Morgunblaðið - 03.06.1961, Blaðsíða 16

16
MORCVNBLAÐIÐ
Laugardagur 3. júní 1961
Vinningar í 1. flokki DAS hafa flestir verið afhentir. Meðal
vinninga var hin glæsilega Taunus-fólksbifreið. Hana hlaut
Gylfi Árnason, Víðivöllum við Sundlaugaveg, og er myndin
af honum, þegar hann leggur af stað eftir afhendingu á sín-
um eigin bíl.
Bjarni Bjarnason
kennari — minning
ÞANN 30. maí sl. fór fram i Foss
vogskapellu útför Bjarna Bjarna
sonar, kennara. Mig furðaði á því,
að enginn af nánustu vinum hans
skyldi minnast haiis á prehti
þann dag, því að orðinn er það
mikill siður, að minnast látinna
þannig. Hér var þó eftlr áfbragðs
manri að mæla. Vini átti Bjarni
marga, og eftir 28 ára samstarí
tel ég mig í þeirra hópi, þó að
til hans nánustu vina geti ég
ekki talizt.
Bjarni Bjarnason var fædeur
24. jan. árið 1900 á Hóli í Meðal-
landi í Vestur-Skaftafellssýslu.
Þar bjuggu foreldrar hans, Vil-
borg Bjarnadóttir og Bjarni
Markússon. Börn áttu þau mjóg
mörg og mun Bjarni háfa verið-
meðal þeirra yngri. Faðirinn,
Bjarni Markússon, dó iöngu fyr-
ir aldur fram og var þá Bjarni
Bjarnason enn í bernsku. Hann
ólst upp hjá móður sinni og
sfennilega við fremur kröpp kjör,
varð a. m. k. snemma að fara að
vinna fyrir sér, og um langa
menntabraut gat ekki orðið að
ræða, þó að gáfur, námshæfni og
löngun stæðu til þess. En þannig
gerðust íslendingasögur légrii ve!.
Úr þessu rættist þó að nokkru
fyrir Bjarna Bjarnasyni, þar sem
honum tókst að afla sér kennara-
menntunar í Kennaraskóla ís-
lands og ljúka þaðan prófi vorið
1922. Ekki skal ég um það segja,
hvort þessu hefur ráðið þá þeg-
ar löngun til að verða kennari
eða því hefur einkum ráðið, að
annarra kosta var ekki völ til að
afla sér menntunar. Hitt er víst:
Hann varð kennari og við það
VINNUVÉLASÝNING
Mý vökvaknuin skurðgrafa
með viðbyggðu öflugu ámoksturstæki
loftpressa
gaffallyfta
jarðýtuutbunaður
flagjafnari, vinda
N-k. sunnudag göngumzt vér fyrir sýningu á
vinnuvélum, sem tengdar eru Massey-Ferguson
dráttarvélum. Sýningin fer fram á Skeiðvellinum
við Elliðaár og hefst kl. 3 síðdegis.
Sýnd verða eftirtalin tæki.
TÆKIIM VERÐA ÖLL SYIMD í IMOTKUIM
Komið og kynnizt af eigin raun hinum f jölbreyttu
vinnumöguleikum Massey-Ferguson dráttarvél-
inna og hjálpartækíanna.
eignaðist íslenzk barnakennara-
sétt einn sinn fjölhæfasta mann,
hvað starfinu viðvíkur. Hann
varð fyrst kennari í Vestmanna-
eyjum, en árið 1930 varð hann
kennari við Austurbæjarskólann
í Reykjavík og síðan til dauða-
dags, 25. maí 1961.
Bjarni Bjarnason kvæntist eft-
irlifandi konu sinni, Elísabetu
Helgadóttur, hannyrðakennara,
1926. Börn þeirra eru þrjú: Helgi
prentari í Reykjavík, Ásta, prests
frú á Hvanneyri og Sverrir, sem
er við háskólanám.
Bjarni Bjarnason var afburða
fjölhæfur kennari, en auglýsinga
maöur um starf sitt var hann
ekki. Auk skólagöngu sinnar
hafði hann aflað sér mikillar
framhaldsmenntunar, að því er
starfið varðaði, bæði hér heima
og erlendis. Eftir að í Austur-
bæjarskólann kom, féll það I
hans hlut að kenna einkum
yngstu aldursflokkunum og —
með nokkrum undantekningum,
— einkum þeim börnum, sem
verst voru á vegi stödd. Hann
náði þar oft aðdáunarverðum ár
angri og var þó ekki látið hátt
um það. Margt er rangsnúið i
heimi hér og þakkirnar ekki
ævinlega í réttu hlutfalli við það,
sem gert er. Þannig er um starf
kennarans. Það er ekki þakkar-
vert, þó að kennarar sýni háan
tölulegan árangur af starfi sínu
hjá nemendum með miklar náms
gáfur, en til þeirra kennara eru
þakkirnar einkum goldnar. Það
vill einnig æði oft gleymast, að
starf smábarnakennarans er
vandasamast allra kennslustarfa
og útheimtir miklu meiri hug-
kvæmni en nokkur sambærileg
störf. Að Bjarna Bjarnasyni látn
um eigum við á bak að sjá ein-
um þeirra, sem bezt var þeim
vanda vaxinn.
Ekki er ég viss um, að hver
sá, sem hitti Bjarna Bjarnason
fyrsta sinni, hafi strax getað átt-
að sig á, hver sá maður var. Til
þess þurfti nokkur persónuleg
kynni. Glaðværð hans, léttlyndi
og prúðmennska lá samt í aug-
um uppi, en gáfur hans ekki.
Hann var bráðnæmur, afar minn
ugur og að flestu leyti skarpgáf-
aður. Skapandi voru þó gáfur
hans ekki. Smekkur hans á skáld-
skap var ekki eins þröskaður og
mátt hefði vænta af manni sem
las jafnmikið og hann. Aftur á
móti, þar sem einhvern fróðleik
var að finna, þar var heimur
hans. Það er ýkjulaust, að ég
hef naumast nokkurn mann
þekkt, sem var slíkur fræðasjór
hinna margvíslegustu efna.
Eg held, að í þjóðmálum hafi
Bjarni Bjarnason fylgt Sjálfstæð
isflokknum. Hvorki tek ég þetta
fram honum til virðingar né á-
mælis, en á stjórnmálaskoðanir
hans minnist ég þó ekki að ár
stæðulausu. Einmitt í sambandi
við þjóðmál fannst mér koma
fram hjá Bjarna Bjarnasyni ein-
kenni, sem lýsti honum vel og
sýndi, hve þegnskapur og þjóð-
hollusta áttu í honum rík ítök
og hvernig hann dæmdi aðra út
frá sjálfum sér. í öll þau ár, sem
ég þekkti hann, sat aldrei sú
ríkisstjórn að völdum, að hann
ekki mælti einhverjum gerðum
hennar bót jafnvel, þó að hanti
væri stefnunni ósamiþykkur í höí
uðatriðum. Hann var með öllu
ófáanlegur til að trúa því, a®
mennirnir væru ekki að reyn*
Framh. á bis. 17.