Morgunblaðið - 28.07.1962, Blaðsíða 3

rf Laugardagur 28. júlí 1962
MORGVNBLAÐIÐ
3
Undanfarnaír vikur hafa ver
ið reknar sumarbúðir fyrir
börn í Skíðaskála K.R. við
Skálafell í Esju. Hafa verið
haldin 2 'þriggja vikna nám-
Skeið, serA Hannes Ingibergs
son leikfimikennari hefur
veitt forstöðu með aðstoð
konu sinnar Jónínu Halldórs
dóttur. Fréttamaður MJbl. og
ljósmyndari fengu nýlega
tækifæri til þess að líta þang
að uppeftir um kvöldmatar-
leytið í fylgd með Þórði Jóns
syni formanni Skíðadeildar
K.R. Sagði Þórir okkur á leið
"inni að K.R. lánaði skálann
endurgjaldslaust, en Hannes
tæki að sér allan rekstur nám
skeiðanna. Með því væri ætl
un K.R. að skálinn gæti einn
ig komið að góðum notum á
sumrin. Ekki er bílfært alla
leið heim að skálanum nema
á stórum bílum og er við göng
um uppeftir, koma nokkrir
drengir hlaupandi á móti okk Hannes forstöðumaður námskeiðsins ieiðbeinir stangarstökkvaranum.
Ljósm.: Sv. Þorm.
hingað, en við höfðum mót
um daginn og ég varð hæstur
í flestum grc-uum.
— Hvaða g. einar voru það?
— Það voru hástökk, lang-
stökk, stangarstökk, kúluvarp
víðavangsihlaup og eitíhvað
fleira.
— Hvað hlaupið þið langt
í víðavangshlaupinu?
— Eitthva? um 2 km. Við
hlaupum niður að kvennaskál
anum og svo uppeftir.
— Hvar átt þú heima, Gunn
ar?
— Eg á núna heima í —efla
vík, en ég ætla bráðum að
flytja til Reykjavíkur.
— Hvernig lízt þér á það?
— Ágætlega, það er miklu
meira fjör í Reykjavík.
★ ★ ★
Gjörið þið svo vel og gang
ið í bæinn, segir nú Hannes
og yfir rjúkandi kaffibollun-
um fáum við að heyra ýmis-
legt fleira um námskeiðin.
Á þe rsu námskeiði eru rúm
lega 30 börn og skiptir óann
es þeim í 5 flokka. Flokkarnir
eru kallaðir mismunandi nöfn
um og heitir t.d. einn Rauða
höndin og annar Svarta fjöðr
in. Skiptast flokkarnir á að
leysa af hendi ýmis veikefni
sem Hannes gefur þeim og
hafa þeir t.d. í sumar lagt
símalínu niður að næsta bæ,
Stardal, og í fyrra tyrfðu þeir
knattspyrnuvöll. Hver flokk-
ur hefur einnig sitt tjald á tún
inu, þar sem börn fara í ýmsa
leiki og sagði Hannes að Ind-
íánaleikimir væru vin-,-alastir,
en þeir næðu oft ‘hátt upp í
fjall og langt niður í gil. Þá
kvað Hannes gönguferðirnar
nauðsynlegar, en öll gengju
börnin einu sinni upp á Skála
fell og niður að Tröllafossi og
einnig væri gengið að rústum
gamla skálans. Þá sagði Hann
es, að hverjum degi lyki með
kvöldvöku. Þegar allir væru
komnir inn og búnir að þvo
sér væri safnazt saman í stof
unni. Alltaf væri rætt um eitt
hvert málefni og talaði að
minnsta kosti eitt barn úr
hverjum flokki. Þetta kvöld
átti umræðuefnið að vera
„Hvað ætlarðu að verða“ og
hafði það verið ákveðið strax
í hádeginu. Á eftir umræðum
þessum eru svo spurningaþætt
ir eða leikrit og að lokum
kvikmyndasýning. Við tökum
nú eftir því, að börnin, sem
bíða frammi á ganginum eftir
kvöldvökunni eru farin að ó-
kyrrast dálítið. Við stöndum
því upp og þökkum fyrir góð
gerðirnar, og meðan Hannes
og Jónína fylgja okkur til
dyra, raða börnin stólunum
og tala um íkornabardagann,
sem á að verða kvikmynda-
sýning kvöldsins. — ásl.
Sumarbdðir í skíðaskála
Heimsókn
í Skálafell
Jonma og Hjordis — ætla að verða búðarkonur.
ur.
— Hvaða krakka eigið þið
hérna? spyr sá, sem fremstur
hleypur, en áttar sig strax og
‘hann sér Ijósmyndarann.
— Ætlið þið að taka mynd
ir af okkur? spyr hann þá.
— Ef til vill, svöruðum við
en hvað heitir þú?
— Eg heiti Baldur Sigurðs
son. En af hverju komuð þið
‘þá ekki í dag, þegar við vor-
um að spila fótbolta, heldur
hann áfram. Landsliðið lék á
móti pressunni.
— Hver sigraði?
— Pressan auðvitað, hún
sigraði með 6 mörkum gegn
2.
— Hvað ertu gamall, Bald-
ur?
— 9 ára svarar hann og
hleypur heim að skálanum á
undan okkur.
Fyrir utan skálann tekur
Hannes á móti okkur og býð-
ur okkur velkomin, og á tröpp
um skálans hittum við tvær
litlar stúlkur önum kafnar að
— Hvað 'heitið þið?
— Eg heiti Hjördís, svarar
Jónína vinkona mín.
— Hvað eruð þið að gera?
— Við erum að mála tröpp
urnar, við erum búnar að baka
svo mikið í dag, að við nenn
um því ekki lengur og nú mál
um við bara úr deiginu.
— Hvað gerið þið fleira
hérna?
— Við leikum okkur bara
allan daginn. í morgun fórum
við í dúkkulísuleik, en hún
Jónína átti hvergi heima, svo
að við hættum strax.
— Átti hún hvergi heima?
— Nei, skilurðu, hún fann
engan stað, þar sem hún gat
verið. Sv fórum við að róla.
Það var ekki búið að láta pall
fyrir -aðan róluna, og við
duttum alltaf í drulluna.
— Hvað eruð þið gamlar?
— Eg er 9 ára svarar Jónína
og Hjördís er 7 ára.
— Hvað ætlar þú að verða,
Hjördís, þegar þú ert orðin
stór?
— Eg ætla að verða búðar
kona, mér þykir svo gaman
að pakka inn.
— Já, ég líka, bætir Jónína
við. í fínni búð, með fullt ai
vörum.
Niðri á túninu stökkva
no-vkrir drengir yfir stöng.
Sá sem okkur virðist sökkva
hæst segist heita Gunnar Jóns
son og vera 12 ára gamall.
— Hefur þú æft stangar-
stökk?
— Aldrei fyrr en ég kom
leik* *ér
sú minni, og þetta er hún
Baldur og nokkrir félagar bans.
- — ....
íiTkIteíM
Skrýtin kenning
I Tímartum í fyrradag segir
m. a. :
„Ef samdráttarstefnan hefffl
náð fram að ganga 1950, eins og
Sjálfstæðismenin vildu, þyrfti nú
að flytja inn landbúnaðarvörut
fyrir hátt á fjórða hundraS
milljónir.“
Þetta er sannarlega skrýtin
kenning. Árið 1950 gengu Fram-
sóknarmenn til samstarfs vi3
Sjálfstæðisflokkinin um sameig-
inlega stefnu. Þá var gengið fellt
og reynt að rétta við fjárhag
þjóðarinnar og voru stjórnar-
flokkarnir að sjálfsögðu sammála
um stefnuna. Að visu tókst ekki
að framfylgja viðreisninni þá og
var einkum um að kenna hinum
harðvítugu vinnudeilum 1955, en
hinu er ekki að neita að tilraun-
in, sem gerð var með Framsókn-
arflokknum til þess að rétta við
fjárhag þjóðarinnar, hafði í för
með sér nokkurt atvinnuleysi
1950 og ’51 eða mcð öðrum orð-
um samdrátt. Nú hefur viðreisn
efnahagslífsins hinsvegar tekizt,
þrátt fyrir það að allsstaðar er
full atvinma.
Pólitískur prófessor
I ágætri grein, sem birtist hér
í blaðinu nýlega rekur dr. Benja-
mín Eiríksson í sundur rök —
eða öllu heldur rakaleysi —
norska prófessorsins, sem hér
var og talað um Efnahagsbanda-
lag Evrópu. Á einum stað víkur
hann að dæmi því, sem prófessor
inn tók um bíl, sem væri útbú-
inm sjálfvirkri bremsu, þannig
að hann færi á ferð, en eftir
nokkra stund tekur bremsan að
gera vart við sig og bíllinn stöðv
ast með rykk, fer síðan af stað
aftur eftir nokkra stund, en
stöðvast á ný o. s. frv. Þetta
væri mynd af efnahagskerf-
inu, einis og Rómarsamningurinn
gerði ráð fyrir því, sagði pró-
fessorinn. Dr. Benjamín benti á,
að hér kæmi greinilega fram að
prófessorinn væri einn af hinum
svonefndu sósíal-engineers, þjóð-
félags- eða mannfélagsverkfræð-
ingum. Það væru mennirnir
sem tryðu á skipulagið, á höftin,
á boðin, á bönnin. ön etnahags-
lífið væri samskipti manna fyrst
og fremst, og því lífrænt fyrir-
brigði. Hann tók annað dæmi,
ekki um bíl heldur um lifandi
veru. Eftir svo sem 16 tíma vöku
tekur bremsan í taumana segir
dr. Benjamín, maðurinn leggst
fyrir og liggur meðvitundarlaus
kringum 8 klukkustundir. Síðan
rís hann á fætur á ný, eftir aðr-
ar 16 stundir tekur bremsan enn
í. Þannig er lífið. „Það er eins
og við segjum stundum: líf, það
er hreyfing, það er breyting, en
stumdum er það doði eða jafnvel
svefn. Þetta er lífsins æðaslátt-
ur.“
Það er þvi eins og dr. Benja-
mín segir, að annar litur á efna-
hagslífið sem vél en hinn sem
lífrænt fyrirbrigði. 1 því efni fer
varla á milli mála, hvor hefur
rétt fyrir sér.
Framsókn vildi samdrátt
Sjálfstæðismenn og Framsókn-
armenn voru sammála um nauð-
syn þess 1950 og ’51 að reisa við
fjárhag landsins. Auðvitað ósk-
aði hvorugur flokkurinn ,,sam-
dráttar“ eða atvinnuleysis. Þó
varð ekki með öllu komizt hjá
því þá. Árangur þessarar við-
reisnartilraunar kom líka v<m
bráðar í ljós, því að afkoma batn
aði stöðugt þar til stoðunum var
kippt unidan ráðstöfununum 1955.
En aðalatriðið er, að Framsókn
vlldi þá fremur samdrátt, e*»
tefla ráðstöfununum í hættu, en
á nú ekki nógu sterk orð til að
lýsa ímynduðum samdrætti, þótt
full atvinna sé og g—.ysimiklar
framkvæmdir.