Morgunblaðið - 12.04.1961, Blaðsíða 20

N
20 MORGUNBLAÐIÐ Miðvikudgaur 12. apríl 1961
OÆTURNAR VITA BETIIfi
SKALDSAGA EFTIR RENÉE SHANN
I--------------- 27 ----------------1
gartners. Sá sem fletti upp nafn
inu hans yrði einskis vísari um
sérgrein hans.
Hún setti upp litla snotra hatt
inn sinn og skoðaði sig í speglin
um, vandlega. Hún hugsaði með
sér, að ennþá væri hún full-álit-
leg kona — og furðu ungleg eftir
aldri. Ef Philip gengist ekki fyrir
öðru en útliti konunnar snnar,
hefði hann yfir engu að kvarta
Ekki gat hann verið orðinn þreytt
ur á henni af því að hún vseri orð
in gömul skrukka Nei, vitanlega
var það heldur ekki útlitið henn
ar, sem hafði orðið þeim að á-
steytingarsteini. Hann hafði ekki
einu sinni orðið þreyttur á henni,
heldur hafði hann blátt áfram
aldrei elskað hana. Hann hafði
ekki tekið neinum breytingum
gagnvart henni, heldur hafði
þessi ástæða til þess að hann
hafði gifzt henni — hver sem
hún nú var — horfið úr sögunni.
Hún tók veskið sitt og hanzk-
ana og fór út úr herberginu. En
meðan hún var á leiðinni niður
stigann, opnaðist framdyrahurð-
in, og Philip gekk inn, með golf
kylfurnar sínar um öxl. Hún leit
á hann hissa. Hann var alltaf í
golf á laugardögum, en hann
kom aldrei svona snemma heim.
Hún vonaði bara, að hann færi
ekki að vilja borða heima, því
að hún hafði sagt Marie, að hún
mætti eiga frí. Ekkert þeirra
yrði heima í mat.
— Ekki bjóst ég Við þér heim
svona snemma. Ég er sjálf að
fara út. Þú þarft ekki að borða
heima í kvöld, er það?
— Nei. Ég kom bara til að
hafa fataskipti.
H-ún horfði á hann og fór að
hugsa um, hve útitekinn hann
væri, og hvað hann væri ung-
legur. Hann var tveim árum
eldri en hún, en því skyldi eng-
inn maður trúa.
— Ætlarðu að skemmta þér?
spurði hún gletnislega.
—Jæja, ekki er það nú bein-
línis.
Hún tók að velta því fyrir
sér, hvert hann væri að fara og
hvort henni myndi vera það á
móti skapi ^f hún vissi það. En
samkvæmt þegjandi samkomu-
lagi höfðú þau vanizt því í seinni
' tíð að segja aldrei hvort öðru
neitt um ferðir sínar. Svo langt
voru þau komin hvort frá öðru,
fannst henni að hvorugt kærði
sig um að vita neitt um athafnir
hins. En í kvöld var hún forvit-
in.
— Hvert ætlarðu, Philip?
— O, ég ætla bara út að borða
Hún roðnaði. Hann kærði sig
þá ekki um að segja henni, með
hverjum; það var sýnilegt. Hvers
vegna hafði hún verið að segja
dr. Weingartner, að hún væri
viss um að aðrar konur vektu
ekki ahuga hans. Hvaðan hafði
hún haft þá öruggu sann-
færingu? Líklega alveg ósjálf-
rátt, eða kannske frá öllum þeim
kaldranalegu ummælum sem
hann hafði látið sér um munn
fara um kvenþjóðina, sem hann
virtist hafa fengið eindregna
andstyggð á, og að því er hann
gaf henni í skyn, vegna þess,
hve illa honum hafði tekizt konu
valið sjálfum.
— Philip?
— Já, hvað?
Tónninn var hálfönugur, rétt
eins og hann vildi losna við hana
sem allra fyrst. Allt, sem hún
hafði ætlað að segja við hann,
fraus á vörum hennar — það
voru orð, sem bún hafði ekki
sagt við hann árum saman:
„Philip, geturðu ekki aflýst
þessu, sem þú ætlar að fara og
ég afsaka mig hjá Durrington,
og svo getum við farið eitthvað
út saman? Og jafnvel reynt að
laga eitthvað þetta samkomulag
okkar, sem er orðið alveg óþol-
andi. Jafnvel á þessari elleftu
stundu, gæti verið hugsanlegt að
bjarga hjónabandinu okkar. Ég
er að minnsta kosti reiðubúin að
reyna það, og meira að segja að
játa, að þetta, sem aflaga hefur
farið, sé mest mér að kenna.“
Hann leit á úrið sitt, þegar
hún svaraði honum ekki strax.
— Ég verð að fara að flýta
mér, til þess að verða ekki of
seinn.
I>au strukust hvort við annað
í stiganum. Tveir ókunnugir að-
ilar, sem fyrir einhverja tilvilj-
un höfðu lent undir sama þak-
inu. Einhver eymd og eyðileiki
greip hana og hún fékk þoku fyr
ir augun af tárunum, er ‘hún
gekk út úr dyrunum. Guð minn
góður hvað þetta gat allt verið
vonlaust. Og hvílíkur bjáni hún
hafði verið að láta sér nokkurn-
tíma detta í hug, að dr. Wein-
gartner gæti nokkuð lagað þetta.
Philip klæddi sig í dökkleit
föt og óskaði þess heitast, að Mar
got hefði verið komin út úr hús-
inu áður en hann kom inn. Vitan
lega var það ósanngjörn ósk.
Hún átti húsið engu síður en
hann nema fremur væri, því að
hún hafði skreytt það og útbúið
að öllu leyti og sýnt þvi miklu
meiri áhuga en hann. Síðan þau
fluttu í það fyrir meira en tíu
árum, hafði það verið í hans
augum lítið meira en afdrep og
þak yfir höfuðið, staður þar sem
hann svaf ,og borðaði, staður, sem
hann var vanur að flýja frá eins
fljótt og hann gat.
Hjónaband! Guð minn góður,
hvílíkur skrípaleikur! Auðvitað
ekki öll hjónabönd. Hann bæði
vonaði og vissi, að hjá Janet yrði
það allt öðruvísi. En hennar
heimili yrði líka byggt á ást og
gagnkvæmri virðingu, sem hans
eigið hafði aldrei verið. Hvers-
vegna hafði hann nokkurntima
gifzt Margot, og hversvegna
hafði sú spurning verið svo ofar-
lega í honum i seinni tíð?
Kannske vegna þess, að sam-
komulagið hafði aldrei verið
verra en nú. Og ef svo væri,
skyldi þá ekki vera hreinlegra
að binda endi á það fyrir fullt
og allt? Og mundi henni ekki
líka finnast það ef hún fengist
til að hugsa málið vandlega? Vit
anlega myndi hann sjá henni vel
farborða. Sem betur fór, hafði
hann efni á þvi. Og þegar þetta
væri komið í kring og hún væri
laus við hann yrði hún sennilega
miklu ánægðari. Hann vildi, að
samkomulag þeirra væri þannig,
að þau gætu talað um þetta af
fullri skynsemi og sanngimi.
Ef hann gæti aðeins sagt við
hana: „Sjáðu til, nú þegar Janet
er gift, er engin ástæða fyrir
okkur að vera að hanga saman.
Hún hefur verið eini tengiliður-
inn milli okkar. Mér þykir fyrir
því, að þetta skuli hafa farið
svona klaufalega, og ég er reiðu-
búinn að játa, að það er mikið
' mér að kenna. Ég er ekki eigin-
maður eins og þú hafðir átt að
eignast. Ég hef ekki getað gefið
þér þá/ást, sem hver kona á
heimtingu á. Nú.. en.. svona
hefur þetta nú vgrið. Gallinn var
sá, að ég hafði ekki þess konar
ást að gefa þér. Áður en ég hitti
þig.... “
Hann fékk ákafan hjartslátt.
Þarna var öll undirrót þess arna.
En það fengi Margot aldrei að
vita. Heldur ekkf Cyntia né Jan-
et, en hann vissi mætavel sjálfur
nú orðið, að allt stafaði þetta af
því, að hann hafði aldrei raim-
verulega elskað Margot. Það var
engum hægt að kenna um það.
Cynthia var konan. sem hann
hefði átt að giftast. En af því að
hún neitaði honum, hafði hann
gengið að eiga Margot, og hélt í
heimsku sinni að hún gæti eytt
endurminningunni um Cynthiu.
En það hafði hún aldrei getað.
Og Margot hlaut að hafa orðið
þess ósjálfrátt vör, að hún var
ekki annað en varaskeifa. Frá
því fyrsta hafði hún verið vegin
og léttvæg fundin. Og því hafði
hún með tímanum orðið harð-
lynd og gröm, þangað til hún
var þessi taugaveiklaða og van-
rækta kona, sem hún var nú.
Hann fór allt í einu að hata sjálf
an sig fyrir það, hvemig hann
hafði reynzt henni, og það hat-
ur var blandið sjálsmeðaumkun
og iðrun. Ef hann gæti bætt úr
þessu, skyldi hann gera það, en
hann vissi bara ekki, hvernig
að því skyldi fara. Það var orð-
ið of seint að útrýma Cynthiu úr
hjarta sér í annað sinn. Honum
hafði mistekizt það í fyrra skipt-
ið, endur fyrir löngu. Og nú var
það ennþá meir óhugsandi.
En nú.. ef hann losnaði og
Margot s&mþykkti skilnað. Hann
var fljótur að skjóta þeirri hugs
un frá sér. Hann mátti ekki
hrapa að neinu. Cynthia var í
dag furðulega óbreytt frá því,
sem hann mundi bezt eftir henni.
Þá vildi hún ekkj, giftast honum
söum ræktarsemi við móður
sína. Hvaða möguleika hafði
hann til að vinna hana nú? Hún
mundi aldrei samþykkja, að
hann færi að losa sig við kon-
una sína, til þess að geta gengið
að eiga hana.
Han fór að óska sér þess, að
einhver annar karlmaður væri I
tygjum við Margot. Þar gætí
verið lausn á málinu. Það var
ekki laust við, að honum fyndist
það rétt svona og svona að óska
þess arna í sambandi við sína
eigin konu, aðeins til þess að
hann sjálfur gæti farið eins að!
Gott og vel. Þá var hann bara
fantur. Hann hafði aldrei þótzt
vera neinn engill. Heimurinn var
fullur af englum og syndurum
og hann var bara í syndarahópn-
um. Gallinn var aðeins sá, að
Cynthia skyldi vera í englahópn
um. *
Hann leit á úrið sitt og sá, að
klukkan var næstum sjö, svo að
hann flýtti sér út og hóaði i
leigubíl, sem fór framhjá. Hann
hafði sett bílinn sinn inn, því að
hann vildi ekki þurfa að tefja
sig neitt við hann í kvöld. Hann
lét aka sér til gistihúss Cynthiu
og leyfði sér að hlakka til á
leiðinni. Langt var orðið síðan
hann hafði hlakkað til nokkurs
hlutar. Hann var orðinn ungur
aftur og honum fannst sjálfum
aitltvarpiö
Miðvikudagur 12. apríl.
8:00 Morgunútvarp (Bæn. — Morgun
leifcfimi. — 8:15 Tónleikar. — 8:30
Féttir. — 8:35 l*ónleikar. — 10:10
V eðurf regnir).
12:00 Hádegisútvarp (Tónleikar. —
12:25 Fréttir og tilkynningar).
12:55 „Við vinnuna": Tónleikar.
15:00 Miðdegisútvarp. (Fréttir. — 15:05
Tónleikar. — 16:00 Fréttir og til—
kynningar. — 16:05 Tónleikar,
16:30 Veðurfregnir).
18:00 XJtvarpssaga barnanna: „Petra
litla“ eftir Gunvor Fossum; VII.
(Sigurður Gunnarsson kennari).
18:30 Tónleikar: Öperettulög.
19:00 Tilkynnnigar. — 19:20 Veðurfr.
20:00 Norrænn dagur 13. apríl:
Þjóðhöfðingjar Norðurlanda
flytja stutt ávörp. — Þjóðsöngv-
arnir leiknir.
20:30 Framhaldsleikrit: — ,,Úr sögu
Forsyte-ættarinnar'* eftir John
Galsworthy og Muriel Levy; ní-
undi kafli þriðju bókar: „Til
leigu". Þýðandi Andrés Björns-
son. — Leikstj.: Indriði Waage.
Leikendur: Valur Gíslason, Þor-
steinn Ö. Stephensen, Guðbjörg
Þorbjarnardóttir, Margrét Guð-
mundsdóttir, Helgi Skúlason.
Anna Guðmundsdóttir, Róbert
Arnfinnsson og Klemens Jónsson.
21:15 Tónleikar: Pastoral-svíta op. 19
eftir Lars-Erik Larsson (Sifón,-
íuhljómsveit leikur; höf. stj.).
21:30 „Saga mín", ævinminningar
Paderewskys; IX. (Arni Gunnars
son fil. kand).
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Upplestur: „Bréfið", smásaga eft
ir Liam O’Flaherthy, í þýðingu
Málfríðar Einarsdóttur (Margrét
Jónsdóttir).
22:25 Harmoníkuþáttur (Henry J. Ey-
land og Högni Jónsson).
23:00 Dagskrárlok.
Fimmtudagur 13. apríl
8:00 Morgunútvarp (Bæn — 9:05 Morg
unleikfimi. — 8:15 Tónleikar. —
8:30 Fréttir. — 8:25 Tónleikar —
10:10 Veðurfregnir).
12:00 Hádegisútvarp (Tónleikar. 12:25
Fréttir og tilkynningar).
12:50 „A frívaktinni": Sjómannaþáttur
í umsjá Kristínar Önnu Þórarins
dóttur.
14:40 „Við, sem heima sitjum'* (Vigdís
Finnbogadóttir).
15:00 Miðdegisútvarp (Fréttir. — 15:05
Tónleikar — 16:00 Fréttir og tilk.
—- 16:05 Tónleikar — 6:30 Veður-
fregnir).
18:00 Fyrir yngstu hlustendurna (Gyða
Ragnarsdóttir og Erna Aradóttir).
18:30 Tónleikar. Þjóðlög frá ýmsum
löndum.
18:50 Tilkynningar — 19:20 Veðurfregu
ir — 19:30 Fréttir.
20:00 Norrænn dagur: Dagskrá flutt að
tilhlutan Norræna félagsins.
a) Avarp (Gunnar Thoroddsen
fjármálaráðherra, formaður
félagsins).
b) Þjóðleg tónlist Norðmanna
(Gunnar Knudsen leikur á
fiðlu og spjallar við hlustend-
ur).
c) Norræn ljóð 1 þýðingu Magnús
ar Asgeirssonar (Lársu Páls-
son leikari).
d) „Álfhóll", forleikur eftir
Kuhlau (Meðlimir úr konung-
legu hljómsveitinni í Kaup-
mannahöfn leika; Hye-Knud-
sen stjórnar).
e) Erindi: Að fimm árum liðnum
(Magnús Gíslason námsstjóri),
21:00 Norrænir karlakórar. syngja.
21:20 Lestur fornrita: Páls saga bisk-
ups; II. (Andrés Björnsson).
21:45 islenzkt mál (Jón Aðalsteinn
Jónsson cand. mag.).
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Úr ýmsum áttum (Ævar R. Kvar
an leikari).
22:30 Isl. tónlist: Hátíðarkantata eftir
Emil Thoroddsen (Guðrún A,
Símonar, Ketill Jensson, Guð-
mundur Jónsson, Þjóðleikhúskór
lnn og Sinfóníuhljómsveit íslande
flytja; dr. Victor Urbancic stj.
Lesari Jón Aðils).
23:10 Dagskrárlok.
Skáldið og mamma litla
1) Og hvernig finnst svo Lottu 2) Hann er mjög fallegur .... 3) .... þú ert alveg eins og risa-
litlu nýi pelsinn hennar frænku? / vaxin kanína í honum.
— Læknir, þér gáfuð drengn-| — Jú, ég gerði það! | komið með mér til herbergis | að þú komir .... Og takir
Bm sprautur,' er það ekki? ' — Er yður þá sam þótt þér 1 barnsins? Og McClune, ég vil | hundinn með.