Morgunblaðið - 26.07.1961, Qupperneq 16
16
MORCVNBLAÐIÐ
MviðviKudagur 26. júlí 1961
Skyndibrúðkaup
Renée Shann:
35
þig. Þú vissir frá upphafi vega, að
ég var giftur maður.
— Þú fékkst mig til að trúa
því, að hjónabandið þitt vaeri að
því komið að leysast upp. _Að kon
an þín hefði farið til Ástralíu
og vaeri í þann veginn að skilja
við þig.
— Það var ekki nema satt.
— Já, en ég hef bara enga
ástaeðu til að trúa því.
Clive hallaði sér nær henni
yfir borðið. Andlitið var eins og
stirðnað og augnaráðið órólegt.
Hún vissi, að orð hennar höfðu
komið illa við hann og einnig
hitt, að hann vildi ekki missa
hana. En það gat nú verð sama.
í þetta sinn var hún einbeitt, og
ekkert gætí haggað ákvörðun
hennar að segja algjörlega skilið
við hann.
— Heyrðu mig elskan, mér er
a’veg óskiljanlegt, hvernig þú
ferð að því að tala svona í kvöld,
en þú ert að minnsta kosti
grimmilega ósanngjörn við mig.
Þegar Margot fór til Ástralíu,
vissi ég ekki annað en hún væri
að yfirgefa mig fyrir fullt bg
allt. Enginn varð meira hissa en
ég, þegar hún tók það allt í einu
í sig að fara að koma heim.
Sandra andvarpaði. — Við skul
um ekki vera að þrefa meira'um
þetta. Röddin skalf. — Eigum
við ekki að láta því öllu vera
lokið, Clive? Ég kýs ekkert held
ur og ef þér þykir nokkuð vænt
um mig, þá gerðu mér ekki erfið-
ara fyrir en þörf er á.
— En hversvegna, elskan mín?
Hvers vegna? Þú veizt, sjálf, að
að þetta er ekki annað en tíma-
spurning, og bráðum ....
Það var eins og eitthvað brysti
hjá Söndru. Hún hafði ekki ætlað
sér að minnast á mót þeirra Mar
got einu orði, en nú var eins og
fjandinn væri orðinn laus. — Ég
veit ekkert um það. Veit yfirleitt
ekki annað en það, að þetta er
lygasaga, sem þú ert að segja
— Það er einhver að drepa á dyrnar, sennilega til þess
að kvarta yfir hávaðanum. Vilt þú ekki fara til dyra?
mér til þess að hafa mig rólega.
Ég veit nú orðið, að þú vilt ekki
láta konuna þína vita neitt um
mig, heldur ertu að telja henni
trú um, að enginn önnur kona sé
með í leik. Það sem þú vilt, er
heiðarlegt og virðingarvert hjóna
band, með mig utan hjá.
Hann starði á hana. — Hvað-
an kemur þér allur þessi fróð-
leikur?
— Ég borðaði hádegisverð með
konunni þinni í dag.
— Guð minn góður! Til hvers
varstu að því?
-— Ég veit varla sjálf. Ég rakst
á hana þegar ég var að fara í
matinn klukkan *itt. Ég hélt, að
hana langaði til að tala um þig,
til þess að snuðra upp það, sem
hún gæti. Hún þagnaði snöggv-
ast, en hélt sv« áfram í örvænt-
ingartón: — Skammastu þín,
Clive. Ég vildi að þú hefðir ekki
komið mér til að segja þér frá
þessu. Ekki langaði mig til þess.
En sannleikurinn er sá, að hún
hefur talsverðar áhyggjur af þér.
Hana grunar, að þú sért eitthvað
að dingla við aðrar ....
— Dingla við. . . .
Sandra brosti meinfýsnislega.
— Já, það er svo sem ekkert
fallegt, eða hvað finnst þér? En
svo hef ég bara ákveðinn grun
um, að hún haldi, að það sé ég,
sem þú ert að dingla við.
— Ef svo er, þá er mér ekki
lengur neitt að vanbúnaði að
segja henni allan sannleikann.
— Já, af því að þú ert til
neyddur? Sandra hristi höfuðið.
— Nei, Clive, það er alls ekki
það, sem ég vil láta þig gera.
Og sjálfan langar þig víst ekki
sérlega til þess heldur.
Eg vildi, að þú vildir hætta að
gera mér upp orð og hugsanir.
En annars verð ég að segja, að
ég er lítið hrifinn af því, að þið
Margot séuð að tala uim mig á
bak.
Sandra kafroðnaði og augun
Ieiftruðu við þessa ósanngjörnu
ásökun. — Eg stóð alls ekki fyrir
því. Eg hafði enga löngun til
að ræða þig við konuna þína.
Ef þú hefur nokkurt vit í koll-
inum hélt Sandra áfram, hvöss,
— þá segirðu ekki orð um þetta.
Clive iðaði á stólnum. — Og
hvað sagði hún eiginlega við þig?
Sandra sagði honum það að
mestu. Samt fann hún enga á-
stæðu til að minnast á frönsku
stúlkuna, og heldur ekki taldi
hún það skipta máli, að Margot
hefði hlotið mikinn arf. Það væri
bezt, að það kæmi honum á óvart.
— Þú segir, að hún hafi grun
um, að eitthvað sé á milli okkar?
— Eg teldi það líklegt, þó ég
sé alls ekki viss um það. Þessi
hádegisverður okkar varð alveg
fyrir tilviljun og fullkomlega
vinsamlegur. Og þegar við skild-
umst, sagði hún, að ég yrði endi-
lega að borða með ykkur kvöld-
verð heima hjá ykkur, á næst-
unni.
— Það bendir nú ekki á mikl-
ar grunsemdir hjá henni.
— Kann að vera. En fyrr í sam
talinu var eitt eða tvö atriði sem
komu mér á aðra skoðun. Hún
leit á mig rannsóknaraugum . . .
hér leit hún fast á Clive ... —
og sagðist hafa spurt þig, hvort
nokkur önnur kona væri komin
upp á milli ykkar, og því hefðir
þú svarað neitandi.
— Það er lygi! svaraði Clive
reiðilega. — Hlustaðu nú á, elsk-
an mín, þegar ég kem heim ætla
ég að gera út um þetta mál við
hana. Eg sé mest eftir, að ég
skuli ekki vera búinn að því
fyrir löngu. En ég var bara að
bíða átekta. Hún var þarna alveg
nýkomin heim og það er nú
meira en rétt að segja það að
tilkynna konunni sinni, að mað-
ur sé orðinn ástfangiim aí ann-
arri ....
Sandra andvarpaði. — Eg minn
ist nú þess, að svona talaðirðu
ekki einu sinni, en vitanlega
varstu þá sem óðast að telja mér
trú um að hún kærði sig ekki
nokkurn skapaðan hlut um þig.
— Það held ég heldur ekki, að
hún geri, ef satt skal segja.
— Vitanlega gerir hún það. En
það geri ég bara ekki lengur. Og
er þá kannski ekki allt í fræg-
asta lagi?
Clive lagði höndina á hennar
hönd á borðinu. — Þú veizt full-
vel, að þetta er ekki satt.
Sandra kippti að sér hendinni,
og minnti hann á, að þau væru
á opinberum veitingastað.
— Við skulum ljúka við mat-
inn og koma okkur burt. Eg ætla
heim með lestinni. Það kann að
vera, að ég komi ekki til vinnu
á morgun. Eg er að hugsa um
að taka mér frídag. Það er svo
margt, sem ég þarf að ganga frá.
Auðvitað hringi ég í ungfrú
Soames og bið hana fyrir það,
sem þarf að gera. Það er annars
ekki svo mikið að gera, eins og
er, og hún er fullkomlega fær
um það. Vel á minnzt: hefurðu
gert nokkuð í þessu með að út-
vega þér annan verzlunarstjóra?
— Nei.
— Þá legg ég til, að þú farir
til þess, og það tafarlaust.
— Þú sagðist ekki mundu fara
fyrr en ég væri búinn að því.
— Síðan eru meira en sex vik-
ur, svo að þú hefur haft nógan
tíma til þess.
Hann hristi höfuðið. — Æ,
vertu nú ekki með svona vit-
leysu!
Hún herti sig upp, til þess að
láta ekki þessi orð hafa áhrif
á sig, og heldur ekki málróminn
og augnatillitið. Þrátt fyrir öll
hennar hreystiyrði, gat þetta ver-
ið dagsatt; það gat hæglega ver-
ið eintóm vitleysa.
— Og hvað ætlarðu að taka
fyrir? spurði hann.
— Það er óákveðið enn. En
hitt er víst, að eftir lok næstu
viku verð ég ekki lengur hjá
Brasted. Mér þykir það leitt, ef
þér skyldi finnast ég vera að
bregðast þér, en þér verður eng-
in skotaskuld úr því að fá aðra
í staðinn, ef þú bara reynir.
— Ætlarðu kannske í eitthvert
sams konar starf hjá öðru fyrir-
tæki?
— Nei. Eg er helzt að hugsa
um að fara úr landi.
— Þú kemst nú aldrei langt
fyrir tuttugu og fimm pund.
— Það er ekki ætlun mín að
fara til Evrópu, heldur eitthvað
langt burt og koma ekki aftur.
Líklega helzt til Suður-Afríku.
Þangað hefur mig alltaf langaö.
— Þér hundleiðist þar, er ég
viss um. Þú hefur sagt það svo
I Veiðimaðurinn skýtur forustu- I ir í ofboði að hækka flugið mið-1 stegginn unga. Höglin hæfa í
' gæsina og meðan hópurinn reyn-1 ar hann byssu sinni á gæsa- I mark og unginn líður til jarðar.
oft — og ég reyndar líka — að
þú gætir ekki bugsað þér að eiga
heima annarsstaðar en í Eng-
landi.
— Höfum við það? Þá hefur
mér að minnsta kosti snúizt hug-
ur núna. Eg skal segja þér Clive,
ég vil komast burt úr London
fyrir fullt og allt. Eg vil ekki
vera neinsstaðar þar sem nokk-
ur möguleiki er á að hitta þig.
Það er allt búið að vera okkar
í milli, og þetta er í síðasta sinn
sem ég fer út með þér. Eg vildi
bara óska, að það væri líka 1
síðasta sinn, sem ég þyrfti að
sjá þig. Hins vegar get ég ekki
hlaupið úr búðinni án þess að
búa ofurlítið í haginn fyrir hina,
sem við tekur, svo að ég verð
að vera þar ofurlítið enn. En
eftir lok næstu viku , . . ,
Clive svaraði stuttaralega: ^
Þú manst kannske, að ég var
rétt áðan að biðja þig um að
hætta að tala eintóma vitleysu.
Sandra tók upp töskuna sína
og hanzkana. — Eg er að fara,
Clive, og þú getur reitt þig á, að
það er engin vitleysa. Nei, þi
skalt ekki koma raeð mér. Eg vil
vera ein. <
SHÍItvarpiö
Miðvikudaffur 26. júM
8.00 Morgunútvarp (Bæn. — 8:05
Tónleikar. — 8:30 Fréttir. — 8:3*
Tónleikar. — 10:10 Veðurfr.).
12:00 Hádegisútvarp (Tónleikar. m*
12:25 Fréttir og tilk.).
12:55 „Við vinnuna“ tónleikar.
15:00 Miðdegisútvarp (Fréttir. — 15:05
Tónleikar. — 16:00 Fréttir og
tilk. — 16:05 Tónletícar. — 16:30
Veðurfregnir).
18:30 Tónleikar: Öperettulög.
18:55 Tilkynningar.
19:20 Veðurfregnir.
19:30 Fréttir.
20:00 Tónleikar: Slnfónfa um fransk-
an fjallasöng op. 25 eftir d'Indy.
Píanóleikarinn Robert Casadesus
og fílharmoníska hljómsveitin i
New York flytja undir atjóm
Charles Munchs.
20:25 A förnum vegi í Rangárþingl:
Jón R. Hjálmarsson skólastjóri
ræðir við Pál Sveinsson í Gunn«
arsholti og Lýð Skúlason á Keld*
um.
20:55 Einsöngur: Eugenia Zareska
syngur lög eftir Chopin. Giorgio
Favaretto leikur með á píanó.
21:20 Tækni og vísindi; IV. GeimfariF
og gervitungl (Páll Theódórs-
son eðlisfræðingur).
21:40 Tónleikar: Strengjakvartett op.
8 eftir Paul Creston. — Holly«
wood-kvartettinn leikur.
22:00 Fréttir og veðurfregnir.
22:10 Kvöldsagan: „Ósýnilegi maður*
inn“ eftir H. G. Wells (Indriði
G. Þorsteinsson rithöfundur).
22:30 „Stefnumót í Stokkhólmi“. Nor«
rænir skemmtikraftar flytja göm
ul og ný lög.
23:00 Dagskrárlok.
Fimmtudagur 27. júlí
8:00 Morgunútvarp (Bæn. — 8:05 Tón
leikar. — 8:30 Fréttir. — 8:35
Tónleikar. — 10:10 Veðurfr.).
12:00 Hádegisútvarp (Tónleikar. —•
12:25 Fréttir og tiHc.),
12:55 „A frívaktinni”, sjómannaþátt*
ur (Kristín Anna Þórarinsdóttir)
15:00 Miðdegisútvarp (Fréttir. — 15:05
Tónleikar. — 16:00 Fréttir og
tilk. — 16:05 Tónleikar — 16:30
Veðurfregnir).
18:30 Tónleikar: Lög úr óperum.
18:55 Tilkynningar.
19:20 Veðurfregnir.
19:30 Fréttir.
20:00 íslenzk tónlist:
a) Elddans nr. 2 og Djöfladans
nr. 5 eftir Skúla Halldórsson.
Höfundurinn leikur á píanó.
b) Tríó fyrir flautu, óbó og
fagott eftir Magnús Á. Árna-«
son. — Jane Alderson, Peter
Bassett og Sigurður Markús^
son leika.
20:20 Erlend rödd: „í upprelsn gegi%
flatneskjunni** eftir frönsku
skáldkonuna Nathalie Sarraute.
(Þorvarður Helgason).
20:40 Kórsöngur: Karlakór KeflavíkUF
syngur innlend og erlend lög,
Herbert Hriberschek stjómar.
Píanóleikari: Ragnheiður Skúla*
dóttir. Einsöngvarar: SverriF
Olsen, Guðjón Hjörlelfsson og
Böðvar Pálsson.
21:15 „Vorhret'* — sagnlr um Eyjólf
Isaksson og afkomendur han#,
(Jóhann Hjaltason kennari).
21:45 Tónleikar: Sankti-Páls-svíta eft
ir Gustav Holst. — Jacques*
strengjasveitin leikur. Reginald
Jacques stjórnar.
22:00 Fréttir og veðurfregnlr.
22:10 Kvöldsagan: „Ösýnilegi maður*
inn“ eftir H. G. Wells: VIIL
(Indriði G. Þorsteinsson rithöí*
undur).
22:30 Sinfóníutónleikar: Frá tónlistar*
hátíðinni í Stokkhólmi 1 júní st,
Sinfónía nr. 5 í e-moll op. 64
eftir Tsjaikovshi. Filharmoníu*
hljómsveitin i Leningrad leikur,
Jevenij Mravinskij stjórnar,
23:15 Dagskrárlok.