Morgunblaðið - 09.02.1962, Síða 20

20
MORGVTSBLAÐIÐ
Pðstudagur 9. febr. 1902
Barbara James:
22
Fögur
og feig
Sjáðu, pabbi, sjáðu. Sjáðu mig!
æpti hann í miklum æsingi. Svo
stóð hann á höndum og hneig
síðan niður í hrúgu á gólfinu,
rétt við fæturna á lögreglumann-
inum, sem varð steinhissa. En svo
varð rjóða andlitið vandræða-
legt, þegar hann sá, að þarna var
ókunnugur maður staddur.
Rólegur, sonur sæll, þú þarft
að æfa þetta miklu betur. Rory
gekk til hans og reisti hann við.
Þetta er Wood lögreglufulltrúi
sagði hann og hélt í höndina á
Tim. öll spenna var horfin úr
svip hans eins Oig dögg fyrir sólu,
og nú brosti hann, eins og hann
átti að sér.
Þetta er Tim sonur minn, sagði
hann. Önnur kynslóðin af skop-
leikurunum.
Sæll, Tom. Wood heilsaði
drengnum með handabandi.
Hann var líka farinn að brosa
og það breytti svip hans gjör-
samlega, og ég vissi samstundis,
að hann mundi sj álfur eiga börn.
Mér kom það einhvernveginn al-
veg á óvart, að hann skyldi geta
verið brosandi og vingjarnlegur.
Tim varð hálf-vandræðalegur.
Lögreglufulltrúi? Hvað er það?
sagði hann hikandi.
Lögga, sagði Wood. Ég er lögga.
Andlitið á Tim breytti svip.
Alvörulögga? spurði hann spennt
ur.
Já, heldur betur í alvöru, sagði
Leó þurrlega.
Og hverjir eru ræningjarnir.
Eruð þið þá öll ræningjar?
Það mætti kannske vel segja
það, sagði Roy glottandi.
Við skulum leika okkur.
Nei, væni minn. Farðu til henn
ar Vandy, sagði ég.
Ænei, mamma. Sjáðu!
Og hann steypti sér kollhnís.
Geturðu gert þetta sagði hann
við Wood.
Það gæti ég líklega.
Gerðu það þá.
Wood stóð upp. Rétt sem
snöggvast datt mér í hug, að
hann ætlaði að fara að standa á
höndum.
Nei, ég held ég geri það annars
ekki núna, sagði hann. Ekki á
sunnudegi, þá mega löggur ekki
gera kúnstir. Ég geri það kann-
ske seinna, sagði hann alvarlega.
Þegar við erum búin, skal ég
koma og sýna þér fáeinar kúnst-
ir, sem ég lærði þegar ég var í
sirkus, sagði Leó.
Fínt! Og Tim steypti sér enn
einn kollhnís og þaut svo út.
Fjörugur snáði, sagði Wood.
Hann er óþarflega mikið fyrir
að sýna sig, sagði Rory. Eigið
þér sjálfur börn?
Já, þrjú. Stelpu á hans aldri
og strák þriggja ára og svo ann-
an strák í vöggu.
Það er talsvert, sagði ég.
Það má nú segja, en maður
vildi nú samt ekki sjá af þeim.
Nei, það má maður manni
segja, sagði Rory.
Það var rétt eins og við ætluð-
um að fara að skrafa saman í
mesta bróðerni, þegar vingjarn-
legi svipurinn hvarf allt í einu
af andliti lögreglufulltrúans og
hann var aftur orðini ópersónu-
legur.
Já, hvert vorum við komin?
Já, nú man ég það. Hvor ykkar
herranna flutti lík ungfrú Hugo
úr Axminsterhúsinu?
Ég gerði það, svaraði Leó ró-
lega.
Þú? sagði Rory með miklum
ákafa. í gúðs bænum, hvað átti
það að þýða? Hversvegna sagð-
irðu mér ekki frá því?
Kannske þér vilduð segja okk-
ur, hr. Gunter, hvernig og hvers
vegna þér tókuð upp á þessu
ótrúlega tiltæki?
Sjálfsagt. Leó gekk að arin-
hillunni og hallaði sér upp að
henni. Eins og ég sagði, ók ég
frá leikhúsinu og til Axminster-
hússins. Ég fór inn um aðaldyrn-
ar og talaði fáein orð við dyra-
i vörðinn, sem fór svo með mér
upp í lyftunni. Ég hafði fengið
lykilinn hjá Rory. Ég fór inn í
íbúðina og sá þar jakkann og
hanzkana á stól á setustofunni.
Ég fór svo inn í svefnherbergið.
Þar lá hún, nákvæmlega eins og
frú Day hefur lýst.
Og þér tölduð það líka sjálf-
sagt, að hún hefði framið sjálfs-
morð, eða hvað?
Vitanlega. Það lá svo í augum
uppi, að mér datt aldrei í hug að
efa&t um það. Og geri ekki enn.
Og hver urðu svo viðbrögð
yðar við þessu?
Ég varð fyrst og fremst reiður.
Svarið kom hiklaust og ákveðið.
Augnabýnnar á Wood lyftust aft-
ur.
Reiður? En þótti yður ekki
fyrir því að öðru leyti?
Því þá það? Ég þekkti Crystal
sæmilega vel — kannske óþarf-
lega vel. Mátti mín vegna ósköp
vel missa sig. Hún var mér
einskis virði.
Ég varð hissa á þessari hörku
hans og var næstum farin að vor-
kenna Crystal. En hann var sýni-
lega ekkert í þann veginn.
Hversvegna voruð þér svona
reiður?
Þetta var svo illyrmislegt til-
tæki. Ég gekk út frá því, að hún
hefði rifizt við Rory. En það
g^tur þú betur upplýst. Hann
leit á Rory, en hann svaraði
engu. Jæja, ég gekk að minnsta
kosti út frá því sem gefnum
hlut, að þau hefðu rifizt. Gat
mér þess til, að Rory hefði viljað
slíta sambandi þeirra, og hún
hefði svo hefnt sín á þenna hátt,
sem sé með því að eyðileggja
framtíð hans með þessu.
Eyðileggja? Er það nú ekki
nokkuð stórt orð?
Það held ég ekki. Rory er orð-
inn að einskonar dýrlingi. Vegna
sjónvarpsleiksins er hann þekkt-
ur á milljónum heimila. Almenn-
ingur lítur á hann sem hamingju-
saman fjölskylduföður. Þessi
kjaftháttur í blöðunum um hann
og Crystal, var þegar farinn að
gera honum skaða. Og þér getið
hugsað yður afleiðingarnar af
því, ef Crystal hefði fundizt dauð
í íbúðinni hans — alveg burtséð
frá því angri, sem það hefði gert
konunni hans og börnunum.
Svo að þér ákváðuð þá að
flytja hana
Það var nú ekki svo einfalt.
Ég stóð þarna og horfði á hana
og var frá mér af hatri og reiði.
Röddin var róleg en grimm. Og
þá langaði mig til að slá hana út
af Iaginu og spilla þessu illkvitn-
islega tiltæki hennar. Hún hafði
benlínis ögrað mér. Ég leit kring
um mig í herberginu og vonaði,
að mér gæti dottið eitthvað í hug.
Ég opnaði skápa í þeirri von að
finna þar kofort — en þá sá ég
fatapokann, sem var næstum sex
fet á lengd. Og þá fékk ég þessa
ofdirfskulegu hugmynd. Hún lá
þarna með höfuðið á kodda, sem
var á rúmábreiðunni. Enda þótt
sárið á höfðinu á henni væri
svart og ljótt, hafði ekki blætt
mikið úr því — aðeins blóðblett-
ir á koddanum og ofurlítið á
rúmgaflinum. Sjálf rúmábreiðan
var alveg hrein.
Þér hafið nú ekki gert þetta
sérlega vandlega, hr. Gunter. Það
var blóð á gólfábreiðunni og víð-
ar.
Nú, já, sagði ég. Þér hafið þá
komið í íbúðina að okkur fjar-
verandi?
Já, ég þurfti að tala við hrein-
gerningakonuna. Og ég gerði
ýmsar athuganir um leið.
Og þér vissuð, að hún hafði
dáið þar?
Það var að minnsta kosti mjög
líklegt. Haldið þér áfram sög-
unni, hr. Gunter.
Ég tók svo teppi úr skápnum
og vafði því um hana. Svo kom
ég henni í pokann og það var
erfitt. Ég setti líka koddann í
pokann ásamt jakkanum hennar
og hönzkunum. Svo tók ég lykl-
ana hennar úr handtöskunni
hennar og setti hana síðan í pok-
ann líka og lokaði honum svo
með rennilásnum. Þurrkaði svo
blettina af rúmgaflinum með
vasaklútnum mínum. Þeir fóru
strax af gljáfægðu trénu. Svo
fann ég annan kodda og kodda-
ver í skápnum, í staðinn fyrir
þann, sem ég hafði tekið. En svo
kom aðalvandinn. Ég opnaði
dyrnar og fór fram og alla leið
niður í miðjan stigann til að sjá
hvort nokkur væri á ferli í for-
stofunni. Þar stóðu tveir menn
rétt við lyftudyrnar. Ég beið
þangað til þeir voru búnir að ná
í lyftuna og farnir upp. Þá fór
ég aftur inn í herbergið og tók
fatapokann.
Þetta hefur verið talsvert vog-
að fyrirtæki hjá yður, sagði
Wood.
Ég veit ekki. Sumt fólkið þarna
í húsinu þekkir mig. Ég kem oft
til Rory og svo er leikritahöfund-
ur, sem ég þekki á sjöttu hæð.
Vitanlega þekkja allir Rory, og
er það þá nokkuð undarlegt, þó
að ég, sem er umboðsmaður
hans, væri með fatapoka. Ég gat
vel hafa verið að sækja einhvern
leiksviðsútbúnað, sem hann hefði
allt í einu þurft á að halda —
eitthvað stórt og þungt, kannske
einhverja einkennisbúninga. En
nú vildi svo til, að ég hitti engan
mann á leiðinni.
Það er nú ekki svo auðvelt að
bera heilt lík.
Crystal var nú mjög létt.
Jafnvel þó svo væri, trúi ég
því varla, að þér hefðuð krafta
til þess.
Það er misskilningur hjá yður.
Ég var einu sinni lyftingadans-
ari og það útheimtir mikla
krafta, og enn í dag legg ég rækt
við líkamshreysti. Það brá fyrir
hreykni hjá Leó þear hann sagði
þetta.
Wood kinkaði kolli án þess að
bregða svip.
Ég fór svo að bílnum mínum,
sem var í götunni bak við húsið.
Það er stórt skott á honum, en
ég kom nú samt ekki líkinu þar
inn, því að ég varð að gæta þess
vel að skadda það ekki á neinn
hátt. Þessvegna setti ég það í
aftursætið og það gat ég ekki
nema með því móti að færa öku-
sætið fram.
Hann sagði frá þessu svo blátt
* X- >f
GEISLI GEIMFARI
X- X- X-
/■' i— Starfið inni í Mystikus skapaði
villandi yaldatilfinningu hjá Pétri
þai til hann varð geðveikur.
— Ég var bjáni að leggja meiri
trúnað á falsvél en sanna vini mína!
Getur þú fyrirgefið mér, Lúsí?
— Það er ekkert að fyrirgefa,
Berta!
áfram, að það hefði mátt halda,
að hann hefði raunverulega ver*
ið að flytja leiksviðsútbúnað.
Hvernig gaztu gert þetta, Leó
spurði ég.
Ég er ekker.t hræddur við lík,
svaraði hann. Ég sat í fangabúð.
um nokkurn hluta æsku minnar,
og hef séð svo margt hroðalegt,
að ég hef löngu misst alla til-
finningu fyrir því.
Og svo ókuð þér heim til ung-
frú Hugo? spurði Wood og var
nú tekinn að gerast óþolinmóður.
Ekki alveg strax. Ég mundi
eftir, að ég hafði skilið eftir
skjalatöskuna mína í íbúðinni
hans Rory, svo að ég lokaði bíln.
um og fór inn um sama inngang*
inn aftur. Þar var enginn maður,
Ég hljóp upp og inn i íbúðina.
Ég gáði vandlega kring um miig.
-til þess að vera viss um, að allt
væri í lagi, tók svo töskuna og
fór niður aftur, en í þetta sinn
gegn um aðalinnganginn fordyra-
megin. Mér datt í hug, að það
spillti ekki til að segja fáein orð
við húsvörðinn um leið og ég
gengi.
ÍHUtvarpiö
Föstudagur 9. febrúar.
8.00 Morgunútvarp (Bæn. -» 8.09
Morgunleikfimi. — 8.15 Tónleik*
~r. — 8.30 Fréttir. — 8.35 Tón-
leikar. — 9.10 Veðurfregnir. —
9.20 Tónleikar). (10.00
12.00 Hádegisútvarp (Tónleikar. —
12.25 Fréttir og tilkynninga»r).
13.15 Lesin dagskrá næstu viku.
13.25 „Við vinnuna**: Tónleikar.
15.00 Síðdegisútvarp (Fréttir, tilk. -e»
Tónl. — 16.00 Veðurfregnir.
— Tónleikar — 17.00 Fréttir. ^
Endurtekið tónlistarefni).
17.40 Framburðarkennsla i esperanto
g spænsku.
18.00 ,,I>á riðu hetjur um héruð**l
Ingimar Jóhannesson segir aftur
frá Njáli á Bergþórshvoli og
sonum hans.
18.20 Veðurfregnir. — 18.30 Þingfrétt-
ir. — Tónleikar.
19. 0 Tilkynningar. — 19.30 Fréttir.
20.00 Daglegt mál (Bjarni Einarsson
cand. m. j.).
20.05 Efst á baugi (Tómas Karlsson og
Björgvin Guðmundsson).
20.35 Frægir söngvarar; XIII: Kristen
Flagstad syngur.
21.00 Ljóðaþáttur: Snorri Sigfússon
fyrrum námsstjóri les kvæði
eftir Bólu-Hjálmar.
21.10 Tónleikar: Prelúdía, kóral og
fúga eftir César Franck (Witold
Malcuzynski leikur á píanó).
21.30 Útvarpssagan: „Seiður Satúrn«
usar" eftir J. B. Priestley; XI,
(Guðjón Guðjónsson).
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Erindi: Upptök Islandsglímunn-
ar og áhrif hennar (Helgi Hjörv-
ar rithöfundur).
22.30 A síðkvöldi: Létt-klassísk tón«
list.
a) Atriði úr „Töfraflautunni***
eftir Mozart (Wilma Lipp,
Irmgard Seefried, Anton Der-
mota, Erich Kunz, Ludwig
Weber og kór syngja með
Fílharmoníusveit Vínarborg-
ar; Herbert von Karajan stj.)
b) Ungverskir dansar eftir Bra-
hms (Konunglega fílharmon-
íusveitin í Lundúnum leikur;
Rafael Kubelik stj.).
23.20 Dagskrárlok.
Laugardagur.
8.00 Morgunútvarp (Bæn. — 8.03
Morgunleikfimi. — 8.15 Tónleik-
ar. — 8.30 Fréttir. — 8.35 Tón-
leikar. — 9.10 Veðurfregnir. —
9.20 Tónleikar). (10.00
12.00 Hádegisútvarp (Tónleikar. —
12.25 Fréttir og tilkynningar).
12.55 Óskalög sjúklinga (Bryndís Sig-
urjónsdóttir).
14.30 Laugardagslögin. — (15.00 FréttJ*
ir).
15.20 Skáþáttur (Guðmundur Am-
laugsson).
16.00 Veðurfregnir. — Bridgeþáttur
(Stefán Guðjohnsen).
16.30 Danskennsla (Hreiðar Astvalds-
son).
17.00 Fréttir. — I>etta vil ég heyiraf
Þórgunnur Arsælsdóttir velur
sér hljómplötur.
17.40 Vikan framundan: Kynning á
dagskrárefni útvarpsins.
18:00 Útvarpssaga barnanna: „Nýja
heimilið** eftir Petru Flagestad
Larssen; VIII. (Benedikt Am-
kelsson).
18.20 Veðurfregnir.
18.30 Tómstundaþáttur bama og
og unglinga (Jón Pálsson).
18.55 Söngvar í léttum tón. 19.10
Tilkynningar.
19.30 Fréttir.
20.00 Tónleikar:
a) Óperusöngkonan Eileen Farr
ell syngur djasslög með hljóm
sveit Luthers Henderson.
b) HljómsveF André Kostel-
anetz leikur fyrri þátt „Blues-
opera“-svitunnar eftir Har-
old Arlen.
20.30 Leikrit: „Allah heitir hundrað
nöfnum** eftir Gunther Eich, í
þýðingu Bríetar Héðinsdóttur. —
Leikstjóri: Helgi Skúlason.
22.00 Fréttir og veðurfregnir.
22.10 Danslög. — 24.00 Dagskrárlok.