrir yngri sem
eldri ,einnig mjög fall-
egt til skreytingar á
tertum.
a
r
t
ú
ó
Andi er ekki vanur að vera
rvona lengi í burtu. Ég vildi að
hann færi að koma. Depill, hvar
er Andi — farðu og finndu hann.
Litli þorparinn þinn, ætlarðu að
fara að sofa. Við verðum að finna
Anda áður. — Á meðan hækkar
1 vatnið stöðugt í gjótunni, þar sem
Andi er mnikróaður.
hvíslaði hann í köldum og hvöss-
um tón.
— Og ég hef sagt, að það er
ekki hægt. Fólkið er æst og óró-
legt. Einhver — hann leit reiði-
lega á Rupert — hefur komið á
kreik orðrómi um, að drottningin
væri dáin. Við verðum að kveða
niður þá lygasögu.
Bræðurnir brostu hvor til ann
ars. í augum mannfjöldans leit
svo út sem þeir skemmtu sér með
spaugsyrðum.
— Ég segi, að þú hafir ekki
leyfi til að fórna Gloríu, hversu
eigingjarn, sem þú ert, Michael,
sagði Rupert. — Þetta verður að
nægja, hvað hana snertir. Nú
hafa nógu margir séð hana til að
allur falskur orðrómur er úti. —
Aktu aftur til hallarinnar strax!
Þunnar, kveifarlegar varir
Michaels herptust saman í
þrjózkulegt strik, en aðeins
Janet og Rupert voru nógu
nærri til að sjá, að hann varð
rauður af reiði.
.......gparið yðuu hiaup
6 milli maj-gra vt.-rzlana1-
úóítuúöt
ó ÖIIUM
ttWM'
- Ausfcurstiæti
SUÍItvarpiö
Fimmtudagur 12. nóvember
12.00 Hádegisútvarp. — (12.25 Fréttir
og tilkynningar).
12.50—14.00 ,,A frívaktinni" — sjó-
mannaþáttur (Guðrún Erlends-
dóttir).
15.00—16.30 Miðdegisútvarp. — 16.00
Fréttir og veðurfr.).
18.30 Fyrir yngstu hlustendur (Margrét
Gunnarsdóttir).
18.50 Framburðarkennsla í frönsku.
19.00 Tónleikar. — 19.30 Tilkynningar.
20.00 Fréttir.
20.30 Erindi: Islenzk stóriðja IJóhannes
Bjarnason verkfræðingur).
20.55 Einsöngur: Gunnar Kristinsson
syngur. Undirleik annast Fritz
Weisshappel.
a) „Hrafninn" eftir Karl O. Run-
ólfsson.
b) „Vísur á sjó“ eftir Arna Thor-
steinsson.
c) „Kvöldsöngur" eftir Hallgrím
Helgason.
d) „Vögguvísa” eftir Þórarin Jóns
son.
e) Tvö lög eftir Algot Haquinius:
„Kveðja“ og „Næturljóð“.
21.15 Upplestur: Guðrún Guðjónsdóttir
flytur ljóð eftir Huldu.
21.30 Músíkvísindi og alþýðusöngur; —
I. erindi. (Dr. Hallgrímur Helga-
son).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Smásaga vikunnar: „Oskin" eftir
Einar H. Kvaran. (Edda Kvaran
leikkona.
22.30 Sinfónískir tónleikar: Operu-
hljómsveitin í Monte Carlo leik-
ur tvö frönsk verk. Pierre Frem-
aux stjórnar.
a) Rapsodie espagnole eftir Ravel
b) Trois nocturnes eftir Debussy.
23.10 Dagskrárlok.
Föstudagur 13. nóvember
8.00—10.00 Morgunútvarp (Bæn. — 8.05
Morgunleikfimi. — 8.15 Tónleik-
ar. — 8.30 Fréttir. — 8.40 Tón-
leikar. — 9.10 Veðurfr. — 9.20
Tónleikar).
12.00 Hádegisútvarp. — (12.25 Fréttir
og tilkynningar).
13.15 Lesin dagskrá næstu viku.
15.00—16.30 Miðdegisútvarp. — 16.00
Fréttir og veðurfr.).
18.25 Veðurfregnir.
18.30 Mannkynssaga barnanna: „Oli
skyggnist aftur í aldir“ eftir
Cornelius Moe; II. kafli (Stefán
Sigurðsson kennari).
18.55 Framburðarkennsla í spænsku.
19.00 Tónleikar. — 19.30 Tilkynningar.
20.00 Fréttir.
20.30 Kvöldvaka:
a) Lestur fornrita: Gísla saga
Súrssonar; II. (Oskar Halldórs-
son cand. mag.).
b) Islenzk tónlist: Islenzkir karla
kórar syngja.
c) Rabb u mrímur og rímnakveð-
skap. Hallfreður Om Eiríksson
cand. mag. ræðir við nokkra vest-
firska kvæðamenn.
d) Frásöguþáttur: Konan, sem lá
úti (Guðmundur Böðvarsson
skáld).
22.00 Fréttir og veöurfregnir.
22.10 Erindi: Vetraríþróttir á Norður-
löndum — (Gísli Kristjánsson
íþróttakennari).
22.30 Islenzku dægurlögin: Hljómsv.
Karls Jónatanssonar leikur lög
eftir Þóri Oskarsson o. fl. Söng-
fólk: Anna María Jóhannsdótt-
ir, Guðjón Matthíasson og Sigur-
dór Sigurdórsson. Kynnir: Agúst
Pétursson.
23.20 Dagskrárlok.