Morgunblaðið - 25.03.1960, Blaðsíða 6

6
MORCVN BLAÐIÐ
Föstudagur 25. marz 1960

skrifar um:
KVIKMYNDIR
Dagheimili fyrir
vangefin börn
reist hér á næsta sumri
Kópavogsbíó:
NÓTT í KAKAKÚ
ÞETTA er ný þýzk dans- og
söngvamynd. Fjallar hún um
unga stúlku, Irene Wagner, sem
að föður sínum látnum hefur
tekið við rekstri virðulegs dans-
skóla hans, þar sem kenndir eru
samkvæmisdansar og fáguð fram
koma. En unga fólkið aðhyllist
heldur rokkið og því er aðsóknin
að skólanum alltaf að minnka.
Irene er því alveg á barmi gjald-
þrots og lögtaksfulltrúinn er hjá
henni daglegur gestur til að
krefja hana um skatta og skrifa
upp innbú hennar. — En nú ber
svo við að föðurbróðir Irenu,
sem er ríkur skemmtistaðaeig-
andi, vill gefa henni næturklúbb-
inn „Kakadú“, en þó með þeim
skilyrðum að hún taki að sér
rekstur klúbbsins í einn mánuð
til reynslu. Irena hefur megnustu
andstyggð á svona fyrirtæki, en
vegna fjárskortsins, gengur hún
að þessum skilyrðum.
Fyrsta kvöldið í næturklúbbn-
um ofbýður henni svo allt fram-
ferði þar, að hún ákveður að
ENN HEFIR verið höggvið skarð
1 hóp þeirra Hafnfirðinga, sem
sjóinn stunda. Hinn 17. þ.m. varð
það slys í höfninni í Keflavík, að
ungur maður úr Hafnarfirði, Sig-
urjón Sigurðsson, Hamarsbraut
10, féll í höfnina þar og drukkn-
aði. Hafði hann verið á vélbátn-
um Gylfa, sem hefir þar viðlegu.
Sigurjón var fæddur í Hafnar-
firði 18. sept. árið 1923. Hann var
kvæntur Kristbjörgu Guðmunds-
dóttur og áttu þau tvo drengi
innan átta ára aldurs.
Menn setur hljóða þegar menn
hverfa af sjónarsviðinu eins ung-
ir að árum og Sigurjón. Við, sem
eftir lifum, eigum erfitt með að
skilja það, þegar menn á bezta
aldn eru kallaðir í burtu af þess-
ari jarðnesku braut, svo skyndi-
lega og hér hefir átt sér stað. En
það er svo með okkur mannanna
börn, að við erum greinar á stofni
lífsins og föllum af stofni þess-
um þótt við höfum borið góðan
ávöxt. Andblær tilverunnar spyr
ekki um aldur, völd, eða stétt.
Ég hafði þekkt Sigurjón aðeins
í nokkur ár, en þau kynni voru
nóg til þess að finna, að hann var
drengur góður. — Undanfarin
sumur hafði Sigurjón rekið
reiðhjólaverkstæði að Reykjavík-
urvegi 1, og hófusf þá kynni min
við hann.
Var Sigurjón afar viðfeldinn
maður, glaðlyndur og jafnlyndur.
Ég tók sérstaklega eftir því
hvað hann var þægiegur og
hjálpfús við yngstu viðskipta-
vini sína, börnin, sem komu
með hjól sín til viðgerðar.
stíga þar aldrei fæti framar. En
margt fer öðru vísi en ætlað er.
Hún fer aftur í klúbbinn næsta
kvöld og gerist þá margt sögu-
legt og skemmtilegt og er Irena
þar aðalpersónan. Rekur nú hver
viðburðurinn annan. Ættingjar
Irenu eru furðu lostnir yfir til-
tæki hennar, að sækja þennan
næturklúbb og vera þar einn af
aðalskemmtikrÖftunum. Halda
Oft vissi ég til að hann tók
þá lítið eða ekkert fyrir veitta
aðstoð. Hann var sem sé ávallt
reiðubúinn að hjálpa hinum
rmnnstu meðbræðrum vorum, en
það sýnir réttilega hugarfari hans
og hjartahlýju.
Sigurjón heitinn var eftirsótt-
ur rnaður til allrar vinnu sökum
dugnaðar, lipurðar og verklagni.
Eg veit því að þeir menn, sem
unnið hafa með honum um dag-
ana, sakna hans nú af heilum
huga. — Hann var góður heim-
ilisfaðir og unni fjölskyldu sinni
mjög. Sigurjón var hjartkær
sonur aldraðra foreldra og sýndi
þeim og systkinum sínum hlýhug
og hjálpsemi, sem bezt hann gat.
Við lyftum hugum vorum til
himnanna hæða og biðjum um
blessun Guðs heimili hans, öldr-
uðum foreldrum og systkinum.
Náð Guðs gefi þeim birtu og yl,
þerri tárin og græði sárin. —
Sigurjón heitinn Sigurðsson verð
ur til moldar borinn í dag, og fer
athöfnin fram frá Þjóðkirkjunni
1 Hafnarfirði.
Blessuð sé minning hans
Guðm. Guðgeirsson
• Mygluskóf í
mjólkurflösku
f vikunni sem leið kom kona
nokkur til Velvakanda með
mjólkurflösku, sem hún haföi
keypt í mjólkurbúðinni í
hverfinu sínu þá um morgun-
inn. Innan á flöskunni var
dökk skóf á stóru svæði, og
blasti þetta við um leið og
litið var á hana.
Velvakandi afhenti heil-
brigðiseftirlitinu flöskuna, er
send var til rannsóknar hjá
Atvinnudeild háskólans, og
sýna niðurstöður þeirrar rann
sóknar að skófin innan í flösk-
þeir að hún sé geðbiluð og setja
hana á geðveikrahæli. — Hún
kemst þó þaðan með kænsku-
brögðum — og að lokum stendur
hún með pálmann í höndunum
og hinn útvalda sér við hlið.
Mynd þessi er mjög skrautleg
og snilldarvel sett á svið, með
þeim glæsibrag og smekkvísi er
bezt gerist í þýzkum myndum
af þessu tagi. Myndin er einmg
bráðfjörug og skemmtileg. —
Einkum er Marika Rökk afbragð
í hlutverki Irenu.
Ég mæli eindregið með þessari
mynd.
STJÖRNUBÍÓ:
Afturgöngurnar
ÞETTA er amerísk mynd byggð á
skáldsögu eftir George Plymton.
— Segir þar frá athafnasömum
draugum, sem halda vörð um
dýrgripi í skipsflaki, sem liggur
á mararbotni fyrir strönd Afríku.
Stundum leita þessir herramenn
upp á land, þegar þess gerist þörf
vegna gæzlustarfanna. Margir
hafa reynt að klófesta þessa dýr-
gripi, en allar tilraunir hafa
reynzt érangurslausar og draug-
arnir þá komið fyrir kattarnef
fjölda leiðangursmanna, svo sem
grafreiturinn í landi vottar.
Enn einn leiðangur hefur nú
verið gerður út og er Georg
Harnson veitir forstöðu. Með í
förinni er kona hans Mona, kafar
inn Jeff, Clark og Jonathan Egg-
ert, fornmenjafræðingur. Þau
setjast að hjá frú Peters, þarna
á ströndinni, en hún er ekkja
eftir skipstjórann, sem fórst með
skipinu, sem flakið er af. Er nú
hafizt handa um að ná í dýrgrip-
ina og komast leiðangursmenn í
unni var mygla. Hefur heil-
brigðiseftirlitið skrifað Mjóik
ursamsölunni bréf út af þessu,
með fyrirmælum um úrbætur.
Þetta dæmi sýnir, að það
getur komið fyrir að flöskur
farj fram hjá þeim sem efitr-
lit hafa með þeim eftir þvott-
inn, jafnvel þó stúlkur eigi að
sitja við og skyggna hverja
flösku. Óhreinindin í um-
ræddri flösku gátu ekki farið
fram hjá neinum, sem á hana
leit. Samvizkusemi starfs
fólks, sem við þetta vinnur,
skiptir auðvitað geysimikiu
máli — og vonandi eru ekki
mikil brögð að því að flöskur
fari óhreinar fram hjá því.
* Smáviðgerðirnar
tímafrekar
Skósmiðurinn minn var að
festa hæla á kvenksó, er eg
kom inn til hans í gær, og við
hlið hans lágu 5—6 pör af
kvenskóm, sem háu hælarnir
voru lausir á.
AÐALFUNDUR Styrktarfélags
vangefinna árið 1960 var haldinn
sunnud. 20. marz í Oddfellow-
húsinu í Reykjavík. Form. fé-
lagsins, Hjálmar Vilhjálmsson
ráðuneytisstjóri flutti skýrslu
stjómarinnar fyrir liðið starfs-
ár. — 1 félaginu eru nú 69 ævi-
félagar og 369 almennir félagar.
Félagið opnaði á árinu skrifstofu
í Tjarnargötu 10C í Reykjavík og
var skrifstofumaður ráðinn séra
Ingólfur Þorvaldsson. Skrifstof-
an sér um almenna afgreiðslu.
Ennfremur var þar unnið að
happdrætti félagsins, merkjasölu
o. fl. —
Verið er nú að gera spjaldskrá
yfir vangefið fólk hér. á landi.
Hefir verið leitað til allra hér-
aðslækna og sóknarpresta á land
inu, og þeir beðnir að leita upp-
lýsinga um þetta fólk. Skrifstof-
an mun flytja um næstu mán-
aðamót, marz—apríl, í rýmra
húsnæði á Skólavörðustíg 18.
Leikskóli hefir verið rekinn á
vegum félagsins. Forstöðukona
var sú sama og fyrra ár, frú
Þórdís Guðmundsdóttir. Fimm
drengir hafa dvalið í skólanum
í vetur. Beðið hefur verið fyrir
fleiri börn, en reynzt ókleift að
kast við draugana bæði í sjó og á
landi. Tekst draugunum að kála
einum skipverja Harrisons og
loks Monu konu hans, sem geng-
ur samstundis aftur og gerist
skeleggur félagi þeirra draug-
anna og drepur mann sinn. —
Jeff Clark tekzt þó að lokum
að ná í dýrgripina, en fyrir þrá-
beiðni frú Peters feygir hann
þeim í hafið, þar sem enginn get-
ur fundið þá. Með þessu móti
einu geta draugarnir fengið frið
og hætt afturgöngum sínum. En
Clark fer þó ekki alveg tómhent-
ur til baka, fyrir því sér Jan,
barna-barn frú Peters.
Mynd þessi er, vægast sagt,
fáránlegur samsetningur. Svo-
fáránlegur að maður undrast að
menn skuli eyða fé og fyrirhöfn í
að búa annað eins til og maður
vorkennir leikurunum að þurfa
að fást við svona viðfangsefni í
fullri alvöru. Kannski gefa slík-
ar myndir mikinn arð í fram-
leiðslulandinu, en bágt á ég með
að ferúa að mynd þessi falli í
smekk okkar Islendinga, sem
betur fer.
Við fórum því að spjalla urn
skóviðgerðir og einkum bréf
frá „Freyju", sem birtist hér
í dálkunum í vikunni sem
leið. — Líttu bara á þessa skó,
sagði skósmiðurinn. Þær sem
eiga þá, halda vafalaust allar
eins og Freyja, að aðeins þurfi
að reka nokkra nagla í hæl.
En ef ég gerði það, mundu
hausamir á nöglunum strax
fara í gegnum pappann, sem
innan í skónum er. Nei, ég
verð að setja leðurpjötlu inn-
an í þá fyrst, til að fá nagl-
festu. Og ekki er sagan öll,
þessir tvennir amerísku skór
eru með þessa svokölluðu „lif-
etime“ — hæla, en þeir eru úr
einhverju svo hörðu gervi-
efni, að maður verður að bora
með miklum erfiðismunum
fyrir skrúfum, til að geta fest
hælana á. Upphaflega eru þeir
festir í þar til gerðum vélum.
Nei, fólk gerir sér ekki alltaf
grein fyrir því hve mikill tími
fer einmitt í svokallaðar smá-
viðgerðir.
sinna þeim beiðnum, vegna hús-
næðisskorts. Félaginu er því afar
nauðsynlegt að koma sér hið
fyrsta upp eigin húsi til slíkrar
starfsemi. I byggingarnefnd fé-
lagsins starfa þessir menn: Hall-
dór Halldórsson arkitekt, Guð-
mundur St. Gíslason múrara-
meistari og Páll Líndal lögfræð-
ingur. Lóð er þegar fengin fyrir
væntanlegt dagheimili í Kringlu-
mýri í Rvík og mun brátt verða
hafizt handa um byggingu, og
standa vonir til að þeim fram-
kvæmdum Ijúki fyrir næsta
haust.
Félagið hefur veitt tvo utan-
fararstyrki og jólagjafir voru
gefnar til allra fávitahælanna á
landinu.
Styrktarsjóði vangefinna, sem
er í vörzlu ríkisins, höfðu verið
veittar kr. 735 þús. til byggingar
Kópavogshælis, þar af kr. 485
þúsundir sem óafturkræfur
styrkur. Ennfremur veittar kr.
50 þús. til Sólheimahælis.
Búið er að teikna starfsmanna
hús í Kópavogi og hefst þar
bygging á næstunni.
Úr aðalstjórn gengu eftir hlut-
kesti Hjálmar Vilhjálmsson og
Sigríður Ingimarsdóttir, og úr
varastjórn Vilhelm Hákanson og
Halldór Halldórsson. Voru þau
öll endurkosin.
Mikill einhugur ríkti hjá fé-
lagsmönnum og áhugi um fram-
tíðarstarfið.
Sendiherra
Ungverja
í heimsókn
HINN nýskipaði sendiherra Ung-
verjalands, herra Pál Korbacsics,
er kominn til Islands ásamt frú
sinni og hr. Ferenc Gyarmati
sendiráðsritara. Mun hann af-
henda forseta trúnaðarbréf sitt að
Bessastöðum þriðjudaginn 29.
þ.m.
Sendiherrann er fimmtugur að
aldri og hefur verið í utanríkis-
þjónustu lands síns síðan 1951, er
hann var skipaður sendiherra í
Sviss. Sendiherrann er búsettur í
Stokkhólmi.
(Frá utanríkisráðuneytinu).
Þá var Freyja sannfærð um
að okrað hefði verið á sér er
hún greiddi 5 kr. fyrir fóður-
sóla í skóna sína og taldi að
fóðursólar gætu ekki kostað
nema nokkra aura. Skósmið-
urinn minn sagðist verða kát-
ur þann dag sem hann fengi
fóðursóla fyrir nokkra aura.
Lélegt leður í fóðursóla kost-
aði sig rúmlega 20 kr. fetið og
síðan þyrfti hann að sníða þá
og líma þá á. — Taxti okkar
er miðaður við venjulegt iðn-
aðarmannakaup, sagði hann
að lokum, en fólk gerir sér
bara stundum ekki grein fyrir
því hve mikinn tíma einmitt
smáviðgerðirnar taka.
Og eftir fráganginum á skón
um minum að dæma, eyðir
hann áreiðanlega talsvert
miklum tíma í þá hverju sinni.
• Fjórir skósmíða-
lærlingair
Ummæli Freyju um að ekki
væri nú neinn skósmíðalær-
lingur, reynast einnig röng.
Þeir munu nú vera fjórir í
bænum.
Sigurjón Sigurðsson - minning
skrifar iir
dagiegq iífinu
i