Morgunblaðið - 13.11.1959, Síða 20

20
MORGVNBLAÐIÐ
Föstudagur 13. nóv. 1959
d£)rottnin
•/
gegn uiljci
9
ii
óinum
— Nú færðu síðustu aðvörun,
Rupert. Þú gengur of langt. Er
ég neyddur til að minna þig á, að
ég er konungurinn. Ég tek ekki
við skipunum frá neinum.
— Nema Bersonin hershöfð-
ingja og hyski hans.
— Rupert!
Janet þreif í ermi konungsins,
því að andlit hans afmyndaðist
af ofsa, og hann dró að sér hönd
ina, eins og hann ætlaði að slá.
— Brostu, sagði hún, því að
það vissi hún, að Gloría myndi
hafa sagt. — Fólkið horfir á þig.
Strangt uppeldi og tamning
alla ævi bjargaði konunginum
einnig nú, og hann sneri gleði-
ljómandi andlit við fólkinu. En
við Rupert sagði hann: — 1 þetta
sinn hefur þú gengið of langt!
— En ég segi sannleikann,
sagði prinsinn. Augnaráð hans
var hörkulegt, þótt varirnar
brostu. — Ég bið þig einu sinni
enn, Miohael. Hristu af þér
sníkjudýrin — Bersonin, Arn-
berg greifafrú og Max Retohard.
Þau eru ekki góðir vinir fyrir
þig. Þau eyðileggja Andróvíu..
— Þau eru vinir mínir, svar-
aði konungur. — Og þaú eru
trú —
— Sjálfum sér, já, en ótrú
Andróvíu, greip Rupert fram í,
og meðan Janet hlustaði á þá,
skildi hún, hvorn þessara manna
systir hennar hefði elskað og
hvers vegna.
— Ekilurðu þá ekki, Michael,
hélt Rupert áfram meðan vagn-
inn ók inn í hjarta bamla borgar
hlutans,, og hrinfingargleði fólks
af að sjá drottninguna náði nýju
hámarki, skilur þú ekki, að allt
sem Bersoninklíkan fær þig til að
gera, er þeim einum til hags?
Og fjöldinn, allt þetta óbreytta,
elskulega fólk, sem fagnar okkur,
því verður að blæða. Þú leggur
á það skatta sem það getur ekki
1 risið undir, rænir það eignum
og jörðum, undir ýmis konar yf-
irskini, sem Bersonin finnur upp
á, þótt guð megi vita, hvert pen-
ingarnir fara. Hversu heimsku-
lega sem þú ferð að, geturðu
ómögulega eytt þeim öllum! Þú
mergsýgur landið okkar, og þess
vegna er það eins og sprengja,
sem hlýtur að springa fyrr eða
síðar.
— Ekki nema einhver svikari
kveiki í tundurþræðinum,
hreytti Michael út úr sér. — Þú
lýgur, Rupert — það veiztu
sjálfur. Þetta er áróðursþvætting
ur, sem þú fyllir fólkið með, mér
til bölvunar....
Hér truflaði Rupert hann. Á
meðan þessi orðaskipti fóru
fram, hafði hann stöðugt
skyggnzt um í mannþrönginni,
og nú brá hann skjótt við.
Hann sat einn í sætinu gegnt
Janet og kónginum, og nú
fleygði hann sér áfram án þess
að segja orð.
Hann greip handleggjunum
utan um Janet og slengdi henni
niður á botninn í vagninum.
Áður en hún áttaði sig til að
geta sagt nokkuð, heyrði hún
undarlega suðu rétt fyrir ofan
sig.
Hún reyndi að streitast á móti,
en það stoðaði ekkert, því að
Rupert hélt henni niðri.
Hún fann, að vagninn valt um,
og ökumaðurinn hrópaði eitt-
hvað. Það varð þys í mannþröng
inni, og svo varð ager þögn, og
hún áttaði sig á þessu öllu, þótt
það gerðist á broti úr sekúndu.
Og svo var þögnin rofin af
sprengingu. Janet fannst allt
molna sundur umhverfis hana.
Það brá fyrir skæru leifri, og
svo varð myrkur, og ekkert meir.
Hún lauk upp augunum og leit
ringluð í kringum sig. Henni
Pípur
svartar og galvaniseraðar.
H. Benediktsson hf.
— Sími 11228 —
Smíðajárn
í plötum, 3—6 mm.
H. Benediktsson hf.
— Sími11228 —
EFTIR
RITA
I HARDINGE
fannst sprengingin nýafstaðin —
það var enn undarleg suða fyr-
ir eyrum hennar. En sér til undr
unar uppgötvaði hún, að hún lá
í rúmi sínu í höllinni.
Hún settist upp. Hún var með
bundið um handleggina, að öðru
leyti virtist hana ekki hafa sak-
að. Hún heyrði þrusk, og svo sá
hún fölt andlit greifafrúarinnar
yfir sér.
— Liggið kyrr, sagði hún. —
Þér verðið að hvíla yður.
— En það er ekkert að mér,
andmælti . anet.
— Svo er fyrir að þakka, að
því er virðist, samsinnti frúin
um leið og hún laut ofan að henni
og horfði á hana rannsakandi. —
Ég varð sikelfingu lostin, þegar
þér voruð flutt heim miðvitund-
arlaus....
Janet þaggaði niður í henni.
Það var undarlegt, hversu fljótt
hún tileinkaði sér skipandi fas
drottningarinnar.
— Og hinir? spurði hún, þótt
það væri fyrst og fremst Rupert
sem hún hugsaði um.
— Konungurinn er, guði sé lof,
óskaddaður, svaraði greifafrúin.
— Hann slapp ómeiddur.
— Rupert prins var með okk-
ur, sagði Janet.
— Sá svarti þorpari, já. Augu
frúarinnar skutu neistum. —
Hann fékk það, sem hann átti
skilið og var fluttur heim til sín.
— Hann — hann er þó ekki
dáinn? Janet fannst hjarta sitt
hætta að slá, er hún bar fram
þessa spurningu.
Frúin svaraði ekki, því að í
þessari andrá heyrðu þær lágt
þrusk, og Janet uppgötvaði, að
Michael stóð við rúmið. Hún
skildi ekki, hvernig hann hefði
komið inn, því að dyrnar höfðu
ekki verið opnaðar. Hann var
með lítinn, rauðan blett á hvor-
um vanga, annars var hann 'ná-
bleikur, og hún sá, að hann hefði
reynt að hressa sig upp með
áfengi.
Það leyndi sér ekki heldur, að
greifafrúnni varð hverft við að
sjá hann, þvi að hún sneri sér
snöggt við, eins og til varnar og
varð enn fölari en ella.
— Farið burt! sagði Miehael
stutt og ósvífnislega.
— En yðar hátign....
— Farið burt, sagði ég!
Svo var Janet ein með Miehael
Hún beindi til hans sömu spurn-
ingunni.
—• Rupert? endurtók hann æf-
ur. — Nei, hann er ekki dauð-
ur — ekki ennþá.
— En skaddaðist hann illa?
— Það veit ég ekki, og kæri
mig enn minna um, hvæsti
Michael. — Hann á skilið að
deyja. Hann vissi, að þessari
sprengju yrði kastað. Ég er ekki
í vafa um, að hann hefur staðið
á bak við það — komið launmorð
ingjanum einmitt þarna fyrir.
En svo sá hann sig um hönd og
reyndi að fá okkur, til að snúa
við. Það var auðséð á honum, að
hann vissi, hvað myndi ske —
svikahundurinn! Hann reyndi að
láta drepa mig!
Janet leit órólega á heiguls-
legt, ofsafengið andlitið, því að
hún var hrædd um, að Miohael
grunaði, að það var vegna Gloríu
sem Rupert vildi stöðva ökuferð
ina. Hún reyndi að beina ‘huga
hans frá þessari hlið málsins.
— En það var þó Rupert, sem
bjargaði okkur, Michael, sagði
hún. — Hefði hann ekki fleygt
okkur niður og hlíft okkur með
líkama sínum....
— Það varst bara þú, sem
hann reyndi að hlífa, hvæsti kon
ungur, og henni var Ijóst, að
honum hefði skilizt, hvað fram-
ferði Ruperts táknaði. — Ég leit-
aði sjálfur skjóls, þegar ég sá,
hvað hann ætlaði sér, því að ég
hafði grun um, hvað myndi ger-
ast. Rupert gerði enga tilraun til
að bjarga mér, aðeins þér.
—- Ekki þessa vitleysu! sagði
Janet í örvæntingu. — Hann
bjargaði aðeins þeim, sem hendi
var næstur.
— Næstur og kærastur, já!
hrópaði Michael afmyndaður af
bærði. — Ó, þú þarft ekki að
vera hneyksluð —- ég hef alltaf
vitað, að hann var ástfanginn af
konu minni.
— En Gloría, byrjaði Janet.
Konungur yppti öxlum.
— Ég vil helzt trúa, að hún
hafi elskað mig, sagði hann, —
en stundum var ég í vafa.
Hann yppti öxlum á ný.
— Jæja, en hverju skiptir
það? tautaði hann. — Hún er
horfin og enginn nær til hennar
Lítil íbúð
1—2 herb. óskast sem fyrst fyrir sendiráðsstarfs-
mann. Tvennt í heimili. Vinsamlegast leggið tilboð á
afgr. Mbl. f.h. laugardag merkt: Verzlunarfulltrúi—
8386".
Rafgeymar
6 og 12 volt hlaðnir og óhlaðnir.
Garðar Gíslason hf.
Bifreiðaverzlun.
framar. En þú ert hérna, Janet.
Hún hörfaði frá honum móðg-
uð á svip, er hann færði sig nær
henni.
— Þú ert drottning nú, og að
því er Rupert heldur, ertu
Gloría. Nú færðu nýtt verkefni.
Af því hvernig Rupert kemur
fram við þig, verður þú að kom-
ast að, hvort Gloría var jafn við-
bjóðslegur svikari og hann.
— Ég skil ekki.. byrjaði
Janet til að fá tóm til að íhuga,
hvernig hún ætti að taka þessu.
— Það er afar einfalt, sagði
Michael. — Hann heldur að þú
sért Gloria, svo ef hann kemux
fram sem elskhugi þinn og vænt-
ir hins sama af þér, þá vitum
við nóg.
— Það get ég ekki, andmælti
Janet.
— Þú getur það vel, sagði
Miohael. — Þú ert nú með í tafl-
inu. Ég hef grun um, að Gloría
hafi svikið mig, en ég ætla ekM
að láta þig gera það líka.
.....@parið yóur hiaup
d mliii maxgra verzlana!
HCHUWl
«1
tííDUM!
- Austursiræti
ajUtvarpiö
m
HE POESN'T UNPERSTANt?
CHERRY... HE'S ONLY A
PUPPY, YOU KNOVV /
a
L
ú
á
Depill, við verðum að finna f Hvar er Andi — farðu og finndu
Anda. Hér er hálsbandið hans. ] hann. Hann skilur þetta ekki,
i Sirrí, þetta er aðeins hvolpgrey. J Hann er lagður af stað niður
I Sjáðu, pabbi, hann skilur þetta. stíginn.
Föstudagur 13. nóvember
8.00—10.00 Morgunútvarp (Bæn. — t.Of
Morgunleikfimi. — 8.15 Tónleik*
ar. — 8.30 Fréttir. — 8.40 Tón*
leikar. — 9.10 Veðurfr. — 9.20
Tónleikar).
12.00 Hádegisútvarp. — (12.35 Fréttir
og tilkynningar).
13.15 Lesin dagskrá næstu viku.
15.00—16.30 Miðdegisútvarp. — 16.00
Fréttir og veðurfr.).
18.25 Veðurfregnir.
18.30 Mannkynssaga barnanna: „OH
skyggnist aftur í aldir" eftir
Cornelius Moe; II. kafli (Stefáa
Sigurðsson kennari).
18.55 Framburðarkennsla í spænsku.
19.00 Tónleikar. — 19.30 Tilkynningar.
20.00 Fréttir.
20.30 Kvöldvaka:
a) Lestur fornrita: Gísla saga
Súrssonar; II. (Oskar Halldórs*
son cand. mag.).
b) Islenzk tónlist: Islenzkir karla
kórar syngja.
c) Rabb u mrímur og rímnakveð-
skap. Hallfreður Orn Eiríksson
cand. mag. ræðir við nokkra vest-
firska kvæðamenn.
d) Frásöguþáttur: Konan, sem lá
úti (Guðmundur Böðvarsson
skáld).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Erindi: Vetraríþróttir á Norðuiv
löndum — (Gísli Kristjánssotí
íþróttakennari).
22.30 Islenzku dægurlögin: Hljómsv.
Karls Jónatanssonar leikur lög
eftir Þóri Oskarsson o. fl. Söng-
fólk: Anna María Jóhannsdótt-
ir, Guðjón Matthíasson og Sigur-
dór Sigurdórsson. Kynnir: Agúst
Pétursson.
23.20 Dagskrárlok.
Laugardagur 14. nóvember
8.00—10.00 Morgunútvarp (Bæn. — 8.05
Morgunleikfimi. — 8.15 Tónleik-
ar — 8.30 Fréttir. — 8.40 Tónleik-
ar. — 9.10 Veðurfregnir. — 9.20
Tónleikar.
12.00 Hádegisútvarp. — (12.25 Fréttir
og tilkynningar).
| 13.00 Oskalög sjúklinga (Bryndís Sig-
urjónsdóttir).
14.00 Raddir frá Norðurlöndum: Tor-
mod Skagestad les frumorkt Ijóð.
14.20 Laugardagslögin. — (16.00 Fréttir
og veðurfregnir).
17.00 Bridgeþáttur (Eiríkur Baldvins-
son).
17.20 Skákþáttur (Guðmundur Arn-
laugsson).
18.00 Tómstundaþáttur barna og ungl-
inga (Jón Pálsson).
18.25 Veðurfregnir.
18.30 Utvarpssaga barnanna: ,,Siskó á
flækingi“ eftir Estrid Ott: V.
lestur (Pétur Sumarliðason kenn-
ari).
18.55 Frægir söngvarar: Lotte Leh-
mann syngur lög eftir Mozart,
Schumann, Hugo Wolf, Brahms
og Richard Strauss.
19.30 Tilkynningar.
20.00 Fréttir.
20.20 Leikrit Leikfélags Reykjavíkur:
„Allir synir mínir“ eftir Arthur
Miller. Þýðandi: Jón Oskar. —
Leikstjóri: Gísli Halldórsson. —
Leikendur: Brynjólfur Jóhannes-
son, Helga Valtýsdóttir, Jón Sig-
urbjörnsson, Helga Bachmann,
Guðm. Pálsson, Arni Tryggva-
son, Guðrún Stephensen, Stein-
dór Hjörleifsson, Sigríður Haga-
lín og Asgeir Friðsteinsson.
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Framhald leikritsins „Allir syn-
ir mínir'*.
j 23.00 Danslög.
01.00 Dagskrárlok.