Morgunblaðið - 29.12.1962, Blaðsíða 3

Laugardagur 29. desember 1962
MORGVNBLÁÐIÐ
3
VESTMANNAEYJUM, 18. des.
— Kuði eða Kuðungur nefna
gamlir Vestmannaeyingar hús
nokkurt niður við höfnina.
Þangað fórum við til að heilsa
upp á „kúnstnerana“ í hæn-
um fyrir skömmu, en Mynd-
listarskóli Vestmannaeyinga
hefur þar aðsetur sitt. Á móti
okkur tók maður með látúns-
pott á höfði, skrýddur mel-
grasi og veðurbörðu sauðar-
höfði, i hcndinni bar hann
skriðbyttu. i
Okkur, sem að utan bar,
leizt svo sem ekki alltof vel á
gripinn og vissum ekki hvað
þetta táknaði, hvort þarna
væri einn af þessum margum-
töluðu jólavöttum, myndlistar
maður, eða aðeins fyrirsæta
fyrir listamenn, sem inni
Listamennirnir í

Skólastjórinn, fullur gáska,
skrýðist hinum furðulegu
búningum, ásamt nem-
endum sínum
kynnu að vera. Furðulegt var
a.m.k. allt það sem hann bar
á sér til skrauts, en inn var
okkur boðið sem við þáðum
um síðir, en þó með hálfum
hug.
Við vorum komnir í athvarf
Myndlistarskóla Vestmannaey
inga. Veggirnir voru prýddir
úrklippum, eftirprentunum,
teikningum og málverkum.
Nokkrar uppstillingar voru á
gólfi og borðum. Að okkar viti
voru þessar uppstillingar all
nýstárlegar: rekadrumbar,
brotajárn, hlutar af beina-
grindum úr spendýrum og
fiskum, kóralar og sæbarðir
steinar, svo aðeins nokkuð sé
nefnt. Þar var skólastjórinn,
Páll Steingrímsson, duggara-
klæddur og „stúderaði" lista-
verkabók með kennaranum
Veturliða Gunnarssyni. Hann
fagnaði komu okkar, en sagði,
að því miður gætu þeir ekki
tekið á móti okkur sem skyldi,
því eins og við sæjum stæði
til að fara út og „mála bæinn
rauðan“. En ef við vildum, þá
væri heitt te á katlinum og
skonrok í poka; skonrok í lín-
olíu eða skonrok með terpen-
tínubragði! Við sáum sem var
að nú var annaðhvort að nota
tímann og taka nokkrar mynd
ir, áður en fólkið færi út „að
mála bæinn“, svo við höfnuð-
um tei og skonroki.
Trönurnar stóðu í hálfhring
í salnum. Þrátt fyrir fiðring og
óróa voru nokkrir nemend-
hverju sem gekk.
Veturliði gekk nú á milli og
gagnrýndi. Við spurðum um
fjölda nemenda og áhuga.
— „Þetta er líklega stærsti
myndlistarskóli í heimi, svar-

Veturliði Gunnarsson, kennari (t.v.), og Páll Steingrímsson,
skólastjóri, skoða listaverkabók
anna enn uppteknir við iðju
sína og létu ekki truflast á
Krlstlnn Pálsson er elnl nemandinn, sem. þegar hefur lilotið viðurkenningu M. V. Hér
hann mála konumynd .Við hlið hans situr einn nemandinn. Gunnhildur Hrólfsdóttir.
aði Veturliði og kímdi. Ef
sama hlutfall gilti í Kaup-
mannahöfn væru þar 6—7 þús.
manns á Kunstakademíunni.
Hvað um árangur?
— Flestum sem hingað
koma líður betur en ella. Við
afhentum fyrsta prófskírtein-
ið frá skólanum um daginn,
Kristni Pálssyni, sem verið
hefur með okkur fjóra vetur.
Hann hlaut viðurkenningu.
Við snerum okkur að skóla-
stjóranum sem sagði:
— Hafið þið séð barn
teikna? Vandamálin krefja
það jú stundum- til umhugs-
unar og andlegs erfiðis. En
fyrir því er myndin miklu
frekar leikur, sem sjá má
strax meðan það er í starfi og
þó ekki, sízt þegar verkinu er
lokið og þörfin fyrir að sýna
listaverkið verður knýjandi.
Blaðið á lofti. Oft fylgir
þessu upphrópun eða önnur
annarlega hljóð til að vekja
athygli viðstaddra.
— Hvað verður um alla
þessa gleði, alla þessa miklu
gleði? — í flestum deyr þetta
barn.
En nú þarf ég að búa mig,
heldur skólastjórinn áfram og
Framhald á bls. 8.
STAKSTEINAR
Ekld goit samræmi
Eins og kunnugt er hefur meg
inuppistaðan í áróðri Framsókn-
armanna síðan viðreisnin hófst,
verið sú, að hér ríkti samdrátt-
ur og kreppuástand, „móðuharð
indi af manna völdum“ o.s.frv.
Mönnum hnykkti þvi við, þeg-
ar þeir í gær lásu í Tímanum
eftirfarandi:
„Tíminn benti þegar á, að hækk
andi tekjur manna saankvæmt úr
taki skattaskýrslna stöfuðu fyrst
og fremst af þvi, að eftirvinna
og næturvinna hefði aukizt geig
vænlega mikið síðustu ár, en það
væri ein afleiðing „viðreisnar-
innar“, og hinar miklu kjara-
skerðingar af völdum hennar,
að menn yrðu nú að þræla myrkr
anna á milli til að hafa í sig og
á.“
1 öðrn orðinu er því þannig
haldið fram, að hér sé „sanv-
dráttur", sem lami allt atvinnu-
líf, en í hinu orðinu er sagt, að
vinna sé svo mikil, að hver mað
ur vinni myrkranna á milli.
Auknar kröfur
Tíminn bætir því raunar Við,
að mönnum sé nauðsynlegt að
vinna lengur en áður til þess að
„hafa í sig og á“. Víst er það rétt,
að hér er mikið unnið og líklega
meir en víðast annars staðar.
Hitt er þó staðreynd, að laun
manna eru verulega hærri nú
en í upphafi viðreisnarinnax,
þótt miðað sé við sama vinnu-
tíma, og þau endast nt.un betur
til lífsframfæris. Auðvitað er
það samt sem áður rétt að flest
ir menn telja sig þarfnast meiri
tekna til að geta veitt sér þau
gæði, sem sótzt er eftir. Sann-
leikurinn er nefnilega sá, að
kröfurnar hafa stóraukizt og
eru allt aðrar og meiri en þær
voru fyrir nokkrum á.rum. Á
tímum vöruskortsins tóku menn
ekki svo mjög eftir þvi að marg
víslegur húsbúnaður, fatnaður
og smávarningur gat gert þeim
lífið betra, svo að ekki sé talað
um fullkomnustu heimilisvélar,
bifreiðar og bætt húsakynni.
Vafalaust verður það lengst af
svo, að eftir því sem kjörin
batna, aukast kröfurnar. Þess
vegna verður það sjálfsagt eins
í framtíð og fortíð, að menn telja
sig stöðugt þarfnast aukinna
tekna.
Mikið rar
Þótt kjör manna hafi að undan
förnu verið betri hér á landi en
nokkurn tima áður, atvinna meiri
en þekkzt hefur og geysimiklar
framkvæmdir og framleiðsla, hef
ur Tíminn ekki komið auga á
þessar staðreyndir, heldur stöð-
ugt talað um „samdrátt“ o.s.frv.
í gær gloprast blaðið þó til að
birta eftirfarandi:
„Það er vitanlega ekkert und-
arlegt, þótt gjaldeyriseign aukist
nokkuð, sparifjáreign einnig og
atvinna sé næg, þegar útflutn-
ingstekjurnar aukast um 735
millj. kr. á 10 mánuðum."
Má segja, að mikið var að blað
ið gat þó loks viðurkennt það,
að gjaldeyriseign hefði aukizt,
sparifjáreign einnig og atvinna
sé næg. En ekki er það þó alveg
af baki dottið, þvi það bætir við:
„Þótt góðærið hafi sigrað við-
reisnina að verulegu leyti hafa
hinar dökku hliðar hennar eigi
að siður komið svo glöggt í ljós,
að þjóðinni ber að hafna henni
rækilega við kjörborðin á næsta
ári.“
Þannig er þvi enn lýst yfir, að
þrátt fyrir velgengnina, sem
fylgt hefur viðreisninni, vilji
Framsóknarmenn aftur hverfa
til þess vandræðaástands, sem var
á uppbótatimabilinu. Það er gott
I að fá það enn einu sinni stað-
fest.