Morgunblaðið - 29.01.1961, Blaðsíða 10

10
MORGL'NBLAÐIÐ
Sunnudagur 29. janúar 19Q
> ' •' ::/.:

Strákamir voru sprækir og kátir, enda allir á batavegi,
í»eir eru talið frá vinstri: Þorgeir Hjartarson, Trausti Frið-
riksson, Guðni Magnússon og Magnús Magnússon.
EINS og kunnugt er, hafa St.
Jósefssystur á Landakotsspít-
ala unnið ötullega að hjúkr-
unarmálum í höfuðhorginni í
rúma hálfa öld. Síðasta fram-
lag þeirra í þágu líknarmál-
anna er sjúkrahúsbyggingm
nýja, sém risið hefur að baki
grmla spítalans, og er inn-
iétting hennar vel á veg kom-
inn.
Þann 12. janúar sl. var form
lega opnuð ný barnadeild á
3. hreð L/andakotsspítala, þar
sem starfsmannaherbergi
voru áður. I deildinni eru 5
sjaa'í stofur með samtais 31
rúmi, leikherbergi, auk skrif-
stofu, geymslna, skoðunarher-
bergis o. fl. Er fyrirhugað að
bæta tveim herbergjum við
síðar og getur þá deildm tek-
ið á móti 40 sjúklingum. Deiid
in hefur starfað að íiokkru
leyti síðan í marz; yfirlæknir
hennar er Bjöm Guðbrands-
son en annað starfsfólk er;
systir Agnella, systir Lutitia
og fjórar hjúkrunarkonur.
•
Blaðamaður Mbl. átti tal við
systir Agnellu, yfirlæknirinn
og nokkur barnanna á hinni
nýju barnadeild, er hann fór

Systir Agnella huggar Sigrúnu litlu Sigurðardóttir.
(Ljósm.: Ól. K. M.).
Halldór skýrði síðan frá, að
hann hefði fengið illt í háls-
inn og verið lagður hér inn.
Nú væri sér alveg batnað. „En
ég veit ekki hvort ég fæ að
fara strax heim“, bætti hann
við. „Þeir eru að hugsa um að
nota tækifærið og kippa
botlanganum út, fyrst þeir á
annað borð náðu mér inn“.
í litlu herbergi hinum meg-
in gangsins er hið nýja og full
komna súrefnistækí deildar-
innar geymt. 1 það eru sett
mjög veik eða ófullbúrða börn.
Tækið er mjög vandað og hið
eina sinnar tegundar hér á
á landi. Barnið er aldrei hreyft
úr kassanum meðan það dvel-
ur þar og er annazt um barnið
gegnum þar tii gerð gös á
hliðarvt £gjum ha.is. Aus þess
eru á deildinni tvö súrofnis-
tjöld og í næsta nerbergi, þar
sem allir sjúklingarnir voru
undir ársaldri sýndi systirin
okkur lítinn anga með heila-
bólgu, sem kúrð; undir súr-
efnistjaldi. Á gólfinu í því'
herbergi lá snáði nokkur á
sæng sinni, alvarlegur í
bragði.
Meðan við vorum að virða
fyrir okkur smábörnin, köm
Björn deildarlæknir Guð-
brandsson að. — „Er þessi far-
inn að brosa“, spurði yfir-
læknirinn og benti á snáðann
með systur Agnellu
þangað í heimsókn fyrir
skemmstu. Systurin var að
sýsla við yngstu börnin og
þrátt fyrir augljós annríki gaf
hún sér tíma til að sýna blaða-
manninum það markverðasta
í deildinni.
Systir Agnella sagði, að að-
staða þeirra til að hlynna að
Tryggvi litli var að teikna.
Stóru stelpurnar brostu allar til ljósmyndarans, meðan hann
tók af þeim myndir, jafnvel Þorgerður, þótt nýlokið væri
við að skera í hálsinn á henni. Þorgerður og Guðríður eru
fremstar á myndinni, fyrir ofan þær eru Olga Kristjáns-
dóttir og Bergdís Sveinsdóttir.
veikum börnum hefði breytzt
mjög til batnaðar með tilkomu
hinnar nýju deildar. Aður
hefðu þær haft 3—4 barna-
stofur víðsvegar um spítalann
og gæfi það augaleið hversu
óhentugt slíkt væri. Síðan
bauð hún blaðamanninum á
„stofugang”.
•
Leið okkar lá fyrst í leik-
herbergið. Þar geta þau börn,
sem hafa fótaferð, stytt sér
stundir við að teikna, raða
kubbum og sýsla með leik-
föngin, sem þar eru geymd í
stórum skúffum. En sökum
þess, hve aðsóknin að deild-
inni er mikil, hefur tveimur
rúmum verið bætt við, og
sagði systirin að komið hefði
fyrir að 35 sjúklingar hefðu
legið á deildinní samtímis.
1 leikherberginu hittum við
alveg óvænt kunningja okkar,
Halldór Björnsson, 13 ára
gamlan, sem stundum dundar
við að afgreiða og sendast í
verzlun Halla Þórarins á Vest-
urgötunni, þegar hann hefur
tíma til. Hann hrópaði upp
yfir sig: „Nú man ég að ég
hef ekki séð Moggann í þrjá
daga. Eg verð að hringja í
mömmu og biðja hana um að
koma með blöðin í nsesta heim
sóknartíma.
á gólfinu. Snáðinn leit stór-
um augum á yfirlækmnft í
hvíta sloppnum og varð enn
þungbrýnni. „Nei“, sagði
systirin, „á hann ekki að út-
skrifast í kvöld“. „Ja“, hló
yfirlæknirinn, „eigum við að
sleppa honum fyrr en hann
brosir?“
Við spurðum Björn Guð-
brandsson, hvaða sjúkdómar
og kvillar væru algengastir
hjá börnum hér á landi. „Það
getur nú verið allt mögulegt",
svaraði Björn, „hvad siger De
derom, söster?“ Þau báru sam
an bækur sínar stutta stund
og komust að þeirri niður-
stöðu að flest börnin á deild-
inni gengjust undir skurðað-
gerð, svo sem við -botnlanga,
kviðsliti, magaþrengslum o. fl.
Einnig væru beinbrot, slys og
brunasár tíð, svo eitthvað
væri nefnt. „Þess má geta“,
sagði yfirlæknirinn“, að að-
staða hér til skurðaðgerða er
mjög góð.“
Og þar með hvarf yfirlækn-
irinn á braut, með kandidat-
inn á hælum sér, áður en við
fengjum spurt um fleira.
•
Það var hljótt í stofunni hjá
stóru stelpunum, þegar okk-
ur bar þar að, enda var ný-
búið að skera eina upp við
botnlangabólgu. Guðríður
Gunnarsdóttir, 9 ára gömul,
sat flötum beinum í rúm; sinu
og var að spila á spil. Var
hún með bundið fyrir annað
auga og aðspurð kvaðst hún
hafa fengið ristil í það. 1 næsta
rúmi lá Þorgerður Jónsdóttir
frá Hafnarfirði, einnig 9 ára
gömul. Stelpurnar reyndu að
koma henni til að brosa, þeg-
ar tekin var af henni mynd,
en það gekk erfiðlega, því ný-
búið var að skera í hálsinn á
henni.
•
Strákarnir í næstu stofu
voru að striplast á gólfinu og
þutu í einum vettvangi upp
í rúm sín, þegar þeir sáu syst-
urina koma. — Hver væri
mesti prakkarinn? Einn grúfði
sig niður í sængina og hinir
strákarnir bentu á hann. Jú,
það var ekki um að villast
hver væri mesti prakkarinn.
— Hvað heitirðu? spurðum
við.
Ekkert svar.
— örn Gestsson, svöruðu
strákarnir.
— Ertu mikið veikur?
— Hann meiddi sig, svöruðu
strákarnir.
— Segðu hvernig þú fórst
að því, sagði systirin.
Frh. á bls. 23