Morgunblaðið - 18.04.1961, Page 14

14
MORCVNBLAÐIÐ
Þriðjudagur 18. aprfl 1961
PÓLÝFÓNKÓRINN
Tónleikar
Söngstjóri: Ingólfur Guðbrandsson
Einleikari: Haukur Guðlaugsson
Framsögn: Lárus Pálsson og
söngvarar kórsins.
6. og síðustu tónleikar kórsins verða í
Kristskirkju, Landakoti kl. 9 í kvöld.
Nokkur ummæli gagnrýnenda:
„Hinn hái standard þessa kórs er þegar þekktur, og
ekki veldur kórinn vonbrigðum að þessu sinni. Kórinn
flytur þrjú verk, Magniíicat eftir Buxtehude með hljóð-
færaundirleik, gullfallegt verk og ágætlega flutt, mót-
ettuna Jesu, meine Freude eftir Bach, stórvel sungna, og
loks Dauðadans eftir Hugo Distler, en við hann hefur
kórinn lagt mikla rækt. Verkið nýtur sín mjög vel í
flutningi”, — G.G. í AlþbL
„Pólýfónkórinn er í sérflokki meðal íslenzkra kóra.
Hann er skipaður ungu fólki. Einkennandi er, hve vel
raddirnar falla saman, og hve tær og bjartur blær er á
söngnum". — A. í Tímanum. k
„Raddirnar eru yfirleitt mjög hreinar og ferskar og
hæfa sérstaklega vel viðfangsefnum þessarar tegundar".
— B. F. í Þjóðviljanum
Margir hafa nú hlýtt á þessa efnisskrá kórsins oftar
en einu sinni, en síðasta tækifærið er í kvöld.
Aðgöngumiðar í hljóðfæraverzluninni í Vesturveri og
í blaðsöluturninum Austurstræti 18
PÖLÍFÖNKÓRINN
TIL SÖLU
Clœsileg húseign
Eignin er tvær íbúðir, sem seljast saman eða hvor
í sínu lagi.
Málflutningsskrifstofan
EGGERT CLAESSEN
GUSTAF A. SVEINSSON
hæsta réttarlögmenn
Þórshamri
Höfum fyrirliggjajidi
nokkrar vogir fyrir
skóla og læknastofur,
einnig nýkomnai
búðarvogir og baðvogir
Ólafur Gíslason & Co. h.f.
Hans Hoffmann
Minning
F. 2. ág. 1879. D. 28. marz 1961.
Reykjavík breytip útliti með
hverjum degi. Húsin hverfa og
mennirnir^ kveðja. Ávallt eykst
fjöldinn. Áður þekktust allir og
störðu undrandi og spyrjandi á
aðkomumanninn. Nú nema menn
staðar, ef þeir koma auga á gaml
an Reykvíking á götum bæjarins
í mannmergðinni. Gömlu kunn-
ingjarnir rifja þá upp minning-
amar, benda á staðina, þar sem
góðir vinir áttu heima og tala
um liðnar stundir í sambandi
við líf og starf þeirra, sem áður
fyrr settu svip á bæinn.
Mér var hugsað til gömlu dag-
anna, er ég frétti, að vinur minn,
Hans Hoffmann hefði kvatt
þenna heim. Með honum er horf
inn einn af hinum góðu Reyk-
víkingum, einn af þeim samferða
mönnum, er í friði gekk braut
sína og gjörði ekki á hlut ann
arra.
Þeir, sem lengi hafa átt heima
hér í bæ, muna bernsku- og
æskustöðvarnar, þar sem Hans
I átti heimili hjá elskulegri móð-
[ ur. Þar sem nú er Vesturgata 11
var Ingunnarhús, en þar bjó frú
Ingunn, og þar annaðist hún
son sinn með prýði. Hér í bæ var
Hans Inga Hoffmanm, Bjarna-
syni fagnað af foreldrum sínum,
Bjarna Sigurðssyni og Ingunni
Hoffmann. Var Bjarni bróðir
Rafns Sigurðssonar, sem var vel
þekktur borgari þessa bæjar, og
systir Bjarna var Elín kona
Runólfs í Norðtungu. Bjarni
vann að verzlunarstörfum, en
eftir andlát hans var Hans hjá
móður sinni, sem barðist áfram
með ósérhlífni og dugnaði. Hún
var meðal þeirra kvenna, sem
þannig er lýst:
Berjast í hógværð
og brjóta sitt hjarta,
brjóta það daglega sundur í parta.
Á æskuárunum var Hans um
nokkurt skeið í Latínuskólanum.
Man ég þá félaga og vini, sem
þá heilsuðu æskunnar vori. Af
sambekkingum Hans Hoffmanns
eru nú 2 á lífi, Jón Stefánsson
listmálari og Lárus Fjeldsted
hæstaréttarlögmuður.
Þakjárn
Þakjám Nr. 24 8 — 9 og 10 feta plötur hefi ég nú
aftur fyrirliggjandi.
JÓN HEIDBERG
Laufásvegi 2A — Sími 13585.
fermingargjöfin
RTINA
A U T
M CT
A unga aldri hélt Hans til
Danmerkur og var þar í 4 ár við
verzlunarnám og starf. Eftir
heimkomuna hóf hann starf sitt
í Fischersverzlun og síðar hjá
Duus. Var hann við það starf i
allmörg ár, þaulvanur skrifstofu
störfum. Var hann vel að sér i
sinni grein, og oft var um þaS
talað, hve rithönd hans væri
prýðileg. Eins og kunnugt er,
hefir Hans lengi starfað í skrif-
stofu Rafveitu Reykjavíkur, og
áunnið sér hylli fyrir starf, festu
og tryggð. Glæsimenni í sjón og
reynd var hann ávallt hugþekk
ur þeim, er með honum störfuðu.
Föstum skrefum gekk hann að
skyldustöríum, þéttur á velli og
þéttur í lund, drengur góður og
vinfastur. Verk sín vann hann
með vandvirkni, hávaðalaust,
með stillingu og prúðmennsku.
Hlédrægur var hann að eðlis-
fari, en í hópi góðra vina var
hann hrókur alls fagnaðar. Minn
ast margir með ánægju slíkra
stunda, er frásagnarlist hans fékk
að njóta sín. Gladdist hann. er
hann kallaði á bros vina sinna.
Hans Hoffmann hafði næmt
auga fyrir fegurð lífsins, list-
elskur og söngelskur. Hlýðinn var
hann lögmáli skyldunnar, en jafn
framt fagnaði hann þeim stund-
um, er hann leitaði sér yndis og
ánægju í hugarheimi fegurðar og
fróðleiks.
Hans átti því láni að fagna að
eiga ágætt heimili, er stofnað
var 9. júní 1906. Kvæntist hann
elskulegri, dugmikilli konu sinni,
Guðrúnu Kristjánsdóttur Þor-
grímssonar konsúls. Muna Reyk-
víkingar rmargar fagnaðarríkar
stundir, er Kristján skemmti
bæjarbúum með leiklist sinni.
Hafa þau hjónin átt sameigin-
legt heimili sitt um 55 ára skeið.
Þar átti gleðin heima, og þangað
kom sorgin. Börnunum tveimur,
Kristjáni og Ingunni, var fagn-
að. En harmur var kveðinn að
foreldrum Kristjáns, konu hans
og heimili, er Kristján andaðist
1955.
Sú kemur stund, að ævidegi
tekur að halla. En 1 kvöldhúmi
ævinnar veittist Hans *ú heill,
sem fylgir hinum vakandi kær-
leika. Með frábærri alúð og um-
byggju vakti kona hans yfir
honum fram að síðustu stund
hans. Hann varð aðnjótandi þess
kærleika, sem spurði: Hvað get
ég nú gert fyrir þig? Þannig var
vakað yfir hjartkærum eigin-
manni, föður, tengdaföður og
afa, er hann þurfti mest á hjálp-
inni að halda. Ingunn dóttir hans,
sem gift er Indriða Níelssyrd
húsasmíðameistara, svo og aðrir
ástvinir komu til hans og léttu
honum stundirnar.
Hans Hoffmann átti afmæli 2.
ágúst. Þann dag var oft áður fyrr
hátíð haldin í Reykjavík. Oft
fagnaði Hans þeim degi og átti
hátíðlegar stundir með góðum
vinum É.g veit, að Hans var
trúr og stefnufastur Reykvík-
ingur, og bar þá ósk í brjósti, að
þessi orS mættu rætast:
Auðnan rík aldna prýði Reykja
vík.
Ég kveð gamlan félaga og
æskuvin. Minnugur horfinna
stunda áma ég konu hans og
ástvinum hans öllum sannra
heilla.
Bj. J.