Morgunblaðið - 05.01.1961, Blaðsíða 12

12
MORGZJNBLAÐIÐ
Fimmtudagur 5. janúar 1961
AL
Alexander Halldórsson
lllinning
HINN 13. október 1959 lézt í
Landsspítalanum í Reykjavík
Alexander Halldórsson frá Neðri
Fiðvík í Aðalvík en var jarð-
nginn á ísafirði hinn 21. s. m.
Han var fæddur hinn 5. janú-
'ar árið 1880 í Rekavík bak Látur
þar seni foreldrar hans áttu
heima þá, og með þeim flutti
hann að Neðri-Miðvík, en þau
voru Halldór Þeófílusson og
Kristjana Jónsdóttir. í Neðri-
Miðvík dvaldi Alexander heitinn
alla tíð meðan hann átti heima
1 fæðingarsveit sinni, því hann
tók við búi af foreldrum sínum,
an hann flutti til Reykjavíkur
érið 1947, en þá var byggðarlag
hans að tæmast af fólki og
byggð að leggjast í eyði, þótt 6
ár liðu þar til allir voru fluttir
burt úr Aðalvík, en um haustið
1953 fluttu þeir, sem lengst
höfðu þraukað þar.
Alexander kvæntist hinn 27.
desember 1919 Jónu G. Bjarna-
dóttur, sem fædd var á ísafirði
og því flutt sunnan yfir Djúp
norður í Sléttuhrepp. Þau hjón
eignuðust 6 börn, dóu tvö þeirra
þegar á unga aldri, en hin fjög-
ur lifa föður sinn, en þau eru
Kristjana og Halldór, Magnús
og Gróa. Hinn 21. febrúar 1933
missti hann konu sína, sem varð
honum hið þyngsta áfall með
börnin enn í ómegð. Ofan á
raunir konumissis varð hann að
láta frá sér tvö börn sín, þau
Magnús og Gróu. Tók systir
hans, Guðný Halldórsdóttir, og
eiginmaður hennar, Kristinn
Grímsson sem þá bjuggu á
Horni, Gróu dóttur hans, í fóst-
ur en frændfólk og vinafólk
konu hans tóku Magnús, þau
hjón Kristín Magnúsdóttir og
Jón Magdal Jónsson í Engidal.
Er Alexander hóf búskap í
Miðvík var systir hans fyrst
ráðskona hjá honum unz hann
giftist, en eftir lát konu sinnar
bjó hann með hinum börnum
sínum tveimur, Kristjönu og
Halldóri. Þótt þar væru miklir
örðugieikar á vegna æsku þeirra
kaus hann heldur þann kostinn
en láta þau einnig frá sér og
leysa upp heimilið. Var honum
þetta því örðugra sem hann var
oft að heiman við smíðar, en
hann stundaði þá iðju jafnframt
búskapnum. Urðu þau systkin-
in af þeim sökum oft að dvelja
ein og sjá um sig eftir beztu
getu, jók það á erfiðleika hans.
Og nú varð hann að taka að sér
bæði föður- og móðurhlutverk-
ið, sem varð honum sem öðrum
að nokkru ofviða, því honum
reyndist sannmæli þetta spak-
mæli: Fár er sem faðir enginn
sem móðir. Það er reynsla kyn-
AHMF/IMIKia
-LOG
Sérstaklega
framieiddur
fyrir uppþvott
lÖGUfí/HH£Q AfAQ
o
Þér verðið að reyna hinn nýstárlega LUX-lög
Hann er í fallegri plastflösku og gerir leirtauið miklu hreinna. Það er staðreynd,
að Lux-lögurinn þvær leirtau yðar svo rækilega, að hvergi verða óhreinindi né
fitubletti að finna. Leggið bolla yðar, diska, glös og borðbúnað fram til þurrkunar
og á svipstundu er allt skraufþurrt og tandurhreint.
Lux-lögurinn er afar
drjúgur og sparneytinn
Smáskammtur úr hinni
•handhægu plastflösku er
nægilegt magn til að þvo
•»
upp fullan vask af fitugu
og óhreinu leirtaui og
borðbúnaði.
Fáeinir dropar af LUX-LEGI og uppþvotturinn er búinn
slóðanna, að hún ein eigi þann
skilning til að bera og fyrirgefn
ingarmátt sem eilífðargildi hef-
ur og í henni búi sá hljóði máf.t-
ur, sem hefur fullkomna hæfi-
leika til þess að sveigja barns-
huga að móðurvilja og móta
hann kærleiksþeli og guðlegum
anda. Enda mælir skáldið þann
sannleika að: Enginn kenndi
mér eins og þú, hið eilífa stóra
kraft og trú, né gaf mér svo
guðlegar mundir. Við móðurlát
brestur strengur í lítilli barns-
sál með svo miklum og svíðandi
sársauka, að faðir fær þar varla
umbætt til fullnustu. Honum er
þar ærinn vandi á höndum að
bera af blökin svo sem bezt
verður og græða hin svíðandi
sár. Og aldrei tekst svo vel að
betra sé vel gróið en heilt.
En þessi vandi blasti við
ekkjúmanninum, er hann stóð
við hinzta hvílubeð eiginkonu
sinnar, móður barnanna, sem
kærleiksörmum og umsjá henn-
ar voru svipt. En með guðshjálp
og mætti sterkrar trúar tókst
honum giftusamlega að ala upp
börn sín og með honum og þeim
tókst ástríki mikið. Hann vildi
vaka yfir velferð þeirra og heill
og þau vildu sem bezt þakka
honum með því í elli hans að
veita honum hjúkrun og um-
hyggju þegar halla tók undan
fæti og elli sótti fast á og sjúk-
dómar, því einnig, er til Reykja-
víkur kom héldu þau þrjú áfram
sameiginlegu heimilishaldi. Eft-
ir að þangað kom fékkst Alex-
LOFTUR h.t.
LJOSMYNDASTOFAJSí
Ingóifsstræti 6.
Pantið tíma í síma 1-47-72.
RAGNAR JÓNSSON
hæstaréttarlögmaður
Yonarstr. 4 V'R-húsið Sími 1775?
lögfræðistörf og eignaumsýsla
F élagslíf
Framarar
Jólafundur verður fyrir 4. og
5. fl. í Framhúsinu í kvöld,
fimmtudag, 5. jan. kl. 8,15. —
Skemmtiatriði: Kvikmyndasýn-
ing, Bingó o.fl. Ath.. Verðlauna-
afhending fer fram í Hverfa-
keppni 4. fl. innanhúss.
Knattspyrnunefndin
Kf. Þróttur
Jólatrésskemmtun félagsins
verður haldin n.k. mánudag kl.
15 e.h. í Sjálfstæðishúsinu. Að
göngumiða má panta hjá Guðjóni
Oddssyni í síma 22866 og hjá
Halldóri Sigurðssyni í síma 13443
fyrir kl. 12 f.h. á laugardag. —
Náanari uppl. veita sömu menn.
Skemmtinefndin.
I.O.G.T.
Stúkan Frón nr. 227
Fundur í kvöld kl.20,30. Kosn-
ing emibættismanna. — Kvik-
myndasýning og kaffi eftir fund.
Æ. T.
St. Andvari nr. 265
Fundur í kvöld kl. 8,15. Stutt
ur fundur. Eftir fund verður sam
sæti fyrir Benedikt S. Bjarklind
stórtemplar Og frú. Félagar fjöl
mennið og mætið stundvíslega
kl. 8,15. Æ. T.
ander heitinn eingöngu við
smíðar. Stundaði hann iðju sína
á meðan hann gat vegna elli og
veikinda.
Hann barðist við sjúkdóm
sinn er leiddi hann til dauða, af
hetjuskap og æðruleysi og trú-
artrausti á þeim guði, sem hafði
leitt hann og stutt á erfiðri
göngu lífsins. Hann vænti þess,
að hann enn vildi leiða hann á
eilífðargöngunni, þegar skipti
hér um á aldurtilastund. Hann
bar einnig þá trú í brjósti að
hans biðu ástvinir hans handan
skila lífs og dauða. Þar bar
hæst í vitund hans eiginkonan
dána og horfna, sem hann hafði
saknað mjög og borið með hon—
um hita og þunga hinnar líðandi
stundar, en horfið á bak við
hinn dimma og dökka hjúp dauð
ans á miðjum aldri að óloknu
miklu og göfugu og þýðingar-
miklu hlutverki, móðurhlutverk
inu. Við hlið hennar vildi hann
fá að hvíla nú að loknu ævi-
skeiði, því var lík hans flutt til
ísafjarðar og jarðsett þar við
hlið hennar, en hún hafði dáið
á ísafirði og því jarðsett þar.
Vissulega hefði hann viljað
mega hvíla í skauti heimabyggð
ar sinnar sem hafði borið hann
og blessað, þar sem vagga hans
hafði staðið, þar sem hann hafði
háð þunga lífsbaráttu en borið
sigur úr býtum fvrir þraut-
seigju og trúarstyrk. Þessi byggð
var honum kærust allra staða á
jarðríki. Hann elskaði og bar
lotningu fyrir hinu hrikalega
landslagi, sæbröt+um hamra-
veggjum sem stálþil væru, þar
sem bjargfuglinn átti sér heima-
byggð og varpstöðvar. Hann
stæltist líka sem aðrir af hinni
stórbrotnu náttúru og átökum
við válynd veður, br'ðarbylji,
svo svarta að ekki sá út úr aug-
unum. Þar hvíldu líka skuggar
dimmrar svo að segja, heim-
skautanætur. En þar var líka að
fagna dreymandi, hikandi vor-
nóttum lýstum af logaevltri mið
nætursól. Gott var að hvíla í
skauti hárra fjalla á slíkum
stundum er kvöldbl.iðan logn-
væra kyssti hvern reit. í fjar-
lægð var gott að hvílast við
slíka hugarsýn á ellidögum,
þegar hugurinn leitaði fastast
heim á fomar slóðir. Þá var
einnig gött að lifa í heimi hins
liðna, sögu heimabyggðarinnar,
sem bæði bar svipmynd skugga
og harma sem Ijósgeisla hetju-
dáðar og unninna sigra. — Þar
hafði lífsbaráttan verið erfið
við brim og boða og þunga öldu,
frosthörkur og grimma hrið.
Þar höfðu þung örlög og voveif
legir atburðir rist djúpar rúna-
ristur í hug og svipmót fólksins
norður þar. Þar voru tíðir skips-
skaðar á öld áraskipanna, sem
lögðu úr vör stundum með
hrausta og efnilega drengi inn-
anborðs, en komu ekki til baka.
Þá féll margt höfugt tár hjá
ekkjum og munaðarlausum er
þung aldan við klettótta strönd
boðaði feigð og söng sitt þunga
dánarlag. Og þótt björgin færðu
mikla björg í bú í eggjum og
fuglafangi, þá heimtuðu þau sin
ar mannfórnir. Harmsagan sú
er einnig djúpt greypt í vitund
manna og er þeim minisstæð.
Á fjarlægum slóðum, fjarrl
heimabyggð, í nokkurskonar út-
legð, reikar hugurinn heim á
leið. Þegar sól gyllir tinda norð-
lægar slóðar og boðar bjartar
nætur, einnig þegar hríðarbyljir
geisa, þá er á síðkvöldum sezt
við aringlæður minninganna.
Þá getur hugurinn tekið undir
þessar Ijóðlínur: Fyrir hug mér
sveima liðnar tíðir eins og sýn-
ing skuggamynda á tjaldi.
Sú varð raunin með Alexand-
er heitinn, að hugurinn leitaði
títt heim, heim á fornar slóðir.
Þar var gott með hugann að
dvelja, mitt í ys og þys strætis-
ins og umferðarólgu borgarlífs-
ins, þar sem hann festi aldrei
rætur að fullu.
En gott var að njóta umönn-
unar bama sinna í ellinni. Hann
beið því æðrulaus sinnar lausn-
arstundar. Blessuð sé minning
hans. S.