Morgunblaðið - 06.04.1961, Blaðsíða 14

14
MORGVNBLAÐIÐ
Fimmtudagnr 6. apríl 1961

Ungling
vantar til að bera út blaðið við
Fossvogsblett
jHornmtl’liifcife
Skrifsfofustörf
Óskum eftir að ráða stúlku eða karlmann til skrif-
stofustarfa nú þegar. Kunnátta í ensku og vélritun
er nauðsynleg. — Skriflegar umsóknir, er greini
aldur, menntun og fyrri störf, skulu sendar skrif-
stofu félagsins, merktar: „Skoðunardeild", eigi síð-
ar en 12. þ.m.
AUGLÝSING
Landssíminn óskar eftir mönnum á tengingar-
námskeið (jarðsímatengingar) sem hefst um miðjan
apríl. Umsækjendur skulu helzt hafa lokið gagn-
fræðaprófi. Aldur 18—23 ára. Eiginhandarumsóknir
með upplýsingum um fyrri störf og menntun skulu
sendar póst- og símamálastjórninni fyrir 11. þ.m.
Reykjavík, 4. apríl 1961
Fóst- og símamálastjórnin
Sendisveinn
óskast nú þegar allan daginn
í. Brynjólfsson & Kvaran
Skrifstofuhúsnæði óskast
Málaflutningsmann vantcir 2 skrifstofuherbergi í
miðbænum nú þegar eða í vor. — Þeir, sem vildu
sinna þessu, sendi nöfn sín í pósthólf 1167 í umslagi
merkt: „Lögmaður".
LOQUI LUQUENDO DISCITUR
Berlitz skólinn tilkynnir
Vornámskeið í ensku, þýzku, frönsku,
spænsku og ítölsku hef jast í næstu viku.
8 manna hópar. — Innritun frá kl. 1—7.
Berlitz skólinn
Brautarholti 22 — Sími 12946
Sigríður Stefánsdóttir
FRÚ Sigríður Stefánsdóttir fyrr-
um húsfreyja í Bakkakoti í Leiru
andaðist í Reykjavík 13. okt. sl.
liðinn 92 ára gömul.
Hún var fædd á Minni-Vatns-
leysu 9. maí 1868.
Foreldrar hennar voru þau
ágætu merkishjón Guðrún Gísla-
dóttir og Stefán Pálsson, er þá
bjuggu á Minni-Vatnsleysu. Guð
rún var annáiuð gæðakona, sem
öllum þótti vænt um er henni
kynntust. Hún var mjög nærfær-
in við sjúka enda lánsöm ljós-
móðir, þó ólærð væri. Hún var
Ijósa fjölda margra af yngri kyn-
slóðinni á Vatnsleysum og var af
öllum nefnd Ijósa, bæði yngri og
eldri. Það var hennar tignarnafn
sem hún bar með mikilli prýði.
Stefán heitinn- Pálsson var
mikill athafna og dugnaðarmað-
ur, heppinn formaður og dugleg-
ur bóndi. Hann var góður mað-
ur, glaður og gamansamur. Þau
hjónin fluttu snemma*á búskap-
arárum sínum að Stóru-Vatns-
leysu og bjuggu þar rausnarbúi
þar til Bjarni sonur þeirra og
hans ágæta kona Elín Sæmunds-
dóttir tóku við búi og hjá þeim
andaðist Guðrún í hárri elli.
Sigríður ólst upp á heimili for-
eldra sinna og varð snemma
gjörvuleg og bráðþroska stúlka.
Ungri var henni komið til Reykja
víkur til saumanáms hjá ungfrú
Guðrúnu Borgfjörð og þótti það
hinn bezti skóli ungum stúlkum.
Hún var frábærlega vel verki far
in og saumaði fram á elliár svo
vel að eigi varð að fundið. Ung-
um konum á Vatnsleysum var
hún hin mesta hjálparhella, sneið
fyrir þær og sagði þeim til. Móð-
ir mín var ein af þeim, og taldi
hún sg alla ævi hafa búið að þess
ari ómetanlegu hjálp hinnar ungu
stúlku.
19 ára gömul, giftist hún ná-
granna sínum og æskuvini Sigur-
finni Sigurðssyni úr Vesturbæn-
um á StórulVatnsleysu. Foreldr-
ar hans voru Oddný Hannesdóttir
mikill kvenskörungur og Sigurð-
ur Jónsson silfursmiður, annálað-
ur gáfumaður, orðheppinn og
stilltur. Sigurfinnur var talir.n
afbragðs efnilegur ungur maður,
duglegur til starfa og drengur
góður, og mátti nú segja að ham-
ingjusól ungu konunnar væri hátt
á lofti. Þau ungu hjónin eignuð-
ust efnilegan dreng er hlaut nafn
Stefáns afa síns. En þetta var á
vertíðinni og róðrar voru stund-
aðir af miklu kappi. Sigurfinnur
lét ekki sinn hlut eftir liggja við
sjósóknina. Þegar drengurinn var
mánáðargamall mátti hin unga
kona horfa á mann sinn hverfa
í hafdjúpið, án þess að nokkuð
væri hægt að gera til bjargar,
og má nærri geta, hvílíkur ofur-
harmur það hefur verið eftir
þriggja mánaða hjónaband. En
tíminn, sá mikli læknir leggur sín
lífgrös við hin dýpstu sár, jafnt
sem smærri skeinur.
Að fjórum árum liðnum giftist
Sigríður í annað sinn ungum og
glæsilegum efnismanni Eiriki
Torfasyni frá Hóli í Norðurárdal
, Mýrasýslu. Eiríkur var kominn
af gagnmerku fólki og vel gáfuðu.
Faðir hans Torfi Tímóteusson var
talinn með gáfuðustu og beztu
mönnum, ágætur söngmaður og
vel á sig kominn í alla staði.
Móðir hans var Guðríður Gutt-
ormsdóttir, fríðleiks kona og vel
að sér til munns og handa.
Þau Sigríður og Eiríkur reistu
bú að Bakkakoti í Leiru og gerðu
um árabil þann garð frægan.
Ekki mun þau hafa sett saman bú
af miklum efnum, en blessun var
í búi þeirra, því bæði voru þau
afbragðs efnileg og hagsýn, hepp-
lék hvert verk í hendi beggja.
Eiríkur var smiður agætur, hepp-
inn formaður og duglegur hóndi.
Hann var bæði hreppstjóri og odd
viti í sinni sveit og mun hafa
gengt fleiri oþinberúm störfum.
Heimili þeirra var rómað fyrir
fegurð og prýði og voru hinar
högu hendur beggja-hjqnanna þar
að verki. Áldrei hef ég séð
fallegri og sældarlegri stofuþlóm
en hjá Sigríði og fyrsti blóma-
garðurinn, sem ég sá hér á suður
nesjum var þar.
Heimilið var oft mjög jölmennt
og starf húsfreyjunnar afar mikið
og fjölþætt, en allt var þar unnið
með frábærum dugnaði, hrein-
læti og myndarskap, og mátti
segja að bú þeirra blómgaðist
með hverju árinu sem leið.
En þrátt fyrir margskonar vel-
gengni sneyddi sorgin og þungar
raunir ekki hjá garði þeirra góðu
hjóna. Þau eignuðust 9 börn hvert
öðru fallegra og efnilegra, þau
er til þroska komust. En 6 af þess
um yndislegu bömum misstu
þau fyrir innan fermingu. Elztu
dæturnar tvær og fyrsta soninn
misstu þau á sama árinu, og þá
var ekkert barn eftir í Bakka-
koti, því Stefán sonur Sigríðar
ólst upp hjá afa sínum og ömmu
á Vatnsleysu. Seinna misstu þau
svo ungbarn og síðan með nokk-
urra ára bili 9 ára dreng og 8 ára
stúlku, þá gáfuðustu og fegurstu
Saumasfúlkur
óskast nú þegar.
Helzt vanar
CARABELLA
Laugavegi 31
Afgreiðslusfarf
Kona á aldrinum 25—40 ára óskast við ís- og sæl-
gætisafgreiðslu. — Þarf helzt að hafa unnið við
starfið áður. — Tilboð merkt: „Dugleg — 1873“,
sendist afgr. Mbl. fyrir 12. þ.m.
Afgreiðsl ustarf
Okkur vantar stúlku til afgreiðslustarfa
Vaktaskipti.
Bifreiðastöð Steindórs
Hafnarstræti 2 — Sími 18585
telpu á þeim aldri, sem ég hafl
nokkurn tíma kynnzt. Engin get-
ur vitað hve djúp voru sárin
sem þessi stórkostlegi missir risti
í sálir foreldranna, því það var
ekki um það rsett. Þau hjónin
gengu sjálf frá jarðneskum leif-
um barna sinna. Hann smíðaði
kisturnar en hún saumaði í þær
og gekk frá öllu. Enginn mátti
snerta við þeim helgidómi iiema
þau.
Yfir börnunum, sem eftir lifðu
vakti móðirin með viðkvæmri um.
hyggju og ást, enda komust þau
öll til prýðilegs þroska og urðu
hið mes.ta efnisfólk.
Þegar þaú Sigríður og Eiríkur
bjuggu í Leirunni voru þar mörg
býli og þótti mannmargt. að þeirra
tíma. hætti. Ekki var allt þetta
fólk efnum búið og oft börðu
veikindi og aðrir erfiðleikar þar
að dyrum. Sigríður var, eins og
móðir hennar mjög nærfærin við
veika og óvallt boðin og búin til
hjálpar er veikindi eða dauða bar
að garði og ekki vílaði hún fyr-
ir sér að taka að sér Ijósmóður.
störf ef á þurfti að halda og
heppnaðist henni það ágætlega.
Ótaldar munu gjafirnar er hún
færði þessu fólki eða lét færa,
enda sendi hún þær ávalt svo
lítið bar á.
Hún var ávalt bezt þegar
mest á reyndi
Árið 1926 fluttust þau til
Reykjavikur og reistu sér hús
að Bárugötu 32. Þar bjuggu þau
og störfuðu þar til nú fyrir nokkr
um árum, að þau fluttu á elli-
heimilið Grund og þar andaðist
Eiríkur árið 1956, 97 ára gam-
all.
Börn Sigríðar eru þessi: Stefán
Sigurfinnsson, fyrrum bóndi á
Auðnum, kvæntur Jóhönnu Sig-
urðardóttur, Guðrún Eiríksdóttir
gift S. Walton búsett í Hull, Jón
Eiríksson loftskeytamaður kvænt
ur Ingibjörgu Gísladóttur og Guð
björg Eiríksdóttir gift Markúsi
ísleifssyni húsasmíðameistara.
Öll eru þau búsett í Reykjavík
nema Guðrún, sem nú er búin
að missa sin góða mann, en dvel-
ur áfram í húsi sínu þar. Þau
Sigríður og Eiríkur ólu að miklu
leiti upp Sigríði Stefánsdóttur,
sonardóttur Sigríðar, sem gift er
Bjarna Einarssyni skipasmíða-
meistara, búsett í Njarðvíkum.
Öll eru börn þeirra hjóna prýð-
isfólk. Þau Sigríður og Eiríkur
lifðu saman í 65 ára ágætu hjóna-
bandi. Það sópaði að þeim hvar
sem þau komu, svo fríð og glæsi-
leg vorú þau bæði og framkoma
þeirra tíginmannleg.
í stjórnmálum voru þau sam-
hent sem öðru, sterkir sjáifstæð-
ismenn til hinztu stundar.
Slysávarnarstarfsemin var Sig-
ríði mjög kær og lagði hún henni
iið á meðan kraftar entust.
Nú hvíla þáu bæði við hlið.
barna sinna í stóra leiðinu í Út-
skálakirkjugarði. Löngu og gagn
merku lífi er lokið. Hugljúfar
minningar geyma börn þeirra,
ættingjar, afkomendur og vinir
um hin ágætu höfðingshjón.
Fyrir hönd okkar systranna
kveð ég okkar ágætu vinkonu
með innilegum þökkum fyrir ást-
úð og gæði.
Megi guð blessa henni enduf-
fundi við stóra ástvinahópinn
sinn.
Jónína Guðjónsdóttir
Framnesi.