Morgunblaðið - 03.06.1961, Blaðsíða 20

20
M O RG V I\ B L AO IB
Laugardagur 3. júní 1961
Mary Howard: .. —
- Lygahúsiö -
> 15 (Skdldsaga)
hana eftir hjá fólki eins og Fauré
og Karólínu!
Hann sagði, hörkulega: — Ég
get ekki Jx>lað að þú sért innan
um þetta fólk... .kunningjafólk
Karólínu. Þetta er ruslaralýður.
En eins og er, get ég ekkert við
því gert... .ég verð að fara burt.
Allt í einu heyrði hún í eyrum
sér orð Karólínu: „Hann lollir
hvergi um kyrrt. Hann getur
ekki þolað að vera neinsstaðar
bundinn“.
— Hún flýtti sér að segja:
— Hvenaer?
— Kannske strax á morgun.
Ég veit það ekki svo fyrir víst.
—• Hversvegma veiztu það
ekki?
— Ég get ekki sagt Þér það.
svaraði hann.
— Og hvenær kemurðu aftur?
■— Það veit ég ekki.
— Áttu kannske við, að þú
komir aldrei aftur.
Hann seildist yfir borðið og
greip hönd hennar. — Ekkert
getur hindrað mig í að koma aft-
ur eiins fljótt og ég get. Meira
get ég ekki sagt þér núna. Þú
verður að trúa og treysta mér.
Hann horfði á hana líta undan
og laut fram með ákafa. — Þú
skalt trúa því, sem þér finnst
sjálfri en ekki því. sem aðrir
segja þér. Fyrir fólk eins og
Karólínu og Fauré er ástin ekki
annað en leikfang, og því halda
þau, að allir aðrir séu eins. Og
Karólína sagði þér, að ég vaeri
eins, og það er hún vís til að
endurtaka. En trúðu henni bara
ekki.
Stephanie svaraði engu, því að
hún var óróleg yfir þessari brott-
för hans svona strax eftir það,
sem fram hafði farið milli þeirra.
— Sjáðu til, elskan, sagði hann
blíðlega. — Þegar ég var í New
York, hitti ég Marion Jerome.
Hún er hæggerð og góð kona og
allt hennar líf snýst um Charles
Jerome. Karólína spillti því
hjónabandi, án þess að depla aug
unum. Þannig er hún. Og nú,
þegar hún er búin að ánetja Jer-
ome, veit hún ekki, hvort hún
kærir sig nokkurn skapaðan hlut
um hann.
Orðin voru komin yfir varir
hennar áður en hún vissi af:
— Það er vegna þess að hún er
ástfangin af þér! Er það ekki?
— Jú, kannske.... ef þá hægt
er að kalla það sem hún hefur
að bjóða, ást, svaraði Bill kulda-
lega.
Stephanie var ringluð og úr-
vinda, og öll fyrri vellíðan á bak
og burt. Hún leit á úrið sitt og
stóð upp. — Það er orðið áliðið,
sagði hún. — Ég verð að fara.
— Þú ert enn ekki farin að
svara mér.
— Ég veit ekki, hvað ég á að
segja. Ég veit ekkert hverjum ég
get trúað, eða hverjum treyst
framar. Það er eins og ég eigi
heima í einhverju lygahúsi, og
veit ekki, hvert ég get snúið mér.
Hann gekk að henni vafði
hana örmum og þrýsti höfði henn
ar að öxl sinni. — Vertu ekki
hrædd, sagði hann blíðlega. Þetta
er raunverulegt. Þú veizt það er
ekki svo?
Fauré ók heimleiðis úr spila-
bankanum um klukkan ellefu,
dapur og í illu skapi. Hann fór
að hugleiða, hvað hann mundi
eiginlega gera af sér, ef ekki
væri spilamennskan. Mála? Nú
Qrðið málaði harm ekki nema
hann vantaði peninga. Vera á
höttunum uppi í húsinu og sitja
um tækifæri til að fá að sjá
Karólínu? Horfa á hana bál-
skotna í Bill Powell, sem var
helmingi yngri en hún? í tutt-
ugu ár hafði hann elskað hana
og afsakað alla galla hennar, en
nú var það búið að vera. Hann
leit á sjálfan sig með augum
Stephanie. Hann sá þetta árang-
urslausa líf sitt, sem hingað til
hafði allt snúizt um eigingjarna
duttlungadrós, og snögglega fékk
hann óbeit á sjálfum sér.
Hann ók inn á brautina kom
bílnum fyrir, en snarstanzaði,
hann sá Ijós í vinnustofuglugg-
anurn. Enginn hafði lykil að hús-
inu nema Sally. Hún hafði þó
væntanlega ekki asnazt til að
fara að koma núna?
Hann gekk upp þrepin, dálítið
óstyrkur opnaði dymar og fann
Sally sitjandi á legubekknum.
Hún þaut jafnskjótt á fætur og
faðmaði hann að sér.
— Hvað í ósköpunum ertu að
vilja hingað? spurði Fauré.
— En að bíða eftir þér. Ég
hélt, að þú ætlaðir aldrei að
koma.
— Og hvað segirðu mömmu
þinni í þetta sinn?
— Auðvitað, að ég fari til
Stephanie. Hversvegna spyrðu?
Hann fékk sér konjak í glas.
— Ekki neitt annað en það, að
við Stevie rákumst á hana
mömmu þír>a í dag og hún spurði
Stevie um þig. Stevie brást þér
nú ekki, en.... Hann leit á hana.
— . . þú veizt. Sally, að fyrr eða
seinna kemst mamma þín að öllu
saman, og því, að þú ert ekki
hjá Stephanie. Og þá veitist henni
ekki erfitt að komast að því,
hvar þú heldur þig. Ég held þú
ættir alveg að hætta að koma
hingað.
Sally náfölnaði og hræðslan
skein út úr stóru augunum.
— Viltu þá ékki sjá mig oftar?
— Það voru ekki mín orð. En
ég vil bara ekki lenda í neinum
óþægindum fyrir það. Þú ert
indælis krakki, Sally, og mér
þykir ósköp vænt um þig, en þú
hlýtur að sjá, að þetta getur ekki
gengið svona lengur.
Sally lokaði augunum, rétt
eins og hún vildi fela sig fyrir
þessum augljósa sannleika. Hún
vissi mætavel, að Fauré elskaði
hana ekki en hinsvegar yrði það
hennar bani, ef hann hryndi
henni frá sér nú. En ef hún hins
vegar sýndi honum, að hún væri
engu síður veraldarvön en hinar,
myndi hann kannske breyta af-
stöðu sinni til hennar.
Hún gekk til hans og lagði
höndina á arm hans. — Hlustaðu
nú á, elsku Claude. Þú veizt um
stóra kvöldboðið hjá Karólínu
annað kvöld. Þetta, sem þú sagð-
ist ætla í sjálfur.
— Og hvað um það?
— Jú, ég ætla að segja
mömmu, að ég sé að fara þangað,
og verði nóttina hjá Stevie. Hún
verður auðvitað vond, en ég veit
hún trúir mér samt.
Hún sá vel glettnisvipinn í
augum Faurés og hélt áfram
kæruleysislega: — Við skulum
fara upp í fjallakofann, Claude.
Það þarf enginn að vita um það.
Þú getur stungið af úr samkvæm
inu og svo getum við komið aft-
ur daginn eftir. Og þegar ég svo
trúlofast einhverjum skikkanleg-
um leiðindapésa, á ég að minnsta
kosti eina skemmtilega endur-
minningu.
— Langar þig mikið í endur-
minningar?
— Já, Claude, og ég veit, að
ég drep mig ef þú gerir þetta
ekki.
Claude lét löngun stúlkunnar
alls ekki ganga fram af sér. Ef
öðruvísi hefði staðið á, hefði
hann bara kysst hana og svo ýtt
henni af stað heim til sín. En í
kvöld, þegar allt var svo leiðin-
legt og einskisvert, var þetta til-
boð óneitanlega freistandi.
Hann dró hana að sér, kyssti
titrandi varirnar hálfhrærður,
en um leið var honum skemmt.
Hann leit niður á hana og sagði:
— Kannske maður slái til.
— Áttu við að þú ætlir að
'koma? sagði hún, hissa og sigri-
hrósandi, en um leið snögglega
hrædd.
Klukkan var hálfsjö næsta
dag, er Stephanie ók skjöktbíln-
um upp að húsinu. Allt húsið
hafði verið á öðrum endanum
allan daginn vegna samkvæmis-
ins, og hún hafði verið í sendi-
ferðum, milli þess að hún sá um
hitt og þetta heima fyrir, og nú
var hún alveg komin að niður-
lotum.
Hún rétti Bertram körfuna.
— Nel, frændi yðar er ekki við, hann fékk frí til þess
að vera við jarðarförina yðar!
*V.y»SLl Ilctllcl ltfht

ina og gekk yfir að borðinu.
cx VK>1 dUL ÁWIUV, VV/Ilct
— Já, mademoiselle.
- ■ Nei, það var ekki neitt. Eru blómin komin upp?
— Frú Jessie Woodall vill fá
að tala við þig Markús
— Frú?!
— Eg er Jessie Woodall, for-
maður Goody-goo sælgætisgerð-
arinnar, herra Trail!
— Þér komið mér að óvörum
frú Woodall . . . Eg hélt alltaf að
þér væruð karlmaður!
— Eg kom til að ræða við yji-
ur um greinarnar, sem þér skrif-
uðuð um auglýsingaherferðina
okkar! *
— Er nokkuð ógert sem þér
getur dottið í hug, áður en ég
fer upp að klæða mig?
— Nei, ekkert.
— Gott og vel. Ég ætla þá að
koma bílnum fyrir.
Hún ók honum inn í skúrinn
og fór síðan upp í herbergi sitt.
Það hafði verið kæfandi hiti all-
an daginn, og nú var eldrauð
sólin að síga gegnum skýin, sem
stigu upp af haffletinum.
Stephanie opnaði gluggann og
hallaði sér út, til þess að njóta
svalandi golunnar, en það var
engin gola og loftið kyrrt Oig
þungt.
Karólína hafði boðið eitthvaS
þrjátíu manns í veizluna. Það
átti að verða standandi borðhald
og síðan átti að dansa úti á pall-
inum ofan við garðinn.
Svona boð voru annars algeng
hjá Karólínu, en einhvernveginn
var hún alveg sérstaklega spennt
fyrir þessu boði.
Það er öðruvísi en vant er
núna, vegna Bills, hugsaði Ste-
phanie. Nú vill hún að ailt sé
sem allra fullkomnast, til þess
að geta sýnt honum, hve rík-
mannlega hún lifir. Hún fann til
reiði við tilhugsunina. Auðvitað
var Karólína ástfangin af hon-
um, og gerði sér lítt far um að
leyna því. Bill hafði ekki neitað
því, að svo væri.
Stephanie sneri sér snöggt frá
glugganum aftur og var gripin
kvíða. Hversvegna þurfti hann
að fara í þetta dularfulla ferða-
lag, og hversvegna gat hann ekki
verið hreinskilinn við hana?
Hann hafði ekki einu sinni beðið
hana að bíða eftir sér. Hann
hafði gefið í skyn, að kannske
kæmi hann aldrei aftur.
Kannske hafði honum snúizt
húgur, og kannske var þetta allt
satt, sem Karólína sagði um
hann. Hún hafði ekki þekkt hann
nema svo stutt, og ástríðan sem
nú gagntók þau bæði, hafði bloss
að svo skyndilega upp í gær-
kvöldi, áður en hún lagði af stað
heim frá honum, og það hafði
verið einhver örvænting í ástar-
atlotum hans, rétt eins og hann
hefði verið að reyna að sannfæra
sjálfan sig um raunveruleik tii-
finninga sinna. í
Hún hugsaði í örvæntingtl
sinni: Kannske hefur hann
gleymt hvað Karólína var falleg„
þangað til hann sá hana aftur.
Kannske var ég bara til upp-
fyllingar? i <
Þá var barið á dyrnar og Cart-
er stakk höfðinu inn. — Það er
kominn tími til að klæða sig,
ungfrú Stevie. Ég er búin að
taka í baðið. ,
.— Þakka þér fyrir Carter. '
Stephanie harkaði af sér og
fór inn í baðherbergið. Þegar
hún hafði lokið baðinu. fór hún
í einfaldan hvítan kjól og burst-
aði svarta hárið í hnút uppi á
höfðinu. Þegar því var lokið fór
hún inn til Karólínu.
Karólína sat við snyrtiborðið
sitt og var að festa á sig demanta
sína.
ÍHlltvarpiö
Laugardagur 3. júnf
8:00 Morgunútvarp (Bæn. — 8:05 Tón
leikar. — 8:30 Fréttir. — 8:35
Tónleikar. — 10:10 Veðurfr.).
12:00 Hádegisútvarp (Tónl. — 12:25
Fréttir og tilkynningar).
12:55 Oskalög sjúklinga (Bryndís Sig-
urjónsdóttir).
14:30 Laugardagslögin. — (15:00 Frétt*
ir). —
16:00 Fréttir og tilkynningar. Framh.
laugardagslaganna.
16:30 Veðurfregnir.
18:30 Tómstundaþáttur barna og ung«
linga (Jón Pálsson).
18:55 Tilkynningar.
19:20 Veðurfregnir.
19:30 Fréttir.
20:00 Tónleikar: Þættir úr ballettsvít-
unni „Gayaneh" eftir Aram
Katsjatúrían (Hljómsveitin Phil
harmonia í Lundúnum leikur;
höfundurinn stjórnar).
20:15 Leikrit: „Sólskinsdagur** eftir
Serafin og Jaquin Quintero. Þýð
andi: Hulda Valtýsdóttir. — Leilg
stjóri: Gísli Halldórsson.
20:40 „Sveinar kátir, syngið!“ Guð«
mundur Jónsson kynnir nokkra
ágæta söngvara af yngri kyn«
slóðinni.
21:20 Upplestur; „Karlrústin", smá-
saga eftir Líneyju Jóhannesdótt
ur (Höfundur les).
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Danslög.
24:00 Dagskrárlok.