Morgunblaðið - 26.01.1961, Blaðsíða 18

18
MORCVNBLAÐIÐ
Fimmtudagur 26. Jan. 1961
Sigurvegaiur í firmakeppni
Landsleikur
við Holland
■ Reykjavík 19. júní
KNATTSPYRNUSAMBÖND íslands og Hollands liafa nú
endanlega gengið frá samningum um landsleik milli land-
anna. Fer hann fram í Reykjavík 19. júní í sumar. Eftir
er að fá leyfi hér innanlands en slíkt er nánast formsatriði,
þegar svo snemma er sótt um og tilfæringar annara leikja
ekki þörf. —
• Tveir aukaleikir
Jafnframt því sem Hollend-
ingar leika hér landsleik,
leika knattspyrnumenn þeirra
tvo aukaleiki. Enn er ekki
neitt um það rætt hvaða lið-
um þeir mæta.
Það er áhugamannalið Hol-
Iands sem hingað kemur. —
Þetta er í fyrsta sinn sem fs-
lendingar og Hollendingar
mætast i landsieik.
• Lakari áhugamenn
Knattspyrna í Hollandi er bæði
á sviði atvinnumennsku og áhuga
mennsku. Nokkurt bil er á milli
getu áhugamannanna og atvinnu
mannanna eins og alltaf verður
þar sem hvorttveggja er ríkjandi,
því þá „gleypa“ atvinnufélögin
hvern þann áhugamann er eitt-
hvað skarar fram úr.
• Svipaðir og Bretar
En kunnugir segja okkur að
áhugamannaliðin hollenzku
séu af líkum styrkleika og á-
hugamannaliðin ensku. Eiga
Hollendingar mikil skipti á
þessu sviði við Englendinga,
Skota og Walesbúa og skiptist
þar mjög í tvö horn hvað úr-
slit snertir. Hvað frekari sam-
anburð áhrærir þá má minn-
ast þess að enska áfhugamanna
liðið vann það ísl. 1957 í lands
leik með 3:2.
iðÉW
* ’ • *. >

----------------------------------------».
Wilma siffrar víða
WILMA RUDOLPH nýtur eftir ur hún brotið allar hefðbundnar
Olympíusigra sína fádæma vin- venjur.
Firmakeppni Skiðaráðsins var
um siðustu helgi. Það er for-
gjafarkeppni en 10 fyrstu
menn hlutu silfurbikar til
minningar um keppnina. Sig
sælda í Bandaríkjunum. Fólkið
bó’kstaflega neitar að koma á mót
þar sem hún er ekkL i
Konur hafa til þessa nefnilega
aldrei komið fram á innhúsmót-
unum. En nú skrifar fólk, hring-
ir og kemur að máli við fram-
kvæmdamenn mótanna og heimt-
ar að Wilma keppi. Þar með hef
Og forráðamenn mótanna eru
farnir að sjá að þátttaka hennar
gefur vel í kassafn. Á mörgum
mótanna síðustu og flestum þeim
næstu er „svarta gasellan“ með í
keppninni — og eitt spretthlaup
kvenna á dagskrá. Wilma sem
vann hug og hjörtu milljóna í
Róm er þannig vinsælasti kepp-
andi innanhúsmótanna.
urvegari varð Marteinn Guð-
jónsson er keppti fyrir heild
verzl. Sveins Helgasonar. Mar
teinn Guðjónsson er í miðið i
bakröð á myndinni sem sýnir
10 fyrstu menn ásamt keppnis
stjóra Bjarna Einarssyni.
2
LESBÓK BARNANNA
LESBÓK BARNANNA
3
Hvers
vegna
vib heils-
umst
með
handar-
bandi
f fomöld þegar menn
ingin var ekki komín á
það stig, sem nú er, var
það venja, þegfar vinir
hittust að þeir réttu
fram báðar hendur. Þetta
var gert til að sýna, að
gripnar svo óstöðvandi
hláturroku, að þær urðu
að halda um magann.
Þær voru orðnar veikar
af hlátri.
Loks snéri Gutti baki
við þeim og dróst af stað
heim til sín, skömmustu-
legri en hann hafði nokk
uru sinni á ævi sinni ver-
ið. Forin lak af honum og
myndaði slóð eftir hann á
stéttinni, þar sem hann
fór.
Á milli tveggja hlátur-
kasta fékk Anna Stína
nægilega mikið loft í lung
tm til að geta kallað:
„Það var leiðinlegt, að
bókin þín skyldi eyði-
leggjast, svo að þú gazt
ekki lesið síðasta kaflann.
Þar er nefnilega sagt frá
því, hvernig á að búa til
svona gryfju, eins og þá,
sem við veiddum þig í“.
ENDIR.
þeir héldu ekki á vopn-
um og hefðu ekki i
hyggju að ráðast hvor
á annan.
Smátt otg smátt viarð
þessi vottur um friðsemi
og vináttu að fastri reglu,
sem þróaðist á þann hátt,
að menn réttu hvor öðr-
um hægri höndina, er
þeir heilsuðust.
I nokkrum löndum
þykir þó ennþá sjálfsagt,
að rétta fram báðar hend
ur.
r^i
Kæra Lesbók!
Mig langar að skrifa
þér nokkrar línur til að
þakka þér fyrir alla
skemmtunina, sem þú hef
ur oft veitt mér. Mér
fannst mikið gaman að
myndasögunni upi Æsi og
ásatrú, en þó finnst mér
mest gaman að Grettis-
sögu. Það er miklu
skemmtilegra að lesa sög-
una, þegar hægt er um
leið að skoða allar mynd-
imar.
• Núna ætla ég að senda
þér nokkrar gátur, sem
ég vona, að þú birtir fyr-
ir mig. Ég sendi ráðning-
arnar líka, en þær eiga
ekki að koma fyrr en í
næsta blaði á eftir.
Gátur:
1. Hvar baulaði kálfur-
inn, sem allir í heiminum
heyrðu til?
2. Hver á flest spor á
íslandi?
3. Hver er þajr, sem
ekki er bróðir minn, ekki
systir mín, en þó barn
móður minnar?
4. Hvaða bæjarnafn er
ávöxtur elda?
5. Hvað er það í bæn-
um, sem þegir, en öllum
þó til segir?
Vertu blessuð og sæl.
Þórður Jónsson (12 ára)
Reykjavík.
• •
Skrítlur
Drengurinn: „Dýra-
læknirinn vill fá að sjá
nautið“.
Bóndinn: „Já, eg kem
strax“.
— ★—
Ljóðmóðurin: „Jæja,
herra prófessor, þá er nú
kominn lítill sonur!“
Prófessorinn (annars
hugar): „Æ, því báðuð
þér hann ekki að bíða“.
— ★ —
Áttirnar
Kennarinn: „Ef norður
er beint fram undan þér,
vestur til vinstri og aust-
ur til hægri, hvaða átt er
þá að baki þér“.
Óii (roðnar): „Þa —
það er bara gatið á bux-
unum og mamma sagði,
að það næði ekkj nokk-
urri átt“.
J. F. COOPER
sIðasti mmm
7. Heyward liðsforingi
bað Fálkaauga að fylgja
þeim til baka til Edwards
virkis, en því neitaði
Fálkaauga ákveðið. „Eng-
inn getur fengið mig til
að ferðast um þennan
skóg að næturlagi", sagði
hann. „En við þyrftum að
hafa hendur í hári þessa
svikula leiðsögumanns
ykkar“, bætti hann við.
Þótt undarlegt mætti
virðast var Magúa eða
Bragðarefurinn, eins og
hann kallaði sig, ekki
ennþá búinn að forða sér
í burtu. Hann hélt sig í
hæfilegri fjarlægð og
beið.
Þeir ákváðu nú, að Hey
ward skyldi ríða til hans
og tala við hann meðan
Fálkaauga og móíkanarn
ir tveir reyndu að læðast
inn í kjarrið og um-
kringja hann. En bragð
þeirra heppnaðist ekki.
Magúa slapp, að vísu með
ofurlitla skinnsprettu eft-
ir kúlu úr riffli Fálka-
auga.
8. Heyward vildi elta
hann en Fálkauga sagði
hæðnislega: „Ertu ef tii
vill orðinn leiður á líf-
inu? Bragðarefur mundi
lokka þig beinustu leið
undir stríðsöxir þorp-
aranna. Við verðum að
forða okkur héðan eina
fljótt og kostur er á,
annars mjHi höfuðleður
okkar hanga til þerris úti
fyrir tjaldi höfðingjans,
þegar aftur birtir aÉ
degi“.
Nú fyrst skildist liðsfor
ingjanum að líf hans og
ferðafélaga hans var i
hættu. Hann bað Fálka-
auga af yfirgefa þá ekki.
„Þú mátt krefjast hvers,
sem þú óskar, ef þú vilt
hjálpa okkur". Fálkaauga
svaraði ekki. Hann þurfti
að ráðgast við hina tvo
indíánana. Eftir að þeir
þrír höfðu ráðið ráðum
sínum, kom Fálkaauga
aftur til Heywards.