Morgunblaðið - 22.10.1961, Síða 17

Sunnudagur 22. okt. 1961
MOnGVTSBLAÐ I Ð
1?
kmm— ■■ ■ ———« —■——
— Ræða Ingóífs
Jónssonar
Frh. af bls. 8.
því, hvemig leysa mefei raf-
onagnsmál þeirra byggða, sem eru
utan við 10 ára áætlunina. Að
undanfömu hefir verið unnið
að virkjunarrannsóknum og var
ið til þess allt að 4 millj. kr.
á ári. Á yfirstandandi ári mun
verða varið 15,2 millj. kr. til
virkjunarrannsókna. Verja verð-
ur á næstu 2—3 árum veru-
legri upphæð til framhaldsrann-
eókna.
Nokkrar rannsóknir fara fram
á Vestfjörðum, Austfjörðum og
á Norðurlandi, en umfangsmestu
virkjunarrannsóknirnar fara
fram á vatnasvæðum Þjórsár og
Hvítár. Ekki verður enn fullyrt,
hvar næst verður virkjað. Til
mála getur komið, að virkja
gufu í Hveragerði, 15.000 KW,
sem millistig, en ekkert verður
fullyrt um það fyrr en í byrj-
un næsta árs, hvort það þykir
heppilegt. Vitað er, að mikil
verðmæti eru í jarðhitanum og
ýmsar athuganir eru á því,
hvernig þjóðin gæti bezt hag-
nýtt sér jarðhitann og notið
þeirra verðmæta, sem þar eru
fólgin. Hinar umfangsmiklu
virkjunarrannsóknir byggjast
meðal annars á því, að gera at-
hugun á stórvirkjum á okkar
mælikvarða, t. d. 120.000 KW
virkjun í Þjórsá, Hvítá eða
Jökulsá. Verði horfið að þvíráði
að virkja svo stórt, leiðir af
sjálfu sér að iðnaður, sem á
okkar mælikvarða teldist til
stóriðju, þyrfti að koma til,
til þess að afl hinnar stóru
stöðvar yrði hagnýtt og fjár-
hagslegur grundvöllur fengist
fyrir virkjuninni.
Fiskieldi
Þar sem hér hefir áður á
þessum fundi talsvert verið
rætt um stóriðju, er ekki á-
stæða til að fjölyrða meira um
það mál að sinni. Það verður
þó aldrei of oft vakin athygli
á þeirri brýnu nauðsyn að gera
atvinnulífið fjölbreyttara og
leggja þannig undirstöðu að því
að útflutningsverðmætin geti
aukizt, svo að þjóðin þurfi ekki
eftirleiðis að búa við gjaldeyr-
isskort, eins og svo oft áður.
Möguleikar til nýrra atvinnu-
greina í landinu eru margvísleg-
ir. Ríkisstjórnin hefir á þessu
ári stofnað til fiskeldisstöðvar
í Kollafirði. Veiðimálastjóri var
el. ár erlendis, til þess að kynna
sér nýjungar á sviði fiskirækt-
aró Fróðir menn telja, að hér
á landi séu skilyrði mjög góð
til þess að rækta sjóbirting og
lax.
Markaður er nægur fyrir þess
ar fisktegundir og verðið geysi-
iega hátt. Útflutningsverð á laxi
á þessu ári mun vera 70—80
fcr. kg. Bjartsýnir menn telja,
að íslendingar geti að fáum ár-
um liðnum flutt út lax og sjó-
foirting fyrir hundruð milljóna
króna.
Ýmsir menn. sem ég hefi rætt
þessi mál við, telja að þeir séu
ekki aðeins bjartsýnir um fram
gang fiskiræktar, heldur einn-
ig raunsæir, þar sem staðreynd-
irnar tali sínu máli, bæði í ná-
grannalöndunum og einnig í hin
um fjarlægari löndum og þar sem
skilyrði eru hér á landi sízt lak-
ari en annars staðar, sé engin
ástæða til annars en bjartsýni,
hvað þessa atvinnugrein snertir.
A þessum forsendum hefir Fisk
ræktunarstöð ríkisins verið stofn
sett, en áætlað er að stofnköstn-
aður hennar verði um 8 millj.
fcr. Um leið og framleiðslan er
aukin með stofnun nýrra at-
vinnugreina, er nauðsynlegt að
tæknin sé hagnýtt til aukinna af-
fcasta og sparnaðar á vinnuafli,
sem allt of lítið er af í okkar fá-
menna landi.
Símamál
Landsímastjórnin hefir gert
áætlun um nýskipan síma-
mála, með því að koma upp
sjálfvirku símakerfi sem víðast
um landið. Hefur verið áætlað
að framkvæmdum þessum verði
lokið 1968 og er þá reiknað með
að fækka megi starfsstúlkum við
landssímann um 553. Vera má að
framlkvæmdin taki þó lengri tíma
en æakilegt væri að til þess þyrfti
ekki að koma. Gert er ráð fyrir
að landssíminn geti. af eigin
rammleik staðið undir kostnaði
með hinu nýja skipulagi. Með
þessu móti veitir síminn betri
þjónustu en áður án þess að
hækka þjónustugjaldið vegna
hins breytta skipulags. Dýrmætt
vinnuafl losnar, sem gæti farið
til framleiðslustarfa við iðnað í
frystihúsum eða annarra nauð
synlegra starfa. Oft er kvartað
undan háum símagjöldum hér á
landi. Ástæða er til að yekja at-
hygli á því að afnotagjöld af
síma eru lægri hér en í nágranna
löndunum. Afnotagjald af sím-
um við 1. flokks stöð hér á landi
er 500 kr. ársfjórðungslega, í
Noregi er afnotagjaldið 900 kr.,
Svíþjóð 577 og Danmörku 736.
Alls staðar er reiknað með 600
samtölum á ársfjórðungi. Af
þessum dæmum má ljóst vera að
ekki er sanngjarnt, að tala um
sérstaklega há afnotagjöld hjá
Landssíma íslands. Síðustu mán
uði hefir verið gerð víðtæk at-
hugun á póstmálum víðsvegar
um landið og með því tvennt
unnist, að bæta póstþjónustuna
og draga úr kostnaði með skipu-
lagsbreytingu. Nemur sparnaður
af þessu nokkrum hundrað þús
unda.
★
Hér hefur áður verið ýtarlega
rætt um 5 ára áætlun þá, sem
ríkisstjórnin er að láta vinna að
og koma skal til frarakvæmda á
næsta ári. Eins og raun hefur
komið, nær áætlunin til allra aðal
þátt atvinnulífsins, landbúnaðar,
sjávarútvegs, hvers konar iðnað
ar og samgangna í lofti, landi og
á sjó. Aætlunin miðar að því að
auka framleiðsluna og leggja
styrka undirstöðu að bættri af-
komu þjóðarinnar í nútíð og fram
tíð. Til framkvæmdanna þarf mik
ið fjármagn, sem þjóðin lætur að
nokkru leyti af hendi sjálf, með
vægum vaxtakjörum til langs
tíma. Þetta tekst því aðeins að
þjóðin njóti trausts út á við og
að fjárhagur okkar og atvinnu-
vegir standi þannig að til fram-
fara og heilla horfi.
Endurheimt trausts
Vinstri stjórnin var kómin vel
á veg með að glata því trausti,
sem okkar fámenna þjóðfélag
hefir lengst af notið. Nauðsyn
bar til að endurheimta þetta
tr&Ust Og má segja að svo giftu-
samlega hafi tekizt að þjóðin hafi
öðJast það á ný. Stjórnarandstað-
an segir, að þegar núverandi rík-
isstjórn tók við völdum, hafi ekki
verið þörf sérstakra aðgerða
efnahagsmálum, þar sem flest
mál hafi verið í ágætu lagi. Þegar
slíkar fullyrðingar eru fram
settar af stjórnarandstöðunni, er
ástæða til að spyrja, hvers vegna
vinst.ri stjórnin gafst upp. Var
það af því að Hermann og Ey-
steinn vildu ekki lengur vera
ríkisstjórn? Var það af því að
Framsóknarflokkurinn vildi ekki
lengur hafa áhrif á stjórn lands
ins? Þessum spurningum er áreið
anlega rétt að svara neitandi og
einnig á sama hátt fyrir hönd
Alþýðubandalagsins. En hver
var þá ástæðan. Astæðan var sú,
sem Hermann Jónasson upplýsti
um það leyti, sem hann lýsti upp
gjöfinm í árslok 1958. Hermann
sagði: „Oðaverðbólga er skollinn
yfir og engin samstaða er í ríkis
stjórnni til þess að vinna gegn
þeim vanda, sem að steðjar
Ljóst er að sá vandi var svo mik-
ill, að vinstri stjórnin treysti _sér
ekki að leysa hann. Því undrast
menn að stjórnarandstaðan, sem
flúði frá erfiðleikanum, þegar
mest á reyndi, skuli nú reyna að
telja fólki trú um að það hafi
rauninni ekki verið sérstakra að
gerða þörf. Islenzkt fólk fylgist
betur með málunum en svo, að
það láti bjóða sér slíkan mál-
flutning. Sannleikurinn er sá, að
ekkert gat lagfært þá skekkju.
sem orðin var í efnahagslífinu og
endurheimt það traust, sem þjóð
in var að glata, nema rótttækar
aðgerðir, sem urðu sársaukafull
ar í bili, en leiddu til fulls bata
að nokkrum tíma liðnum ef
friður fengist um málin. Efna-
hagsmálaíöggjöfin, sem sett var
í ársbyrjun 1960, var þegar búin
að sanna ágæti sitt fyrrí hluta
árs 1961. Margs konar batamerki
voru komin í ljós í atvinnu- og
efnahagslífinu. Gjaldeyrisstaða
þjóðarinnar hafði stórum batnað,
sparifjáraukning landsmanna var
meiri en áður, lánstraust þjóðar-
innar var aftur endurheimt og at-
vinnuvegir landsmanna gengu
allir, þrátt fyrir aflaleysi og verð-
fall á ýmsum sjávarafurðum. At-
vinnuleysið, sem stjórnarandstað-
an spáði um það leyti, sem efna-
hagslöggjöfin var sett, hefir ekki
komið sem betur fer. Allir hafa
haft atvinnu eins og menn hafa
þolaö að vinna Og þannig verður
það að vera í okkar fámenna þjóð
félagi, að hver hönd, sem vill
vinna og getur leyst starf af
hendi, hafi nægileg verkefni.
Stjórnarandstaðan sá batamerk-
in Og taldi að það væri of gott
fyrir stjórnarflokkana, og auka
fylgi þeirra, ef þeir kæmu mál-
efnum þjóðarinnar í gott og far-
sælt horf. Þess vegna tók Fram-
sókn höndum saman við komm-
únista til þess að vinna þau
skemmdarverk, sem unnin voru
s.l. sumri með verkföllum og
óraunhæfum kaupkröfum, sem
ekki gátu orðið kjarabót fyrir
það fólk, sem æskilegt hefði ver-
ið að veita kjarabætur. Stjórnar-
andstaðan segir, að atvinnuveg-
irnir hefðu getað tekið kauphækk
unina á sig og fólkið þannig
fengið kjarabætur með kaup-
hækkuninni. Osamræmið og tví-
söngurinn í málflutningi stjórn-
ar .ndstöðunnar er dæmalaus. I
marzmánuði 1961 fullyrða Tím-
inn og Þjóðviljinn að atvinnu-
vegirnir séu að sligast vegna við-
reisnarinnar, svo að við stöðvun
liggi. I júnímánuði sama sár segja
hin sömu blöð að þeir hinir sömu
atvinnuvegir, sem áður voru
taldir í greiðsluþroti, geti tekið á
sig 13—20% kauphækkun. Þótt
viðreisnin hafi forðað atvinnuveg
unum frá hruni og hafi verið kom
in vel á veg með að koma atvinnu
lífinu á traustan grundvöll, ligg-
ur í augum uppi að til of mikils
er ætlazt að þeir taki á sig á einu
ári svo mikla hækkun í reksturs
kostnaði, sem umræddri kaup-
hækkun fyigir. Þetta vita stjórn-
arandstöðuflokkarnir. Þetta kom
fram á raunhæfan hátt hjá frysti
húsum Sambandsins, þegar þau
treystu sér ekki til að borga fisk-
inn á óbreyttu verði, eftir að sam
ið hafi verið um kauphækkun
við landverkafóik.
Krónan var fallin
Eins og stjórnarandstaðan
taldi aðgerðir stjórnarflokkanna í
efnahagsmálum óþarfar í árs-
’oyrjun 1960 svo telur hún einnig
ónauðsynlegar þær aðgerðir, sem
gerðar voru í sumar vegna verk-
fallanna og hinna óraunhæfu
kauphækkana. Stjórnarandstaðan
fullyrðir að ríkisstjórnin hafi fellt
gengi íslenzkrar krónu. Þetta er
vitanlega með öllu rangt. Ríkis-
stjórninai hefir ekki fellt gengi
íslenzKU krónunnar. Krónan var
felld á valdatímabili vinstri
stjórnarinnar og þess vegna varð
að gera efnahagsráðstafanirnar
1960 og skrá gengið í samræmi
við það, sem gildi krónunnar
raunverulega var. Gengisskrán-
ingin í sumar er afleiðing þess,
að krónan var felld með því að
knýja fram hærra kaupgjald en
atvinnuvegirnir gátu staðið und
ir. Seðlabankinn lét reikna út
hvert ráunverulegt gengi krón-
unnar var eftir að skemmdar
verkið hafði verið unnið og var
krónan skráð í samræmi við það
Krónan var þess vegna fallin
áður heldur en Seðlabankinn
fékk reikningsdæmið í hendur.
Það sem deilt er um, er þess
vegna ekki það, hvort fella ætti
krónuna eða ekki, heldur um
það, hvort gengið ætti að vera
rétt og raunhæft eða falskt gengi
og þá ef til vill mörg gengi, eins
og var á meðan uppbótakerfið
var notað. Stjórnarandstaðan hef
ir deilt á ríkisstjórnin fyrir það
að fela Seðlabankanum að reikna
út hvert er rétt gengi íslenzkrar
krónu. Þess ber að geta að öll
v'estræn Evrópulönd, að einu
undanskildu, hafa þann hátt
sem nú hefir verið upp tekinn hér
á landi um gengisskráningu
Stjórnarandstaðan reynir að æsa
upp allar stéttir þessa þjóðfélags
gegn þeim ráðstöfúnum, sem rík
isstjórnin gerir Og nauðsynlegar
eru til þess að halda hér uppi
sjálfstæðu þjóðfélagi.
Raunhæfar kjarabætur
eða verkföll
Nærtækasta dæmið má nefna
þegar Tíminn telur eðlilegt að
taka undir kröfu læknanna um
,100% hækkun á töxtum. Vera
má að læknar eigi rétt á ein-
hverri lagfæringu, en allir hljóta
að sjá, hvaða afleiðingar það
hefði, ef sú stétt þjóðfélagsins,
sein hæstar tekjur hefur, kæmist
upp með að fá hækkuð laun, sem
þessu nemur. Islenzka þjóðin
getur fengið kjarabætur og lifað
við góð lífskjör, ef rétt er á mál-
um haldið Það þarf að kasta fyrir
borð þeirri stefnu, sem verkfalls-
menn hafa haldið á lofti síðustu
árin, þar sem það er staðreynd
að sú stefna færir alþýðu manna
litlar eða engar kjarabætur. Sé
aðeins athugað tímabilið frá
stríðslokum eða 15—16 ár, þá er
ljóst að á þessum tíma hafa oft
verið háð verkföll og verkfalls-
foringjar ætíð fagnað miklum
sigri yfir því, að kaupgjaldið
hefur verið hækkað í krónum.
Þessir sömu verkfallsforingjar
játa það nú, að lífskjörin séu
sízt betri heldur en þau voru
fyrir 15—16 árum.
Ástæðan fyrir því er vitan-
lega sú að í hvert skipti, sem
verkfall hefur verið háð, hafa
verið gerðar hærri kröfur til at-
vinnuveganna en þeir hafa getað
borið. Stjórnarvöldin hafa því á
hverjum tíma, og er sama hverjir
hafa verið í stjórn og hvaða flokk
ar, gert ráðstafanir til þess að
koma atvinnuvegunum til hjálp-
ar, en þær ráðstafanir hafa leitt
til þess og ekki sízt á vinstri
stjórnartímanum, að kauphækk-
unin hefur verið tekin að mestu
aftur af launþegum í einu eða
öðru formi.
Nú hefir þaðv erið útreiknað að
framleiðsluaukning þjóðarinnar
er 4—5% á ári og svara það til
að kaupgjald mætti hækka um
3% árlega án þess að það fram
kallaði ráðstafanir til þess að
kauphækkunin væri tekin aftur
af launþegum. Ef sá háttur hefði
verið á hafður síðustu 15—16
árin, að hækka kaupið árlega sem
þessu nemur, þá byggju launþeg-
ar í dag við allt að 30—40% betri
launakjör en þeir nú gera. Verk
fallsforingjarnir ættu að þekkja
þetta dæmi og vita að þau vinnu
brögð, sem þeir hafa við haft,
leiða ekki til velfarnaðarar eða
kjarabóta. Þeir vita annað með
vissu og það er; ef verkamenn
og launþegar fá raunhæfar kjara-
bætur og batnandi lífskjör, þá
iiætta þeir að hlusta á upphróp-
amr og yfirboð verkfallsforingj-
anna og við það óttast kommún-
istar að fólkið, sem fram að þessu
hefur greitt þeim atkvæði, hætti
að Ijá þeim fylgi.
Þetta er skýringingin á því,
hvers vegna kommúnistar reyna
ekki að vinna að raunhæfum
kjarabótum almenningi til handa.
Það verður að ætlast til að reynsl-
an og staðreyndirnar hafi nú
kennt launþegum nægilega mikið
til þess að þeir geri kröfur til
annarra og betri vinnubragða í
kjaramalum. Þeim sem að undan
förnu hafa unnið gegn hagsmun-
um almennings, með öfgum og
verkfallsbrölti, bera að refsa með
því að svipta þá trúnaðarstörf-
um í samtökum launþega. Nauð-
syn ber til að gera vinnulög-
gjöfina þannig úr garði, að hún
tryggi, að lýðræðislegar reglur
verði við hafðar í verkalýðsfé-
lögunum, svo meirihluti félags-
manna geti á hverjum tíma ráð-
ið stefnunni. A þetta skortir mjög
eins Og verkalýðsfélögunum er nú
stjórnað, þar sem mörg dæmi eru
til þess að örfáir menn taka
mikilsverðar ákvarðanir, svo sem
um uppsögn samninga, en fjöld-
inn, hinn stóri meirihluti, oft
ekki um það spurður.
þjóðskipulag. Það er ekki lýðræð
isþjóðfélag, sem léti það gerast
að y3 eða jafnvel Vi hluti þjóð-
arinnar gæti náð meiri hluta á
Alþingi.
Það er nú viðurkennt að um
leið og kjördæmabreytingin er
lýðræðisleg, og treystir þingræð
ið í landinu, tryggir hin breytta
skipan hag hinna strjálu by.ggða
mun betur heldur ei gamla fyrir
komulagið gerði.
Gegn öfgum
Sjálfstæðisflokkurinn er það
afl í þjóðfélaginu, sem vinnur
gegn öfgum og óheillavænlegum
yfirboðum. Sjálfstæðisflokkurinn
vinnur að jafnvægi og samstarfi
hinna ýmsu stétta þjóðfélagsins.
Fylgi flokksins er traust í öllum
atvinnustéttum landsins. Bænd-
ur, verkamenn, sjómenn, iðnað-
armenn, verzlunar- og skrifstofu-
menn og aðrar stéttir þjóðfélags-
ins hafa í vaxandi mæli gert sér
ljóst að stefna Sjálfstæðisflokks-
ins, sem byggir á frelsi og athöfn
um einstaklinga og félaga, leiðir
til framfara og batnandi þjóðfé-
lags. Sjálfstæðismenn munu
aldrei gleyma því að flokkur
þeirra hefir mikilsverðu hlut-
verki að gegna í þjóðfélaginu og
að skyldurnar eru miklar og
margvíslegar. Sjálfstæðismenn
munu ekki hopa, þótt hart sé að
þeim vegið af andstæðingunum.
Það er háttur andstæðinganna að
hrópa í andstöðunni og ekki
sízt þegar unnið er að lausn nauð-
synlegra og mikilsverðra m ála.
Menn minnast stóryrðanna, sem
Framsóknarmenn viðhöfðu í sam
bandi við lausn kjördæmamáls-
ins. Areiðanlega eru þeir nú marg
ir, sem bera kinnroða fyrir sumt
af því, sem sagt var um kjör-
dæmamálið, þegar það var á dag
skrá. Fáir skilja nú að þeir menn,
sem voru á móti kjördæmabreyt-
ingunni skuli á sama tíma hafa
taiið sig aðhyllast lýðræðislegt
Stjórnarandstaðan, Framsókn-
armenn og kommúnistar, ætluðu
að stofna til æsinga og gera hróp
að ríkisstjórninni, þegar lausn
landhelgismálsins var á dagskrá.
Landhelgismálið var leyst á far-
sælan og heppilegan hátt. Land-
helgin var færð út, dýrmæt fiski-
mið eru nú aðeins fyrir Islend-
inga eina, en voru áður þrautnýtt
af erlendum fiskiskipum. Stjórn-
arandstöðunni tókst ekki að
stofna til æsinga út af þessu máli,
af því að þjóðin sá og skildi að
málið var vel og farsællega leyst
fyrir Islendinga. Æsingafundir
þeir, sem Eysteinn Jónsson boð-
aði í Tímanum fjöruðu út eftir
að fundurinn á Selfossi gufaði
upp og fundarboðendur þorðu
ekki að bera upp tillögu í land-
helgismálinu, sem þeir höfðu upp
á vasann.
Um þessar mundir reynir
stjórnarandstaðan að æsa almenn
ing gegn viðreisnarráðstöfunum
ríkisstjórnarinn. Því er haldið
fram, að kjör almennings hafi
verið þrengd'. A það er ekki
minnzt, við hvaða kjör fólk mætti
nú búa, ef ríkisstjórnin hefði ekki
hafizt handa og gert viðreisnar-
ráðstafanirnar.
Hvernig væri þjóðarhagur nú,
ef ekki hefði verið spyrnt við fót
um en óðaverðbólga vinstri stjóm
arinnar og það giftuleysi, sem því
stjórnarfari fylgdi, hefði haldið
áfram? Engan þarf að undra, þótt
nökkurn tíma taki að bæta úr því,
sem úr lagi var fært.
Skemmdarverkin í sumar hafa
tafið fyrir batanum. Eigi að síð
ur er mögulegt að ná fullum ár-
angri, ef komið verður í veg fyrir
frekari skemimdarveifc. Það «r
öruggt að ríkisstjórnin stendur
styfkari nú en áður, ef til bar-
áttu kemur á ný og skemmdar-
verkamenn gera tilraun til þess
að brjóta niður efnahagskerfið.
Almenningur hefur nú gert sér
gleggri grein fyrir því en áður,
hvað í húfi er. Fjöldi manna, sem
áður var blekktur, veit nú hinn
raunverulega tilgang með verk-
fallsbröltinu, að hann er ekki sá
að vinna að kjarabótum almenn
ingi til handa, heldur eingöngu
til þess að hindra að viðreisnin
geti heppnazt.
' Samspil Framsóknar ög komtn-
únista og náin samivinna á síðustu
misserum sýnir að í þjóðlífinu
er nú barátta á milli tveggja afla.
Annars vegar er stefna ríkis-
stjórnarinnar, sem miðar að því
að byggja upp og tryggja þjóð-
inni batnandi hag, en hins vegar
er stefna stjórnarandstöðunnar,
sem dregur þjóðina niður, til
hafta og ófrelsis, fátæktar og
versnandi kjara. En takist nú að
koma í veg fyrir frekari skemmd
arverk, munu koma batnandi og
betri tímar. 5 ára áætlunin mun
verða framkvæmd.
Áframhaldandi uppbygging og
þróun atvinnuveganna, mun
tryggja næga atvinnu fyrir alla
og framleiðsla þjóðarbúsins mun
vaxa. Tekjur einstaklinga muniu
þá aukast og lífskjörin fara bantn
andi.
Góðir fundarmenn!
„Þegar hugsjónir fæðast fer
hitamagn um lönd“, vissulega
ætti það að vera hvatning og
auka kjark og baráttuhug allra
góðra Islendinga að sjá hina
mörgu og miklu möguleika, sem
þjóð okkar á, vissulega ber að
vinna með festu og dugnaði að
því að gera hinar björtu og góðu
hugsjónir að veruleika.
Stefna Sjálfstæðisflokksins er
vissulega Iíklegust til þess að
leiða hin mörgu hagsmunamál
þjóðarinnar fram til sigurs. Megi
sú gifta fylgja þjóð okkar að hinn
góði og þjóðholli málstaður nái
að sigra. Megi hugsjónir rætast.
DOMIJR
Niðursett verð á höttum.
Efni: Harðfyllt og velour. Komið og gerið
góð kaup.
HJÁ BÁRU, Austurstræti 14
Bezt að auglýsa í Morgunblaóinu