Morgunblaðið - 11.02.1961, Síða 3

Laugardagur 11. febröar 1961
MORGVNBLAÐIÐ

SATT að segja hafði ég meira
gaman af að sjá málverka-
sýningu menntaskólanema í
íþöku en sýningu Kjarvals í
Listamannaskálanum. — (Er
maðurinn orðinn vitlaus?). —
Kannski er þetta bara leikur
að orðum,. En Kjarval er hætt-
ur að koma á óvart, vegna
þess að hann kemur alltaf á
óvart. Myndir hans eru fyrir-
fram listaverk: Málverk eftir
Kjarval. Hins vegar hafði
ég ekki hugmynd um að marg-
ir menntskælingar fengj.ust
við að mála og teikna í frí-
stundum sínum. En sjón er
sögu ríkari: 73 myndir eftir 18
menntaskólanema eru til sýnis
fyrir almenning um þessar
mundir í íþöku. Þetta eru
vatnslitamyndir, olíumyndir,
svartkrítarmyndir, teikningar,
pastelmyndir o. fl. Viðfangsefn
in eru fjölbreytileg: landslags
myndir, mannamyndir, hús,
blóm — surrealismi, abstract,
Flókastefna o. s. frv. Yfir dyr-
unum hangir mynd af nakinni
konu, sem hefði farið vel að
vera í peysufötum. f einu horn
inu er mynd af herbergi með
einum stól, barnarúmi, stand-
klukku, gólfdregli — og á
m.iðju gólfi stendur kona með
svuntu. Kannski er hún að
bíða eftir að maðurinn hennar
komi heim með vikukaupið.
Svona mætti halda lengi á-
Garðar Gíslason, Agla Marta Marteinsdóttir og Franzisca Gunnarsdóttir. Myndin á veggn-
um er eftir Öglu.
Innblástur
og útblástur
fram með heilaspunann, það
er bezt að snúa sér heldur að
einfaverjum listamannanna. —
Myndirnar á sýningunni geta
lesendur séð sjálfir.
★
Fórnarlömbin eru að þessu
sinni: Agla Marta Marteins-
dóttir, Franzisca Gunnarsdótt-
ir og Garðar Gíslason. Það er
bezt að bregða út af venjunni
og spyrja þau fyrst hvort þeim
þyki leiðinlegt að teikna og
mála — í staðinn fyrir: Þykir
ykkur gaman að því?
— Við værum varla að
þessu, ef okkur þætti það leið-
inlegt, segir Garðar sþotzkur.
— Þetta er ekki skylda, seg-
ir Agla.
— Innblástur?
■— Já, eitthvað í þá áttina,
segir Franzisca, maður fær út
rás fyrir eitthvað. Það mætti
kannski alveg eins kalla það
útblástur eins og innblástur.
— Takið þið listsköpunina
alvarlega?
— Áttu við, hvort við ætl-
um að ganga listabrautina, seg
ir Agla.
— Ég geri ekki ráð fyrir að
þið Franzisca gerið það.
— Hvers vegna ekki?
— Ég býst við að þið gift-
ið ykkur og fáið útrás í hjóna-
bandinu.
— Heldurðu að giftar konur
geti ekki verið listamenn?
— Jú, sópransöngkonur, er
syngja yfir vöggum barna
sinna og á fimmtugsafmælum.
— Uss, maður er fyrst laus
og liðugur, þegar maður er
giftur.
— Ert þú í giftingarhugleið-
ingum, Garðar?
— Nei, ekki eftir þessa yf-
irlýsingu kvenþjóðarinnar.
— Ætlar þú a'ð ganga lista-
brautina?
-— Nei, ætli það.
— Þú ert í myndlistaskólan-
um.
— Já, ég er að læra teikn-
ingú hjá Sigurði Sigurðssyni
listmálara.
— Er hann góðúr kennari?
— Já, hann er það. Ég geri
þetta mér til gamans mest.
— Þú heitir kaupsýslulegu
nafni.
— Já, ég ber nafn afa míns.
— Þú átt ekki nema tvær
myndir á sýningunni.
-— Já, tvö olíumálverk.
— Ertu svona ópródúktiv-
ur eða vandlátur?
— Ætli ég sé ekki hvort
tveggja.
— En þú átt flestar mynd-
ir á sýningunni, Franzisca.
— Já, það eru myndir sem
ég gerði við eina af sögum
afa míns — Aðventu.
— Verður Aðventa gefin út
með þeim myndum?
— Já, en ég veit ekki hve-
nær.
— Stælirðu föður þinn?
•— Ég hef sennilega byrjað
að teikna, vegna áhrifa frá
honum.
— Ég held að það sé ekki
eins mikið um stælingar að
ræða og oft er haldið fram,
segir Agla, menn geta gert
svipaðar myndir, þó þeir hafi
aldrei séð myndir eftir hvorn
annan.
— Það eru myndir hér á
sýningunni, sem minna á
myndir Flóka.
— Já, það getur verið.
— Hvernig stendur á því,
að það eru bara stúlkur, sem
eiga abstractmyndir á sýning-
vnni?
— Ég veit það ekki, segir
Agla, ég veit ekki einu sinni
hvort sumar myndir eru ab-
stract eða eitthvað annað.
— Sumir segja að mynd sé
abstract, sem aðrir segja að
sé ekki abstract, segir Garð-
ar.
— Já, það er svo mikill rugl
ingur með merkingar orða, seg
ir Agla.
— Á það líka við um orðið
— Getur þú sagt okkur eitt
hvað um ástina?
— Ég gæti það áreiðanlega
en það er ekki prenthæft.
— Ósiðsamt?
— Nei, alls ekki.
★
— Málið þið aldrei úti?
— Nei, það er ómögulegt að
mála, þegar verið er að glápa
á mann, segir Garðar.
— Það er hægt að fela sig
úti í náttúrunni eins og
Kjarval.
— Já, og liggja í tjaldi, segir
Garðar.
— Það þýðir ekkert, segir
Agla, þegar m.aður er kominn
upp í sveit, kemur í Ijós að
maður hefur gleymt málning-
artúbunum eða penslunum.
eða það er enginn lækur til að
blanda með litina.
— Nokkuð fleira?
— Já, við viljum fá að lesa
þetta áður en það fer í blaðið,
segir Agla.
— Til hvers?
— Til að vera viss um að
þú segir ekkert óprenthæft um
ástina.
i.e.s.
STAKSTEI1\IAR
Afgreiðsla ríkisreikninga
Gunnar Thoroddsen, f jármála-
ráðherra, hefur haft forystu um
að koma nýrri og betri skipan á
afgreiðslu ríkisreikninga en tíðk-
azt hefur undanfarin ár. Árang-
urinn af tilraunum hans í þessa
átt hefur orðið sá, að á árinu 1960
tókst að leggja fyrir Alþingl ríkis
reikninga fyrir 3 ár, árin 1957,
1958 og 1959. Áðtur hafa ríkisreikn
ingar verið á ferðinni mörgum ár
um á eftir tímanum. Núverandi
fjármálaráðherra hefur því fram
kvæmt þakkarverða umbót í þess
um efnum.
En ekki eru allir jafn þakklátir
honum fyrir framkvæmdasemi
hans. Framsóknarmenn og komm
únistar hafa látið öllum illum iát
um á Alþingi yfir þessari hröðu
afgreiðslu ríkisreikninga. Hafa
þeir jafnvel lagt til að ríkisreikn-
ingum fyrir árið 1959 verði vísað
frá með rökstuddri dagskrá! Bera
Framsóknarmenn og kommúnist-
ar það fyrir sig að hinni umboðs-
legiu endurskoðun þurfi að vera
lokið, áður en ríkisreikningur sé
endanlega afgreiddur á Alþingi.
En fjármálaráðherra hefur bent
á að þetta hefur aldrei tíðkazt á
undanförnum árum. Hinni um-
boðslegu endurskoðun hefur
aldrei verið lokið áður en ríkis-
reikningurinn var afgreiddur.
Þetta hefur til dæmis Skúla G<uð
mundsSýni ,sem setið hefur í 21
ár í fjárhagsnefnd, verið kunn-
ugt. En hann hefur nú haft fotr-
ystu um málþóf gegn afgreiðslu
I ríkisreikningsins fyrir árið 1959.
Þannig birtist ofstæki Fram-
sóknarmanna og kommúnista i
öllum sviðum.
Framsókn eignar sér
Kennedy
Framsóknarmenn Ieggja nú
mikla áherzlu á það, að eigna sér
Kennedy Bandaríkjaforseta og
stefnu hans. Tíminn segir í gær,
að þar sem Bandaríkjaforseti telji
eðlilegt að lágmarkskaupgjald
hækki í Bandarik junum, þá hljóti
að vera sjálfsagt að hækka kaup-
gjald hér á landi.
Hér er ólíku saman að jafna.
Bandaríkjamenn eru auðugasta
Þjóð heimsins. Framleiðsla þeirra
fer hraðvaxandi með hverju ári.
Hjá þeim hefur ekki ríkt verð-
bólguástand og stöðugt kapp-
hlaup milli kaupgjalds og verð-
Iags, eins og ríkt hefur hér á ís-
Iandi undanfarin ár. Það er vegna
þess að íslenzka þjóðin hcfur lif-
að um efni fram um alllangt
skeið, sem hún verður nú að
Ieggja nokkuð að sér til þess að
koma rekstri bjargræðisvega
sinna á heilbrigðan grundvöll.
Framsóknarmenn geta heldur
ekki skafið af sér kommúnista-
stimpilinn með því að skríða und
ir stél John Fitzgerald Kenned-
ys. Efnahagsmálastefna stjórnar
hans er allt önnur en niðurrifs-
stefna bandalags kommúnista og
Framsóknarmanna.
Deilan í Vestmannaeyjum
Kommúnistablaðið kemst m.a.
að orði á þessa leið í forystugrein
sinni I gær:
„Það væri hægt að leysa deil-
una í Vestmannaeyjum á skömm-
um tíma, ef deiluaðilar fengju að
vera í friði og gera frjálsa samn-
inga sjálfir".
Af tilefni þessara ummæla
mætti spyrja: Hafa deiluaðilar í
Vestmannaeyjum ekki fengið að
vera í friði, til dæmis fyrir ríkis-
stjórninni?
Vissulega. Núverandi ríkis-
stjórn hefur einmitt lýst því yfir,
að hún telji að verkalýður og
vinnuveitendur eigi sjálfir að
semja um kjör sín án milligöngu
ríkisvaldsins
> Ein af myndum Franziscu á sýningunni. Hún hefur gert
12 myndir við Aðvenlu Gunnars Gunnarssonar, en hann
er afi hennar.
ást?

Olíumálverk eftir Garðar Gislason.