Morgunblaðið - 06.02.1960, Qupperneq 16

16
MORCUTSBLAÐIÐ
Laugardagur 6. febrúar 1960
Nýr glæsilegtr brunabíll fyrir
Blönduós og 7 hreppa

'ihritc
ótenfar um:
* KVIKMYNDIR * *
• 000 <;• 0 0 0 0 0-0 0 0%
HAFNARBÍÓ:
HAFNARFIRÐI: — í gær var
fréttamönnum boðið að skoða
nýjan slökkviliðsbíl, sem byggt
hefir verið yfir hér á verkstæði
brunavarnaeftirlits ríkisins. Er
J>að bill, sem fer til Blönduóss, en
auk þess er hann keyptur og verð
ur notaður af sjö hreppum í
Austur-Húnavatnssýslu. Er hér
um geysimikið framfaraspor að
ræða í sýslunni, því að þar hefir
ekki áður verið slökkviliðsbíll,
og brunavarnir af þeim sökum
langt frá því að vera eins og
æskilegt væri. Verður bíllinn
staðsettur á Blönduósi, þar sem
nú hefir verið reist 200 ferm.
slökkvistöð. Er Einar S. Jónsson
slökkviliðsstjóri og sér hann jafn
framt um verklegar framkvaemd
ir fyrir Blönduóshrepp.
Er bíll þessi sá 26 sem smíðað
hefir verið yfir hjá brunaeftir-
litinu við Linnetsstíg undir stjórn
Erlendar Halldórssonar. Hann er
rússneskur að gerð og með drif-
um á öllum hjólum. Framan til
á honum er háþrýsti- og lágþrýsti
dáela; fyrir aftan stýrishús hreyf-
anleg dæla, sem flytur 650 mín.
lítra. Þar er einnig vatnsgeymir,
er tekur 840 lítra, 1000 metrar
af slöngu, fjórir strigapokar, sem
hver um sig tekur 1200 lítra af
vatni og tvöfaldur stigi. Ýmis
önnur tæki og útbúnaður er á
bílnum, sem er ákaflega traust-
lega og vandlega byggður. Er
allur frágangur eins og bezt verð
ur á kosið.
Er áætlað að þessi slökkviliðs-
bíll kosti rúmar 300 þúsund kr.
Var hann keyptur, eins og aðrir
bílar slíkrar tegundar, í sam-
ráði við Brunabótafélag fslands,
sem lánar bæja- og sveitafélög-
um fé til kaupanna. Bílnum verð
ur ekið norður eftir he.gma.
Ekki var fyrir hendi mynd aí
hinum nýja slökkviliðsbíl, en
bíll sömu tegundar sést hér. Ut-
búnaður á honum er þó í mörgu
mjög frábrugðinn Blönduós-bíln-
um, sem hefir t. d. miklu fleiri
tæki. — Er myndin tekin fyrir
utan smíðaverkstæði brunavarna
eftirlits ríkisins við Linhetsstíg
í Hafnarfirði. — G.E.
Dracula.
Þessi ensk-ameríska kvikmynd
í litum, er gerð eftir skáldsögu
Bram Stokers, en hann samdi
söguna fyrir um fimmtíu árum.
Fjallar myndin um greifann Drac
ula, sem hefur hafizt við um
aldir í höll sinni í Karpatafjöll-
um. En skýringin á því, að hann
hefur ekki dáið eins og aðrir
menn er sú, að hann er blóðsuga,
þ. e. nærist á blóði manna. En
þjóðsagan segir, að þeir sem
verði fyrir biti slíkrar blóðsugu,
verði blóðsugur sjálfir, enda er
ekki annað sýnna um tíma í
þessari mynd að allt fólkið þar
verði blóðsugur. Er það aðeins
fyrir skjótar og öruggar aðgerð-
ir manns að nafni Van Heelsing,
sem ber þarna að í leit að vini
sínum, sem hefur orðið Dracula
að bráð, — að það tekst að bjarga
V oii á ný j um bátum
til Grundafjarðar
GRUNDARFIRÐI, 3. febrúar: —
í janúarmánuði réru 5 bátar frá
Grundarfirði. Mest fóru þeir 18
og 19 sjóferðir og aflahæsti bát-
urinn, Grundfirðingur II., skip-
stjóri Elís Gíslason, fékk 101 lest
og næsti bátur, Blíðfari, 100 lest-
ir. Væntanlega verða bátarnir
alis 8 og er m. a. von á tveimur
nýjum bátum í verstöðina í þess
um mánuði. — Emil.
fólkinu frá örlögum þessa vinar
Van Helsings.
Um myndina verður ekki ann-
að sagt, en að hún er ógeðslegur
samsetningur, sem að minu viti
á engan rétt á sér. Gegnir furðu
að menn skuli taka sér fyrir
hendur að búa til slíkt verk.
GAMLA BÍÓ:
Fastur í gildrunni.
Þetta er bandarísk gaman-
Nýr bátur
til Keflavíkur
KEFLAVÍK, 2. febrúar: — Sl.
sunnudag kom til Keflavíkur nýr
bátur, sem hefur hlotið nafnið
Manni KE—99. Eigendur hans
eru Hlutafélagið Keflavík, en
þeir eiga fyrir bát, sem Nonni
er nefndur og eru þeir nú báðir
komnir í flotann, Nonni og
Manni.
Manni er byggður í Vestur-
Þýzkalandi eftir teikningu Egils
Þorfinnssonar og er 75 -tonn að
stærð. Hann er gerður úr eik,
búinn öllum nýjustu og beztu
tækjum til siglinga og fiskileit-
ar. Aðalvél bátsins er Mannheim-
dieselvél, 400 hestafla.
Báturinn hefur nú hafið íínu-
veiðar, en hann er einnig út-
búinn til síldveiða o. fl.
Ganghraði bátsins er 10 mílur
og reyndist hann mjög vei á
heimsiglingu. Skipstjóri er Þor-
steinn Einarsson. — Helgi S.
mynd tekin í litum og Cinema-
scope, gerð eftir gamanleik, sem
Max Shulman og Robert Paul
hafa samið. Segir þar frá um-
boðsmanni leikara í New York,
Charlie Reader að nafni, sem er
mjög eftirsóttur af ungum og
fríðum konum. Hann er ókvænt-
ur, en í þingum við margar stúlk
ur í senn. Einn af vinum Char-
lie’s frá fyrri árum kemur í heim
sókn til hans og furðar sig á
kvenamálum Charlie’s, því að
hann vissi ekki betur en hann
væri forhertur piparsveinn. En
ung og fögur stúlka, Julie Gill-
is, verður á vegi Charlie’s og
hyggst hann gera hana að einni
af mörgum ástmeyjum sínum. En
þar bregst honum bogalistin í
fysta sinn. Julie er heilbrigð
stúlka og elskar Charlie, en hún
vill ekki gerast ástmey hans. —
Hann verður æ hrifnari af Julie
og gerast nú kvennamál Char-
lie’s ærið flókin og hefur það í
för með sér að ástmeyjar hans
fara frá honum. En hann finnur
það að hann elskar Julie alvar-
lega — og hef ég ekki þá sögu
lengri.
Frank Sinatra leikur Charlie
með miklum ágætum. Julie leik-
ur Debbie Reynolds vel og
skemmtilega. Er hún óvenju-
lega heillandi kona. Aðrir leik-
arar fara og vel með hlutverk
sín. Vil ég sérstaklega nefna
David Wayne í hlutverki Joe Mc
Call vinar Charlie’s.
Mynd þessi er skemmtileg þó
að hún verði ekki talin neitt
afbragð.
— hlaí.'j
Framhald af bls. 13.
íínn eins og hveiti. Mikil byggð
er á þessu svæði, næstum sam-
felldar raðir hvítra húsa, og nær
byggðin sums staðar langt upp
í fjöll þau, sem eru ofanvert við
ströndina.
Lengst í fjarska í austurátt sér
hilla undir himinhátt fjall, fjall-
ið Hermon, sem Arabar kalia
konung fjallanna. Hermon er á
landamærum Líbanons og Sýr-
lands og ér 3000 metra hár, og
eru hæstu tindar fjallsins ávallt
snævi þaktir, þrátt fyrir hið
milda loftslag og steikjandi sól-
arhita að sumrinu. í fjallgarði
þessum á áin Jórdan upptök sín
og rennur þaðan í Genesaret-
vatnið. í fornum trúarbrögðum
austur þar er fjall þetta talið
vera bústaður guðanna.
• Eftirlíking Parþenons
Miðhlíðis vestan til í borginni
er garður einn forkunnarfagur.
Skiptir vegur, sem liggur með-
fram hlíðinni, honum í tvennt. 1
þeim hluta garðsins, sem er ofan
vegarins, er stórt og mikið súlna-
musteri, sem gert er sem eftir-
liking af Parþenonhofinu á
Akropólis í Aþenu. — Neð-
an vegarins, er annað must-
eri, sem fyrr er getið, og er þak
þess úr skíru gulli og sagt er
það hafi eitt út af fyrir sig kost-
að hálfa milljón dollara. Garð
þennan, ásamt byggingum þess-
um, lét persneskur maður gera
fyrir um það bil 20 árum til
minningar um konu sina. Það
kostar stórfé árlega að halda
garði þessum við og gæta hans
ásamt musterum þessum. Kostn-
aðurinn við það er greiddur af
ríkum Persum í Ameríku. Heiti
þessa staðar er „Heilagur stað-
ur“. Það er sértrúarflokkur inn-
an Gyðingareglunnar, sem að
þessu stendur, en fámennur.
Sagt er, að tala þeirra sé um
130 þús. bæði í ísrael og Amer-
íku. Garðurinn, ásamt bygging-
um þessum, er listaverk, sem
setur mikinn svip á borgina. Ráð-
húsið, sem er stór og mikil bygg-
ing, er ofarlega í fjallshlíðinni.
* Átta daga hátíð
Þegar við fórum þar hjá á
leið okkar um borgina, stóð þar
yfir mikil hátíð og var ænð
margt manna þar saman kom-
ið. Stór og fjölmenn lúðrasveit
lék þar hátíðalög. Hátíð sú, sem
þessa dagana stóð yfir í ísrael
og kölluð er Hanukkahátíð, á sér
sögulegan uppruna. —
í stríðinu milli Rómverja og
Gyðinga, er reis út af því, að
Rómverjar vildu láta þá kasta
trú sinni og taka upp þeirra trú,
voru Gyðingar harla fámennir
og lítt við því búnir að leggja
til orrustu við Rómverjana. En
foringi Gyðinga hvatti þá ein-
dregið til þess að iáta í engu
undan síga, en taka í þess stað
upp baráttu fyrir trú sinni. Svo
fóru leikar, að Gyðingar báru
sigur úr býtum og ráku Róm-
verja af höndum sér. En er orr-
ustunni lauk var þrotið allt elds-
neyti i landinu. Er Gyðingur
færðu guði sínum fórnir í sigur-
laun, fundu þeir við grátmúrinn
í Jerúsalem litla krukku með
olíu í, er endast mundi eina
dagstund. En það kraftaverk
skeði, að olían í krukkunni entist
í átta daga, og þá var sá vandi
leystur. Síðan þetta skeði hafa
Gyðingar efna til hátíðar einu
sinni á ári til minningar um at-
burð þennan og stendur hátíðin
í átta daga. Kertastjakar í ísra-
el éru gerðir fyrir átta kerti
og kveikja þeir á einu kerti á
dag, unz full tala er komin og
hátíðinni er lokið. Hátíð þessi
fer fram um land allt með svip-
uðum hætti og við höldum jól.
Ekkert vín má um hönd hafa
meðan hátíð þessi stendur yfir.
— Hátíðlegur og virðulegur blær
var yfir þessari samkomu, sem
við vorum áhorfendur að, þarna
við hið stóra og vegiega ráð-
hús.
• Góður fulltrúi
1 Haifa-borg hefir nú á annan
áratug verið rekið norskt sjó-
mannaheimili, sem norski prest-
urinn Per Faie Hansen, veitir
forstöðu. Þegar ég, ásamt tveim
skipsfélögum mínum, heimsótti
hann, blöktu þrir Norðurlanda-
fánar yfir dyrum sjómannaheim-
ilisins. Voru þetta fánar íslands,
Noregs og Svíþjóðar, en skip frá
ölum þessum löndum voru um
þessar mundir í höfninni. Han-
sen, ásamt tveimur norskum kon
um, sem þarna starfa, tók mjög
elskulega á móti okkur, og varð
hann vel við tilmælum okkar um
að aka okkur til Nazaret og
að Genesaretvatni og ánni Jórd-
an. Hansen prestur, sem er gáf-
aður og gjörvilegur maður, vinn-
ur þarna mikið og gott starf.
Norðurlandamönnum, sem heim-
sækja hann, en það gera þeir
allir, sem til Haifa koma, finnst
að þeir séu komnir heim til sín,
þegar þeir hafa tyllt sér niður í
hinum rúmgóðu og vistlegu stof-
um hans.
Að garði hans ber árlega um
6000 gesti, og flytur hann um
þriðjung þessara gesta i bíl sín-
um víðs vegar um byggðir ísra-
els, þótt förinni sé oftast heitið
til Jerúsalem og Nazaret. Eigi
er hægt að kjósa sér betri föru-
naut og fræðara um allt, er
menna girnast að vita í þessu
landi, og nær fróðleikur hans
jafnt til þess, er að fornöldinni
snýr, og hins, er þarna hefur ver-
ið að gerast í seinni tíð. Lét
Hansen mér í té margháttaðar
upplýsingar um ísrael og hinar
miklu og öru framfarir þar í
landi. Það er gott fyrir Norður-
löndin að eiga í þessu fjarlæga
landi fulltrúa slíkan sem Hansen
prestur er.
• „Mislitt fé“
Um þessar mundir stóð yfir i
Haifa sýning á 300 lifandi fisk-
um úr Rauðahafinu. Allir eru
fiskar þessar frekar litlir og
flestir mjög skrautlegir að lit.
Aðeins tvo fiska sá ég þarna,
er líkjast okkar fiskum. Það var
áll og skata, en þó var skatan
mun minni en nokkur lótaska
á vorum slóðum.
Haifa er mikil siglingaborg,
eins og að framan greinir. Þang-
að koma sjómenn hvaðanæva úr
veröldinni, hvítir og þeldökkir.
Þessar aðstæður setja þarna, eins
og annars staðar þar sem svipað
er ástatt, nokkurn svip á skemmt
analífið, einkum að kvöldlagi.
Fjöldi veitingastaða er í borg-
inni. En eftir að neðanjarðar-
brautin upp á fjallið var byggð,
hefur skemmtanalifið færzt mjög
í aukana þar uppi. Þykir sjó-
mönnum sem öðrum miklu eftir-
sóknarverðara að hrista af sér
hversdagsrykið uppi þar en niðri
á flatlendinu.
• Blíðubros og dýrar veigar
Þegar komið er inn á þessa
kvöldskemmtistaði er þar jafn-
an fyrir hópur föngulegra ung-
meyja, sem fagna gestum með
blíðubrosi og mjög vingjarnleg-
um tilmælum um, að þær megi
tylla sér á skákina við hlið
þeirra. Og þegar vingjarnleg hót
þessara gleðikvenna hafa slegið
á strengi gestrisninnar, siglir þar
í kjölfarið, að þær telja sjálfsagt,
að hinir nýju borðfélagar þeirra
spari ekki við þær drukkinn, og
láta ófeimnar í það skina, að
þeim sé ósamboðið allt annað en
hinar dýrustu veigar, og þykir
sér sérstaklega misboðiö, ef
sessunauturinn hyggst gera þeím
lægra undir höfði en sjálfum sér
um styrkleika drykkjarins.
• Ekki er allt sem sýnist
En því veita menn eftirtekt,
að um leið og þjónninn hellir í
glös kvennanna, afhendir hann
þeim miða, er þær varðveita í
pússi sinu. Hefur það komið í
Ijós, að þessu miðakerfi er þann-
ið varið, að það, sem hellt er í
glös kvennanna, eru ekki dýrar
veigar, þótt veitandinn verði að
greiða þær sem slíkar fullu verði,
Þvert á móti er mjöður þessara
Evudætra litað sykurvatn. Mið-
ann afhenda þær svo veitinga-
manninum þegar lokið er gild-
inu og fá endurgreiddan að ein-
hverju eða öllu leyti verðmun-
inn á hinu dýra víni og sykur-
vatninu. Er þetta allt fyrirfram
umsamið milli þessara kveld-
glöðu kvenna og veitingamanns,
sem þykir harla góð aðstoð
þeirra til þess að drýgja við-
skiptin. Sú saga flýgur, að mik-
ið kapphlaup sé um það hjá veit-
ingamönnum að hafa jafnan í
sölum sínum tiltækar sem fríð-
astar og spengilegastar ungmeyj-
ar, sem líklegar séu til þess að
ganga í augun á gestum.
— ★ —
Milli þess sem dreypt er á
veigunum er dansinn stiginn und
ir dunandi söng og spili, þar
til yfir lýkur og hurð veitinga-
stofunnar fellur að stöfum.
Menn henda því á milli sín,
hvað sem hæft kann að vera í
því, að fyrir geti komið að þeim
kunningsskap, sem þarna hefur
þróazt við drykkju, dans og tóna,
sé á stundum ekki að fullu lok.
ið, þótt út sé komið, en hvað
skeður þar á eftir — af því fara
engar sögur.