Morgunblaðið - 19.11.1961, Qupperneq 8

8
MORGUNBLAÐIÐ
Sunnudagur 19. nóv. 1961
Mao sakfellir
EnVer Hoxha hóf mál sitt ró-
lega og ræddi um friðsama sam-
búð:
Það er nauðsynlegt að draga
réttar ályktanir, í samræmi við
kenningar Marx og Lenins, varð
andi þau umskipti, sem orðið
hafa í heiminum, til þess að
tryggja það, að menn skapi sér
nú ekki neina blekkingu um
friðsama sambúð og stöðugan
framgang þjóða, að hin réttláta
sókn gegn heimsvaldastefnunni
sé ekki lítilsvirt heldur sífellt
aukin, að þessi umskipti for-
dæmi ekki tilverurétt bylting-
arinnar, heldur styðji hana, að
ekki verði dregið úr þjóðernis-
hreyfingum landanna, heldur
ýtt undir slíka hreyfingu í rík-
um mæli.
Það er einlæg sannfæring okk
ar, að þótt nú megi forða heims
styrjöldum og árásarstyrjöldum,
sem heimsvaldasinnar efna til,
skyldi er.ginn reiða sig á „góð
áform“ leiðtoga heimsvalda-
stefnunnar, heldur einvörðungu
á hinn gífurlega efnahagslega,
stjórnmálalega og hemaðarlega
mátt hinna voldugu Sovétríkja,
reiða sig á baráttuþrek verka-
lýðsins um heim allan, á bar-
áttu manna um heim allan gegn
stríðsæsingamönnum heimsvalda
stefnunnar, á einingu og sarp-
hug allra friðelskandi manna.
Flotinn kemur og fer
„eins og dreki“
I stað þess að fara þessa réttu
leið, reynir N. Krúsjeff að af-
vopna sósíalistaríki eins og
Albaníu, sem umkringd er ó-
vinveittum löndum. Með því að
veikja varnarmátt Albaníu, rýr-
ir hann hagsmuni, ekki einung-
is okkar lands, heldur allra
•ósíalistalanndanna. Og allt þetta
gerist um leið og sjötta flota-
deild Bandaríkjanna á Miðjarð-
arhafinu kemur og fer eins og
dreki, um leið og settar eru
upp eldflaugabækistöðvar Banda
ríkjanna í Grikklandi og í Ítalíu,
NATO-herdeildirnar vígbúast af
kappi og vestur-þýzkir hefndar-
sinnar skekja vopn sín og ógna
heimsfriðinum.
Við styðjum af einhug frið-
sama sambúð þjóða á milli. En
við iirvm ekki sammála sum-
um æ.úfærisskoðunum (letur-
br. Mbl.) N. Krúsjeffs og fé-
laga hans, sem lítg á friðsama
sambúð sem almenna utanríkis-
stefnu sósíalistaríkjanna, líta á
friðsama sambúð sem þá megin-
stefnu, sem veiti sósíalistaríkj-
unum lokasigurinn í heiminum;
þessir menn láta af sókn sinni
gegn heimsveldissinnum í nafni
friðsamrar sambúðar og kæfa,
ef svo mætti að orði kveða, hug-
sjónabaráttuna.
Enver Hoxha ræddi nú um
þær ástæður, sem lágu að baki
vinslita Sovétríkjanna og Al-
baníu:
Krúsjeff veit vissulega á sig
skömmina. Eigum við að segja,
að þetta hafi byrjað á ráðstefn-
unni í Búkarest í júní 1960.
Jafnvel fyrir þann tíma höfðu
risið upp deilur varðandi alls
kyns hugsjónaleg og stjórnmála-
leg atriði, deilur milli verka-
taka, sagði, að albanskir leið-
togar hefðu enn minningu Stal-
íns í heiðri, sakir þess að mikið
bæri á perónudýrkun í flokki
okkar og sakir ógnarstjórnar
þeirrar, er ríkti í Albaníu, stjórn
ar, sem hann taldi harða og
réttarsnauða. Við ætlum hér
ekki að fjalla nánar um þenn-
an rógburð hans, en annarlegar
hvatir komu ljóslega fram, þeg-
ar hann notfærir sér rök, sem
hann fær að láni hjá harðsvír-
uðustu fjendum kommúnista og
sósíalisma, til þess að rægja
okkur. Með því að reyna að
réttlæta árásir sínar á verka-
mannaflokkinn, með því að
„berjast gegn Stalíndýrkun og
hollustu við andflokksmenn",
var Krúsjeff greinilega að reyna
að sýna fram á það, hversu
„skyld“ var hin stalíníska stefna
Albaníu þeirri stefnu er fæddi
af sér alls kyns „glæpi“ á valda-

Hoxa
Mao
Hoxa málpípa Kínverja
ÞRIÐJUDAGINN 7. nóvember svaraði Enver Hoxha,
aðalritari kommúnistaflokksins í Albaníu, hinum
vægðarlausu ásökunum á hendur stjórnar hans af
hálfu Krúsjeffs og 22. þings sovézka kommúnista-
flokksins — og Sjú En-lai bar fram hörð mótmæli
gegn þessum ásökunum. Deilan milli Rússlands og
Kína virðist nú farin að harðna, og ekki hefur mála-
miðlunartillagan, sem fram kom á þingi 81 komm-
únistaríkis í Moskvu sl. desember, orðið til þess að
draga úr þeirri deilu. Það hefur lengi verið lýðum
ljóst, að Albanxa er notuð sem miðill og málpípa.
Þegar Kínverjar lýsa opinberlega yfir stuðningi sín-
um við Aíbaníu, er óbeint veitzt að Krúsjeff. Þegar
Krúsjeff beinir skeytum sínum að Albaníu, er hann
í rauninni að ráðast á Kína. Þegar andflokksmenn
urðu fyrir hinum óvægu ásökunum nú fyrir
skemmstu, voru þeir opinberlega sakaðir um ýmsa
þá sömu glæpi, er Albanir og Kínverjar höfðu gerzt
sekir um — villutrú og andflokksstarfsemi. Komm-
únistaflokkarnir í Norður-Kóreu, Norður-Vietnam,
Burma, Indlandi, Indónesíu, Malaja og nokkrum
löndum Mið-Ameríku, hafa þegar sýnt málstað Kín-
verja nokkra hollustu. Þess vegna birtast hér vænar
glefsur úr ræðu Enver Hoxhas — þar sem m. a. er
harðlega ráðizt á Krúsjeff fyrir aðgerðir hans í
Þýzkalandsmálinu. Röddin er rödd Enver Hoxhas,
orðin eru orð Mao Tse-tungs.
T
mannaflokksins og Sovétstjórn-
arinnar.
Hinn albanski verkamanna-
flokkur hefur ávallt haldið því
fram og gerir það enn, að flokks
þingin hafi ávallt orðið og skuli
verða til þess að efla málstað
okkar og séu 20. og 22. þing
engar unaantekningar. Engu að
síður braut skoðun okkar í
bága við skoðun Sovétstjómar
á 20. flokksþinginu varðandi
ýmis grundvallarmál, og sama
má segja um 22. flokksþingið
og þá stefnu, sem tekin var á
því þingi.
„Annarlegar hvatir“
Það er ekki flokkur .okkar,
heldur Sovétstjórnin, með Krús-
jeff í broddi fylkingar, sem vik-
ið hefur frá stefnu Marx-Lenins
um alræði öreiganna. Sovét-
stjórnin hefur reynt að inn-
prenta öðrum flokkum eigin
stefnu, þannig að þeir hinir
sömu flokkar falli frá réttri
stefnu sinni.
Flokkur okkar er þeirrar
skoðunar, að N. Krúsjeff hafi
fyrst orðið að kasta rýrð á
Stalín, áður en hann gat látið
í ljós hinar tækifæíissinnuðu
skoðanir sínar á 20. flokksþing-
inu. Síðan hefur hann allur
færzt í aukana. Þannig lét hann
í ljós skoðanir sínar á 20. flokks
þinginu á „persónudýrkun og
afleiðingum hennar“. Flokkur
okkar var ekki og er ekki sam-
mála þeim, er gagnrýna Stalín
eins og á 20. þinginu og síðar.
Krúsjeff veittist harðlega að
flokki okkar á 22. þinginu og lét
sér óviðkomandi mál til sín
tímum Stalíns 1 Sovétrikjunum.
líeyndi hann með þessu að und-
irstrika þennan rógburð sinn og
kasta rýrð á okkur í hvívetna.
Það er skoðun flokks okkar,
að Stalín hafi verið einn merk-
asti jxersónuleiki, ekki einungis
x Sovétríkjunum, heldur hafi
hann borið höfuð og herðar yfir
alla kommúnistaleiðtoga um
heim allan með skynsömum og
stefnuhollum aðgerðum sínum.
(Leturbr. Mbl.) Hann var einn
heitasti baráttumaður hinnar
sönnu stefnu og sýndi, að hann
Eftir
Etiward
Crankshaw
skildi stefnu Marx og Lenins.
Með því að tala um „órétt-
læti“ og „fórnardýr persónu-
dýrkunar“ og með því að kasta
rýrð á lögmæti réttarhaldanna,
hefur Krúsjeff sýnt að hann er
andsnúinn kenningum Marx
hvað snertir baráttuna gegn
heimsveldisstefnunni og svipuð-
um stefnum. í rauninni hefur
hann ýtt undir heimsveldisstefn-
una með því að lýsa því yfir,
að hún hafi á engan hátt gert
stefnu sósíalista mein. Hann
dregur kjarkinn úr þjóðum um
heim allan i baráttunni gegn
heimsveldisstefnunni, og stefna
hans skaðar sósíalismann ber-
lega.
N. Krúsjeff hefur einnig
fært sér í nyt Stalínmálið til
þess að veikja málstað verka-
mannaflokka, sem byggja á
kenningum Marx og Lenins, um
heim allan, til þess að koma
í veg fyrir, að nokkur hafi magn
til þess að rísa upp á móti
honum, til þess að þagga niður
í öðrum flokkum og flokksleið-
togum, sem fylgja ekki stefnu
hans í blindni. I stuttu máli er
persónudýrkun sú, er hann
hampar, notuð sem grýla á hina
flokkana, til þess að blíðka leið-
togana og rýra mátt þeirra, sem
ekki þóknast Krúsjeff. (Letur-
breyting Mbl.) Þessa „marxist-
ísku grundvallarreglu“ ræddi
hann opinberlega á 22. flokks-
þinginu.
Sú staðreynd, að Krúsjeff not-
ar baráttuna gegn persónudýrk-
unn ennfremur i því skyni að
kollvarpa Leninisma, kemur ber
lega í ljós, því að hann fylgir
hvergi kenningum Marx-Lenins
um baráttu gegn persónudýrk-
un. Ef svo væri ekki — og lát-
um hér allt þjóðskrum hans
vera — hefði hann vart komizt
hjá því að minnast á, að sífel(t
ber meira á dýrkun Krúsjeffs
sjálfs í Sovétríkjunum, og er oft
um að ræða persónudýrkun í
sinni svívirðilegustu mynd. —
(Leturbr. Mbl.) Krúsjeff er lof-
sunginn í ræðu og riti, og hann
fær persónulega heiðurinn af
alls kyns framgangi í sovézkum
iðnaðn vísindum og tækni. Menn
leggja sig í líma við að útnefna
Krúsjeff, sem ekki einungis
„hinn mikla herkænskumann",
heldur næstum einnig Sem þann
mann, sem átti heiðurinn af
sigrinum á nazismanum i síð-
ustu heimsstyrjöld.
Kúgun og nauðungargjöld
Þessar skrumskældu skoðanir
eru ekki eina meinið, sem hrjáir
Sovétleiðtogana. Verst er, að
þeir eru að reyna innprenta öll-
um kommúnista- og verk'a-
mannaflokkúm um heim allan
þessar tækifærissinnuðu skoð-
anir sínar, hvað sem það kost-
ar, og beita þeir til þess sví-
virðilegustu kúgun, nauðungar-
gjöldum og árásum á bræðra-
flokka, sem aðhyllast ekki í einu
og öllu skoðanir Krúsjeffs, held-
ur eru tryggir kenningum Marx
og Lenins. Þetta er verri hlið
málsins, og það er einmitt þess
vegna, sem skorizt hefur í odda
milli Albaníu og Sovétríkjanna.
Sú aðferð, sem aðalritari mið-
stjórnar flokksins beitti til að
ráðast að flokki okkar, er al-
kunn meðal kommúnista og
verkalýðs um heim allan. Henni
var einnig beitt í Búkarest, þar
sem honum tókst að veikja mátt
flokka, sem aðhylftust kenning-
ar Marx og Lenins, með ásök-
unum, en auðvitað voru þessar
ásakanir sízt á rökum reistar.
En þrátt fyrir alla viðleitni,
náði hann ekki marki sínu.
Þvert á móti neyddist Krúsjeff
til þess að viðurkenna niður-
stöðurnar af Moskvufundinum í
nóvember 1960, þar sem málið
hafði verið rætt af skynsemi og
í ljós komið, að fundarmenn að-
hylltust engan veginn stefnu
hans í blindni. Þetta kemur
einnig fram í skýrslum hinna
81 kommúnistaflokka, sem Krús
jeff hunzar illilega með aðgerð-
um sínum.
Auk hinna svívirðilegu ásak-
ana, sem fram komu á 22. flokks
þinginu, ihinntist aðalritari mið-
stjórnarinnar á það, sem hann
kallaði lýðræðisskort í flokki
okkar, á þverbrot á stefnu Len-
ins innan flokksins. Þetta er
innanflokksmál og því ekki til
umræðu utan flokksins. Hins
vegar getum við sagt við þessa
„verjendur“ lýðræðisins: „Þetta
kemur yklcur ekki við, þar sem
hér á albanski verkamanna-
flokkurinn í hlut, ekki flokkar
ykkar, en innan þeirra viðgang-
ast óafsakanleg brot á einföld-
ustu reglum um lýðræði." —
D. Polyanskiy réðst gegn and-
flokksmönnum og einkum félaga
Kliment Voroshilov, en hann.
forðaðist að minnast á sviksemi
og undirferli sjálfs sín og fé-
laga sinna á flokksþinginu árið
1957.
Flokkurinn knésettur
Krúsjeff, sem lætur sér svo
Framhald á bls. 23.

Krúsjeff