Morgunblaðið - 13.09.1961, Blaðsíða 12

12
MORGVNBLAÐ1Ð
Miðvik'udagur 13. sept. 1961'
CTtgefandi: H.f. Arvakur, Reykjavík.
Framkvæmdastjóri: Sigfús Jónsson.
Ritstjórar: Valtýr Stefánsson (ábm.)
Sigurður Bjarnason frá Vigur.
Matthías Johannessen.
Eyjólfur Konráð Jónsson.
Lesbók: Arni Óla, sími 33045.
Auglýsingar: Arni Garðar Kristinsson.
Ritstjórn: Aðalstraeti 6.
Auglýsingar og afgreiðsla: Aðalstræti 6. Sími 22480.
Askriftargjald kr. 55.00 á mánuði innanlands.
1 lausasölu kr. 3.00 eintakið.
STJÓRN MEÐ KOMMÚNISTUfíl
ER HANS HUGSJÓN
p’ormaður Framsóknarflokks^
ins hélt fyrir skömmu
ræðu norður í Þingeyjar-
sýslu. Kjarni boðokapar hans
var sá, að brýna nauðsyn
bæri nú til að mynda nýja
vinstri stjórn. En slík stjórn
yrði fyrst og fremst ríkis-
stjórn Framsóknarflokksins
og kommúnistaflokksins. —
Vegna þeirrar reynslu, sem
Alþýðuflokkurinn fékk af
vinstri stjórninni sálugu, er
mjög ólíklegt að hann teldi
sér henta að ganga að nýju
í vinstri stjórn með Fram-
sóknarflokknum og kommún-
istum.
Það liggur því ljóst fyrir,
að takmark Hermanns Jónas
sonar er stjórnarmyndun
með kommúnistum. Það er
sú stjórn, sem hann telur
íslenzku þjóðinni hagkvæm-
asta og líklegasta til þess að
ráða fram úr þeim vanda-
málum, sem að steðja, inn á
við og út á við.
Allt bendir þannig til þess,
að þegar Islendingar ganga
næst til almennra alþingis-
kosninga, sem verður vænt-
anlega sumarið 1963, þá verði
um það kosið, hvort áfram
eigi að fara með völd sam-
steypustjórn Sjálfstæðis-
flokksins og Alþýðuflokks-
ins eða samsteypustjórn Fram
sóknarflokksins og kommún-
istaflokksins.
Segja má, að í kosningum,
þar sem kosið væri um þetta
tvennt, mættu línurnar heita
mjög skýrar. Og það er
vissulega alltaf æskilegt að
þær séu það. Þá á almenn-
ingur hægast um vik að velja
og hafna.
Sjálfstæðisflokkurinn og
Alþýðuflokkurinn hafa það
sem af er þessu kjörtímabili
sýnt, að þeir hafa verið fær-
ir um að marka sameiginlega
stefnu í öllum hinum þýð-
ingarmestu málum, og ráðast
gegn vandamálunum affestu
og manndómi. Þeir hafa
markað víðtæka viðreisnar-
stefnu í efnahagsmálunum
og lagt grundvöll að áfram-
haldandi framförum og upp-
byggingu í landinu. Fram-
kvæmdaáætlun sú, sem stjórn
in hefur í undirbúningi, er
eitt þýðingarmesta stórmál,
sem nokkur ríkisstjórn seinni
ára hefur fjallað um.
Út á við hefur núverandi
ríkisstjórn einnig verið sam-
hent. Hún hefur hiklaust
fylgt þeirri sameiginlegu
stefnu í utanríkis- og örygg-
ismálum, sem lýðræðisflokk-
arnir mótuðu á fyrstu árun-
um eftir að heimsstyrjöld-
inni lauk. Er það landi og
þjóð til hins mesta sóma,
hversu örugglega stjórnin
hefur haldið á stjórn utan-
ríkis- og öryggismálanna.
AUÐVELT AÐ
VELJA
Fn hvernig mvndi nýrri
^ vinstri stjórn, sem komm
únistar og Framsóknarmenn
stæðu að farnast í þessum
efnum?
Reynslan af síðustu vinstri
stjórn Hermanns Jónassonar
svarar þeirri spurningu fylli-
lega. Innan vinstri stjórnar-
innar logaði allt í óeiningu
og glundroða. Stjórnin átti
engin sameiginleg úrræði í
efnahagsmálunum. Hún lét
þar reka gersamlega á reið-
anum, lagði aðeins á nýja
skatta, sem námu hundruð-
um milljóna króna á hverju
ári, til þess síðan að ausa
þeim í botnlausa hít upp-
bótastefnunnar. Stjórnin þótt
ist fyrst og fremst ætla sér
samráð við hinar svokölluðu
„vinnustéttir11, sem Her-
manni Jónassyni verður svo
tíðrætt um. En niðurstaðan
varð sú, að það var einmitt
Alþýðusamb.þing og verka-
lýðssamtökin, sem veittu þess
ari ríkisstjórn banahöggið.
Hún gat engu samkomulagi
náð við „vinnustéttirnar“ og
varð að lokum að hrökklast
frá vegna þess að engin sam-
eiginleg úrræði fundust til
lausnar aðsteðjandi vanda.
Um afstöðuna til utanrík-
ismálanna voru flokkar
vinstri stjórnarinnar einnig
margklofnir. Kommúnistar
toguðu í austur og nokkur
hluti Framsóknarflokksins
vildi toga með þeim. Alþýðu
flokkurinn vildi vestræna
samvinnu og hluti Fram-
sóknarflokksins var sama
sinnis. Stjórnin hafði lofað
að reka varnarliðið úr landi.
En niðurstaðan varð sú að
hún samdi um áframhald-
andi dvöl þess um óákveðinn
tíma og lét Bandaríkjastjórn
borga sér dollara fyrir.
Er nú líklegt, að ný vinstri
stjórn undir forystu Her-
manns Jónassonar væri lík-
leg til þess að stjórna ís-
landi vel og leysa þau vanda
mál, sem að þjóðinni steðja?
Nei, svo sannarlega ekki.
Vinstri stjórn væri hrein
ógæfa fyrir íslenzku þjóðina.

Enn um sígarettur
og lungnakrabba
,Nýjar" nibursföbur af rannsókn
i Suður-Afríku

SÍGARETTUREYKING-
AR og lungnakrabbi og
sambandið þar á milli —
þetta er sífellt umhugsun-
ar- og umræðuefni víðs
vegar um heim, bæði með-
al almennings og vísinda-
manna þeirra, sem fást við
að rannsaka áhrif reyk-
inga á heilsufar fólks, með
sérstöku tilliti til lungna-
krabbans. Sá óhugnanlegi
sjúkdómur hefir færzt
mjög í aukana á síðustu
áratugum, eins og kunn-
ugt er, og kenna fjölmarg-
ir merkir vísindamenn
sígarettureykingum eink-
um um það — en þær hafa
einnig aukizt sl. 20—30
ár. Þrátt fyrir víðtækar
rannsóknir um það sam-
band, sem þótt hefir finn-
ast þarna á milli, þykir
ýmsum sérfræðingum eng
an veginn sannað enn, að
aukning lungnakrabbans
stafi fyrst og fremst af al-
mennari sígarettureyking-
um en áður.
— ★ —
Oft hefir verið drepið á
þessi mál hér í blaðinu —
einnig í þessum dálkum — og
þá oftast verið byggt á rök-
um þeirra, er telja sígarettuna
erkifjandann á þessu sviði.
En þar sem við höfum enga
tilhneigingu til að vera ein-
strengingslegir í þessum efn-
um, ætlum við að endursegja
lauslega greinarstúf, sem bor-
izt hefir frá einum fréttaritara
Reuters-fréttastofunnar í Pre-
toria í Suður-Afríku, en þar
segir frá nýjum rannsóknum
þar í landi, er sýna allt aðrar
niðurstöður en „sígarettu-óvin
irnir“ hafa komizt að. Gefum
við þá Reuters-manninum orð-
ið:
Óhófsmenn í reykingum
Enda þótt skýrslur sýni, að
hinir hvítu íbúar Suður-
Afríku séu langmestu síga-
rettureykingamenn í heimi er
lungnakrabbi meira en helm-
ingi sjaldgæfari í þeirra hópi
en meðal íbúa ýmissa iðnaðar-
borga Evrópu, þar sem loftið
er meira og minna mettað
reyk frá hinum margvísleg-
ustu iðjuverum. Þessi „hugg-
un“ fyrir sígarettureykjendur
kemur fram í niðurstöðum
læknisfræðilegrar rannsóknar
á útbreiðslu lungnasjúkdóma í
S.-Afríku, sem nýskeð voru
birtar í læknaritinu „Medical
Proceedings". — Það má svo

Þegar á allt þetta er litið,
verður það auðsætt, að það
verður auðvelt fyrir íslenzka
kjósendur að velja við al-
þingiskosningarnar sumarið
1963. Enginn ábyrgur og viti
borinn íslendingur getur ósk
að þess, að algjör upplausn
og öngþveiti skapist í landi
hans. En það hlyti óhjá-
kvæmilega að leiða af nýrri
vinstri stjórn Framsóknar-
flokksins og kommúnista.
ÞAR SEM BYSS-
URNAR
STJÓRNA
fjað er alkunna, að í engu
*■ landi, sem kommúnistar
stjórna nú, hafa þeir komizt
til valda með lýðræðislegum
hætti. Kommúnistaflokkarn-
ir hafa hvergi fengið meiri
hluta í frjálsum kosningum.
í síðustu frjálsu kosningun-
um, sem fram fóru í löndum
Austur- og Mið-Evrópu, voru
kommúnistar aðeins smá-
flokkar, sem fengu tiltölu-
lega lítið brot af greiddum
atkvæðum.
En hvernig stendur þá á,
að þeir hafa völdin?
Svarið við þeirri spurn-
ingu er stutt og einfalt. —
Kommúnistarnir höfðu hinn
Rauða her Sovét-Rússlands
að bakhjarli og með tilstyrk
hans hrifsuðu þeir völdin í
sínar hendur, útrýmdu lýð-
ræði og þingræði og stjórna
síðan með byssum og byssu-
stingjum.
Þetta er hin grátlega stað-
reynd um örlög þjóðanna í
Austur- og Mið-Evrópu, sem
nú lúta fylgislausum lepp-
stjórnum Rússa.
Það er til dæmis vitað, að
í Austur-Þýzkalandi eiga
kommúnistar í mesta lagi 20
—25% atkvæða. En þeir hafa
margar herdeildir Rauða
hersins í landinu. Með til-
styrk hans stjórna þeir Aust-
ur-Þýzkalandi.
Þetta er það sem kommún-
istar kalla „alþýðulýðræði“.
Það eru völd Rauða hersins
rússneska og herseta hans yf-
ir hlekkjuðum þjóðum!!
Sígarettan — ekki slíkur
skiaövaldur, sem af hefir
verið látið?
segja, að það sé sérstakt rr n-
sóknarefni, hvers vegna hinir
hvítu S.-Afríkumenn reykja
miklu mun meira en gerist í
nokkru öðru landi — en um
það fjallaði fyrrgreind rann-
sókn ekki. Auðvitað reykja
ekki allir hvítir menn í Suð-
ur-Afríku, fremur en gerist
meðal annarra þjóða. En þeir,
sem þar reykja á annað borð,
eru þá bara þeim mun stórtæk
ari, því ef heildarsígarettu-
neyzlunni er jafnað niður á
alla hina hvítu íbúa landsins,
þá jafngildir hún því, að hver
þeir reyki 32 sígarettur á degi
hverjum að meðaltali — meira
en hálfan annan 20 stykkja
pakka! Flestum þykir víst
einn pakki á dag allnóg.
Reynt að gera flókið
vandamál einfalt
f umræddri skýrslu í lækna-
blaðinu segir, að fyrir liggi nú
margvislegar niðurstöður, sem
geri afar vafasamar þær kenn
ingar, er mjög hefir verið fram
haldið á undanförnum árum,
að sígarettureykingar séu ein
meginorsök lungnakrabba —
og í því sambandi segir m. a.
orðrétt: „Sú tilhneiging að
skella allri skuldinni á sígarett
una hefir augljóslega verið
allt of mikil einföldun á marg
brotnu Og flóknu vandamáli.
Þeir, sem haldið hafa því fram,
að sígarettureykingar séu
höfuðorsök krabbameins i
lungum, hafa hvað eftir ann-
að orðið að breyta afstöðu