Morgunblaðið - 19.03.1961, Blaðsíða 3

Sunnudagur 19. marz 1961
MORGUNBLAÐIÐ
3
Sr. Jón Auðuns, dómprófastur;
Guðþjúnustan
Strákarnir að koma úr ljósum með liandklæöi og myndablöð.
ÞEIR félagarnir Jón, Gunnar,
Björgvin og Karl voru að
koma út úr Breiðagerðisskól-
anum einn daginn í vikunni.
Og þar sem þetta var í miðri
kennslustund og enginn annar
krakki úti en hún Björg, sem
sat á skólatröppunum, fórum
við að grennslast fyrir um
hvers vegna þeir væru þarna
á ferð á þessum tíma.
Svo höfum við með okkur
myndablöð. Og þeir veifa
framan í okkur dönskum blöð
um um Andrés önd, og ensk-
um um Porky Pig og persón-
urnar hans Walt Disneys.
— Vitið þið hvað hann
Andrés er að segja á dönsku?
-— Nei, við erum bara í 11
ára C, og lærum ekki dönsku
fyrr en í gagnfræðaskóla. En
_,t (Ljósm.: Sv. Þormóðsson)
hann Gunnar talar ensku.
hann er fæddur í Kaliforníu.
Svo flutti hann hingað. Ég fór
einu sinni með honum í bíó og
þá þýddi hann allt fyrir mig.
— Eigið þið ekki erfitt með
að komast úr bólinu á morgn-
ana til að komast í skólann kl.
8, ef þið eruð ekki hraustir?
— Jú, ég er nú stundum
svolítið syfjaður. En hann
SIÐASTA sunnudagsgreinin var
um helgan dag. Þar var lítilega
vikið að guðsþjónustunni í sam-
bandi við hvíldardaginn.
Hvað er um helgihaldið í dag,
guðsþjónustuna? Svalar hún enn
þeirri þrá, sem hún átti frá upp-
hafi að svala? Eða er hún aðeins
arfur frá liðnum öldum, sem lif-
að hefir sitt fegursta og er til
þess dæmdur, að gleymast og
hverfa?
Er það svo? Eða svalar hún
enn þeirri þrá, sem Guð lagði
manninum í brjóst og mun fylgja
honum, meðan hann er maður?
Á liðnu hausti sótti ég tvær
óiíkar guðsþjónustur á sama
degi. Sú fyrri var hámessa í Pét-
urskirkjunni í Róm. Prelátar,
klæddir pelli og gulli, og að-
stoðarmenn þeirra sungu mess-
una, hinn forna, gregóríanska
söng. Mannfjöldinn horfði á og
hlýddi á hið glæslega sjónarspil,
líkt og í leikhúsi, nema hvað sum
ir signdu sig og krossuðu, þar
sem það átti við. Raunveruleg
þátttaka var naumast önnur.
Enginn sálmur sunginn.
Síðla sama dags sótti ég aðra
Þeir mjóu eru í Ijósum
■— Rak kennarinn ykkur út
strákar?
— Nei, við erum að koma úr
Ijósum. Þeir sem eru mjóir
og svoleiðis eru settir í ljós.
Og líka þeir, sem vantar mikið
í skólann.
— Ég var mjó í fyrra og þá
var ég í ljósum, kallar Björg
nú og kemur á. vettvang. Ljós-
in hafa sýniiega gefizt bara
vel, því hún er ekkert mjó
lengur.
— Þið eruð ekki orðnir
neitt brúnir, Björgvin bara
svolítið freknóttur. Eruð þið
búnir að vera lengi í Ijósum?
— í svona 15 skipti og komn
ir upp í 20 mínútur. Þá meg-
um við ráða hvort við viljum
vera 16 eða 20 mínútur í einu.
— Getið þið legið kyrrir
svona lengi?
— Já, já, við eigum líka allt
af að vera að snúa okkur.
Hún Björg-
lengur.
er ekkert mjó
pabbi sér um að ég fari fram
úr, segir Björgvin.
— Einu sinni þurfti ég allt-
af að vakna fyrr til að koma
nógu snemma til Gunnars og
vekja hann, segir Jón. En nú
er hann að koma til.
Kannski eru ljósin farin að
hafa áhrif.
Snjórinn hverfur undir eins
Dyravörðurinn stendur úti á
tröppunum. Hann segir okkur
að 1300—1400 börn séu nú í
Breiðagerðisskólanum og Háa
gerðisskólanum, sem eiginlega
eru sami skólinn. Og það þarf
meira að segja að leigja Vík-
ingsheimilið, sem er þarna á
næstu grösum, fyrir skóla-
stofur. En nú er að rísa við-
bygging við skólahúsið og þar
fást 10 kennslustofur og sund-
laug, svo að brátt ætti ekki
að verða þörf fyrir Víkings-
heimilið. Annars fjölgar svo í
þessu hverfi, íbúðum fjölgar
ört og þangað flyzt mikið
ungt fólk með börn, svo erfitt
er að haf a undan.
— Við gerum stundum árás
á krakkana í Víkingsheimil-
inu og þeir á okkur, segja nú
strákarnir. Þegar snjór er. En
hann er bara alltaf horfinn um
um leið og hann kemur. Það er
svo pirrandi. En það er bann-
að að gera árás á Háagerð-
isskólakrakkana, því þau eru
svo lítil, bætir hann við.
— Verða mikil slagsmál hjá
ykkur?
— Já, stundum verðum við
illir. Einu sinni i vetur vor-
um við í illu inni í kennslu-
stofu. Þá kom yfirkennarinn
og skildi okkur. Hann hélt
svaka þrumuræðu.
Nú vorum við sennilega
komin inn í innahskólamál og
létum talið niður falla.
og næsta ólíka guðsþjónustu l
kirkju mótmælendasafnaðarins í
Róm, hinni gömlu Valdesakirkju,
setm lifir þar góðu lífi eftir alda-
langar ofsóknir hins rómv.
kirkjuvalds.
Valdesakirkjan er falleg í sín-
um einfaldleika, sem stingur
mjög í stúf við æði misjafnlega
smekklegt tildur í siðum og
skrauti hinna rómversku kirkna.
Þessi stóra kirkja var þéttsetin og
einfalda altarinsþjónstu önnuð-
ust prestar í óbrotnum messu-
klæðum. En hér var þátttakan
almenn. Þarna var lifandi söfnuð
ur, ekki til þess kominn, að
hlusta og horfa á viðhafnarmikið
kirkju-drama og glæstan búnað,
heldur til þess að leita trúarlífi
sínu, bænarþörf, lotningu og til—
beiðslu útrás í safnaðarsöng, sem
frá öndverðu hefir verið annar
meginiþáttur lúterskrar og refor-
meraðrar guðsþjónustu. Sálma-
söngurinn svall í hvolfbogum
kirkjunnar, lög Bachs og annarra
meistara hins lúterskra kirkju-
söngs.
Ég rifja þetta upp, er ég minn-
ist á guðsþjónustuna, vegna þess
að enginn veit, hvað guðsþjón-
ustan er, fyrr en hann temur
sér að taka lifandi þátt í henni.
Af lindum hennar bergir enginn
lífsins vatn nema sá, sem lifir
samfélagið um guðsdýrkunina,
syngur sálmana alla og messu-
svörin, sem prentuð eru í sálma-
bókinni, og fylgir föstum huga
eftir helgum textum, bænum og
predikun. Sá, sem aðeins horfir
á og hlustar, lifir ekki guðsþjón-
ustuna. Til þess þarf sérhver
bæði að þiggja og gefa.
Guðsþjónustan er samfélags-
athöfn safnaðarins og hún er sam
félag við yfirjarðneskan veru-
leika og kemur mannssálunni í
snertingu við hann. Að þessu
verðmæti hefir e.t.v. engin guðs
þjónustan verið auðugri en hin
grísk-kaþólska En með Rússum
var þessi perla ekki greypt í gull
baug, heldur svikinn málm hind-
urvitna, hjátrúar og þjónkunar
við valdhafana, keisaradæmið.
Því fór sem fór. En sál Rússlands,
með sinni djúpu, dulræðu hneigð,
sem auðsæ er hjá mestu speking-
um þeirra, skáldum og listamönn
um, kallar enn á þessi verðmæti
hins kirkjulega helgihalds. Og
svo hygg ég hvarvetna vera, að
kynslóð sem verður viðskila helgi
haldinu, guðsþjónustunni, finni
að innsta þráin er svikin um
svölun, sem hún á heimtingu á.
Tryggingarfélag bindind
ismanna tekið til staria
ÁBYRGÐ h. {., tryggingarfélag
bindindismanna, sem stofnað var
fyrr í vetur, er tekið til starfa
og eru skrifstofur þess að Lauga-
vegi 133. Ábyrgð h. f. er umboðs-
félag Ansvar International Ltd.
í Svíþjóð, sem er eitt öflugasta
tryggingarfélag á Norðurlöndum.
Forráðamenn Ábyrgðar h. f.
stefna að því að gera fyrirtækið
alíslenzkt og eru vongóðir um
að það takist innan 5 ára.
15% lægri iðgjöld
Hið nýja tryggingarfélag
tryggir fyrst í stað eingöngu
bifreiðir bindindismanna, en
fleiri tegundir trygginga munu
fylgja í kjölfarið, svo ■ sem
bruna- og heimilistryggingar. í
tryggingarbeiðninni skuldbindur
umsækjandi sig til algjörs bind-
indis á áfenga drykki, en auk
þess skulu fylgja beiðninni vott-
orð frá umboðs- eða stjórnar-
mannj í bindindissamtökum eða
öðrum ábyrgum aðilum.
Tryggingariðgjaldið er 15%
lægra en hjá öðrum tryggingar-
fyrirtækjum hérlendum, Auk þess
hefur félagið tekið upp þá ný-
breytni að lækka iðgjöldin við
hækkandi aldur bifreiðanna.
□ □ □
Stjórn Ábyrgðar h. f. skipa eft-
irtaldir menn: Benedikt Bjark-
lind, formaður, Helgj Hannesson,
Ásbjörn Stefánsson, Sveinbjörn
Jónsson og Óðinn Geirdal. Fram-
kvæmdastjóri félagsins er sænsk-
ur, Bent Nilsson.
Nýir litir af
pólyt ex-málningu
Á MARKAÐ eru nú komnir sjö
nýir litir af Pólytex-plastmáln-
ingu, sem framleidd er í verk-
smiðjunni Sjöfn á Akureyri.
Sl. haust var getið lítillega um
málningarframleiðslu Sjafnar á
Akureyri, en nú er komin reynsla
á málningu þessa. Aðalútsölustað
ur Pólytexmálningu hér í Reykja
vík er Járnvörubúð KRON við
Hverfisgötu,
Stjórn Ábyrgðar hf. og framkvæmdastjóri. Talið frá vinstri: Sveinbjöm Jónsson, Helgi Hann
esson, Asbjörn Stefánsson, Benedikt Bjarklind 0g Bent Nilsson (Óðin Geirdal vantar).
Allir hinir óteljandi helgidóm-
ar, sem kynslóðir hafa frá önd-
verðu reist, frá fátæklegum,
hlöðnum steinhörg hins frum-
stæða manns og til himingnæf-
andi mustera, sem snillingar ald
anna hafa reist, þeir eru allir
reistir til þess að svala þrá, sem
er lifandi í mannssálunni enn.
Sú þrá býr einnig þér í brjósti.
Á hverjum helgum degi kallar
þig ómur hins vígða málms til
helgrar iðju. Líf þitt verður fá-
tæklegra ef þú vanrækir helgi-
haldið og andblær þess fær ekki
að leika um sál þína á helgum
dögum. Af hversdagsieikanum
hefir þú nóg. Af heilagri hátíð
hefir hjarta þitt of lítið.
Eitt af skáldunum (Jak. Jóh.
Smári) segir:
„Ég sakna einhvers,
sem aldrei var
en átti að lifa ^
í sálu mér“, —
Finnur þú ekki einhversstaðar
innra með þér þennan söknuð,
þennan tómleika, ef þú lætur
gras gróa á götunum að helgi-
dómunum vegna þess, að þú
gengur þær aldrei?