Morgunblaðið - 24.03.1962, Blaðsíða 6

6
MORCVNBl AÐ1Ð
Laugardagur 24. marz 1962
Guðmundur Björnsson
kennari sextugur
ÁRIÐ 1819 flutti Bjarni Rafns-
son hreppstjóra Bjamasonar á
Fornastöðum í Þingeyjarsýslu að
Núpsdalstungu í Miðfirði. —
Kvæntur var hann Ásgerði
Ölafsdóttur af þeirri nafnkunnu
fræðimannaætt, sem kennd er
yfð Stórubrekku í Fljótum. ■
Afkomendur þeirra hafa síðan
búið sem óðalsbændur í Núps-
dalstungu. Bjami dó fyrir rétt-
um 100 árum, háaldraður. Son-
ardóttir hans var Ásgerður
Bjarnadóttir og giftist hún
Bimi syni Jóns á Syðri-Reykj-
tim Teitssonar og konu hans
Elinborgar Guðmundssonar
smiðs á Ytri-Völlum, en hún var
dó(,turdóttir Sigfúss Bergmanns.
Elinborg var föðursystir Guð-
mundar landlæknis, skörungur
mikill og ráðrík. Björn og Ás-
[gerður bjuggu í Núpsdalstungu
4 hartnær 50 ár og áttu all-
margt bama. Meðal þeirra var
idr. Björn sálugi Bjömsson, hag-
ifræðingur Reykjavíkurborgar,
og Guðmundur kennari á Akra-
nesi, sem á sextugsafmæli í dag.
Guðmundur gekk fysrt á al-
þýðuskólann á Hvamnastanga,
síðan á Flensborgarskóla, stund
aði barnakennslu í heimahögum
Isínum í 12 ár, en tók síðan
kennarapróf 1934, gerðist sama
ar kennari við barnaskólann á
Akranesi og hefur gegnt þvi
Starfi síðan með mikilli prýði,
en lengst af einnig verið kenn-
ari við iðnskólann á Akranesi.
Auk þess hefir hann gegnt
þar ýmsum trúnaðarstörfum,
m. a. verið yfirskattanefndar-
maður síðastl. 10 ár.
Guðmundur kvæntist 19. maí
1935 Pálínu Þorsteinsdóttur Mýr
manns bónda á Óseyri í Stöðv-
arfirði og konu hans Guðríðar
Guttormsdóttur prests í Stöðv-
arfirði. Eiga þau fimm böm:
Ormar Þór, sem er að ljúka
arkitektsnámi í Þýzkalandi,
Gerði Bimu, sem er gift Daníel
Guðnasyni lækni, Bjöm Þor-
stein, stud. juris, Ásgeir Rafn,
skrifstofumann á Akranesi og
Atla Frey, gagnfræðanema.
Guðmundur Bjömsson erhinn
mesti myndarmaður í sjón og
reynd, prúðmenni í framgöngu
og fasi, enda vinsæll maður og
virtur vel, og má hiklaust telja
hann einn af laukum ættarsinn
ar. Er þá allmikið sagt ogreynd
ar óþarfi að bæta þar nokkm
við. Hann dvelst í dag á heim-
ili dóttur sinnar í Hjarðarhaga
58. Fyrir hönd frænda hans af
Bergmannsætt flyt ég honum í
tilefni dagsins heillaóskir þær,
sem ég á beztar í fórum mín-
um, og óska honum, að hann
megi njóta langra og góðra líf-
daga.
P. V. G. Kolka.
Fyrir allmorgum árum las ég
smá sögu, sem hét: „Vertu kyrr
við mnninn þinn“. Hún var um
börn, sem fóru í berjamó. Þegar
heim kom um kvöldið og farið
var að skoða í berjaföturnar hjá
bömunum, kom í Ijós, að einn
dregurinn hafði lang mest af
berjum í fötunni sinni. Og er
hann var um það spurður, hvern-
ig á því stæði, þá svaraði hann:
„Eg var kyrr við runninn minn.
Hinir krakkarnir hlupu fram og
aftur um berjamóinn til þess að.

leita að berjum. Tíminn hjá þeim
fór að mestu í hlaup. En berin
voru einmtt rnest þar sem við
byrjuðum að tína“.
Mér finnst, að þessi litla saga
eigi vel við æfistarf Guðmundar
Björnssonar. Á þessu ári mun
'hann eiga 40 ára afmæli sem
barnakennari. Það hefur verið
aðalstarf bans alla tíð frá því
að hann komst til fullorðinsára.
Hann hefur ekki hlaupið úr einu
í annað. Hann hefur haldið sig
við sama blettinn í berjamónum.
Og nú, þegar hann er sextugur,
skulum við líta 1 berjafötuna
hans. Mér sýnist þar vera óvenju
mikið af stórum og fallegum
berjum.
Kennslustarf sitt hefur Guð-
mundur Björnsson stundað með
sérstakri samvizkusemi, dugnaði
og stundvísi. Hann hefur ávalt
verið talinn í röð fremstu kenn-
ara. Og í yngri bekkjum barna-
skólans á Akranesi þykir kennsla
hans afburða góð.
Guðmundur er maður gervi-
legur og drengur hinn bezti, fé-
lagsmaður góður og vinfastur.
Hann er fæddur í Núpdalstungu
í Miðfirði. Foreldrar hjónin Ás-
gerður Bjarnadóttir og Björn
Jónsson bóndi þai. Farkennari
var hann i V-Húnavatnssýslu, eft
ir nám í Flensborgarskóla 1921—
1933. Kennaraprófi lauk hann á
einum vetri 1933—1934. Fluttist
þá til Akraness og hefur síðan
verið kennari þar við bamaskól-
ann, en kenndi einnig um skeið
við iðnskólann þar.
Árið 1935 kvæntist Guðmund-
ur Pálínu Þorsteinsdóttur frá
Óseyri í Stöðvarfirði, hinni mestu
myndarkonu. Eiga þau fallegt
'heimili á Jaðarsbraut 9 á Akra-
nesi, þar sem gott er að koma.
Þau eiga fimm mannvænleg og
elskuleg böm; en nöfn þeirra
eru: Ormar Þór, ^Gerður Bima,
Björn Þorsteinn, Ásgeir Rafn og
Atli Freyr.
Eg óska þér, kæri frændi og
vinur, og fjölskyldu þinni allri
til 'hamingju með daginn í dag.
Eg held, að þú hafir verið og
munir áfram verða fyrirmynd
margra ungra manna. Þú hefur
fundið góðan blett í berjamónum
og verið duglegur að tína. Enniþá
er nokkur tími til stefnu. Eg von-
ast til þess, að þér auðnist að
halda áfram berjatínslunni allt
til kvölds. Og ég veit, að þú
kvikar ekki frá lífsstefnu þinni:
„Vertu kyrr við runninn þirrn".
Guðmundur Jónsson,
Hvanneyri.
Tveir nýir bátar
á Akureyri
AKUREYRI, 22. marz. — Nýlega
voru sjósettir tveir bátar, smíð-
aðir í skipasmíðastöðum á Akur-
eyri. Frá skipasmíðastöð KEA
kom 27 lesta frambyggður bátur,
búinn 200 ha Scania-Vabis-vél.
Eigendur hans eru fimm ungir
menn á Akureyri, og er hann
'þegar farinn á netaveiðar.
Þá hefur skipasmíðastöð K.R.,
Nóa Kristjánssonar nýlega sjó-
sett tíu lesta bát, byggðan fyrir
Norðfirðinga, en í bátnum er 65
ha Bolinder-vél. Báturinn mun
fara til heimahafnar einhvern
næstu daga. — St. E. Sig.
Ástarævintýri Anusohka og
Karim Khan hefur vakið at-
hygli á nafninu „von Mebhs“,
sem er ættarnafn stúlkunnar.
Hún er mjög elsk að föður
sínum og hefur ekkert á móti
því, að hann hagnist á orð-
rómnum um að hún sé vænt-
anleg Begum. Mjög fáir hafa
vitað það, að tilvonandi
tengdafaðir Karims er skradd-
ari, þar til hann hélt fyrstu
tízkusýningu sína fyrir
skömmu í París.
Hin ljóshærða dóttir hans
annist í kyrrþey sölu á tízku-
fatnaði föður síns, en auk þess
hefur hún gefið honum marg-
ar hugmyndir að fallegustu
flíkunum og séð um, að hægt
sé að hreyfa sig í og dansa
tvist í hinum glæsilðgu kjól-
um.
♦ Ramminn í
Hellnakirkju
Helgi Kristjánsson vélstjóri
hefur beðið Velvakanda fyrir
eftirfarandi:
Að undanförnu hafa birzt í
blöðum borgarinnar greinar-
stúfur um ramma þann, sem
Jóhannes heitinn Helgason
skar út utan um altaristöfl-
una í Hellnakirkju. Þar sem
ég sá frá degi til dags þetta
listaverk myndast og verða
til úr samanlímdum mahoni-
stykkjum í það listaverk sem
það nú er, vil ég bæta hér
við einu litlu greinarkorni,
lesendum þessa blaðs til skýr-
ingar, svo að enginn miskiln-
ingur myndist í sambandi við
þetta mál.
í þeim blaðagreinum, sem
ég hefi séð, er þess hvergi
getið hvort Jóhannes hafi lært
tréskurð eða ekki. Var hann
aðeins leikmaður í listinni?
Jóhannes lærði teiknun og
tréskurð hjá hinum milkil-
hæfa meistara Stefáni Eiríks-
syni í 4 ár og lauk þaðan
sveinsprófi. Sveinsstykki það
er hann gerði er bókarspjald
og þótti Stefáni það svo mikið
listaverk að hann gaf það
þjóðminjasafninu og hefur
það verið geymt í eldtryggum
stað og ekki almenningi til
sýnis, en aðeins sýnt nánustu
ættingjum.
Árið 1919 áttu foreldrar Jó-
hannesar 50 ára hjúskapar-
afmæli, en þar sem faðir hans
var farinn að heilsu og móðir
hans vildi ekki að afmælisins
væri minnzt, ákváðu systkinin
að gefa kirkjunni í þessu til-
efni fyrrnefndan ramma og
vann Jóhannes að því verki
þá um sumarið.
• Ramminn gjöf frá
7 systkinum
Ramminn er bví gjöf til
Hellnakirkju frá systkininum
7, er þá voru á lífi, en ekki
frá Jóhannesi einum, eins og
kemur fram í grein fyrrv.
sóknarbarns, sem skrifar í
Velvakanda 7. marz s.l. Ramm
inn var afhentur við guðs-
-A>
þjónustu 1 Hellnakirkju og
veitti honum móttöku fyrir
kirkjunnar hönd þáverandi
sóknarprestur, sr. Guðmund-
ur Einarsson, og las upp með-
fylgjandi gjafabréf, þar sem
m.a. segir að ef Hellnakirkja
verði lögð niður eða flutt frá
Hellnum verði ramminn eign
Þjóðminjasafnsins og þangað
fluttur til varðveizlu. Afrit af
þessu gjafabréfi mun hafa ver
ið sent þjóðminjaverðL
Mér kemur einkennilega fyr
ir sjónir í greinarborninu i
Velvakanda frá T. marz sl. að
„fyrrverandi sóknarbarn" seg-
ir orðrétt: „Ætti að svipta
kirkjuna og söfnuðinn þessum
fallega grip myndi það haf®
ill áhrif á safnaðarlíf þar“.
Hvaðan kemur sóknarbarninu
þessi staðleysa í hug?
• ÖII hitabreyting
mmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmmm
skaöleg
Engum af okkur, nánustu
ættingjum Jóhannesar heitins,
hefur komið til hugar að
svipta kirkjuna sínum 'helgu
munum, enda skortir okkur
alla heimild til þess. En hitt
er svo annað mál, að okkur
ber siðferðisleg skylda til þess,
sem ættingjar Jóhannesar heit
ins, að stuðla að því að þetta
listaverk verði ekki glötun-
inni að bráð fyrir aldur fram.
Fyrrverandi sóknarbarn telur
enga eldhættu af ofninum,
því hann sé ekki í notkun
nema 12 sinnum á ári. Eins og
ég gat um í upphafi er ramm-
inn límdur saman og öll hita-
breyting er því mjög skaðleg
fyrir hann.