Morgunblaðið - 30.10.1960, Blaðsíða 16

16
MOnCVNBLAÐIb
Sunnudagur 30. ofct. 1960
I. O. G. T.
Víkýigur
Fundur annað kvöld mánudag
W. 8,30 í G.T.-húsinu. Félagsmál.
Erindi: Freymóður Jóhannsson,
um áfengismálin. önnur mál.
Æ. T.
St. Dröfn nr. 55
Fundur annað kvöld á venju-
legum stað og tima. Spilakvöld.
Æ. T.
Almennar samkomur.
Boðun Fagnaðarerindisins
Sunnudagur. — Hörgshlíð 12,
Rvík, kl. 8 e.h. — Austurgötu 6,
Hafnarfirði kl. 10 f.h.
Einar Magnússon
fæddur 11. nóv. 1896
dáinn 22. okt. 1960.
HINN fyrsta vetrardag andaðist
í Landakotsspítala Einar Magnús-
son frá Steinsstöðum, en við þann
bær var hann jafnan kenndur á
uppvaxtarárum okkar. Við vor-
um báðir uppaldir á sömu slóð-
um og örlögin höguðu því svo
að leiðir okkar lágu öðru hvoru
saman bæði utan lands og inn
og því vil ég minnast hans að
leiðarlokum og þakka ljúfar
endurminningar.
Afvinna
3 stúlkur geta fengið atvinnu nú þegar.
Uppl. í verksmiðjunni, Þverholti 17.
Vinnufatagerð íslands h.f.
Alvinna
Viljum ráða góðan trésmið og lipran, áreið-
anlegan afgreiðslumann.
Nánari upplýsingar á skrifstofu okkar.
Timburverzlunin Volundur hf.
Klapparstíg 1 — Sími 1-8430
Afvinna
lagtæka iðnaðarmenn
vantar nú þegar
Stálhusgdgn
Vigorelli Zig-Zag saumavél
Lítið notuð og nýyfirfarin ítölsk Vigorelli zig-zag
saumavél til sölu. Verð kr. 5.000.—■
SMIÐJUBÚÐIN
Háteigs veg/Einholt.
Hásgagnasmiðir
Húsasmiðir
Tiésmíðoverkstæði
til leigu. Húsnæðið er 300—500 ferm. á jarðhæð.—
Mikill vélakostur og áhalda getur fylgt eftir sam-
komulagi. — Samvinna um rekstur verkstæðisins
getur koinið til greina. Tilboð merkt: „Trésmiðja
1771“, sendist afgr. Mbl. fyrir fimmtudag.
Einar Magnússon var fæddur
og uppaldinn hér í Reykjavík, son
ur hjónanna Magnúsar Einarsson-
ar pakkhús'manns við Edinborg-
arverzlun og Guðrúnar Guðna-
dóttur er lengst af bjuggu að
Litlu Steinsstöðum við Smiðju-
stíg. Var hann einn af þrem syst-
kinnum, en auk þess ólu þau hjón
in upp tvö fósturbörn.
Magnús sá börnum sínum fyrir
góðri menntun og gekk Einar í
Verzlunarskólann. Hann var góð-
um gáfum gæddur og varð mála-
maður góður. Verzlunarskólanám
inu hætti hann þó eftir tvö ár
og mun því meðal annars hafa
valdið það, að um þær mundir
dó faðir hans. Það var árið 1914.
Það ár hófst heimsstyrjöldin fyrri
og henni fylgdi dýrtíð og erfið-
leikar, en Einar varð nú fyrir-
vinna móður sinnar. Næstu sjö
til átta árin vann hann að ýms-
um störfum og ferðaðist á þeim
árum víða um land, en bjór ann-
ars hjá móður sinni.
Um 1922 sigldi hann til Kaup.
mannahafnar og dvaldi þar
næstu ellefu árin. Réðist hann til
dansks byggingarmeistara og var
hjá honum allan þennan tíma.
Þar iærði hann framleiðslu á
hverskonar steinsteypuvörum og
er heim kom stofnaði hann „Stein
steypuna" við Skúlagötu, er hann
rak í nokkur ár. I>á tók heilsa
hans að bila og seldi hann þá
J. Þorláksson & Norðmann fyrir-
tækið og hafa þeir rekið það
síðan.
Einar fékk þó aftur bata á heilsu
og vann um skeið í „Stéinsteyþ-
unni“ hjá hinum nýju eigendum
og síðar hjá „Pípugerðinni" við
Rauðarárstíg. Síðustu árin vánn
hann að byggingarvinnu og lengst
af hjá sömu húsbændum.
Um miðjan september s.l
kenndi hann fyrir alvöru sjúk-
dóms þess er rúmum mánuði síð-
ar réð honum að fullu.
Þetta er í fáum dráttum æfi-
saga Einars Magnússonar. Hún er
táknræn fyrir þá kynslóð sem nú
er að hverfa. Hún sýnir okkur
úngan og áhugasaman mann, sem
með takmörkuð efni og menntun
brýzt áfram af eigin rammleik er
utan til þess að nema það er þjóð
hans megi að gagni verða, en
hverfur að því búnu heim og læt-
ur fæðingarbæ sinn og þjóð
njóta þeirrar reynslu og þékking-
ar, sem hann hefir aflað sér. Oft
hefir hann átti við erfiðleika að
stríða, en hnarrreistur stendur
hann af sér öll veður meðan kraft
ar endast.
Þótt skólaganga Einars yrði
ekki löng notaðist honum vel af
henni. Hann hélt áfram sjálfs-
menntun með iestri góðra bóka,
því hann var mjög bókelskur.
Hann hafði og ágætt minni. Hann
var sjálfstæður í skoðunum og at
höfnum og fór sínar eigin götur.
Hann blandaði lítt geði við óvið-
komandi menn, en hann var
vinur vina sinna og sérstaklega
v.ar hann barngóður. Geta börn
og barnabörn systkina hans borið
um það. Aldrei giftist Einar þó
né eignaðist börn sjálfur. Hús-
bændum sínum var hann dyggur
og samvizkusamur og duglegur
verkmaður. Það var því ekki
nema eðlilegt að hann ynni að
jafnaði á sama stað. Hann var
óskiptur á sama stað. Hann var
óskiptur við vinnua, alveg eins
og hann var óskiptur við bæk-
urnar að dagsverki loknu.
Hin síðari árin eignaðist Einar
nýtt áhugamál til viðbótar, en
það var ljósmyndagerð. í fristund
um sínum tók hann myndir hér
í fæðingarbæ sínum, einkum af
gömlum byggingum og hverfum,
sem voru að breyta um svip.
Hann, sem um margra ára skeið,
hafði unnið í byggingariðnaðin-
um og við uppbyggingu bæjarins
sá fram á að hið gamla hlaut að
hverfa, en við það voru bundnar
margar minningar og því vildi
hann varðveita myndir af þvL
Nú er hann sjálfur horfinn, en
minningin lifir um góðan dreng.
Helgi Sigurðsson.
Cuðmundur Andrésson
nírœður
Á MORGUN, mánudag 31. októ-
ber er Guðmuridur Andrésson
fyrrv. bóndi á Ferjubakka 90
ára. — Fæddur á Bjarnastöðum
í Hvítársíðu, þar bjuggu þá for-
eldrar hans, Andrés Guðmunds-
son af Sámstaðaætt og Kolfinna
Jakobsdóttir, þau fluttust að
Hvassafelii x Norðurárdal 1878,
og bjuggu þar lengi síðan.
Ári seinna, eða aðeins á 9. ári
fór Guðmundur að vinna sér
brauð, með því að gerast smali
eins og það var þá nefnt, þ. e.
að sitja yfir kvíaám að sumrinu
hjá Finni og Sveini, feðgum á
Háafelli í Dölum vestur. Það
varð Guðmundi að láni að lenda
á myndarheimili og hjá tryggða
fólki, þá hann fór fyrst úr for-
eldrahúsum, enda var hann nær
óslitið hjá sama ættfólkinu tii
þess er hann myndaði sjálftsætt
heimili árið 1897 og giftist sama
ár Ragnhildi Jónsdóttur frá
Vatni í Haukadal, sérlega glæsi-
legri, dugnaðar og sæmdarkonu.
Fluttist þá að Hvassafelli aftur
í sambýli við foreldra sína, var
þar eitt ár; fór því næst að Lax-
árholti þar var nann þrjú ár og
svo að Ferjubakka í Borgar-
hreppi og bjó þar í 35 ár, alla
tíð sem leiguliði Hætti búskap
1936 og fluttist til Borgarness,
byggði þar. hús yfir sig og sína.
Dvaldist þar til 1954 að hann
fiuttist til Reykjavíkur til dótt-
ur sinnar Lilju og tengdaso-’ar
E'ríks Kristjánssonar og hefur
verið hjá þeim síðan í góðu yf_
irlæti.
Guðmundur og Ragnhildur
eignuðust 13 börn, tvö dóu ung
og piltur um tvitugt. Tíu eru á
lífi, sex synir og fjórar dætur,
öll vel menntuð og dugleg. Konu
sína missti Guðmundur 1943. —
Þannig er fáum orðum æviferill
hins niræða öldungs. j
Mörg hljóta atvikin að vera
minnileg á svo iöngum lífsferli,
erfiðis og áhyggjustundir ótelj-'
andi. Byrja sjálfstæða stöðu íé-
jaus, eignast og ala upp án fjár-
styrks frá öðrum stóran oarna-
hóp og koma öllum vel til veg-
ar, enda voru hjónin samhend
og hagsýn, áttu miklar birgðir
TÉKKNESK
VÉIASÍNINE
að Seljavegi 2
OPIN DAGLEGA kl. 14—19
AÐGANGUR ÓKEYPIS
ki’óilum yiur velkomin á VELASVMIMGUMA
HEÐINN
lífsorku, bjartsýni og trúar.
Guðmundur var óvenju fjór-
mikill, snarmenni og ör i lund,
viljugur, kappsfullur og hvetj-
andi, fljótur til verks að hverju
sem hann gekk og trúr í starfi.
Glaðsinna jafnan og enn hopp-
ar hann og hlær í kunningjahópi
og gerir öðrum glatt í sinni. Á
þeim árum, er ánauð lá sem
þyngst á þeim hjónum, leitaði
Guðmundur ýmissa fanga siruim
til framfærslu. Fór árum saman
í póstferðir að vetrinum frá Borg
arnesi til Staðar í Hrútaf'rðí,
ýmist sem fylgdarmaður eða
hafði alla umsjón. Ók fóður-
vörum á sleðum út um sveicir,
þegar snjór og harðindi ger.gu
yfir í héraðínu. Var í slátur-
fjárkaupum að haustinu í íjöl-
mörg ár í Borgarfirði og Döium,
þá sauðfé var keypt á fæti eítir
þunga. Vann að vegagerð haust
og vor o. fl. o. fl. Leitaði yfirleitt
hverrar vinnu, sem bauðst, át
aldrei letinnar brauð. Hann lét
þó ekki heimili sitt og umhirðu
þess sitja á hakanum átti ætið
nóg fóður fyrir búfé sitt. Um-
hirða og útlit alls utan húss og
innan bar þess vott, enda mun
og kona hans hafa átt þar snar-
an þátt að svo oft sem Guð-
mundur varð að vinna utan
heimilis. Með þessu mót kornst
hann vel af með sig og sina.
Guðmundur er tryggur og
traustur maður 1 lund, orðheld-
inn og ábyggilegur og engini
viefiskati í skoðunum. Hefur
fylgst vel með landsmálum, og
enn ber við að hann bregður
sér á áheyrendapalla á Alþingi
til að hlusta á hvað þar fer fram.
Mér verða lengi í minni ýmis
brosleg atvik i samstarfi við
Guðmund, því ailtaf hefur ver-
ið líf og fjör í kringum hann.
Óska ég honum að svo verði
sem lengst.
Beztu þakkir, Guðmundur, fyr
ir langa, trausta og skemmtilega
vináttu.
Jón Sumarliðason.