Morgunblaðið - 06.07.1960, Page 20

23
MORGVNBLAÐItí
Miðvikuðagur 6. júlí 1960
_ PATRICIA WENTWORTH
fjamlar syndir
--------------------11
— Segðu nú ekki neitt, heldur
hlustaðu á mig. Þetta var allt
svo lauslegt í gær, svo að þú
hefur kannske misskilið það allt
saman. Fyrir það fyrsta er alls
ekki um það að ræða, að þú farir
að skerða eignir þínar, enda
veit ég að á þvi sviði veiztu hvað
þú vilt. Ég er aðeins að fara fram
á lán. Ég er annars hræddur um
að ég hafi ekki sagt þér alla sög-
una í gær, enda er hún svo mik-
ið leyndarmál, að ef eitt orð af
henni bærist út, væri úti um
mig. Þess vegna hafði ég dálitlar
umbúðir um hana. En svo í nótt
fór ég að hugsa betur um þetta
— ég var andvaka, svo að ég
hafði nægan tíma — og sá, að ég
hafði engan rétt á því að fara
á bak við þig.
Ester horfði á . hann meðan
hann talaði, og það var enginn
vafi á því, að hann átti alla eftir
tekt hennar. Hitt hefði hann lang
að meira til að vita, hvort hún
tryði honum. Um það var hann
ekki eins viss. Hann flýtti sér að
halda áfram.
— Þetta sem ég sagði þér, að
hann Cardozo ætlaði að kaupa
hrossabú....
— .... var ekki satt?
Hann hló. — Ekki nema að
nokkru leyti. Víst vill hann
kauþa svona bú og hafa mig fyr
ir meðeiganda .. en .. sem sagt,
hann vantar peningana til þess.
Eða að minnsta kosti .... það
er annars bezt að ég segi þér
alia söguna, enda þótt hún sé
hreinasta ríkisleyndarmál. Og
hlustaðu nú á. Einhvern tima á
öldinni sem leið eignaðist ein-
hver gamall frændi Cardozos
mikinn fjársjóð .... ekki veit ég
hvernig, enda vill Cardozo sem
minnst um þá hlið málsins tala.
þetta var bæði gull og silfur og
var grafið einhvers staðar á
norðurströnd Suður-Ameríku.
Sjálfur held ég, að Cardozo hafi
íundið það í jörðu. Að minnsta
kosti náði hann í það, og kom því
til Kio. Viku seinna fannst hann
í einhverri hliðargötu með hníf
milli herðablaðanna. Þá var
hann úr sögunni. Fjárhagur hans
var í óreiðu, svo að það varð að
selja húsið hans upp i skuldirnar
og þá var orðið lítið afgangs. —
Nánasti ættingi hans var bróður
sonur. Þegar hann varð myndug-
ur, afhenti lögfræðingur fjöl-
skyldunnar honum innsiglað um-
slag, sem frændi hans hafði af-
hent honum til geymslu fáum
dögum áður en hann var myrt-
Ur. Þar var getið um fjársjóðinn
og svo hvar hann væri falinn.
Ester Field minntist allra
þeirra reyfarasagna, sem hún
hafði lesið um fólgna fjársjóði,
allt frá barnæsku sinni og til
þessa dags og lagt lítinn trúnað
á. Líklega hafa hugsanir hennar
komið fram í andlitssvipnum.
Alan hló. — Já, þú heldur auð
vitað, að þetta sé reyfarasaga, og
ég skal játa, að það líkist því
mest. En það er bara ekki reyf-
arasaga. Ég hef unnið með
Felipe Cardozo í þrjú ár, og
hann er eins heiðarlegur og þú.
En áfram með söguna. Gamli
Cardozo slapp burt með þennan
fjársjóð og kom honum til Rio,
og þar gróf hann hann aftur —
einhversstaðar í húsinu sínu eða
í garðinum. Þetta hús var gömul
ættareign, og hefði honum ekki
verið kálað, hefði hann getað lok
ið öllum sinum skuldum og kom
ið öllu á réttan kjöl aftur. Nú,
hann sagði frænda sínum, hvar
fjársjóðurinn var grafinn, en hús
ið hafði sem sagt verið selt og
því engin leið að komast að hon-
um. Síðan hefur það verið selt
tvisvar fyrir ofsaverð, en þeir
bræðurnir hafa aldrei haft efni á
að kaupa það. Geturðu hugsað
þér annað eins: að vita þarna af
földum auðæfum og verða svo
af þeim bara af þvi mann vantar
nokkur þúsund pund! En nú er
húsið enn til sölu. Felipe hefur
gert það sem hann gat — selt bú-
ið sitt og önglað saman hverjum
eyri, sem hann hefur getað, en
ennþá vantar fimm þúsund pund
Tfpp á.....
Hér þagnaði hann, en hún
sagði:
— Jafnvel þó að þú trúir nú
sögunni, hvernig veiztu að fjár-
sjóðurinn sé þarna enn eða hvers
virði hann sé?
Hann hló. — Æ, góða min, þú
talar áður en þú hugsar. Ef ein-
hver eigandi hússins undanfarin
ár hefði snögglega orðið rikur,
hefði Cardozo fengið að vita það.
Þeir bræðurnir hafa vitanlega
alltaf haft auga á húsinu, og
það fer svo fjarri því, að nokkur
hafi orðið ríkur þar, að í hvert
skipti se mþað hefur verið selt,
var það vegna þess að eigandinn
hafði ekki efni á að eiga það.
Enda er þetta hreinasta herra-
setur.
Hún horfði enn á hann. — Mér
finnst þetta allt saman líta....
.... ótrúlega út. Það er ekki
nema satt, það er líkast reyfara-
sögu. Auðvitað hafa alltaf geng-
ið alls konar lygasögur um
fólgna fjársjóði, en vitanlega
hefðu þessar sögur aldrei komið
upp, ef ekki hefði einhvern tíma
verið fótur fyrir einhverri þeirra.
Og þetta er að líkindum ein af
þeim fáu sögum, sem hafa við
eitthvað að styðjast. Þú þekkir
mig og ég þekki Cardozobræð-
urna. Ég gæti treyst Felipe eins
og hann væri minn eiginn bróð-
ir. Þú -þarft ekki annað en leggja
fram peningana og innan árs eru
þeir komnir aftur með hvaða
vöxtum, sem þú kærir þig um að
nefna.
Hún flýtti sér að svara. — Ég
er ekki okurkall, Alan.
Hann áttaði sig á því, að hann
hafði hlaupið á sig.
— Nei, vitanlega ekki. Ég
hefði ekki átt að segja þetta. Þú
ert gæðin og greiðviknin uppmál-
uð, og það ætti ég að vita manna
bezt. En hugsaðu nú um það,
sem ég hef verið að segja þér.
Ég skal gefa þér mitt æruorð
upp á, að það er all.t saman heið
arlegt og hefur enga áhættu í
för með sér. Þú færð peningana
þína aftur og getur brennt bréf-
in með eigin hendi.
Um leið og hann sagði þetta,
kom Carmona inn.
10. kafii
Hann gat ekki annað en tek-
ið eftir því, að það var eins og
Ester létti. Nú flýtti hún sér að
segja:
— Við ætluðum niður í fjöru,
var það ekki? Ef sólin ætlar að
fara að skína, er rétt að ég setji
upp hattinn minn.
Þegar hurðin féll aftur á eftir
henni, rak Alan upp hlátur.
— Sú þykir mér bjartsýn!
— Ekki svo mjög. Það er ekki
að marka dimmuna hérna megin
í húsinu. Það er raunverulega
að birta til. En þú hefur verið
að angra hana Ester. Hvers
vegna ertu að þvi?
Hann svaraði kæruleysislega.
— Veiztu, að þú hefur ekki
breytzt nokkra lifandi vitund. >—
Falleg eins og áður og auk þess
óþarflega hreinskilin.
Hún brosti ekki á móti. — Mér
er alvara, Alan.
— Það hefur þér alltaf verið.
— Ég vil fá að vita, hvað er á
seyði.
— Því miður get ég víst ekki
sagt þér það.
— Þá segir Estér mér bara frá
því.
— Það leyfi ég mér að efast
um.
—' Það er sennilega gamla sag
an: Þig vantar peninga.
— Ég kalla þig getspaka. Já,
það er gamla sagan. Mig hefur
alltaf vantað peninga, en í þetta
sinn er það bara lokakrafa.
— Er það ekki sama sem
Hitler sagði alltaf....
Þetta skyldi hún fá borgað.
Hann svaraði ósköp rólega og
blíðlega:
— Þú ert dálítið gamaldags,
er það ekki? Ef þú vilt fara aft-
ur fyrir stríð, geturðu eins vel
farið alla leið aftur að Nóaflóði.
Hann hló enn. — Þetta er í fyrsta
sinn, sem ég sé þig síðan spreng
ingin varð hjá okkur sjálfum, og
svo erum við að taia um Hitler!
Hver skyldi hafa trúað?
Hún leit í huganum yfir þessi
þrjú ár, sem síðan voru liðin. —
Það sem undraði hana mest, var,
að hún skyldi nokkurn tíma hafa
geta verið rétt að því komin að
giftast þessum ókunna manni.
Hann leit út eins og Alan og tal-
aði eins og hann. Hann var ein-
hvern veginn hræðilegur samsetn
ingur af kunnugum og ókunnug-
um manni. Hann hlaut auðvitað
alltaf að hafa verið svona, en hún
hafði bara hingað til ekki séð
nema eina hliðina. Og nánari
kynni höfðu ekki vakið hjá
henni fyrirlitningu á honum held
ur meðaumkun. Hún hafði lengi
alið með sér þá tálvon, að hann
elskaði hana og vbnað, að hún
gæti hjálpað honum. Bernska
hans hafði verið erfið, allt þang-
að til Elster kom til sögunnar.
Skáldið og mamma litla
Hann var hvorki stöðuglyndur
né sannorður, og peningar runnu
gegn um greipar hans eins og
vatn. En hann hafði ástúðlega
framkomu, sem hlaut að stafa af
ást. En nú sá hún manninn eins
og hann var. Hann hafði hvorki
ást né ástúð til að bera, og hafði
aldrei haft. í hans augum var
aðeins ein persóna, sem nokkru
máli skipti og sú hét Alan Field.
Hún gat ekki skilið, hvernig
hann hafði verið rétt að því kom
inn að giftast henni. Allt til síð-
asta dags hafði hann haft áhuga
á því, en svo allt í einu snerist
honum hugur á síðustu stundu.
Hún sagði:
— Þetta er allt svo löngu um
liðið.
Hann rak upp einn hláturinn
enn. — Hitler .. eða við? Hvort
sem þú átt við, er það ekki nema
heilagur sannleikur.
— Hvers vegna gerðirðu það,
Alan? Það hefur mig lengi lang-
að til að vita.
— Nú? Sagði hann þér ekki
frá því?
— Hvað áttu við?
— Nú, svo hann gerði það
ekki. Það var gaman að heyra.
— Ég veit alls ekki um hvað
þú ert að tala.
— Þá skaltu fá að vita það.
Það er allt of góður brandari til
þess að þegja yfir honum. Ég
hafði bara enga hugmynd um, að
hann hefði ekki sagt þér frá þvL
Hún fékk ákafan hjartslátt. —
Nú ætlaði hann að særa hana —
og hafa ánægju af. Ekki vissi
hún hvers vegna en hún fann það
alveg á sér. Það var einhver
grimmd í hlátursvipnum í aug-
unum á honum. Hún hagði:
— Ég kæri mig ekki um að
heyra það.
SUÍItvarpið
Miðvikudagur 6. júlí
8.00—10.20 Morgunútvarp (Bæn. —
8.15 Tónleikar — 8.30 Fréttir —
8.40 Tónleikar — 10.10 Veðurfr.).
12.00 Hádegisútvarp.
12.55 „Við vinnuna": Tónleikar.
15.00 Miðdegisútvarp.
(Fréttir kl. 15.00 og 16.00).
16.30 Veðurfregnir.
19.25 Veðurfregnir.
19.30 Operettulög.
19.40 Tilkynningar.
20.00 Fréttir.
20.30 Vor við flóann:‘A kvöldgöngu í
Reykjavík (Sveinn Einarsson tek
ur saman dagskrána).
21.00 Tónleikar: Roger Wagnerkórinn
og Hollywood Bowlhljómsveitin
flytja kóratriði úr frægum óper-
um; Roger Wagner stjórnar.
21.15 Afrek og ævintýri: Hann gekk
yfir Afríku; fásögn Johns Hunt-
ers; fyrri hluti (Vilhjálmur S.
Vilhjálmsson rithöfundur).
21.45 Tónleikar: „Of Love and Death*4,
þrjú sönglög eftir Jón Þórarins-
son við texta eftir Christinu Ros-
etti (Aurelio Estanislao baritón-
söngvari og Peninsulahljómsveit
in flytja; dr. Thor Johnson stj.)
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Kvöldsagan: „Vonglaðir veiði-
menn“ eftir Oskar Aðalstein; V.
(Steindór Hjörleifsson leikari).
22.25 „Um sumarkvöld": Ray Martin
og hljómsveit, Ugo Calise, Ma-
halia Jackson, Erich Kunz, Ulla
Sjöblom, Danny Kaye, Patachou
og Smárakvartettinn í Reykjavík
skemmta.
23.00 Dagskrárlok.
Fimmtudagur 7. júlí
8.00—10.20 Morgunútvarp (Bæn. —
8 15 Tónleikar. — 8.30 Fréttir. —
8.40 Tónleikar. — 10.10 Veðurfr.)
1) Furðulegt! í einu blaðinu er 2) .... og hægt er. Ég skil ekkert maður, góði minn, og átt að meta þá
myndin hafin upp til skýjanna, í hinu í þessum mönnum! mikils sem eru öðru vísi en aðrir.
er gert jafnlítið úr henni .... 3) En þú ert einstaklingshyggju-
— Þeir ná okkur ekki, garnli | sem flytur okkur bxxrt. Það er f verðum að gripa tækifærið gamli I félagi! Oh hver fjárinn, ég missti
bundur, því hérna er farartækið, | naumast að hún fer hratt, en við I J hann!
12.00 Hádegisútvarp.
13.00 ,,A frívaktinni**, sjómannaþátt-
ur (Guðrún Erlendsd.).
15.00—16.30 Miðdegisútvarp.
Fréttir kl. 15.00 og 16.00).
16.30 Veðurfregnir.
19.25 Veðurfregnir.
19.30 Tilkynningar.
20.00 Fréttir.
20.30 *Hæstaréttarmál (Hákon Guð-
mundsson hæstaréttarritari).
20.50 Frægir söngvarar: Leonie Rysan
ek syngur óperuaríur.
21.15 Smásaga vikunnar: „Viðarþjófur-
inn“, eftir Mihail Sadoveanu, í
þýðingu Sigríðar Einars frá Mun-
aðarnesi (Haraldur Björnsson
leikari).
21.40 Tónleikar: „Les Sylphides", dans
tónlist eftir Chopin. (Hljómsveit
tónlistarháskólans í París leikur;
Peter Maag stjórnar).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Kvöldsagan: „Vonglaðir veiði-
menn" eftir Oskar Aðalstein; VI.
(Steindór Hjörleifsso»i leikari).
22.25 Sinfóníutónleikar:
Sinfónia nr. 9 eftir Mahler (Sin-
fóníuhljómsveitin i Israel íeikur;
Paul Kletzki stjórnar).
23.40 Dagskrárlok.