Morgunblaðið - 02.02.1962, Blaðsíða 20

20
MORCUNBLAÐIÐ
Föstudagur 2. febr. 1962
Barbara James:
Fögur
16
og feig
Eg skemmti mér næstum um
kvöldið. Þessi frumsýning var
viðhafnarsýning og þar var fullt
hús af þessu venjulega skraut-
búna fólki — höfðingjum og
kvikmyndastjörnum. Auk þess
var myndin svo góð, að hún gat
haldið athyglinni allan tímann.
Mér til furðu hafði Rory strax
þekkzt matarboðið og sýndi ekki
á sér neina sorg eða þreytu þeg-
ar við hittum hann. f Savoy var
margt fólk. sem við þekktum.
Margir komu að borðinu til okk-
ar til dð skrafa við okkur. Rory
var fullkomlega eðlilegur og
eins og hann átti að sér, ekki
neitt ofsakátur en í sæmilega
góðu skapi. Framkoma hans
hefði ekki getað verið heppilegri
en hún var til að dreifa öllum
hugsanlegum grunsemdum. Og
samt vissi ég, að hún var engin
uppgerð. Enginn leikaraskapur.
Hann skemmti sér raunverulega.
Eg dáðist að þessum hæfileika
hans til að geta alltaf verið eðli-
legur. í gærkvöldi hafði hann
enga tilraun gert til að leyna
'söknuði sínum eftir Crystal, og
í gær hafði hann skemmt sér
eins og bezt mátti verða á af-
mælisdegi Tims. og hrundið öll-
um áhyggjum frá sér. í kvöld
var hann hinn hamingjusami
gamanleikari, kannske ofurlitið
þreyttur eftir tvær sýningar. en
nú að skemmta sér með konunni
sinni og bezta vini sínum. Góð-
ur matur og úrvals vín höfðu
sín áhrif. Það var óhugsandi í
þessu andrúmslofti að vera að
hugsa um dauða, sorg, grunsemd-
ir og ótta.
Við ræddum kvikmyndahand-
ritið og tilvonandi sjónvarpssýn-
ingu, við vorum þrír góðir kunn-
ingar með sameiginlegt áhuga-
mál, sem við vorum að ræða.
Komdu heim með Rory á laug-
ardaginn og vertu hjá okkur yf-
ir helgina. sagði ég um leið og
við kvöddumst.
Ja, ég veit ekki ....
Gerðu það. Leó. Eg lagði hönd-
ina á arm hans. Eg veit, að
krakkarnir hefðu svo gaman af
að sjá þig.
Eg hefði ekki nema gaman af
að koma. Ef ekki annað, þá
skulda ég Tim alltaf afmælis-
gjöfina hans.
Hugsaðu ekki um það, komdu
bara.
Mér hafði létt. Einhvernveginn
fannst mér það versta vera af
staðið, en þangað til það væri
fyrir fullt og allt. þarfnaðist ég
návistar Leós. Þegar hann var
einhversstaðar nærri var þetta
aldrei alveg vonlaust. Eg var
farin að trúa því, að allt gæti
komizt í iag aftur.
Seinna. þ».gar við lágum hlið
við hlið í myrkrinu og ég hélt,
að Rory væri sofnaður, sagði
hann allt í einu: Eg hef aldrei
hætt að elska þig, Rosaleen.
Eg fékk fyrir hjartað.
Því trúi ég ekki auðveldlega.
Nei, líklega ekki. Við höfum
týnt hvort öðru í seinni tíð er
ekki svo? Og allt mér að kenna.
Eg hef verið mjög óhamingju-
söm.
Og samt hef ég alltaf verið
26V8
COSPER
__Mair.ma, nú er ég bráðum búinn að skrifa óskaseðilinn minn
fyrir næstu jól.
óbreyttur. Tilfir.ningai mínar til
Crystal tóku ekkert frá þér.
Það er nú gamalt orðatiltæki,
sem óþarflega margir nota. Þú
getur vonandi fundið eitbhvað
skárra.
Reyndu að vera ekki mjög
gröm. Lofaðu mér að segja þér
af henni.
Gott og vel, ef það getur gert
eitthvert gagn.
Hún hefði dáið hvort sem var.
Hún átti ekki langt eftir.
Ég varð hissa. Hvað áttu við.
Hún var með banvænan sjúk-
dóm. Blóðkrabba. Það er sjúk-
dómur, sem virðist leggjast á
fagrar konur.
Var það þessvegna sem þú
spurðir lögreglumanninn, hvort
hann hefði talað við lækninn
hennar ?
Já.
Hversvegna sagðirðu honum
þetta ekki sjálfur ?
Hann verður fljótur að komast
að því. Ég var sá eini, sem hún
sagði frá því, og ég vildi ekki
gefa til kynna, að vinátta okkar
hefði verið svo náin. Ég hafði í
huga það sem Leó sagði og var
að hugsa um þig og framtíð mína.
Það var nærgætnislegt af þér.
Mér fannst það ekki nema sjálf
sagt.
Og svo vildi hún heldur flýta
fyrir þessu en bíða eftir því, sem
faún vissi sig eiga i vændum?
Það virðist svo. En ég trúi því
bara ekki. Hún ætJaði sér að lifa
favert augnablik, sem hún ætti eft
ir, og hún sagði einmitt, að lífið
væri svo miklu dýrmætara þeg-
ar maður vissi, að því væri bráð-
um lokið.
Og hún elskaði þig?
Já. Það er kannske hégómlegt
af mér að segja það. en ég trúi
fastlega. að svo hafi verið.
Og þú hana?
Nei. Ég elskaði hana ekki. En
hún var góður félagi. Uppörv-
andi. Ég dáðisi að hugrekki henn
ar og kæti. Hún heimtaði svo
lítið af mér — aðeins félagsskap
min». Og um hann gat ég ekki
neitað henni, þegar hún átti
svona skammt eftir.
Þú ert ólæknandi rómantiskur,
Rory, hugsaði ég með mér.
Hún töfraði þig, sagði ég upp-
hátt. Og fegurðin og kætin henn-
ar margfaldaðist, af því að þú
vissir. hversu skammt hún átti
ólifað. Þú gazt ekki staðizt hana.
Já, kannske var það eitthvað í
þá áttina. En þetta var ekki ást-
arævintýri, Rosaleen — ekki í
venjulegum skilningi þess orðs.
Hún vildi ekki særa þig, og sízt
af öllu hefði hún viljað spilla
fajónabandinu okkar. Það eina,
sem hún fór fram á var að fá að
vera í félagsskap mínum öðru
hverju.
Ég skildi þetia, þrátt fyrir allt.
Þessi fagra kona sóttist eftir
Rory, af því að henni fannst það
geta gefið þessu litla, sem hún
átti eftir ólifað, aukið gildi.
Crystal hafði átt öðrugt upp-
dráttar, hélt hann áfram, lágt og
íhugandi. Hún kom til London á
barnsaldri og varð að vinna í
vafasmömum næturklúbbum.
Hún varð fyrir ýmsum áföllum,
og faún játaði, að mat 'hennar á
hinu og þessu hefði verið skakkt.
Eina markmið stelpnanna, sem
unnu með henni var að ná í ríkan
strák. Og hámarkið var að giftast
honum. Þetta tókst henni. Hún
giftist Bernard Usher. Hún elsk-
aði hann ekki. Hún þekkti vel á
karlmenn, en hafði ekki hug-
mynd um, hvað ást var. Samt
fór þetta hjónaband hennar sæmi
lega og maðurinn hennar var
hamingjusamur, enda þótt henni
væri tekið að verða það ljóst,
að peningarnir eru ekki innihald
og tilgangur tilverunnar. Eftir að
Bernard dó, var hún rík og frjáls.
Svo stundaði hún skemmtistað-
ina um tíma. Mér skilst hún hafa
gert hinar og þessar vitleysur.
Hún talaði helzt ekki um þetta
tímabil ævi sinnar. En svo komu
veikindin og dauðadómurinn.
Hún fékk löng'un til að fara aftur
að vinna, og svo fékk hún Leó
til að koma sér að í „Sóiibruna og
sælu“.
Og svo varð hún ástfangin af
þér.
Það er erfitt fyrir mig að tala
um það. Hún sagði, að þetta væri
í fyrsta sinn sem hún hefði orðið
alvarlega ástfangin. Án allrar eig
ingirni og án þess að gera nokkr-
ar kröfur.
Mér datt í hug, að úr þvi að
faún var orðin efnalega sjálfstæð,
hefði hún haft efni á að veita sér
hreina óeigingjarna ást.
Ég ætti ekki að vera að tala um
þetta við þig, Rosaleen — ég get
ekki ætlazt til, að þú skiljir það.
Jú, ég skil það, vertu alveg
viss.
Ég skildi það fullvel. Fögur,
dauðadæmd kona — óeigingjörn
tilbeiðsla — þetta samanlagt gat
enginn karlmaður staðizt, sízt
hugmyndaríkur, áfarifagjarn mað
ur eins og Rory. Ég var fegin, að
hún skyldi ekki lengur vera til.
Rory hugsaði víst það sama.
Ég gæti grátið yfir því, að
svona lífleg kona sé dauð, en
samt er ég feginn því að hún
skuli vera farin. Ég fann hversu
mjög hún þarfnaðist mín. Ef varð
að eyða meiri og meiri tíma með
henni. Ég var að því kominn að
vanrækja þig og börnin og jafn-
vel vinnuna mína.
Og svo kallar þú þetta óeigin-
gjarna ást?
Það varð aldrei meira en há-
degisverðir saman öðru hvoru og
stundum kvöldverður eftir sýn-
ingu.
Og gönguferðir í garðinum.
Nú, þú sást þá mynd. Það þyk
ir mér leitt, Rosaleen.
Já, og hún varð mér kvalræði.
Þið voruð svo ánægð hvort með
annað, rétt eins og væri eitthvað
meira en lítið á milli ykkar.
Það var það líka á vissan hátt.
Bæði kæti og skilningur. en þó
fyrst og fremst vitneskjan um
þennan banvæna sjúkdóm, sem
enginn annar vissi um. Kannske
var hann mesta bandið milli okk-
ar, enda þótt hún minntist sama
sem aldrei á hann. Jafnvel í síð-
asta hádegisverðinum okkar var
hún kát og hlæjandi. Ég trúi
þessu ekki enn.
Að hún hafi framið sjálfsmorð?
Já. Hún hefði aldrei gert það.
Það er ég eins viss um og nokk-
urn annan hlut, svaraði hann
með mikilli sannfæringu.
Það getur nú samt ekki hjá því
farið. Og ólíklegasta fólk fremur
stundum sjálfsmorð. Og hún virð
ist hafa haft fulla ástæðu til þess.
Ég þekkti hana það vel, að ég
skal aldrei trúa þvL
Ja, hversu vel þekkir maður
I fóik? spurði ég þreytulega. Ee
1 nú er hún farin, og stendur það
| þá á svo miklu, hvernig hún hef-
I ur dáið?
| Kannske ekki. En getum við
ekki byrjað á ný, Rosaleen?
| Crystal var alveg sérstök, og ég
vissi alltaf, að þetta gæti ekki
! staðið lengi hjá okkur. Það var
i alveg óviðkomandi okkar sam-
búð.
Þú ert furðu seigur að blekkja
sjálfan þig, ef þú heldur það.
Ég elska þig og mun alltaf
gera.
Kannske geturðu talið mér trú
um það einhverntíma. En auð-
velt verður það ekki.
Elsku Rosaleen. Hann steig
fram úr rúminu, gekk til mín og
vafði mig örmum. Fyrirgefðu
mér — ég ætlaði aldrei að særa
Þig-
Vertu rólegur. Þetta getur lag-
azt með tímanum.
Hann kyssti mig. Ég var tilfinn
ingarlaus og neikvæð, en hann
hélt fast utan um mig. Hann
kyssti mig af miklum ákafa, en
ég sneri mér undan.
Ég er þreytt, sagði ég. Hann
stóð kyrr andartak, en svo sleppti
hann mér aftur. Þurftirðu að fara
að bjóða Leó til okkar um helg-
ina? sagði hann snögglega.
aitltvarpiö
Föstudagur 2. febrúar.
8:00 Morgunútvarp (Bœn — 8:05 Morg
unleikfimi — 8:15 Tónleikar
8:30 Fréttir — 8:35 Tónleikar —
9:10 Tónleikar — 9:20 Veðurfr.).
12:00 Hádegisútvarp (Tónleikar —•
12:25 Fréttir og tilkynningar). j
Lesin dagskrá næstu viku.
13:15
13:25
15:00
17:40
18:00
18:20
19:00
20:00
20:05
20:35
21:00
21:10
21:30
22:00
22:10
22:30
Xr X- X-
GEISLI GEIMFARI
X- X- X-
ATVLE, A M£WCOMEZ, HAS ASKED MYST/CUS METALUCUð u H'A/EÆE WASI
ml á
wft 2m \~i um
1 r Kw

Lydía spurði: „Hvar er ég fædd?“
og Mystikus svarar ....
— Lýdía Kyle, öllum er sama um
það hvar
En þú
aðrir!
eða hvenær þú
muna deyja eins
fæddist!
og allir
— Hleypið mér út!
regla! .... Ö, hjálp!
23:10
8:00
12:00
12:55
14:30
15:20
16:00
16:30
17.00
17:40
18:00
18:20
18:30
18:55
20:00
20:45
22:00
22:10
,Við vinnuna**: Tónleikar.
Síðdegistónleikar (Fréttir, tílk.
— Tónl. — 16:00 Veðurfr. — Tónl.
— 17:00 Fréttir — Endurtekið
tónlistarefni).
Framburðarkennsla í esperanto
og spænsku.
,,I>á riðu hetjur um héruð“: Ingi
mar Jóhannesson segir frá Njáli
á Bergþórshvoli og sonum hans.
Veðurfregnir — 18:30 Þingfréttir,
— Tónleikar.
Tilkynningar — 19:30 Fréttir.
Daglegt mál (Bjarni Einarsson
cand. mag.).
Efst á baugi (Björgvin Guðmunds
son og Tómas Karlsson).
Frægir söngvarar; XII: Alexand
er Kipnis syngur.
Ljóðaþáttur: Bríet Héðinsdóttir
les kvæði eftir Sigurð Breiðfjörð.
„Lævirkjakvartettinn**: Strengja
kvartett í D-dúr op. 64 nr. 5
eftir Haytin (Janacek kvartettinn
leikur).
Útvarpssagan: „Seiður Satúrnus
ar“ eftir J. B. Priestley; IX.
(Guðjón Guðjónsson).
Fréttir og veðurfregnir.
Um fiskinn (Stefán Jónsson
fréttamaður).
Á síðk' ‘Jldi: Létt-klassísk tón«
list.
a) I>ýzk lög í flutningi þarlendra
listamanna.
„Vespurnar**, leikhústónlist eftir
Vaughan Williams (Fílharm
oníuhljómsveit Lundúna leik-
ur; Sir. Adrian Boult stj.).
Dagskrárlok.
Laugardagur 3. febrúar.
Morgunútvarp (Bæn — 8:05 Morg
unleikfimi — 8:15 Tónleikar —•
8:30 Fréttir — 8:35 Tónleikar —
9:10 Tónleikar — 9:20 Veðurí •.),
Hádegisútvarp (Tónleiikar ^
12:25 Fréttir og tilkynningar).
Óskalög sjúklinga (Bryndís Sig*
urjónsdóttir).
Laugardagslögin — (15:00 Fréttir)
Skákþáttur (Sveinn Kristinsson)
Veðurfr. — Bridgeþáttur (Hallur
Símonarson).
Danskennsla (Heiðar Ástvalds*
son)
Fréttir. — t»etta vil ég heyra.
Marius Blomsterberg kjötiðnaðar
maður velur sér hljómplötur.
Vikan framundan: Kynning á
dagskrárefni útvarpsina.
Útvarpssaga barnanna: „Nýja
heimilið" eftir Petru Flagestad
Larssen; VI. (Benediikt Arnkels^
son).
Veðurfregnir.
Tómstundarþáttur bama og ungl
inga (Jón Pálsson).
Söngvar í léttum tón. — 19.10 Til
kynningar. — 19:30 Fréttir.
„Farinelli**, dönsk óperetta. Tón«
listin eftir Emil Reesen, textinri
eftir Mogens Dam (Grethe Meg<*
ensen, Paul Bundgárd, Lisa
Panduro, Else Margrethe Car«
delli, Hans Kurt og kór syngja
með Tívolikonserthl j ómsveit-*
inni. Stjórnandi: Ove Peters.
Jón R. Kjartansson kynnir).
Leikrit: „Vega-leiðangurinn“
eftir Friedrich Durrenmatt.
Þýðandi: I>orvarður Helgason.
Leikstjóri: Gísli Halldórsson.
Fréttir og veðurfregnir. f
Danslög — 24:00 Dagskrárlok.