Morgunblaðið - 26.01.1961, Blaðsíða 16
16
MORCVTSBLAÐIÐ
Fimmfudagur 26. jan. 1961
En hann skildi mig ekki. — Ég
mundi aldrei fara svona að.
sagði hann með ákafa. Ég gæti
aldrei sofið hjá annarri konu,
jafnvænt og mér þykir um þig.
Hvernig geturðu gert mér þetta,
ef þú elskar mig?
— Ef? Elskan mín, ef ég elsk-
aði þig ekki, hvernig gaeti ég þá
verið með þér tuttugu og fjórar
klukkustundir á sólarhring. Aðr
ir eiginmenn eru að heiman all-
an daginn. Jafnvel leikarar fara
út til að leita sér atvinnu. Ef
ég elskaði þig ekki, væri ég ekki
búin að hanga hjá þér, dag og
nótt, í sex ár.
Hann reyndi aðra bardagaað-
ferð. — Hvernig geturðu orðið
hrifin af þessum manni. Hann
er ekki annað en róni.
— Varst það ekki þú, sem
dróst hann hingað? Eitthvað
hlýtur þú að hafa verið hrifinn
af homum sjálfur.
-— Það er vel hægt að drekka
tneð honum. Það er allit í lagi
fyrir karlmenn að umgangast
hann.
Ég var að verða bálvond —
bæði við hann og sjálfa mig. —
Jæja, ég get sagt þér eitt í frétt-
um, Bob( sagði ég. Það er líka
allt í lagi fyrir kvenfólk að um-
gangast hann.
Bob leit á mig. — Það er eins
og ég sagði: Þú ert hóra.
— Gott og vel. Þú ert farinn
að endurtaka sjálfan þig. Þú
ferð með mig inn á knæpur og
kynnir mig svona fólki ....
Ég fór svo í rúmið. Klukkan
sex um kvöldið, hringdi síminn.
Bob var í stofunni og svaraði.
Hann kom í svefnherbergið til
mín. Kærastinn þinn er í síman-
um, sagði hann.
— Hver þeirra? svaraði ég
snöggt. Vitanlega var það hauga
lygi. Ég átti ekki nema þennan
eina.
Bob lét ekki svo lítið að svara.
— Ég skal leggja á hjá mér,
þegar þú tekur símann hjá þér,
sagði hann.
— Já, það væri þér ráðlegra,
hvæsti ég. — Ég bíð þangað til
ég heyri smellinn.
Svo heyrði ég lága röddina í
Farrel. — Hvernig líður þér,
hjartað mitt?
— Prýðilega, elskan.
— Jæja. Aftur í kvöld? Það
er næturklúbbur, sem þú hefur
aldrei komið í, en mér er sagt,
að þú hafir áður sungið í klúbb-
um. Þar skulum við fá okkur al-
mennilega að borða og skemmta
okkur, svo að um muni. Þarna
er alveg stórkostlegur píanóleik-
ari og ef þig langar til að
syngja, máttu það. Ég er búinn
að nefna það við þá. Og þeir
eru æstir að fá þig.
— Gott og vel! Mér leið rétt
eins og Farrel væri að draga mig
upp úr sandbleytu.
Þetta var fyrsti næturklúbb-
urinn sem ég kom í í marga
mánuði og var hreint ekki sem
verstur. Farrel virtist vera eitt-
hvað þekktur þarna. Hann hélt
sér furðanlega ódruikknoxm, en ég
drakk af því að ég fann til
sektar. Hver gæti vitað, hvers
vegna ég var nú að drekka? Veit
ingamaðurinn leiddi mig upp á
hljómsveitarpallinn og ég söng.
„Ég get ekki annað en elskað
þennan mann minn“ og „St.
Louis Blues“. Farrel varð stór-
hrifinn, og það var ég líka sjálf,
enda var ég prýðilega upplögð
að syngja og baðaði mig nú í
aðdáun áheyrenda ....
Um miðnætti bað Farrel um
reikninginn. Hann gaf ríkulega
þjórfé. — Jæja, elskan. Við skul
um fara á hótelið aftur.
— Æ, nei, Johnny, mótmælti
ég. — Þú veizt ekki um rifrildið,
sem ég átti við Bob í morgun.
Ég þori það ekki.
— Losaðu þig þá við hann,
svaraði Farrel, og lagði höndina
á mína hönd. — Þú ert að vinna
fyrir honum. Ég tók eftir, að þú
borgaðir á barnum. Hvemig get-
urðu virt mann, sem þú þarft að
sjá fyrir?
— Ég velt það, sagði ég. Vissi
hann ekki, að þessvegna var ég
með honum núna?
Ég var aftur með Farrel þá
nótt ....
Bob beið, þegar ég kom heim.
Hann hafði látið sér nægja bjór.
— Mér finnst þú óþarflega
hrifin af þessum unga manni,
sagði hann, jafnskjótt sem ég
var komin úr kápunni.
— Já, það er ég, Bob.
Hann grátbað mig. — Hvað
gengur að þér, Muzzy. Elskarðu
mig ekki lengur?
— Ég elska þig, Bob, sagði ég,
— en ég er ekki skotin í þér.
Það er tvennt ólíkt, sagði ég,
enda þótt ég hefði ekki getað
útskýrt mismuninn. — Þú hefur
verið mér nokkuð, öll þessi ár,
sem ég hef séð fyrir þér — ég
get ekki útskýrt það. Jú, elskan
mín, ég elska þig. Guð minn
góður ef eitthvað kæmi fyrir
þig, held ég, að ég myndi deyja.
En, ég held þú ættir að fara
aftur til Roohester og vera hjá
henni mömmu þinni um stund-
arsakir. Ég held þú ættir að
bverfa úr lífi mínu — í bili, að
minnsta kosti. Við höfum efck-
ert gott, hvort af öðru.
Neðrivörin á honum tók að
titra. — Nei, Muzzy, ég fer ekk-
ent, sagði hann. Ég veit, hvernig
líf okkar er óstöðugt. En fyrir
þig er það nokkur stöðvun og
stuðningur að hafa einhvern,
sem þú getur haft hérna, þegar
þú kemur og fer. Og ef ég fer,
er það bara þér til ama. Á ég
að særa bæði mig og þig, eða
á ég að vera kyrr og hjálpa
þér? Ég ætla að reyna að halda
það út. Hafði hann ekki sagt,
daginn, sem við giftumst, að
hann mundi aldrei yfirgefa mig.
Honum var alvara með það.
Gott og vel, sagði ég. En svo
varð ég gröm aftur. Hvernig gat
ég ráðið við mann, sem var
svona sanngjarn, en jafnframt
svo óhæfur fyrir mig, alveg eins
og ég var fyrir hann? — Hver
maður með fullu viti myndi
lemja mig í hausinn, og fara síð-
an! öskraði ég. — Én þú hefur
bara ekki mannsmóð í þér til
þess.
Bob sneri frá mér, tók flösku,
sem stóð á hillu í eldhúsinu,
lagðist aftur á bak á rúmið sitt
og fór að drekka.
Næstu vikurnar gengu I stjórn
lausu rifrildi, við drukkum sam-
an og flugumst á út af Farrel,
sem ég hitti, eftir sem áður. Og
þegar ég gerði það, drap Bob
tímann á knæpum eða þá logn-
aðist út af á rúminu sínu heima
hjá sér. Farrel fór með mig á
lítil en góð veitingahús og það
hressti mig talsvert við — og
hann hélt því fram, að það eina,
sem ég þarfnaðist, væri gott
leikrit. Engin leikkona væri
nokkurntíma búin að vera. Eitt
gott blutverk gæti rétt mig við,
svo að ég yrði ennþá meiri en
nokkurntíma fyrr.
— Líttu á Laurette Taylor, og
fleiri, sem hægt væri að nefna
Aldrei vissi ég hvar hann fékk
peningana, sem hann eyddi í
mig, og aldrei sagði hann mér,
hvar hann ætti heima. — Jú, við
mamma höfum íbúð hinumegin
við hornið, sagði hann, en ég
fékk aldrei að vita hvar og hann
nefndi heldur aldrei mömmu
sína oftar. Ekki gat ég heldur
hringt til hans, því að hann gaf
mér ekki neitt símanúmer —
það var alltaf hann, sem hringdi
til mín. Nokkrum sinnum á vifcu
ók hann ti-1 Hyde Park, sem var
áttatíu mílur frá New_ York, í
glæsilegum bláum bíl. Átti hann
hann sjálfur? Það féfck ég aldrei
að vita, heldur ekki hitt hvaða
erindi hann átti út í Hyde Park.
Áhugamáil hans voru furðuleg.
Eitt kvöldið sátum við tímun-um
saman og hlustuðum á plötur.
Ég setti upp píanókonsertinn nr.
2 eftir Baohmaninoff, sem við
Van Heflin vorum vön að hlusta
á sarnan, og sivo sátum við sam-
an og hann hélt utan um mig, en
ekkert orð var sagt allan tím-
ann, ekki einu sinni meðan skipt
var um plötur.
Hann gat aBt í einu orðið ofsa
fenginn, en svo aftur blíður; það
var yfirleitt ómögulegt að reikna
hann út. Einhver dularfull hula
hvíldi yfir honum, sem ég gat
aldrei séð gegn um. Hann var
ómenntaður — og feiminn í sam
bandi við það — talaði hræði-
legt hrognamál, og sagðist líka
vera alveg ólesinn — en svo gat
hann farið með heil langloku-
kvæði. Einn da-ginn tók ég eftir
því, að hægri öxlin á honum var
eins og sigin, og spurði hann um
ástæðuna.
— Það er af æfingum, sagði
hann.
— Hverskonar æfingum?
— Hvað heldurðu? Auðvitað
skotæfingum.
— Þú ætlast víst ekki til, að
ég trúi því?
En svo fór, að ég trúði því.
Hann hafði verið einu sinni gift-
ur, sagði hann — og það frænku
hins alræmda Lucky Luciano.
Aldrei vissi ég, hvort það var
satt. Hann gat hringt til mín á
öllum mögulegum og ómöguleg-
um tímum sólarhrings, og þá
heyrði ég stundum aðrar raddir
bak við hann. — Hvar ertu?
spurði ég.
— Það er svolítill viðskipta-
fundur, sagði hann. — Ég hititi
sHUtvarpiö
Fimmtudagur 26. janúar
8.00 Morgunútvarp. — Bæn (Séra
Jón Auðuns dómprófastur). —
8.05 Morgunleikfimi. — 8.15 Tón-
leikar. —- 8.30 Fréttir. — 8.35 Tón
leikar. — 9.10 Veðurfregnir. —
9.20 Tónleikar. — ,
12.00 Hádegisútvarp.
(12.25 Fréttir og tilkynningar).
12.50 ,,Á frívaktinni“: Sjómannaþáttuí
1 umsjá Kristínar Önnu Þórarins
dóttur.
14.40 ,,Við sem heima sitjum'*. Svava
Jakobsdóttir hefur umsjón með
höndum).
15.00 Miðdegisútvarp: Fréttir. — 15.05
Tónleikar. — 16.00 Fréttir og til—
kynningar — 16.05 Tónleikar.
18.00 Fyrir yngstu hlutendurna. Gyða
Ragnarsdóttir og Erna Aradóttir
sjá um tímann.
18.25 Veðurfregnir.
18.30 Þingfréttir. — Tónleikar.
19.00 Tilkynningar.
1930 Fréttir.
20.00 „Fjölskylda hljóðfæranna'*. Þjó6«
lagaþættir frá UNESCO, menn-
ingar- og vísindastofnun Sam-
einuðu þjóðanna; VI: Slagverk
og trumbur.
20.30 Kvöldvaka:
a) Lestur fornrita: Lárentíusar
saga Kálfssonar; X. (Andrés
Björnsson).
b) Einsöngur: Sigurður Skagfield
syngur íslenzk lög.
c) Þura í Garði sjötug: Arnheið
ur Sigurðardóttir talar um
skáldkonuna og les úr yísna-
safni hennar.
d) Ferðaþáttur: Fótgangandi um
fjall og dal; síðari hluti (Rós-
berg G. Snædal rithöfundur).
21.45 íslenzkt mál (Jón Aðalsteinn
Jónsson cand. mag.).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Úr ýmsum áttum. Ævar R. Kvaf
an leikari
22.30 Kammertónleikar:
Strengjakvartett eftir Helga
Pálsson (Kvartett Björns Ólafs-
sonar leikur).
23.00 Dagskrárlok.
Föstudagur 27. janúar
8.00 Morgunútvarp. — Bæn (Séra
Jón Auðuns dómprófastur). —
8.05 Morgunleikfimi. — 8.15 Tón-
leikar. — 8.30 Fréttir. — 8.35 Tón
leikar. — 9.10 Veðurfregnir. —
9.20 Tónleikar. —
12.00 Hádegisútvarp.
(12.25 Fréttir og tilkynningar)i
13.15 Lesin dagskrá næstu viku.
13.25 ,,Við vinnuna": Tónleikar.
15.00 Miðdegisútvarp: Fréttir. — 15.05
Tónleikar. — 16.00 Fréttir og til-
kynningar — 16.05 Tónleikar.
18.00 Börnin heimsækja framandl
þjóðir: Guðmundur M. Þorláks-
son talar um Lólóaþjóðflokkinn
í Asíu.
18.25 Veðurfregnir.
18.30 Þingfréttir. — Tónl^ikar.
19.00 Tilkynningar.
1930 Fréttir. .
20.00 Daglegt mál (Óskar Halldórsson
cand. mag).
20.05 Efst á baugi (Umsjónarmenn;
Fréttastjórarnir Björgvin Guð-
Guðmundsson og Tómas Karls-
son).
20.35 Einsöngur: Bernard Ladysz syng
ur óperuaríur.
20.55 Upplestur: Þórunn Elfa Magnús-
dóttir les frumort kvæði.
21.10 Tónleikar: Sinfónía nr. 3 í a-
moll (ófullgerð) eftir Borodin
(Sinfóníuhljómsveit rússneska
útvarpsins leikur; Nebolsjín stj.)
21.30 Útvarpssagan: „Læknirinn Lúk-
as“ eftir Taylor Caldwell. Ragn-
heiður Hafstein. XXXIII lestur,
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 „Blástu — og ég birtist þér"; IL
þáttur: Ólöf Árnadóttir ræðir
við konur frá ýmsum löndum.
22.30 í léttum tón:
a) Ellegaard leikur á harmon-
iku með hljómsveit.
b) George Hamilton syngur.
1) Ef það væri einhver manndóm-
«r í þér, værirðu fyrir löngu búinn
•ð slétta blettinn okkar, svo að hægt
væri að leika kroket á honum. Þú
veizt hve mér þykir gaman að
kroket.
2) Nei, sérðu ekki, góða kona, að
þúfurnar minna á hina ósnortnu
náttúru....
3) .... Þúfurnar auðga andann.
Þær eru að vísu ekkL rismiklar, en
hugsaðu þér hvað það er mikið púl
að slétta....
Síðdegis næsta dag skilur
barnagæz/an King litla eftir með
Úlfi meðan hún fer að ná í kvöld
verð drengsins.
MUCH BETTER...MR.
ANO MRS. McCLUNE EAT
SUPPER...THEY WANT VOU
TO COME EAT V/ITH TJHgM/J
líður drengnum
— Hvernig
Marta?
— Miklu betur .... McClune-
hjónin eru að snæða kvöldverð.
borða
.... Þau biðja yður
með þeim.
— Takk í^rir, það vil ég gjarn
an......Ég hef ekkert borðaS
eíðan eldsnemma í morgun.