Morgunblaðið - 02.02.1962, Blaðsíða 10

10
MORGIJNBLAÐIÐ
Föstudagur 2. febr. 1962

«%»■

HÚFA með áföstum trefli er
afar skjólgóð — og auk þess
hæstmóðins í París í vetur.
Húfan, sem sýnid er á með-
fylgjandi myndum, eir laust
hekluð úr grófu garni, þannig
að mjög fljótlegt er að heikla
hana.
I>egar haldið er á húfunni í
hendinni lítur hún út eins og
sýnt er á teiknimiyndinni og
kann mörgium við fyrstu sýn
að þykja heldur lítið til herm-
ar koma. Húfan nýtur sín
fyrst, þegar búið er að vefja
treflinum um hálsinn, þannig
að endinn lafi framan á kiáp-
unni (þannig hafa þær
frönsku það) — eða treflinum
sveiflað yfir vinstri öxl.
Efni: Ca: 200 g meðalgróft
garn, heklumál nr. 4.
Mælikvarði: 7 stamgarlykkj-
ur — 5 om. á breidd> 3 garðar
— 4 cm. á hæð.
Skammstafanir: lm. — loft-
lykkju, km. keðjulykkjur, stm.
— stangarlykkjur umf. — um-
ferð, ga —' garður.
Sérhver umferð eða garður
hefst með 3 loftlykkjum (sem
oft eru einnig nefndar upp-
fitjunarlykkjur), sem koma út
eins og 1 stm í umferðinni.
Þessar 3 Im eru þess vegna
alltaf nefndar stm, nema í
6—14 umf (báðar meðtaldar),
þegar heklað er i hring
eins og 2. umferð (54 stm)
5. umferð: xl stm í 1.
og 2. lykkju af fyrri um-
ferð, 2 stm í næstu lykkju,
endurtekið fró x út umferðina
(72 stm), í þetta sinn er umf.
ekki lokað með 1 km, heldiur
haldið áfram að hekla í hring.
FRÖNSK VETRARHÚFA
Heklið 4 lm og búið til
hring úr þeim með 1 km.
(stingið nálinni í lykkju fyrri
umf., dragið garnið í gegnum
hana og 1 sem er á nálinni)
1 umf: heklið 4 stm ('bregðið
upp á heklunálina, stingið nið-
ur í lykkju úr fyrri umferð
Og dragið upp eina lykikju (3
1 á nálinni), dragið fyrst 1
gegnum 2 1, og síðan þær
tvær, sem eftir eru) í hverja
Im á hringnum (16 stm), ljúk-
ið umf. ,með 1 km. 2. umf. x
1 stm i 1. lykkju á fyrri umtf.,
2 stm í næstu lykkju, endur
tekið frá x og umf. lokið með
1 tom. (24 stm). 3. umf.: eins
og 2. uimtf. (36 stm), 4. umtf.
Hér sézt, hvernig trefillinn
er heklaður í áframhaldi af
húfunni (hægri hlið). Hann er
mjóstur efst, en sá bluti hans
liggur undir höku þeirrar
stúlku, sem ber hann, og má
því etoki vera Of fyrirferðar-
mikilL

HER gefur að líta þrjá sumar-
hatta frá Canessa tízkuhúsinu
í Róm. Þetta eru óvenju frum-
Iegir hattar; lengst til vinstri
er hattur úr rauðbrúnum flóka
og ber nafnið: „rómverskt
þak“. natíurinn í miðjunná
líkist helzt hárkollu: hann er
úr grænum flosræmum, sem
teknar eru saman í miðjunni
með svörtum flauelsborða.
Hatturinn er skreyttur með
hvítum og gulum gæsablóm-
um. Lengst til vinstri er ann-
ar „þakhattur“, skreyttur með
handmálaðri blárri svölu.
Áframhald miinstursins er
þannig:x'beklið 1 stm í 5 næsitu
lyfckjur, bregðið upp á heklu-
nálina, stingið í næstu lytokju
oj dragið garnið í gegn, bregð-
ið upp á og dragið garnið í
gegnum tvær fyrstu lykkjurn-
ar á nálinni, bregðið tvisvar
upp á farið til baka undir mdð
stm af 5 fyrrhekluðu stm og
dragið garnið upp irndir hana,
bregðið upp á og dragið garnið
gegnum tvær fyrstu lykkjurn-
ar á nálinni, bregðið upp á og
dragið gegnum tivœr fyrstu
lykkjurnar á nálinni, bregðið
upp á og dragið garnið gegn-
um þær þrjár lykkjur á nál-
inni, sem eftir eru, endurtakið
það sem eftir er frá x út um-
ferðina.
Þegar 9 umtf. af munstur-
hekli er lokið er byrjað á
treflinum, án þess að garnið
sé slitið. Snúið með 3 lrn og
heklið 1 stm í næstu 19 stm
(alltaf farið undir báðar lykkj
umar.) Heklið fram og aftur.
Við 5. ga er aukið um 1 lykkju
í hverri hlið. Þegar 8 ga er lok
ið, er heklið gert lausara og þá
heklað þannig: 3 lim, 1 stm í
1. stm, x 1 Im, hlaupið yfir 1
lytokju, 1 stm í þar næstu
lykkju, endurtatoið frá x út
ga. f næstu ga er hetoluð 1
stm í hvert gat á fyrri ga, alltf-
af með 1 lm milli hiverrar
stm. Gætið að alltaf sé sami
stm fjöldi í hverjum ga. Þegar
trefillinn er orðinn 80 cm
langur er garnið slitið, gengið
frá öllum þráðum og kögur
sett á enda trefilsinis.

Gefionaráklæðln treylasf siteltl I lifum
08 munztruis. t)v> ræður tízkao hverjo
Þorleifur Jóhannsson
frá Stykkishólmi, minning
sino)
BM breytist D4 eRb, vöruvöndlm verfc
miöjunnai og gæði islenzku ullarmnar
ffll* tetta ftefto hfálpað tit ait gera Getj
•marálilæöiö vinsælasta húsgagnaáklæöiö
* landintt
ráklæði
MOWARIÖ
ALLIR Hólmarar, sem orðnir
eru miðaldra muna vel hin
ágætu hjón, Önnu Sigurðardótt-
ur og Jóhann Erlendsson, er
lengst búskapar síns áttu heima
í Stykkishólmi, en höfðu áður
búið í Dal í Mifclaholtshreppi
og í Ólafsvík. Bæði voru þau
Snæfellingar í ættir fram, kom-
in af greindu og traustu bænda-
fólki sunnan fjalls. Börn þeirra
urðu sjö, sem upp komust, ein
dóttir og sex synir. Var það
gjörvulegur systkinahópur, dug-
legur og kappsfullur til allra
starfa, vel látinn og vinaríkur,
og öll voru systkinin sérlega
sönghneigð. Þrír bræðranna eru
nú hnignir í valinn, Oddgeir,
Sigurður og Þorleifur, en sá síð
astnefndi andaðist 22. jan. sl. í
sjúkrahúsi Hvítabandsins, og
verður útför hans gerð í dag
frá Fossvogskirkju.
Þorleifur var fæddur á Dal
1. júní 1897 og var með for-
eldrum sínum, þangað til hann
var 15 ára gamall, að hann
fluttist til Isafjarðar, en þar
nam hann skósmíði hjá Ólafi
Stefánssyni mági sínum. Á ísa-
firði dvaldist Þorleifur í 12 ár,
en fór árið 1923 til Dýrafjarð-
ar. Hann hafði 9. marz það ár
kvænzt Sesselju Jónsdóttur. Með
þeim höfðu tekizt kynni á ísa-
firði, en Sesselja var þangað
vestur komin austan af Seyðis-
firði og er austfirzk í báðar ætt-
ir. Til Stykkishólms fluttust
Sesselja og Þorleifur 1927. Þar
reistu þau sér snoturt hús og
var jafnan ánægjulegt að koma
á hið vinalega og vistlega heim-
ili þeirra, því að bæði voru þau
hjón gestrisin og hlý í viðmóti
og Sesselja hin mesta myndar-
kona í sjón og raun. Meðan
Þorleifur var í Stykkishólmi
stundaði hann einkum iðn sína,
en einnig önnur störf, sem til
féllu. Hann var einn af stofn-
endum Iðnaðarmannafél. Stykk-
ishólms og alla tíð í kirkjukór
þorpsins eftir að hann settist
þar að.
Árið 1946 fluttust þau hjón
til Reykjavíkur og áttu þar
heima síðan. Lengst af vann
Þorleifur við skósmíði, eftir að
hann kom suður, en síðustu
fimm árin var hann húsvörður
á Reykjavíkurflugvelli. — Þeim
hjónum varð fjögurra barna
auðið, en elzta þeirra, Jóhann,
mesta efnispilt, misstu þau 18
ára gamlan 1942. Hin börnin
eru: Ragnar, húsasmiður, Ingi-
björg, gift Guðjóni Guðmunds-
syni bifvélavirkja, og Oddgeir
rafvirki, kvæntur Halldóru
Sveinsdóttur.
Þorleifur Jóhannsson var eng-
inn málskrafsmaður og óhlut-
deilinn var hann um annarra
hag. Hann var manna samvizku-
samastur að hverju starfi, sem
hann gekk, enda bar hann f
brjósti ríka ábyrgðarkennd.
Vinum sínum var hann tröll-
tryggur og aldrei seinn að taka
upp hanzkann fyrir þá, ef að
þeim var veizt. Þorleifur gat
verið manna kátastur og skemmt
inn í kunningjahópi, þótt hann
virtist við fyrstu kynni fálát-
ur. Hann var sérlega heimilis-
rækinn og bar alla tíð mjög fyr
ir brjósti hag barna sinna.
Um leið og ég kveð Þorleif
og þakka honum margar sam-
Framhald á bls. 15.