Morgunblaðið - 30.06.1960, Side 9

Fimmtudagur 30. júní 1960
MORCU1VBLAÐIÐ
9
Málverkasýning Gísla Sigurðssonar í Mokkakaffi hefur nú ver-
ið opin í viku og verður opin í tvær vikur til viðbótar. Gísli er
sem kunnugt er ritstjóri Vikunnar að aðalstarfi og segir raunar,
að það starf taki svo mikinn tíma, að listin verði að sitja á hak-
anum. Þessvegna eru myndirnar ekki allar nýjar, en glöggt má
sjá, að allmikil breyting hefur orðið á stílnum. Gísli málar ekki
abstrakt í stífustu merkingu þess orðs, en hinsvegar eru mótívin
talsvert stílfærð og þó einkum í nýrri myndunum. Stillinn á
þeim er sérkennilegur og sker sig nokkuð frá öðru, sem hér
hefur sézt a fsvipuðu tagi. Gísli er Árnesingur, nánar tiltekið
frá IJthlíð í Biskupstungum. Hann nam mynlist í Handíða- og
myndlistarskólanum.
Halldór
Minningarorð
AÐ velli er nú hniginn merkur
og mætur maður, Halldór Skapta
son ,fyrrum símstöðvarstjóri og
siðar aðalbókari £ skrifstofu
Landssímans í Rvík, meðan fjör
entist. — Fullu skírnarnafni hét
hann Tryggvi Halldór. Hann var
fæddur á Akureyri 20. okt. 1880.
Voru foreldrar hans, Skapti Jós-
efsson, þá ritstjóri þar og kona
hans Sigríður Þorsteinsdóttir
prests á Hálsi Pálssonar.
Halldór fluttist með foreldrum
sínum 1890 til Seyðisfjarðar, þar
sem faðir hans gaf út blaðið
„Austra“ og var ritstjóri þess til
dauðadags, en áður hafði hinn
þjóðkunni athafnamaður Otto
Wathne gefið blaðið út á sinn
kostnað, enda stofnandi þess.
Fluttist Skapti að hans áeggjan
til Seyðisjarðar til þess, að taka
við útgáfu og ritstjórn „Austra“.
Að Skapta látnum, varð Þor-
steinn sonur hans ritsstj. blaðsins
meðan ævin entist.
Þegar síminn var lagður til
Isl'ands 1906, var Halldór einn
þeirra, fjögra, er sendir voru
utan til þess að læra símritun,
og voru þeir fyrstu íslenzku sím-
ritararnir. Halldór lifði þeirra
lengst, hinir fallnir fró fyrir
löngu.
Halldór varð simritari á Seyðis-
Skaptason
íirði 1906, og átti þar um skeið
sæti í niðurjöfnunarnefnd. Hann
kvæntist 1912, nú eftirlifandi
mætri konu sinni, Hedvig, dóttur
Friðriks Wathne kaupm. á Seyð-
isfirði.
Hinn 5. maí 1912, var Halldór
skipaður símstöðvarstjóri á Akur
eyri. Gegndi hann því starfi til
1924, þá varð hann bókari í aðal-
skrifstofu Landssímans í Reykja-
vík, og síðar aðalbókari meðan
fjör entist.
Ég hefi nú í fáum dráttum
stiklað ó helztu æviatriðum vin-
ar míns Halldórs Skaptasonar. En
ég get ekki skilizt og við þetta
spjall, að ég minnist ekki á æsku-
heimili hans á Seyðisfirði. Otto
heitinn Wathne vissi hvað hann
var að gera, þegar hann fékk
Skapta Jóefsson til þess að taka
að sér útgáfu og ritstjórn
„Austra".
Kynni m-ín af þessu fólki voru
þau, að þar brann ávalt á arni
eldur hiklausrar trúar á frelsi
og sjálfstæði íslands. Þar mátti
aldrei slaka á klónni. Og mér
fannst að það væri engu líkara
en að Halldór hefði drukkið í
sig þessa ákvörðun með móður-
mjólkinni.
Halldór gekk ekki heill til skóg
ar siðustu árin og banalegan varð
honum erfið. Hann andaðist 25.
þ. m. og verður útför hans gerð
í dag. Þau hjónin eignuðust 2
mannvænleg börn, bæði gift í
Rvík
Drottins blessun sé með þér,
og þínum öllum, sem hér eftir
Sigurður ölason
Hæstaréttarlögmaður
Þorvaldur Lúðvíksson
HcraSsdómsIögmaður
Málflulningsskrifstofa
Austurstræti 14. Síuii 1-55-35
Hörður Ólafsson
og domtúlkur í ensku.
lögfræðiskrifstofa, skj alaþýðandi
Austurstræti 14.
Simi 10332, heima 35673.
Sve/nn Bjarnason
á Akureyri - minning
SVEINN Bjarnason, fyrrv. fram
færslufulltrúi, andaðist á fjórð-
ungssjúkrahúsinu á Akureyri þ.
15 þ.m. Banamein hans var
hjartabilun.
Sveinn var húnvetnskrar ætt
ar, fæddur að Illugastöðum í
Laxárdal þann 17. maí 1885, en
faðir hans bjó þar búi sínu.
Kórnungur missti Sveinn föður
sinn, og ólst eftir það að mestu
upp hjá vandalausum, var í
mörg ár hjá Guðmundi Frímann
Björnssyni, bónda í Hvammi í
Langadal. Sveinn var einn 16
systkina.
Snemma hefir hugur Sveins
staðið til mennta. Hann stund-
aði nám við Gagnfræðaskólann
á Akureyri og lauk síðar burt-
fararprófi frá Samvinnuskólan-
um. Án efa hefði hann kosið að
halda lengra út á námsbrautina,
en þess mun ekki hafa verið
kostur. Eftir að námi lauk var
Sveinn um skeið starfsmaður
Sófusar Blöndal á Siglufirði, en
fluttist árið 1921 til Akureyrar
og dvaldi þar til æviloka. Fyrst
í stað gegndi hann þar margvís-
legum störfum fyrir einn helzta
athafnamann landsins, Ásgeir Pét
ursson, og var síðan um tíma hjá
Axel Kristjánssyni, sem var með
dugmestu kaupsýslumönnum Alc-
ureyrar. Árið 1934 tók Sveinn við
starfi framfærslufulltrúa, sem
hann annaðist til ársloka 1955,
en þá lét hann af störfum vegna
aldurs.
Sveinn Bjarnason var mikill
starfsmaður, enda samvizkusem-
in honum í blóð borin og hæfi-
leika hafði hann nóga. í rúm
tuttugu ár hafði hann með hönd-
um vandasamt, og oft vanþakk-
látt starf fyrir bæjarfélag sitt,
og skilaði því af sér með sóma.
Hann var vel að sér í lögum og
fékkst allmikið við lögfræðistörf,
sérstaklega fyrstu árin, sem hann
var á Akureyri. Hann var rökfast
ur og hafði gaman af því að
brjóta málin til mergjar. Sveinn
hafði mikinn áhuga fyrir opinber
um mólum og lét bæjarmál sér-
staklega til sín taka. Hann var í
mörg ár í stjórn Sjálfstæðisfélags
Akureyrar og virkur þátttakandi
í starfsemi Sjálfstæðismanna.
Árið 1925 kvæntist Sveinn
Björgu Jóhönnu Vigfúsdóttur frá
Grímsstöðum í Þistilfirði, hinni
mætustu konu, sem bjó manni sín
Tveir a-þýzkir
bilaðir í höfninni
HÉR í Reykjavíkurhöfn liggja
tveir austur-þýzkir togarar. Þeir
hafa báðir orðið að hætta veið-
um vegna bilunar. Sá þeirra, sem
fyrr kom, Berlín, er búinn að
liggja hér þó nokkurn tíma. Það
mun ganga erfiðlega að útvega
vestur yfir járntjaldið varastykki
í gír aðalvélar skipsins. — Hinn
togarinn, Halle, kom í gær vegna
bilunar í togvindu skipsins. —
Hann var með dálítið af ísvörð-
um fiski, sem skipið fékk að
landa hér. Má af því ráða að
sennilega muni viðgerðin taka
nokkurn tíma.
RACNAR JÓNSSON
hæstaréttarlögmaður
Vonarstr. 4 VR-húsið. Sími 17752
'jögfræðistörf og eignaumsýsla
Kynning
Reglusamur maður í góðri at-
vinnu óskar að kynnast stúlku
á aldrinum 32ja—42ja. Tilboð
óskast sent afgr. Mbl., fyrir 4.
júlí, merkt: „35— 3651“. Þa-g-
mælsku heitið.
um og börnum vistlegt og gott
heimili. Börn þeirra eru: Bjarni,
múrarameistari á Akureyri, sem
er kvæntur Ástu Sigmarsdóttur,
Ingibjörg, gift Hrafni Sigurvins-
syni, Reykjavík, og Á.rni, sem nú
starfar í Reykjavík, kvæntur
Ástu Ólafsdóttur.
Sveinn Bjarnason var með
myndarlegustu mönnum á velli
og einarður í allrí framkomu.
Skoðanir sínar á mönnum og mál
efnum sagði hann hispurslaust.
Eftir framkomu hans að dæma
gat ókunnugum stundum virzt
hann nokkuð þurr á manninn en
við nánari kynni kom hlýjan og
velviljinn í ljós, sem var hans
innri maður. Vinfastur var hann
með afbrigðum og raungóður.
Sveinn Bjarnason var skapmað
ur, sjálfstæður í hugsun og at-
höfnum. Verður hann því mörg-
um minnisstæður. Vinir hans
senda konu hans, börnum og
venzlamönnum, innilegustu sam-
úðarkveðju sina.
Jónas G. Rafnar.
Johonne Koroline Hnldórsen
Minningarorð
Johanne Karoline Haldorsen er
í dag til moldar borin frá Dóm-
kirkjunni í Reykjavík, en hún
andaðist í sjúkrahúsi Hvítabands-
ins 19. þ.m., eftir stutta legu þar,
en sjúkdóms þess, er dró hana til
dauða, hafði hún kennt um
margra ára skeið og var oft
þungt haldin.
Johanne var dóttir þeirra
hjóna Ole Johan Haldorsen og
Else Johnsdatter Haldorsen, sem
bjuggu búi sínu að Laugavegi 21
hér í bæ. Þau fluttust ung hing-
að til lands og reistu sér bú þar.
Þau eru bæði látin, Ole árið
1931 og ELse árið 1954. Þau hjón
eignuðust fimm börn; þrjú
þeirra náðu fullorðins árum og
var Johanne þeirra yngst, fædd
að Lai^avegi 21 27. janúar árið
1901 og var því ekki fullra 60
ára, er hún lézt. Bræður tveir
trega nú systur sína, Haldor Jo-
han og Ragnar Severin. Sá síðar-
nefndi bjó með systur sinni í
gamla húsinu og lagði sig allan
fram til að létta undir með
henni í erfiðri sjúkdómslegu.
Þau systkinin, Johanne og Ragn
ar bjuggu alla tíð í foreldrahús-
um og önnuðust aldraða móður
til æviloka, en banalega hennar
var erfið og löng. Hún var rúm-
föst á þriðja ár sitt ævikvöld.
Johanne var öðlingskona, hæg
og kyrrlát og vildi öllum gott
gera. Hún var trygglynd svo af
bar, tryggð hennar við fjölskyld
una og fámennan vinahóp var
slík, að einstætt er. Ævi hennar
var ekki fjölbreytileg og við-
burðarík. Hún undi sér bezt
heima í gamla húsinu í nám-
unda við ættmenn sína og vini,
og aldrei dvaldi hún utan síns
heimilis næturlangt, þegar undan
er skilin sjúkrahúslega hennar.
Johanne var heilsuveil allt
frá æskuárum, og sjúkdóm þann,
er varð henni að bana, tók hún
fyrir 14 árum. Johanne tók mót-
læti lífsins með karlmennsku og
kvartaði aldrei yfir örlögum sín
um; lífslöngun hennar var mikil,
og hún barðist þögulli baráttu
allt þar til yfir lauk og mælti
aldrei æðruorð.
Langri baráttu er nú lokið.
Johanne kvaddi þennan heim,
eins og hún hafði lifað, hæg og
kyrrlát. Hvíldin var henni kær-
komin, áralangri baráttu og
þjáningum var lokið .
Bræðurnir tveir syrgja nú syst
ur sína, tómlegt verður nú í
gamla húsinu, Ragnar er einn
eftir í föðurhúsum, þar sem fjöl-
skyldan hefur átt sínar björtu
og döpru stundir. Vinir fjöl-
skyldunnar taka fullan þátt í
sorg þeirra bræðra og vilja
þakka þeim, og þá einkum Ragn
ari, fyrir framúrskarandi að-
hlynningu veitta Johanne á ævi
kvöldinu. Þá eru Johanne færð-
ar alúðarfyllstu þakkir fyrir
trygga vináttu og velvilja.
Blessuð sé minning hennar.
Vinur.
Peningalán
Get lánað 100—150 þús. kr. til 5 ára gegn öruggu
fasteignaveði. Þeir, sem hafa áhuga á þessu, leggi
nöfn, heimilisfang og nánari upplýsingar um veð,
merkt: „Lán — 3571“, inn á afgr. Mbl. fyrir n.k.
föstudagskvöld.
Ræstingafólk
óskast nú þegar.
Uppl. á bókhaldinu.
JftoviMtttMfafrifr