Morgunblaðið - 18.05.1960, Qupperneq 20

20
MORGVNBLAÐIÐ
Miðvik'udagur 18. maí 1960
Slupíro tóm
enn
12
EFTIR W. W. JACOBS
— Markham! sagði hann allt
í einu.
— Já, herra.
— Farið þér og náið þessu ati
af auganu á yður, þér getið ann-
ars fengið blóðeitrun. Ef það
verður verra á morgun, skuluð
þér fara til læknisins.
— Já, herra, þakka yður fyrir,
sagði brytinn.
Hann hellti í portvínglas, þakk
látur á svip og vandaði sig
óvenjulega. Síðan gekk hann til
herbergis síns í stórum betra
skapi.
— Ef hann er ekki heiðursmað
ur, þá er hann að minnsta kosti
bezta eftirlíking, sem ég hef séð,
sagði hann um húsbónda sinn. —
Og svo er hann svo skilningsgóð-
ur.
7.
Frú Ginnell tók á móti Knight
svo að segja með opnum örmum.
Peplow, sem stóð álengdar og
beið þess að verða kynntur, varð
næstum hneykslaður á öllum
þeim innileik. Sjálfur kom hann
fram með formfastri kurteisi.
— Þetta er bezti vinur minn,
sagði Knight. — Ég hef haft eftir
lit með honum, árum saman, og
ekki veit ég hvað hann væri án
mín.
— Ég væri sennilega allur í
lagi, sagði Peplow móðgaður.
— Þakklátsemin hefur aldrei
verið nein höfuðdyggð hjá hon-
um, stundi Knight og sneri sér
að gömlu konunni. — Fékk ég
kannske ekki hana kjörfrænku
mína til að bjóða þér hingað, svo
að þú gætir hangið aftan í ung-
frú Blake? spurði hann. — Er
það kannske' ekki að sjá þér
borgið?
— Við skulum koma að borða,
sagði frú Ginnell hlæjandi. —
Karlarnir eru úti í bílnum, Pope
er að læra að aka.
— Það vildi ég gjarna sjá,
sagði Knight og settist. — Er það
íyrsti timinn hjá honum?
— Nei, þriðji, sagði frú Gin-
neil. — Hann hefur nú fengið
nýjan bíl, það var eitthvað að
hinum. Hann sagði, að sýrið hefði
allt í einu bilað.
— Hvað sagði Biggs um það?
spurði Knight og brosti breitt.
Þú stöðvaðir hann í tæka tíð
Markús.
Fijót Jóna, við verðum einnig
— Hann sagði, að hr. Pope
væri aðdáanlega rólegur, og
fékk tíkall fyrir, sagði frú Gin-
nell og deplaði augum.
— Það er enginn vafi, að stýr-
ið hefur verið í lagi hjá Biggs,
sagði Knight. — Verst að ég
skyldi ekki vera þarna. Ég hefði
aldrei þagað fyrir minna en tíu
pund. Ætli nokkur hafi meitt
sig?
Frú Ginneil hristi höfuðið.
— Sir Edward Talwyn var
eitthvað óhraustur á taugunum,
en ekki þó neitt til skaða.
— Það var verst, sagði Knight.
— Ef svo hefði verið, hefði Biggs
fengið meira en tíkall hjá Fred.
Sérðu hann oft?
— Hann kemur hingað endrum
og eins, svaraði gamla konan. —
Vinur hans, Tollhurst höfuðs-
maður, er í sumardvöl hjá hon-
um og þeir koma hingað stund-
um saman.
— Hvers konar maður er þessi
Tollhurst? spurði Knight með
áherzlu.
— Hnan hefur ferðazt mikið
og lent í allskonar ævintýrum
víðsvegar um heiminn. Pope
hlustar venjulega á sögurnar
hans, gapandi. Þú færð að sjá
hann á föstudaginn.
Knight varð hugsi. — Er hann
ungur? Laglegur? spurði hann.
— Svona milli hálf-fertugs og
fertugs, gæti ég trúað. Og ekki
vil ég beinlínis kalla hann lag-
legan.
— Eins laglegur og ég?
— Skárri, svaraði frú Ginnell
hiklaust.
— Ef þú þarft að hlæja, Fred,
sagði Knight, — þá gerðu það
eins og manneskja, en ekki ofan
í súpudiskinn. Þegar þú kynnist
frú Ginnell betur, muntu sjá, að
hún talar oft þvert um huga sinn.
Það er hennar aðferð til að gera
að gamni sínu.
— Hárrétt, sagði frú Ginnell,
iðrandi og brosti blíðlega.
— Afsökunin er tekin til
greina, syaraði Knight. — En ég
bið enn eftir þinni afsökun,
Fred.
— Sjálfs'agt, svaraði Peplow
Skrifaðu hana sjálfur, og svo
skal ég skrifa nafnið mitt undir.
— Þeir luku nú við ágæta mál
að stöðva Finn áður en honum
tekst að eyðileggja segulbands-
3póluna.
tíð og samkvæmt tillögu frú
Ginnell, fluttu þau sig síðan út
á svalirnar, til þess að drekka
kaffið og reykja vindlinga með.
— Ég vona, að þú sért góð við
frú Penrose, sagði Knight við
gömlu konuna.
— Það er nú hægast, svaraði
hún. — Ég kann ágætlega við
hana.
— En frú Jardine?
— Líka. Ég verð að kunna vel
við hana af því ég er svo hrif-
inn af ungfrú Blake, frænku
hennar.
— Það eru allir, greip Peplow
fram í með þakklætissvip og kaf
roðnaði um leið.
— En hitt get ég ekki almenni
lega gizkað á, hvað þær muni
segja, þegar þær komast að því,
að ég þekki ykkur, sagði frú
Ginnell.
— O, þær verða bara hissa,
sagði Knight, — kannske ofur-
lítið tortryggnar. Látum oss sjá:
hvar eigum við að hafa hitzt. í
Mentone, var ekki svo?
— O, við skulum ekkert vera
að hugsa um það, fyrr en þar að
kemur. Það er engin ástæða til
að fara langan veg á móti vand-
ræðunum, heldur lofa þeim að
koma sjálfum. Og oft koma þau
alls ekki.
— Ég hefði ekki átt að vera
að taka hann Fred með mér,
sagði Knight hugsi. — Það er of
mikið að hafa okkur tvo. En ef
þú hefðir séð tárin koma fram
í fallegu augun hans, þegar ég
stakk upp á því....
— Maður skyldi halda, að þú
værir húsbóndinn hérna, sagði
Peplow ergilega.
— Þetta er mín frænka, sagði
Knight. — Ég tók mér hana fyr-
ir kjörfrænku fyrst og fremst í
eiginhagsmuna skyni, en svo
seinna tók ég hana sjálfrar henn
ar vegna.
— Því hefði ég byrjað á í þín-
um sporum, svaraði Peplow
óvænt.
Frú Ginnell stóð upp. — Ég
kann ekki almennilega við að
fara að roðna á mínum aldri,
sagði hún. — Komið þið út í hest
húsið og lítið þið á nýja hestinn
og kerruna. James gaf mér hvort
tveggja í vikunni sem leið.
Allt í lagi Finnur, komdu nú
niður áður en þú meiðir þig!
Þessi spóla mun koma að góðu
— Og nú, sagði Knight, er
þeirri skoðun var lokið, — skul
um við ganga út í hinn græna
lund og tala um alvarlegri hluti.
Hvað finnst þér Peplow ætti að
fara í á föstudaginn? Og eigum
við að koma fram strax, eða
blanda okkur í hópinn og láta
finna okkur seinna, rétt eins og
tvær fagrar skeljar í fjöru?
— Betra að láta finna ykkur
seinna, svaraði frú Ginnell. —
Þarna verður sandur af fólki og
þið getið gefið ykkur fram þeg-
ar líður á kvöldið og endurnýjað
kunningsskap ykkar við frú Pen
rose.
Knight kinkaði kolli til sam-
þykkis og svo vandlega fór hann
eftir fyrirmælum gömlu konunn-
ar, að honum ofbauð alveg sjálf-
um, hversu vel tókst. Þegar sam
kvæmið hófst, áðurnefndan föstu
dag, kom hann með Peplow sér
við hlið, gangandi neðan frá
tjörninni, og er hann sá Carsta-
irs á svölunum, gekk hann beint
þangað.
— Hvernig skemmtirðu þér?
spurði Carstairs.
Knight leit á Peplow og Pep-
low stundi.
— Ágætlega, svaraði Knight
gremjulega. — Þetta geturðu
ekki verið þekktur fyrir, Carsta-
irs. Nei, svei mér þá alla daga!
Carstairs lyfti brúnum.
— Nú, vitanlega er það ekki
allt þér að kenna, sagði Knight.
— Finnst þér það, Fred?
Peplow, sem var ekki sem
allra glaðlegastur á svipinn, hik-
aði. — Nú, hann á sjálfsagt þetta
vatn eða tjörn eða hváð það nú
er, sagði hann loksins.
— Víst svo, svaraði Knight.
Það ætti að fylla þennan poll
upp. Hann er hreinasta mann-
drápsgildra.
— Einu sinni varstu samt hrif
inn af tjörninni, sagði Carstairs.
— Já, allir geta átt sín veiku
augnablik, sagði Knight. — En
nú er það mín ákveðna skoðun,
að hún skemmi landareignina.
Ef ég ætti hana skyldi ég ann
að hvort moka ofan í hana eða
hafa þar krókódíla, sem éta kven
fólk.
— Það er nú ekki gott, ef ein-
hver fer þar í bað. En hvað geng-
ur eiginlega að þér?
— Það gengur það að mér, að
fínustu tilfinningar okkar hafa
verið særðar, svaraði Knight. —
Við erum orðnir að athlægi hjá
manntegundum eins og Tollhurst
og Talwyn, svo að ekki séu aðr-
ir nefndir. Ég hélt þó, að þessi
garðveizla væri gerð okkar
vegna.
— Það var hún líka, að nokkru
leyti, svaraði Carstairs brosandi.
— Viltu hlusta á hann, Fred?
sagði Knight.
gagni þegar rannsóknarnefnlin
>firheyrir þig.
— Ég er að bera mig að þvi,
sagði Peplow.
— Aldrei á ævi minni hef ég
verið dreginn svona á asnaeyr-
unum, hélt Knight áfram. — Ég
kom hingað í þeim tilgangi að
hitta Seacombe og Fred ætlaði
að hitta ungfrú Blake, og útkom-
an verður sú, að alla þá stund,
sem þær eru ekki hnýttar aftan
í einhvern dreka, erum við það.
— Hnýttar aftan í? Dreka?
sagði Carstairs steinhissa.
— Já, hvað annað er hægt að
kalla frú Penrose og frú Jardine
í þessu sambandi? sagði Peplow
meðan vinur hans var að ná and-
anum eftir sína ræðu. — Frú
Jardine er þó verri — ekkert ann
að en gömul blóðsuga og sníkju-
dýr. Og hverja þá stund, sem
hún hangir ekki í ungfrú Blake,
hangir Talwyn í henni.
Carstairs horfði rólega á vin
sinn. — Og hvað kemur þetta
tjörninni minni við, ef ég má
spyrja.
— Við vorum úti á þessari
bannsettu tjöm þinni, sagði
Knight og hvæsti af vonzku. —
Ég hefði þó mátt segja mér það
sjálfur, að frú Penrose hefði ekki
neitt gott í huga, jafn almenni-
leg og hún var við mig. Rétt eins
og henni væri það einhver
ánægja að sjá mig. Hún bað okk
ur að róa sér og frú Jardine út á
tjörnina, svo sem fimm minút-
ur og nú erum við búnir að vera
að skvampa, klukkutímunum
saman, um þennan bölvaða horn
sílapoll þinn.
aiíltvarpiö
Miðvikudagur 18. maí
8.00—10.20 Morgunútvarp (Bæn — 8.05
Morgunleikfimi. — 8.15 Tónleik-
ar. — 8.30 Fréttir. — 8.40 Tón-
leikar. — 10.10 Veðurfregnir).
12.00 Hádegisútvarp. —
12.50— 14.15 „Við vinnuna": Tónleikar
af plötum. (13.30 „Um fiskinn**).
15.00 Miðdegisútvarp. — 16.30 Veðurfr.
19.00 Þingfréttir. — Tónleikar.
19.40 Tilkynningar.
19.25 Veðurfregnir.
20.30 Erindi: Lönd fortíðar og framtíð-
ar; II. erindi: Ættlönd Aríanna
(Rannveig Tómasdóttir).
21.00 Einsöngur: Nan Merriman syng
ur frönsk lög; Gerald Moore leik
ur undir á píanó.
21.30 „Ekið fyrir stapann'*. leiksaga
eftir Agnar Þórðarson, flutt und-
ir stjórn höfundar; síðasti kafli.
Sögumaður Helgi Skúlason.
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Leikhúspistill (Sveinn Einarsson)
22.30 „Um sumarkvöld**: Kristín Anna
Þórarinsdóttir, Steindór Hjörleifs
son, Oswald Helmuth, Fats Wall-
er, Nora Brocksted, Yves Mont-
and, Judy Garland, Helmuth
Zacharias, Lotte Lenya og Rog-
er Wagner-kórinn skemmta.
23.00 Dagskrárlok.
Fimmtudagur 19. maí
8.00—10.20 Mor^unútvarp (Bæn — 8.05
Morgunleikfimi — 8.15 Tónleikar
— 8.30 Fréttir — 8.40 Tónleikar —
10.10 Veðurfregnir).
12.00 Hádegisútvarp.
12.50— 14.00 „A frívaktinni*', sjómanna
þáttur (Guðrún Erlendsdóttir
stjórnar).
15.00—16.30 Miðdegisútvarp.
19.00 Þingfréttir. — Tónleikar.
19.25 Veðurfregnir.
19.40 Tilkynningar.
20.00 Fréttir.
20.30 Borgfirðingakvöld, — dagskrá í
umsjá Klemenzar Jónssonar og
Páls Bergþórssonar.
a) Guðmundur Böðvarsson skáld
flytur frásöguþátt: Gist í
Gilsbakkaseli.
b) Guðrún Arnadóttir frá Odds-
stöðum les borgfirzk minn-
ingarkvæði.
c) Jón Helgason rithöfundur flyt
ur frásögu: Feðgar á flæði-
skeri.
d) Páll Bergþórsson veðurfræð-
ingur og Borgfirðingakórinn
flytja rökkursöngva: gamla
húsganga og grein um þá
eftir Kristleif Þorsteinsson;
dr. Hallgrímur Helgason set-
ur út lögin og stjórnar kórn-
um.
21.45 Islenzk tónlist:
a) „Agnus Dei“ eftir Þorkel Sig-
urbjörnsson (Kór Hamline há
skólans í Bandaríkjunum
syngur; Robert Holliday
stjórnar).
b) Concerto grosso eftir Jón
Nordal (Leikhúshljómsveitin
i Helsinki leikur; Jussi Jalas
stjórnar.)
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Smásaga vikunnar: „Drykkju-
maður“ eftir Frank O’Connor
(Andrés Björnsson þýðir og les)
22.35 Sinfónískir tónleikar:
Sinfonia espressiva eftir Gösta
Nyström (Konserthljómsveitin í
Stokkhólmi leikur: Tor Mann
stj.).
23.10 Dagskrárlok.
Skáldið off mamma litla
1) Og hvernig vegnar eldri
drengnum yðar?
2) Spilar hann enn á píanó?
3) Nei, nei, það gerði hann bara
fyrstu árin
slaghörpu!
nú spilar hann á
a
r
L
ú
ó