Morgunblaðið - 18.04.1961, Qupperneq 20

20
MORGVNBLAÐIÐ
Þriðjudagur 18. april 1961
DÆTURNAR VITA BETUR
SKÁLDSAGA EFTIR RENÉE SHANN
sumum konum, og úr því að svo
v£ur, þá var ekki annáð en taka
því óumflýanlega. .
— Auk þess, hélt Philip áfram,
— jafnvel ef hún giftist ekki
Nigel, og það held ég verði, þó
að þú trúir því ekki, þá er hún
samt sem áður mjög ung. Hún
giftist þá bara seinna og ein-
hverjum öðrum. Mamma hennar
getur ekki bitið frá henni biðl-
ana um alla framtíð.
— Og ef hún giftist einhverj-
um öðrum, verður hjónabandið
sennilega sama sagan og hjá
móður hennar.
Mér finnst nú samt, að við
ættum fyrst og fremst að hugsa
um sjálf okkur eins og stendur.
— Hreinskilnislega sagt, er ég
líka að hugsa um sjálfa mig. Ég
kann vel við starf mitt og lifnað-
arháttu. Ég er alls ekki viss um
það, Philip, að ég mundi nokkuð
fara að giftast þér, jafnvel þótt
þú ættir hvorki konu né dóttur.
Hún hlusaði á sín eigin orð,
eins og einhver allt annar væri
að tala þau, og velti því fyrir
sér, hvort hann myndi trúa þeim.
Og komst fljótt að þeirri niður-
stöðu, að svo væri ekki.
— Það er ekki satt. 1 annað
skiptið á ævinni, ertu að reyna
að gera sjálfa þig að fórnar-
lambL En ég vara þig við því
strax, að það ætla ég ekki að
láta þig komast upp með. Nú er
ég búinn að finna þig aftur og
þá ætla ég ekki að sleppa þér.
Að minnsta kosti ekki bardaga-
laust.
Cynthiu létti þegar hún sá
þjóninn koma til þeirra með mat
inn. Henni þótti hann koma mátu
lega til þess að slíta þessum við-
ræðum. Þegar hann væri farinn
aftur, skyldu þau tala um eitt-
hvað annað. Þau urðu að gera
það. Og þegar þetta kvöld væri
á enda máttu ekki verða fleiri
slík. Um það atriði var hún alveg
einbeitt og ákveðin, hvað svo
sem Philip gæti fundið af mót-
mælum.
Janet og Nigel komu út úr
litla næturklúbbnum, þar sem
þau höfðu verið að skemmta sér,
og horfðu til beggja hliða, til að
svipast um eftir leigubíL
— Hversvegna göngum við
ekki bara svolítið fyrst og náum
okkur svo í bíl seinna, sagði Jan-
et. — Þetta er svo indælt veður.
Ég vildi gjarna fá ofurlítið frískt
loft.
— Ertu ekki of þreytt til þess?
— Nei, ég held nú ekki! Og
svo er ekki orðið það áliðið.
— Elskan mín, ég vildi að þú
þyrftir ekki að fara svona
snemma heim.
Janet andvarpaði. Hún benti
honum á, að þó að ekki væri
kannske orðið sérlega áliðið, þá
væru þau samt ekki sérlega
snemma á ferðinni. Sannleikur-
inn var sá, að þetta hafði ekki
verið heitt skemmtikvöld. Hún
vissi, að Nigel var óánægður
vegna þess að hún gat ekki lofað
honum að giftast honum eins
fljótt og hann vildi. Og svo hafði
verið þetta að sjá Cynthiu og
föður sinn í veitingahúsinu og
mömmu hennar, þegar hún fór
að tala við þau. Að vísu hafði
hún ekki stanzað við borðið hjá
þeim nema örlitla stund, og úr
fjarlægð séð, hafði ekki borið á
öðru en allt færi fram í fullri
vinsemd. En Janet var nú óróleg
samt. Átti hún nú að koma heim
og finna foreldra sína í hörku-
rifrildi? Mömmu sína með móð-
ursýkiskast? f>að virtist hafa
verið helzta starf hennar, þessa
síðustu daga, að sefa köst hjá
móður sinni, og það var líklegra
en ekki, að þetta mót þeirra í
kvöld gæti komið af stað einu í
viðbót.
— Hvenær fórstu í rúmið í
nótt sem leið? spurði hún.
— Ef satt skal segja, var klukk
an orðin fjögur.
— Einmitt. Og hvað varstu að
gera?
— Ég var að sýna amerískri
stúlku allt það helzta á Mont-
martre.
Janet snarstanzaði og leit á
hann, og Nigel fór að iðrast þess-
arar hreinskilni sinnar. Hinsveg-
ar fannst honum það ekkert frá-
leitt, að hún fengi að vita, að
fleiri stúlkur gætu litið á hann
en Janet ein.
— Sharman?
— Já.
Janet gekk áfram og skólhæl-
arnir hennar glumdu við mann-
tóma stéttina.
.—Afbrýðissöm?
— Hræðilega!
Nigel greip arm hennar undir
sinn og þau gengu áfram. Hann
vissi sjálfur bezt hve litla ástæðu
hún hafði til afbrýðissemi. Svo
sára. .sáralitla! En ef sú hræðsla
gæti orðið til þess, að hún hugs-
aði ofurlítið meira um sjálfa sig
og minna um mömmu sína, var
hann ekkert fráleitur því að ala
ofurlítið á henni.
— Og Sharman kom meira að
segja hingað til landsins aftur,
um leið og ég. Nei, elskan mín,
það er ekki ráðlegt að sleppa
mér einum til Washington. Hún
svífst einskis.
— Það þykist ég líka vita.
Janet leit beint fram fyrir sig
eftir dimmri götunni. Hún ósk-
aði þess nú heitast, að hún hefði
aldrei spurt Nigel, hvar hann
hefði verið í gærkvöldi. Ef hann
hafði eytt kvöldinu með Sharm-
an — og skemmt sér vel — vildi
hún ekki vita það. Henni var það
Ijóst, að fyrr um kvöldið, þegar
hún var áhyggjuminni og rólegri
í skapinu, hafði hún sagt honum,
að hún vildi ekki tala um hana.
En nú, þegar hún var komin af
stað, gat hún ekki stanzað aftur
— Kannske þú vildir flytja til-
finningar þínar yfir til henn-
ar? agði hún.
—Æ, elskan mín, láttu ekki út
úr þér svona vitleysu.
— Hún hefði víst ekkert á móti
því.
Nigel svaraði engu. Hann ætl-
aði sér ekki að fára að hefja
neitt heimskulegt rifrildi út af
stúlku, sem hann hafði vægast
sagt mjög lítinn áhuga á. Hann
klappaði Janet á höndina, og
sagði henni að láta ekki svona.
— Heyri á endemi! En hvern-
ig lætur þú sjálfur?
Nigel stundi þungan. Þessi
elskulega Janet hans var sann-
arlega að því komin að sleppa
sér í kvöld. Kannske var það
vegna þess að mamma hennar
hafði rekizt á pabba hennar með
Cynthiu, þar sem þau voru að
borða saman — og hræddist ein-
hverjar hugsanlegar afleiðingar.
Sjálf höfðu þau haft sig hæg og
alls ekki gefið til kynrra, að þau
væru þarna að borða í sama
salnum. Það hefði orðið fullmikil
fjölskyldusamkoma, ef þau hefðu
öllsömun hitzt — og sennilega
ekki sem allra vingjarnlegust!
Þau höfðu því komið sér burt,
að lokinni máltíðinni, og ákváðu
sín í milli, að ef hin tvö sæju til
þeirra, skyldu þau auðvitað
stanza hjá þeim og tala við þau.
En það var nú ekki alveg því
líkt, því að þau voru svo niður-
sokkin í samtal sitt, að þau tóku
áreiðanlega ekki eftir neinum,
sem framhjá fór. Þau virtust eitt
hvað einkennilega samrýmd af
fólki að vera, sem er að hittast
í annað sinn á ævinni.
— Mér finnst leiðinlegt, að þú
skyldir ekki verða skotinn í ein-
hverri, sem er frjáls að giftast
þér, eins og til dæmis Sharman,
sem er víst ekki bundin neinum
svona fjölskylduerfiðleikum. Mér
fyndist þú ekki geta fundið aðra
heppilegri. Og hún á auk heldur
heima í Washington!
— Já, það mætti svei mér at-
huga það! Einkum ef þú ert
hvergi nærri. Hann leit á fölt
andlit hennar undir götuljósinu.
— Elskan mín, segðu, að þú kom-
ir með mér! Segðu: „Elsku Nigel,
ég lofa að giftast þér og koma
með þér til Washington, hvað
sem raular og tautar“.
— Hvernig get ég það, Nigel?
— Ekkert hægara. Svona:
„Elsku Nigel..“
Janet fór að gráta. Hún var
allt í einu svo yfirkomin, að hún
gat ekki haft hemil á tárunum
lengur. Nokkrum sinnum fyrr
um kvöldið, hafði hún átt fullt
í fangi að stilla sig. En nú var
það eins og steinn væri tekinn
úr stíflugarði. Nigel horfði á
hana agndofa.
— Gráttu ekki, elskan! Það er
svo hræðilegt..
Janet snökkti eitthvað og bað
hann að fyrirgefa... .og að fara
að gráta úti á götu! En hún væri
svo alveg frá sér! Nigel tók hana
í faðm sér og sagði, að ef hún á
annað borð þyrfti að gráta væri
honum sama þó að fimmtíu þús-
und manns horfðu á það — en
hann gæti bara ekki horft á
hana svona hrygga.
Skáldið ocj nramma litla
1) — Ég er greinilega loksins búin
2) .... að fela þig bak bið blaðið 3) .... en stundum sé ég nú hálf-
•ð venja þig af....
við morgunverðarborðið....
partinn eftir því!
— Þarna er barnsræninginn
þinn McClune . . . Þú ættir að
kalla hann hingað áður en hann
fer aftur með barnið út í skóg! i Eg hefði átt að vita það að hund
— Úlfur komdu með barnið! j urinn væri hvi skynj gæddur að
hann gæti gert þetta! .
hvað með hótunarbréfið?
Én
Hún reyndi að taka sig saman.
Hún þurrkaði af sér tárin á vasa-
klút Nigels og sagði, að sér liði
strax skár. En svo bætti hún við:
— Þetta er bara allt svo von-
laust, Nigel. Svo óskaplega og
óendanlega vonlaust. Þú verður
að hugsa þig alvarlega um, elsk-
an mín. Hvaða gagn er þér í því
að vera ástfanginn af einhverri
stelpu heima í Englandi, sem eins
vel er til, að geti aldrei gifzt þér?
Ég veit ekki nema við ættum að
láta þessu vera lokið. Fyrir þig
væri það að minnsta kosti miklu
betra, held ég.
Nigel svaraði hressilega: —»
Viljið þið nú bara hlusta á vit-
leysuna í stelpunni!
— aÞð er ekki vitleysa, heldur
einmitt bláköld skynsemi. Ég
held við ættum að ganga beint
að hlutunum.
—Gott og vel, við skulum
ganga beint að þeim og athuga,
hvernig málin standa. En fyrst
skulum við gera okkur ljóst meg
instaðreynd málsins: Við elsk-
umst og við viljum giftast.
— Já, það getur nú líka átt við
um fjölda fólks, sem vill en get-
SlUtvarpið
Þriðjudagur 18. apríl
8:00 Morgunútvarp (Bæn. — Morgun
leikfimi. — 8:15 Tónleikar. — 8:30
Féttir. — 8:35 Tónleikar. — 10:10
Veðurf regnir).
12:00 Hádegisútvarp (Tónleikar.
12:25 Fréttir og tilkynningar).
12:55 „Við vinnuna": Tónleikar.
14:40 „Við, sem heima sitjum“ (Dag-*
rún Kristjánsdóttir).
15:00 Miðdegisútvarp. (Fréttir. — 15:05
Tónleikar. — 16:00 Fréttir og til—
kynningar. — 16:05 Tónleikar.
16:30 Veðurfregnir).
18:00 Tónlistartími barnanna (Jón G.
Þórarinsson).
18:30 Tónleikar: Þjóðlög frá ýmsum
löndum.
18:50 Tilkynningar. — 19:20 Veðurfr.
19:30 Fréttir
20:00 Neistar úr sögu þjóðhátíðarára*
tugsins; VI. erindi: Vitnað til les
enda Húnrauðs-bréfs (Lúðvík
Kristjánsson rithöfundur).
20:30 Islenzkt tónlistarkvöld: Þórarinn
Guðmundsson 65 ára 27. f.m. —■
Blandaður kór, Sigurveig Hjalte*
sted, ívar Helgason og Tryggvi
Tryggvason og félagar syngja
þrettán lög eftir Þórarin; höf*
undur stjórnar kórnum. Fritz
Weisshappel og félagar úr hljóm
sveit Ríkisútvarpsins leika und-
ir. — Dr. Hallgrímur Helgason
flytur inngangsorð.
21:10 „Eg berst á fáki fráum'*: Dag-
skrá að tilhlutan Landssambands
hestamannafélaga (Gestur Þor-
grímsson hefur umsjón með hönd
um).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Um fiskinn (Stefán Jónsson).
22:30 Tónleikar: Tivoli-hljómsveitin I
Kaupmannahöfn leikur lög eftir
H. C. Lumbye; Tippe Lumbye
stjórnar.
23:00 Dagskrárlok.
Miðvikudagur 19. apríl
8:00 Morgunútvarp (Bæn — 8:05 Morg
unleikfimi. — 8:15 Tónleikar. —
8:30 Fréttir. — 8:25 Tónleikar —•
10:10 Veðurfregnir).
12:00 Hádegisútvarp (Tónleikar. 12:25
Fréttir og tilkynningar).
12:55 „Við vinnuna": Tónleikar.
15:00 Miðdegisútvarp (Fréttir. — 15:05
Tónleikar — 16:00 Fréttir og tilk.
— 16:05 Tónleikar — 6:30 Veður*
fregnir).
18:00 Útvarpssaga barnanna! „Petra
litla“ eftir Gunvor Fossum: IX,
(Sigurður Gunnarsson kennari).
18:30 Tónleikar: Öperettulög. v
19:00 Tilkynningar. — 19:20 Veðurfr.
19:30 Fréttir.
20:00 Fraifihaldsleikrit: — „Úr sögu
Forsyte-ættarinnar" eftir John
Galsworthy og Muriel Levy; tí-
undi kafli þriðju bókar: „Ti|
leigu". Þýðandi Andrés Björns-
son. — Leikstj.: Indriði Waage.
Leikendur: Þorsteinn Ö. Stepheu
sen, Guðbjörg Þorbjarnardóttir,
Helgi Skúlason, Margrét Guð-
mundsdóttir o. fl.
20:45 Dagskrá háskólastúdenta síðasta
vetrardag:
a) Stúdentaráð fjörutíu ára: Við-
töl við fyrsta formann ráðs-
ins, Vilhjálm Þ. Gíslason út-
varpsstjóra, og núverandi for-
mann, Hörð Sigurgeirssou
stud. ökon.
b) Stúdentakórinn syngur; Sig-
urður Markússon stjórnar.
e) Háskólinn og íslenzk menn-
ing: Umræðuþáttur stúdenta.
Þeir eru: Heimir Stefánsson
stud. mag., Ingólfur Guð-
mundsson stud. theol., Magnús
Líndal Stefánsson stud. med ,
Ölafur B. Thors stud. jur. og
Pétur Urbancic stud. mag.
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Gamlar danslagasyrpur: Fimm
manna hljómsveit leikur undir
stjórn Renalds Brauner.
22:40 Djassþáttur: Lög frá liðnum
vetri (Jón Múli Arnason).
23:45 Dagskrárlov