Morgunblaðið - 25.01.1962, Qupperneq 16

16
MORGUNBLAÐ1Ð
Fimmtudagur 25. jan. 1962
Barbara James:
9
Fögur
og feig
enda var hann laglegur og kunni
að koma fram, en vantaði hins
vegar neistann, sem hver leikari
þarf að hafa, til þess að geta
skapað hlutverk. En vitanlega
viðurkenndi hann þetta aldrei
sjálfur. Þessvegna öfundaði hann
stöðugt hina, sem eitthvað hafði
Orðið ágengt. Hann hélt því
stöðugt fram, að örlögin væru að
leika hann grátt og að hann
þyrfti ekki nema almennilegt
fækifæri þá væri hann sam-
stundis orðinn stjarna. En raun-
'verulega hafði hann átt eins
mörg tækifæri og hver annar
ungur leikari.
Ég hef verið að ganga milli
umboðsmanna í dag, sagði hann.
Og orðið nokkuð ágengt?
Ekki mikið. Auglýsingamynd
fyrir sjónvarp í næstu viku —
það er allt og sumt.
Jæja, gangi þér vel... .ég verð
að flýta mér. :
Nei Rosaleen þér liggur ekkert
á — er það?
Jú, ég....
Mér sýndist enginn asi á þér,
Ég á að hitta Lísu í Greninu —
það er rétt hinumegin við hornið
hérna. Hún er sjálfsagt farin að
bíða eftir mér. Mig langar að
sýna þér hana.
Þegar hann minntist á nýju
konuna sína, var eins og hann
yrði hreinskilnari og geðugri.
Því miður, Tony..en seinna..
Þú vilt kannske ekki hitta
hana?
Ég varð strax vör við við-
kvæmni hans. — Jú vitanlega vil
ég það, en.....
Þú getur alltaf séð af tíu mín-
útum.
Ég lofaði honum að teyma mig
inn í kaffistofu í Soho. Ég gat
ekki sagt honum hversvegna, en
ég var alls ekki upplögð til að
tala við neinn núna.
Þessi kaffistofa hefur kannske
verið nýtízkuleg fyrir nokkrum
árum, en nú var hún að minnsta
kosti farin að láta á sjá. Stúika
stóð upp frá borði þarna inni og
kom til okkar. Tony kyssti hana.
Fyrirgefðu, ð ég læt þig bíða,
elskan. Ég tafðist. Þetta er hún
Rosaleen, konan hans Rory Day
— þetta er hún Lísa mín, sagði
hann hreykinn.
Hún brosti feimnislega og við
heilsuðumst.
Við settumst við borð og Tony
pantaði te. Hann hélt uppi fjör-
íegu skrafi en stúlkan var þögul,
og hvað mig snerti, þá fannst
mér óhugsandi að þau sæju ekk-
ert athugavert við mig. Líklega
hefur mér einhvernveginn tekizt
að láta ekkert á neinu bera. Lísa
var dökk yfirlitum, með dökkt,
slétt hár, flauelsgljáandi brún
augu og Ijósan hörundslit, sem
var næstum fölur. Hún var í
dökkbrúnni kápu. Hún var lítt
áberandi. Ekki beint lagleg og
algj öriega iaus við allan hégóma-
skap í klæðaburði, en eitthvað
var nú samt við hana — mér datt
helzt í hug lýsingarorð eins og
ósvikin. Ég hafði það á vitund-
inni, að hún gæti aldrei annað
verið en hún sjálf, og það var
sannarlega ólíkt Tony,' eins og ég
þekkti hann. _ _ .
Mamma hans Tony talaði um
yður, þegar hún kom að heim-
sækja okkur. Hún alveg tilbiður
yður, sagði hún við mig.
Við erum líka hrifin af henni.
Hún var svo góð -við mig. Ég
hafði verið svo hrædd upi, að
hún væri móðguð af því að við
giftum okkur án þess að tala við
hana.
Mér finnst nú, að þið hefðuð
átt að gera það.
Þetta gerðist svo fljótt, sagði
Lísa og leit aðdáunaraugum á
Tony. Við höfðum ekki þekktzt
nema mánaðartíma.
Ég fór að velta því fyrir mér,
hvernig þetta myndi fara hjá
þeim. Ég hefði nú ekki spáð
neinu góðu um það, en hinsvegar
var Tony svo góður og nærgæt-
inn við hana, að það var alveg
furðulegt — það var alveg ólíkt
þeirri hrokafullu framkomu, sem
hann var vanur að sýna stúlkum.
Vandy er stórhrifinn nú þegar
hún er búin að hitta yður. Þú
ættir nú að heimsækja hana oft-
ar framvegis, Tony, hún hefði
svo mikla ánægju af því.
Tony var vanur að láta langa
tíma líða án þess að hafa nokk-
urt samband við móður sína.
Vitanlega. Ég er líka frelsaður
á fleirum sviðum en einu — til-
vonandi fjölskyldufaðir... .eða
hvað, elskan? Hann greip hönd
Lísu. Þó því aðeins að ég nái
mér í einhverja atvinnu. Það er
eins og það sé ekki mikil eftir-
spurn í biíl eftir mönnum af
minni gerð. Nú kom gamla
beizkjan aftur í röddina.
Ég fæ eitthvað að gera í Lond-
on. Þetta fer allt einhvernveg-
inn, sagði Lísa, vonglöð.
Ég ætla nú ekki að láta kon-
una mína vinna fyrir mér. Það
brá íyrir ofurlítilli þjózku í
svipnum um leið og orðin voru
töluð.
Ég er líka viss um, að þú þarft
þess ekki. Þið verðið að koma.
ogheimsækja okkur. Ég veit, að
Rory hefði gaman af að sjá hana
Lísu. Ég er búin að segja Vandy
að bjóða ykkur heim.
Okkur þætti gaman að koma,
ekki sízt þar sem þú ert nú búin
að bjóða okkur líka.
Mér fannst einhver áherzla
liggja á þessum orðum hjá Tony.
Enda þott hann væri því feginn,
að móðir hans hefði öruggt fram
færi, þá held ég hann hafi aldrei
verið hrifin af því, að hún skyldi
vera í okkar þjónustu. Hann gat
aldrei gleyrtxt því, að einu sinni
varð það Rory, sem var á atvinnu
leysisstyrk og var feginn að fá
hjálp frá upprennandi ungum
manni í fjölleikasýningunum í
West End. Honum hefur sjálf-
sagt fundizt það ómaklegt, að
Rory skyldi hafa lent í þessum
uppgangi, en hann sjálfur varla
hreyfzt úr stað. Ekki sízt þegar
hann hélt því nú líka fram, að
þetta hefði allt saman verið
hundaheppni. Hann vildi aldrei
viðurkenna, að hann hefði ekki
hæfileikana til að verða stjarna,
enda þótt hann hlyti nú að hafa
einhverja hugmynd um það,
innst inni.
Hringdu í mig þegar þú átt frí
á sunnudegi — auðvitað verður
það að vera sunnudagur >— og
komið þið þá og verið allan dag-
inn. Hver veit líka nema kann-
ske Rory gæti útvegað þér eitt-
hvað að gera.
Ég hlýt að hafa verið eitj,hvað
'biluð. Þarna sat ég og talaði rétt
eins og ekkert væri um að vera.
Rétt ems og allt yrði óbreytt frá
því, sem nú var — að víð færum
að hafa sunnudagsgesti. Rétt eins
og ég hefði aldrei komið inn í
Axminsterhúsið!
Ég lesnaði loksins og þau inn í
símaklefa, þarna rétt hjá. Ég
hringdi í íbúðina. Ég heyrði
hringinguna hinumegin, tilbreyt-
ingarlausa og hljómlausa. Ég
hélt áfram að hringja, löngu eftir
að ég vissi, að enginn myndi
svara. Ennþá var þarna enginn
til að svara — enginn lifandi.
Nú orðið var það ótrúlegt, að
Rory mundi koma heim í íbúð-
ina áður en hann færi í leikhúsið.
Hvað átti ég að gera? Fara til
Leós og segja honum alla sög-
una? Fara í leikhúsið og bíða þar
eftir Rory? Ég gerði hvorugt. Ég
fór heim.
Vandy var nýbúin að koma
krökkunum í rúmið. Hún varð
hissa að sjá mig.
Ég hélt þú myndir bíða og
verða Rory samferða heim sagði
hún.
Ég hætti við það. Ég borðaði
með Leó og fór svo í búðir og
hér er ég komin. Ég kom ekki
einu sinni í íbúðina.... Aftur
voru þessi óþarfa orð komin út
úr mér, rétt eins og ég væri að
telja mér trú um þetta. Vandy
setti upp vandræðasvip.
Já, e-n ég hélt þú ætlaðir....
Ég talaði um það við Leó og
svo snerist mér hugur, flýtti ég
mér að taka fram í fyrir henni.
Þennan Leó- sagði hún með
fyrirlitningu.
Hringdi Rory nokkuð heim?
Nei, góða mín. Er eitthvað að?
Þú ert alveg eins og utan við þig.
Hún horíði á mig með kvíðasvip.
Nei, það er allt í lagi með mig.
Ég hitti Tony í borginni.
Svo töluðum við um Tony og
Lísu og hún varð fegin, þegar
hún heyrði, að ég hefði boðið
þeim heim.
Ég fór í hvítan innislopp og
kveikti á rafmagnsofninum í
svefnherberginu mínu, enda þótt
nægilega heitt væri fyrir, en mér
fannst einhver huggun í eldinum.
Svo settist ég í stól við ofninn og
gat nú fyrst hugsað í ró og næði.
Ef enginn væri búinn að finna
Crystal í íbúðinni mundi hennar
verða saknað þegar leiksýningin
' ætti að hefjast. Einhver mundi
hringja til hennar án þess að fá
svar. En enginn mundi taka sér
það sérlega nærri, þar sem önn-
ur væri fyrir til að taka að sér
hlutverkið. En Rory yrði áhyggju
fyllri en hitt fólkið, hugsaði ég
með gremju.
Ef Rory kæmi beint heim á
eftir, eins og hann var búinn að
segja, myndi enginn koma í íbúð-
'ina fyrr en á morgun, og það
þýddi sama sem, að þvottakonan
myndi finna Crystal. Kannske
væri það líka það bezta — ef
nokkuð gæti kallazt bezt.
Hversvegna hafði Crystal fram
ið sjálfsmorð? Hafði henni lent
saman við Rory? Og hversvegna
hafði þeim Jent saman? Kannske
hafði hann sagt henni, að hann
elskaði hana ekfei. Kannske var
það myndin í blaðinu í morgun..
var ekki lengra síðan?.. sem
hefði komið honum til að átta
sig. Kannske hafði hann reynt að
slíta sambandi þeirra. Ef svo
væri hafði hún komið fram hefnd
— hræðilegri hefnd, sem myndi
fá honum samvizkubits það sem
eftir væri ævinnar. Og svo áhrif-
in, sem það myndi hafa á fram-
tíð hans. Ef hjónaskilnaður væri
skaðlegur, þá var þetta fullkom-
in eyðilegging, slíkt hneyksli var
það. Hin glæsilega Crystal Hugo
fundin myrt í svefnherbergi Rory
Day! Það yrðu endalokin á átrún
aðargoði barnanna, skopleikaran ’
um Rory Day!
En hversvegna var hún ein I
íbúðinni Og hvaðan kom þessi
skammbyssa? Gekk hún kannska
með hana í handtöskunni sixmi?
Slíkar spurningar komu í langri
halarófu gegn um huga minxx.
En innan um þennan hrylling
læddist skammarleg tilfinning
léttis. Crystal var dauð. Rory
mundi snúa sér að mér aftur og
hann þarfnaðist mín Og jafnvel
þótt atvinna hans færi í súginn.
Við gátum byrjað aftur og verið
hamingjusöm, rétt eins og forð-
um. . ,
En um leið og ég var að hugsa
þetta, vissi ég, að ég var a<5
blekkja sjálfa mig. Það er ekki
hægt að fara aftur á bak, heldur
verður að haida áfram. Og ura
alla framtíð mundi skugginn af
Crystal Hugo verða milli okkar.
SBtltvarpiö
Fimmtudagur 25. Janúar.
8.00 Morgunútvarp (Bæn. — 8.05
Morgunleikfimi. — 8.15 Tónleik*
ar. — 8.30 Fréttir. — 8.35 Tón»
leikar. — 9.10 Veðurfregnir. —
9.20 Tónleikar). (10.00
12.00 Hádegisútvarp (Tónleikar. —.
12.25 Fréttir og tilkynningar),
13.00 „Á frívaktinni", sjómannaþáttuf
(Sigríður Hagalín),
15.00 Síðdegisútvarp (Fréttir og tilk.
— Tónleikar — 16.00 Veður*
íregnir, — Tónleikar. — 17.00
Fréttir. — Tónleikar),
17.40 Framburðarkennsla í frönsku og
þýzku.
18.00 Fyrir yngstu hlustendurna (Guð«
rún Steingrímsdóttir).
18.20 Veðurfregnir. ■— 18.30 Lög ÚT
kvikmyndum.
19.00 Tilkynningar. — 19.30. Fréttir.
20.00 Um efnafræði; VI, þáttur Af*
staða genanna (Dr. Sturla Frið«
riksson).
20.15 Tónleikar: Þýzkir listanienn leika
og sygnja létt lög.
20.30 Erindi: Þorlákur O. Johnson og
íslenzk kvenréttindahreyfing
(Lúðvík Kristjánss. rithöfundur),
21.00 Tónleikar Sinfóníuhlj. íslands í
Háskólabíói, fyrri hluti. Hljóm«
sveitarstjóri: Jindrich Hohan.
Einleikari á knéfiðlu: Fran«
tisek Smetana
a) Svíta um íslenzk þjóðlög eítir
Hallgrím Helgason.
b) Konsert í h-moll fyrir kné«
fiðlu og hljóms. eftir Dovrák,
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Upplestu,r: „Regn“, smásaga eftir
Ingimar Erlend Sigurðsson
(Birgir Sigurðsson).
22.25 Djassþáttur (Jón Múli Árnason).
— 23.00 Dagskrárlok.
Föstudagur 26. Janúar.
8.00 Morgunútvarp (Bæn. — 8.05
Morgunleikfi ..i. — 8.15 Tónleik*
ar. — 8.30 Fréttir. — 8.35 Tón-.
leikar. — 9.10 Veðurfregnir.
9 20 Tónleikar). (10.00
12.00 Hádegisútvarp (Tónleikar. —
12.25 Fréttir og tilkynningar),
13.15 Lesin dagskrá næstu viku^
13.25 „Við vinnuna": Tónleikar.
15.00 Síðdegisútvarp (Fréttir, tilk.
Tónl. — 16.00 Ve5urfr. — Tónl,
— Fréttir. — Endurtekið tónlist-*
arefni).
17.40 Framburðarkennsla í esperanto
og spænsku.
18.00 „I>á riðu hetjur um héruð'*: Guð-*
mundur M. Þorláksson segir frá
Kjartani, Bolla og Guðrúnu.
18.20 Veðurfregnir. — 18.30 Harmon*
ikulög.
19.00 Tilkynningar. — 19.30 Fréttir.
20.00 Daglegt mál (Bjarni Einarsson
cand. mag.).
20.05 Efst á bar^i (Tómas Karlsson
og Björgvin Guðmundsson).
20.35 Frægir söngvarar; XI: Gérard
Souzay syngur.
21.00 Ljóðaþáttur: Dr. Broddi Jóhann*
esson les kvæði eftir Sveinbjöm
Egilsson.
21.10 Samleikur á fiðlu og píanó (Louis
Gabowitz og Harriet Parker Sal-*
erno leika):
a) Sónata í A-dúr op. 2 eftiff
Vivaldi.
b) Sónata í G-dúr op. 70 eftir
Haydn.
21:30 Útvarpssagan .Seiður Satúmusar*
eftir J.B. Priestley; VII. (Guð*
jón Guðjónsson).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Erindi: Fjárhagur Sameinuðu
þjóðanna (Hannes Kjartanssoa
aðalræðismaður).
22.30 Á síðkvöldi: Létt-klassísk tón«
list.
a) Vladimir Ashkenazy leikur
píanósónötru nr. 3 í h-moll op,
58 eftir Chopin.
b) Teresa Stich-Randall syngur
aríur eftir Mezart.
c) Konunglega filharmonlusveit#
f Lundúnum leikur lýrfska svítu
op. 54 eftir Grieg; George Weld«
on stj.
23.25 Dagskrárlok,
Ég er svo áhyggjufull, því maðurinn minn er farinn að borga
skattana með ánægju.
* X- X- GEISLI GEIMFARI X-X-X-
•— í>ér er óhætt að koma út Pét- — Við lékum laglega á þá læknir! — Vertu ekki hræddur læknir. í
ur. Geisli og lögreglan eru íarnir. — Ég vona það! • kvöld drepum við Lúsí Colby!
— í kvöld?!
t