Morgunblaðið - 08.02.1961, Blaðsíða 11

Miðvikudagur 8. febrúar 1961
MORCVNBLAÐIÐ
11
Frú Ólafía Hansen
Minningarorð
mína, en jafnframt minna þau
á hvíiíkt lán þeim hefur hlotn-
ast að fá að lifa með henni svo
mörg ár.
Aðalbjörg Sigurðardóttir.
®kki skal gráta þig, Ólafía. —
Eflaust færðu nú reynslu nýja
í samræmi við þitt hjartað hlýja.
Vorsins gyðja á vegum þínum
veit ég að dreifir blómum sínum,
og arfinum þínum við ekki
týnum, —
arfinum góða, dæmi dýru:
dagfari prúðu, gulli skýru
bjartra vitsmuna, brosi hýru.
Glæddirðu eldinn góðra vona.
Gott er að kunna að lifa svona.
Tállaust var hjarta þitt, tigna
kona. —
Menn eru veikir. Mörg er
syndin.
Margir, er dreymdi um þroska-
indinn,
fögnuðu: I>ú varst fyrirmyndin.
í návist þinni var náðarsjóður.
I návit þinni varð heimurnn
góður.
Þetta er mín kveðja og þakkar-
óður.
Gretar Fells.
Athugasemd út
af „bjórfundi
144
ÞESSI orð eru höfð eftir einum
merkum íslending fyrri alda
um annan merkismann:
„Jafnan kemur mér í hug
fóstri minn, er ég heyri góðs
manns getið.
Einmitt þannig er því varið
með mig, að ótal sinnum er ég
heyrði um eitthvert sérstaklega
fagurt og göfugt mannlíf, þá
kom Ólafía eða Lóa, sem ég
kallaði hana í hug mér. I>að var
eins og allt yrði fagurt, sem ná-
lægt henni komi, og jafnvel
árekstrar og mistök, sem fyrir
koma hjá öllum mannlegum
verum urðu að eins til þess að
draga enn meira fram sálar-
göfgi hennar og hreinleika.
Ungar bundumst við Lóa vin-
áttuböndum sem aldrei slakaði
á, því skugga bar aldrei á vin-
áttu okkar. Við vorum saman í
Kennaraskólanum í Flensborg
fþá 17 og 18 ára gamlar, og þó
lífið sendi okkur sína í hvora
áttina um margra áfa skeið,
fjarlægðumst við aldrei hvor
aðra. Á Flensborg var með okk-
ur í gagnfræðadeildinni ungur
piltur, Halldór Hansen, sem síð-
ar varð Halldór Hansen, læknir.
Þar varð upphafið að kynnum
þeirra Halldórs og Ólafíu, en
en þau mundu hafa átt gull-
brúðkaup nú eftir mánuð, ef
ekki hefði komið það kallið, sem
enginn kemst hjá að hlýða. Ég
vil einmitt hér þakka HaMdóri
dýrmæta vináttu, sem aldrei
hefur brugðist, ógleymanlegar
yndisstundir á heimili þeirra
hjóna og það, að ég fann alltaf,
að ég var vel séður gestur ekki
eingöngu hjá húsmóðurinni,
heldur einnig hjá húsbóndanum.
Vinátta okkar Lóu var slík, að
við leituðum jafnan hvor ann-
arrar á þyngstu örlagastundum
lífsins. Ekki fyrir það, að á slík.
um stundum komist nokkur
mannleg hjálp að, en í samruna
sálnanna og svipaðri afstöðu til
vandamála lífsins óx okkur
styrkur og trúin á lífið, þessi
dásamlega trú, sem Lóa átti í
svo ríkum mæli, kveikti nýjar
vonir, þar sem þó engin von
sýndist vera. En væri eitthvað
hægt að hjálpa, eitthvað hægt
að gera, þá stóð ekki á því, það
hefði verið gert, hvað sem það
kostaði. Enginn sá hlutur er til,
sem ég hefði ekki getað beðið
Lóu um, ef ég hefði haldið að
hún gæti orðið við bón minni,
og ég veit að hennar gleði hefði
orðið meiri en mín.
Lóa var ekki hávaðakona, það
fór ekki mikið fyrir henni á
málþingum, þó var öll persónan
og framkoman slík, að eftir
henni var tekið, hvar sem hún
•fór. Göfugmennskan og virðu-
leiki auðkenndi allt hennar fas.
Trúmálin voru henni ákaflega
mikils virði, en fyrst og fremst
trúði hún á göfgi mannssálar-
innar, sem smátt og gmátt
hreinsar af sér sorann og verð-
ur að lokum guðum lík. Einmitt
þess vegna gat hún aldrei misst
trúna á manneskjunni, manns-
barninu. Það er ekki langt síð-
an að kona sagði við mig: „Lífið
var um eitt skeið langt komið
með að troða mig niður í svaðið.
Ég á það mest henni Ólafíu
Hansen að þakka að ég rétti við
og náði í mína eigin sjálfsvirð-
ingu aftur, og það var vegna
þeirrar hjartahlýju virðingar,
sem hún lét mér í té, svo aum
sem ég var þá“.
Nærri má geta, hvílík eigin-
kona og móðir slík kona var.
Inn á það heilaga einkasvið
sálnanna ætla ég ekki að ganga.
Eg veit, hvaða heimanmund hún
hefur gefið börnum sínum með
öllu sínu lífi, og veit að sá
heimanmundur sýnir sig í lífi
barnanna. Ég vil aðeins votta
eiginmanni og börnum samúð
SIÐAN ölfrumvarpið svokallaða
var lagt fram á Alþingi hefur ver
ið mikið um það rætt manna á
milli, og skrifað í blöð. Eðlilegt
er að allir séu ekki sammála þar
um, og ágætt þótti mér að Stú-
dentafélag Reykjavíkur skyldi
efna til kappræðna, og öllum
heimilað á þann fund að koma,
meðan húsrúm leyfði.
Fljótt skeði það á þessum
fundi sem alltof oft vill brenna
við er áfengt öl eða vín er til
umræðu, að farið er fram hjá
því sem ræða skal, en kapprætt
um aukaatriði og svo farið í per-
sónulegar skammir. Það sem
leiddi ræðumenn burt frá efninu
var, að annars vegar var reynt
að gera lítið úr starfi góðtempl-
•arareglunnar, sem ekki er rétt að
gera, og hins vegar var Helga
Sæmundssyni halltmælt fyrir
að hafa í eina tíð verið góð-
tempari, en svo hætt því. Eg
þykist vita að templarar hafi þar
tapað góðum liðsmanni, en mér
finnst það vera alveg ástæðulaust
og fyrir neðan virðingu Góðtempl
arareglunnar, að liðsmenn henn-
ar skuli ráðast að Helga með slík
um ofstopa að líkast er að þeir
vilja hann ærulausan, jafnvel
þó Helga þyki góður bjór og hafi
ekki á móti því að hann sé 3 '/2 %.
Ekki kemur þetta er ég hefi hér
nefnt, ölfrumvarpinu við, en
biaðran var sprungin og varð
hver að gæta sinna hagsmuna.
En nú skal greint frá því er
fékk mig til að skrifa þessa
grein. Eg vil leiðrétta það er
kom fram hjá Freymóði Jóhanns
syni í ræðu hans, sem hann sagð,i
um A-A. samtökin og Bláa-Band-
ið. Er Freymóður var »með upp-
talningu á því sem Reglan og
góðtemplarar hefðu korrýð til
leiðar, taldi hann stofnun A.-A.
samtakanna og Bláa-Bandsins
þar með, og vildi gefa í skyn að
Reglan hefði komið þessu til leið-
ar. Þó mér sé hlýtt til Reglunn-
ar og ég þekki marga mæta templ
ara og vilji á engan hátt gera
lítið úr þeirra ágæta bindindis-
starfi, get ég ekki annað en mót-
mælt þessu. Góðtemplarar eða
Reglan áttu þar engan hlut að.
Sá maður sem gekkst fyrir
stofnun A.-A. samtakanna hér á
landi og var forystumaður þéirra
fyrsta skeiðið var Guðni Þór As-
geirsson, sem var á engan hátt
bundin Reglunni né vann það
starf á hennar vegum. Þó svo
blessunarlega vildi til fyrir A.-A.
samtökin og síðar fyrir Bláa-
Bandið að Jónas Guðrnundsson
og Guðmundur Jóhannsson væru
meðal stofnenda og þeir væru
meðlimir í Reglunni, þá var það
Reglunni sem slíkri alveg óvið-
komandi, og hún ekki þar um
spurð. Stofnun A.-A.-samtak-
anna var algjörlega gerð á
ábyrgð þeirra 14 einstaklinga er
voru stofnendur þeirra. Bláa-
Bandið var stofnað síðar af 25
A.A-félögum, og þó þeir áður-
nefndu tveir ágætu menn væru
brautryðjendur þar að, þá munu
þeir ekki né aðrir hafa leitað
ráða hjá templurum þar um.
Agætur félagi minn í A.-A.
samtökunum talaði á þessum
fundi og ég var um það spurður
hvort afstaða hans í bjórmálinu
væri sú sama og A.-A. samtak-
anna. Skal ég upplýsa það að’
A.A.-samtökin taka ekki sem
heild neina afstöðu til opinbera
deilumála. Þau halda sig utan
við þras og þrætur, en hver A.-A.
félagi getur óhindrað haft sínar
persónulegu skoðanir á hvaða
málum sem vera skal, bjórmál-
inu eins og öðrum, en engin getur
talað í nafni samtakanna. Þau
leggja engar skuldbindingar á
félaga sína, en bjóða aðeins öllu
drykkjufólki samstarf á persónu-
legri baráttu þess gegn sameigin-
legum óvini.
Skúli Þórðarson.
Átthagafélag Strandamanna
Árshátíð félagsins verður að Hlégarði, laugardag-
inn 18. febrúar n.k. kl. 7 e.h. — Miðar fyrir félags-
menn hjá Magnúsi Sigurjónssyni, Laugavegi 45, til
15. febrúar. — Ferðir frá BSÍ kl. 6,30 stundvíslega.
Stjórnin
Kristileg
samtök
KRISTILEG skólasamtök eru
sem kunnugt er féíagsskapur
framhaldsskólanemenda í Rvík
og nágrenni. Áður fyrr hét fé-
lagið, Kristilegt félag Gagn-
fræðaskólans í Reykjavík og var
fyrsti formaður þess Sigurður
Magnússon. Tveim árum síðar
var nafni féíagsins breytt í nú-
verandi heiti þess þ. e. a. s.
Kristileg skólasamtök. Félagið
hefur ætíð haft sama takmark,
en það er að boða fagnaðarer-
indið um Jesúm Krist.
Starf félagsins er mjög fjöl-
breytt og má nefna það að fé-
lagið hefur einn fund í hverri
viku og eru þeir á hverju laug-
ardagskvöldi kl. 9 í húsi
K.F.U.M. Þá heldur féíagið
Kristileg skólamót, allt að fjög-
ur á ári hverju. Á mótum hafa
verið yfir hundrað nemendur og
eru mótin vinsæll og árangurs.
ríkur liður í starfi féíagsins.
Mótin eru haldin fyrir utan bæ,
oftast í Vatnaskógi og Vindás-
hlíð. Nú eru innritaðir á annað
hundrað framhaldsskólanemend-
ur í félagið, en félagið er opið
ölíum framhaldsskólanémendum
án nokkurra skuldbindinga og
kostnaðarlaust. í vetur hefur
félagið haft fundi í Hafnarfirði
annan hvern föstudag fyrir nem
endúr þar. Þá gefur félagið út
blað sem kemur út einu sinni á
ári og nefnist Krisiilegt skóla-
blað. Nemendur sem eru í félag-
inu sjá um og skrifa að mestu
í blaðið, alít starfið í félaginu
er unnið af skólanemendunum
sjálfum án endurgjalds.
í janúar sl. varð félagið
fimmtán ára. Var afmælisins
minnst með árshátíð, sem haldin
var sl. laugardag. Skemmtiskrá
var fjðlbreytt og aðgangur ókeyp
is fyrir framhaldsskólanemendur.
Á. M. J.
Mýtt einbýlishús
í Hafnarfirði fæst í skiptum
fyrir 4ra—5 herb. íbúð, þeir
sem hafa áhuga leggi nöfn
sín inn á afgr. Mbl. fyrir föstu
dagskvöld, merkt. „1961 A —
1193“
Pökkunarstúlkur
óskast strax.
Hraðfrystihúsið Frost hf.
Hafnarfirði — Sími 50165
Sængurfata — og borðdúka léreft okkar
er hvarvetna þekkt fyrir gæði.
Þau hlaupa ekki og breytast ekki við þvott.
Auk þess skera þau sig úr fyrir fjölbreytni
mynstra, sem fylgja tízku hvers tíma,
hvít og mislit.
Gjörið svo vel að heimsækja okkur á
vorkaupstefnuna í Leipzig dagana 5. til 14.
marz 1961 I „Ringmessehaus“.
Framleiðandi :
VEB DAMAST- und Inlettweberei Oberodewitz
ttflytjandi :
Of UTSCHER INHEH - UND Au.,.KHANDH TEk. -
IIRLINWi • BEHRENSTRASSE 46
Deutsche Demokratische Republik
--------—-------------------------------