Morgunblaðið - 01.03.1962, Blaðsíða 3

Fimmtudagur 1. marz 1962
MORGUIVBLAÐIÐ
3
STAKSTEINAR
Tíminn bc ‘ sig illa
70 milljomr á
einum bílpalli
1 GÆR fóru fram merkilegir
flutningar um götur Reykja-
víkur. Frá „Reykjafossi", sem
lá við bryggju í höfninni og
til Landsbankans voru flutt-
ar nálsegt 70 milljónum króna.
bessar 70 milljónir voru í
seðlum, splunkunýjum, skrjáf
andi, ilmandi og stífpressuð-
um. Seðlarnir voru fluttir í 16
kössum, sem komust upp á
einn bílpall.
Vegfarendur litu kassana
hýru auga, þegar þeir fréttu,
hvað í þeim var. Tóku sumir
að ræða sín á milli, að nær
væri að ná einum kassanum
1 stað þesis. að eyða löngum
tíma með bankastjórum í
víxlaslætti. Aðrir létu sér fátt
um finnast, þegar þessi til-
laga var borin fram, en sögðu,
að freistingin yrði e. t. v.
sterk, ef þeir fyndu seðla-
kassa á götunni. Töldu þeir,
að heiðarleikagráðan hlyti að
hríðfalla við slíkan fund.
Ljósmyndari Mbl. spurði
starfsmann Landsbankans á
bankatröppunum, hvort hann
mætti ekki hafa einn með sér
heim. Starfsmaðurinn sagði,
að það væri nokkur áhætta,
því að ekki væri að vita,
nema hann lenti á „lélegum“
kassa. í sumum kössunum
voru nefnilega „bara“ fimm-
kallar. Mun minnst hafa ver-
ið 500 þús. krónur í kassa, en
mest 5 milljónir.
Tveir lögregluþjónar, Lárus
Salómonsson og Einar Ólafs-
son, cand. theol., gættu seðl-
anna. Þeir voru óvopnaðir og
sýnir sú staðreynd, að Reyk-
víkingar eru taldir saklaus-
ari en íbúar í öðrum borgum.
Á þriggja dálka myndinni
sést, þegar umferð var stöðv-
uð á gatnamótum Austur-
strætis og Pósthússtrætis,
meðan seðlabílnum var kom-
ið fyrir við gangstéttina fyr-
ir framan bankann. önnur
tveggja dálka myndin sýnir
verkamenn bera einn kassann
inn, en eftirlitsmaður bank-
ans var á leið ofan tröppurn-
ar. Hin tveggja dálka myndin
sýnir Lárus Salómonsson og
verkamennina við bílinn.
(Ljósm Mbl. Sv. Þormóðss.)

KVIKMYNDIR * KVIKMYNDIR * KVIKMYNDIR * KVIKMYNDIR
KVIKMYNDIR *
* KVIKMYNDIR
SKRIFAR UM:
HÁSKÓLABÍÓ:
VINNUKONUVANDRÆÐI
VINNKONUVANDRÆÐI er orð,
sem við hér heyrum oft áhyggju-
fullar húsmæður taka sér í munn,
enda er nú svo komið hér að
vinnukonurnar, þessi gamla og
góða þjóðfélagsstétt, er að heita
má úr sögunni Og ekki mun það
betra í Englandi ef dæma má
eftir kvikmyndinni ensku, sem
nú er sýnd i Háskólabíói. Myndin
gæti reyndar alveg eins heitið
vandræða vinnukonur, því að
vinnukonurnar, sem ungu hjónin
Kate og Richard Barry fá eftir
mikið vafstur, eru sannast að
segja, ekki upp á marga fiska.
Ein setur allt heimilið á annan
endann með amerískum sjóliðum
meðan hjónin eru fjarverandi.
Önnur kemur í vistina með helj-
armikinn hund og er þar að auki
alltaf rorrandi full og vel það.
Svo ráða hjónin til sín eldri hjón,
en þau reynast innbrotsþjófar.
Og loks ræðst til þeirra ung og
falleg sænsk stúlka, Ingrid að
nafni. Þá fer nú fyrir alvöru að
færast líf i tuskurnar. Ekki af
því að Ingrict litla sé nein vand-
ræða vinnukona, heldur vegna
þess að hún er glöð og svo heill-
andi að vinir hjónanna þ.e.a.s.
karlmenmrmr eru á hjólum í
kringum hana. Hún nýtur þess í
ríkum mæli, en þó er sá gallinn
á að Richard húsbóndi hennar er
fríður og glæsilegur maður og
það stenzt ekki hennar unga og
viðkvæma hjarta. En ekki er
vert að segja hér hversu því ævin
týri lýkur.
Enskar gamanmyndir eru Oft-
ast skemmtilegar, gerðar af
smekkvísi og notalegri kímm.
Þannig er einnig þessi mynd,
bráðskemmtileg, með húmor, sem
aldrei bregst og snertir þó jafn-
framt tilfinningar áhorfandans,
mest fyrir frábæran leik Mylene
Demongest í hlutverki Ingrid’s.
Aðrir leikendur eru hver öðrum
betri. Micahei Graig leikur Ric-
hard, Anne Heywood Kate konu
hans, en Manfield föður hennar
hinn gamalkunni og ágæti leikari
James Robertson Justice.
Ég mæli eindregið með þessari
mynd. Hún kemur áreiðanlega
öllum í gott skap.
1600 gr. steinn
í þorskmaga
Á þriðjudaginn nú í vikunni
fannst steinn í þorsiksmaga í
Hraðfrystihúsi Þórkötlusta-ða.
Vegur sá hvorki meira né minna
en 1600 grömm og mun sennilega
þyngsti steinn, sem fundizt hef-
ur hér í þorskm-aga. Þorskurinn
veiddist á bátnum Þorbirni, GK
540. Annan þorsk veiddu menn
á sama báti, og hafði sá gleypt
900 granuma stein.
um
stærð-
fræðivísindi
NÝLEGA er kominn hingað til
lands m-eð styrk frá vísindadeild
Atlantshafsbandalagsins prófess-
or Arvid T. Lonseth, forseti
stærðfræðideildar Oregon-háskóla
í Cornvallis, Oregon. Prófessor
Lonseth mun dveljast hér á landi
á vegum verkfræðideildar Há-
skóla íslands allt vormisserið og
halda fyrirlestra á ensk-u um
stærðfræðivísindi fyrir stærð-
fræðinga, eðlisfræðinga, verk-
fræðinga og aðra áhugamenn.
Prófessor Lonseth er kunnur vis-
indamaður og kennari í fræði-
grein sinni, og má vænta mikils
af störfum hans hér. Hann er af
norsku bergi brotinn.
Prófessor Lonseth er fyrsti vís-
indamaðurinn, sem kemur til
Háskóla íslands með styrk frá
vísindadeild Atlantshafsbanda-
lagsins, en einn íslenzkur vísinda
maður, prófessor Níels Dungal,
hefir dvalizt við bandarískan hó
skóla með styrk frá sama aðila.
Tíminn ber sig aumlega í gær
yfir úrslitunum í Iðjukosning-
unum. Sérstaklega finnst honum
það hörmulegt, að úrslitin skuli
vera talin traustsyfirlýsing við
viðreisnarstefnu rikisstjórnarinn
ar. En um þá staðreynd getur
vitanlega engum blandazt hug-
ur. Forystumenn lýðræðissinna í
Iðju berjast fyrst og fremst fyr-
ir hagsmunum verksmiðjufólks-
ins. En þeir eru jafnframt stuðn
ingsmenn ríkisstjórnarinnar
vegna þess að hún hefur komið
í veg fyrir það hrun og atvinnu-
leysi, sem við blasti, þegar
vinstri stjórnin hrökklaðist frá
völdum.
Á öllum átum
t lok forystugreinar Tímans i
gær um kosningaúrslitin í Iðju
er m. a. komizt að orði á þessa
leið:
„Kosningaúrslitin í Iðju eru
svo jafnframt bending til verka-
lýðsfélaganna um, að það ©r
ekki heppilegt að beita til for-
ystu í verkalýðsbaráttunni hrein
um Moskvukommúnistum, held-
ur mönnum, sem hugsa fyrst
og fremst um hagsmuni félags-
ins og kjarabaráttu.“
Þessi ummæli bera það greini-
lega með sér að Tíminn er á
öllum áttum. Fyrir kosningarn-
ar í Iðju og Trésmiðafélaginu
skoraði hann eindregið á fólkið
í þessum félögum að kjósa hina
„hreinu Moskvukommúnista“,
sem þar voru í kjöri. Eftir kosn
ingarnar og ósigurinn, lýsir hann
því yfir, að það sé „ekki heppi-
legt að beita til forystu í verka-
lýðsbaráttunni „hreinum Moskvu
kommúnist um“!
Jafnvel hjá Lúðvik
íslendingur ^ Akureyri kemst
nýlega að orði á þessa leið:
„Stjórnarandstöðublöðin hafa
löngum reynt að telja landslýð
trú um, að hér ríkti hið mesta
eymdarástand í atvinnumálum
og afkoma fólks sé hin hörmu-
legasta vegna efnahagsráðstaf-
ana núverandi ríkisstjórnar. Þó
gloppast stundum sitthvað upp
úr þeim, sem brýtur í bága við
hina fyrirskipuðu kenningu. í
blaðinu Austuriandi, málgagni
kommúnista í ríki Lúðvíks Jós-
efssonar, er sagt frá fjárhags-
áætlun Neskaupstaðar fyrir árið
1962, og segir þar svo í stór-
letraðri undirfyrirsögn:
„Fé veitt til nýrra mannvirkja.
Þrátt fyrir mikla hækkun út-
svara hækkar útsvarsstiginn
ekki.“
Já, svona er það í riki Lúð-
víks og svona er það víðar. —
Mikil framleiðsla, mikil vinna,
miklar tekjur almennt, gera það
að verkum, að unnt er að auka
framkvæmdir sveita- og bæjar-
félaga, án þess að útsvarsstiginn
hækki.“
Sami söngurinn
Alþýðublaðið ræðir í gær í
forystugrein sinni um úrslit
kosninganna í verkalýðsfélögun-
um og formannaskiptin í Fram-
sókn. Kemst blaðið þá m. a. að
orði á þessa leið:
„I Framsókn hefur vaxandi
andstaða gegn forystunni leitt
til þess, að Hermann Jónasson
hefur dregið sig í hlé og hinni
yngri kynslóð eru fengin auðu
sætin. Stefnan hefur samt ekki
breytzt, því stjómmálaályktim
fiokksins er sami söngurinn um
stöðvunarstefnu og hrun, þótt
atvinnulífið hafi aldrei verið
blómlegra. Breytingin í Fram-
sókn er byrjun en ekki endir á
erfiðleikum flokksins, sem stafa
af úreltum hugmyndum foryst-
unnar og kommúnistadekri
stefnuleysingjanna.“