Morgunblaðið - 29.01.1963, Blaðsíða 15

Þriðjudagur 29. janúar 1963
MORCvrntr. 4 ðið
15

Árni Bjarnason (t.v.) afhendir Óskari lyklana að nýja VW-Station-bílnum. Lengst til hægn er
sonur Óskars.
Rúm 9 þús. tonn
á tiálfu ööru ári
Aflakló fær sér farskjóta
þess að nota hana til mann-
eldis í sveltandi heimi. Það er
mál sem þarf að lagfæra.
— Hvað er báturinn þinn
stór, Óskar?
— Hann er 83 tonn.
— Þykir það ekki lítið
núna? Mér heyxist flestir tala
um nýja báta allt að 200
tonn. Ert þú nokkuð að hugsa
um að breyta til?
Óskar var auðsjáanlega
ekkerf ánægður með spurn-
inguna, og það skeii. út úr
svip hans að hann hugsaði:
Allt þurfa þessir landkrabb-
ar að hnýsast í. Svo játaði
hann að það hefði hvarflað
að sér að athuga með kaup
á stærri bát. En á það skal
bent að Óskar hefur fiskað á
„Ingiber Ólafssyni“ svipað
magn og tveir nýsköpunar-
togarar afla á sama tíma,
þótt bátur hans sé tíu sinn-
um minni en togari.
— Og nú ertu bíleigant..
Hvað réði því að þú keyptir
Volkswagen?
— Það er nú ýmislegt,
sem leiddi til þess. Mér hefur
alltaf litist bezt á þessa bíla,
og svo hef ég afar góða
reynslu af viðskiptum mínum
við Heklu, eða réttara sagt
hvað ég hefi lítið þurft að
skipta við Heklu.
Hann sá undrunarsvipinn,
og sagði: „Ég keypti vélina
í bátinn hérna. Þeir hafa um-
boð fyrir Caterpillar. —
Ég hef ekki þurft að kaupa
svó mikið sem eina ró eða
bolta. En það er fleira.
Þrír skipverjanna minna eiga
Volkswagen, og bíllinn er vin
sæll meðal sjómanna. Sem
dæmi um það skal ég nefna
til gamans að þegar ég var
á leið til Reykjavkur að
velja bílinn, hitti ég hann
Eggert Gíslason á Víði IT., og
spurði hvaða bíl hann ráð-
legði mér að taka. Eggert
svaraði um hæl og án þess að
hika: „Láttu þér ekki detta
annað í hug en Volkswagen."
Hann ætti að vita það. Hann
hefur átt tvo.
Og þar sem Óskar virðist
vera orðinn óþolinmóður eftir
að fá að reyna gæðinginn,
•tefjum við hann ekki lengur,
en óskum IiOnum góðs geng-
is. Hann þarf að komast suð-
ur eftir, bíða lags og leita
síldar og afla gjaldeyris.
Hann hefur á hálfu öðru ári
aflað fyrir sem svarar tveim-
ur bátsverðum, og afr.rðirnar
seldar út fyrir enn meiri
upphæð í gjaldeyri. Hann á
þakkir skildar.
Meðan við vorum að ræða
við Óskar, var Arni Bjarna-
son framkvæmdastjóri önn-
um kafinn. Við náum snöggv-
ast tali af honum og spyrjum
hvort hann hafi afgreitt
fleiri bíla í dag.
— Við höfum í gær og í
dag afgreitt 24 nýja bíla, og
fyrr í þessum mánuði 30 bíla.
Nú höfum við lofað að af-
greiða 35—40 bíla í næstu
viku, en það er mjög erfitt
vegna þrengslanna hérna.
Þar verður að vinna við bíl-
anna í næturvinnu til að hafa
undan. En þetta lagast þegar
við flytjum í nýtt húsnæði
um næstu helgi.
— Og hvað getur þú sagt
okkur um Caterpillar vélina
hans Óskars? Er þetta stærsta
vélin af þessari gerð hér?
— Hún var það. En ms.
Helgi Flóventsson frá Húsa-
vík er með 665 hestafla
Caterpillar, og verjð er að
setja stórar vélar í báta úti
í Noregi. j-innars er það
hann Kjartan Kjartansson,
sem veit allt um þetta, ég er
allur í bílunum.
Það virðist vera ærið starf
hugsum við og kveðjum.
Á LAUGARDAGSMORGUN-
INN, þegar blaðamaður og
ljósmyndari Mbl. áttu leið
upp Hverfisgötuna, var margt
um bílinn og manninn hjá
Volkswagen umboðinu og
mikið um að vera hjá Heklu
hf við afgreiðslu nýrra bíla.
Þar sem blaðamaðurinn var
þeirrar skoðunar að aðal-bíla-
innflutningurinn biði hækk-
andi sólar, var ákveðið að
kanna málið nánar.
Á bílastæðinu var Árni
Bjarnason, framkvæmdastjóri
bíladeildarinnar, að afhenda
manni, sem kom kunnuglega
fyrir sjónir, lyklana að nýj-
um VW 1500, Station. Kom í
ljós að kaupandinn var hinn
kunni aflamaður og skip-
stjóri Óskar Ingibersson frá
Keflavík, og í fylgd með hon-
um sOnur hans, Karl Óskar.
Óskar var hinn kátasti, og
svaraði fúslega spurningum
um bíla, báta, útgerð og afla-
brögð.
— Ja, við höfum nú átt
„Ingiber Ólafsson" í eitt og
hálft ár. Fengum hann í
júlíbyrjun 1961. Hann er
traust og gott skip, smíðaður
hjá Marselíusi á ísafirði. Og
vélin hefur reynzt með af-
brigðum góð. Við erum með
500 hesta Catert illar, og ekki
hreyft í henni bolta allan
þennan tíma, þótt hún hafi
gengið í 8000 vinnustundir.
— En aflinn?
Óskar hugsar sig um
stundarkorn. „Viþ höfum
aðallega verið á síldveiðum
og fengið samtals 50.600 tunn
ur og 26.000 mál. Svo rer-
um við á vetrarvertið í fyrra
og fengum um 600 tonn af
þorski.“
— Tunnur, mál og tonn.
Geturðu sagt mér hvað þetta
er mikill afli alls, t. d. í
tonnum?
— Þetta eru, rúmlega 9.100
tonn. En verst þykir mér með
bræðslusíldina, sem var um
3.500 tonn. Það er slæmt að
þurfa að mala síldina í stað
Mb. Ingiber Ólafsson.
Siguröur Fr. Einars-
son kennari - Kveðja
Fæddur 36. september 1875.
Dáinni 7. september 1962.
LÖGMÁL lífsins er óskeikult, að
eitt sinn skal hver og einn deyja.
Já, einn fæðist, annar deyr.
Þannig rúllar þetta veraldarhjól
um alda raðir.
Einn af samferðamönnum okk
ar eldri manna, Sigurður Fr.
Einarsson, er nú horfinn af leik-
velli lífsins yfir landamæri lífs
og dauða.
Hann var fæddur að Hóli í
Tálknafirði og flyzt hingað í
sveit 1881 og bjó lengst af á
Þingeyri. Kvæntur var hann Þór-
dísi Jónsdóttur, mestu sæmdar-
konu, sem nú er látin fyrir
xxokkrum árum. Þau eignuðust 11
mannvænleg börn. Af þeim eru
9 á lífL
Sigurður stundaði nám í Flens
borgarskóla veturinn 1898—1899
og lauk þaðan gagnfræðaprófi, en
réði sig síðan á enskan línuveið-
ara nokkur sumur. Hann gegndi
ýmsum trúnaðarstörfum. Kunn
astur er hann fyrir fræðslu og
kennarastörf, bæði í skólum og
á heimili hans, en þangað sóttu
jafnan unglingar tímakennslu
Og frekara nám. Sigurður var
góður og farsæll kennari, enda
vel að sér í almennum fræðum,
auk ensku og dönsku, sem hann
og kenndi.
Hann var formaður skólanefnd
ar Þingeyrarhrepps um skeið og
prófdómari um langt árabil.
Sigurður stundaði sjósókn á
sumrum og var þá oft einn á
bá'ti. Honum þótti vænt um hafið,
víðfeðmi þess og fegurð, þegar
öldur kúra í dái.
Hann tók mikinn þátt í félags-
málum og var oft fulltrúi sveit-
unga sinna á þeim sviðum.
Fékkst um skeið við verzlunar-
störf, aðallega umboðssölu og
lengi var hann fiskmatsmaður
hér.
Sigurður var vel gefinn, ein-
arður í háttum og framkomu,
nokkuð hrjúfur stundum, en átti
líka barnshjarta, sem fann til
og gat þá tárast af litlu, einkum
þegar börn áttu í hlut.
Ég þakka þér, vinur, langt sam
starf, þjónustu og skyldurækni
við störf þín. Nú hefur þú siglt
yfir hafið mikla og tekið nýtt
land, þar sem ýmis verkefni bíða
þín.
Guð blessi minningu þína og
ástvini alla.
Sigm. Jónsson.
r
Arekstur
Akranesi, 25. janúar.
KLUKKAN rúmlega 3,30 í dag
varð árekstur á móts við húsið
nr. 39 á Suðurgötu milli fólks-
bílsins E—202 og vörubíls til-
heyrandi fiskverkunarstöð Þórð-
ar Óskarssonar.
Aurhlífarnar eyðilögðust á báð
um bílunum. Orsök árekstursins
var sú, að tvö 4—5 ára börn
hlupu út á götuna. Enginn
meiddist.
Sr. Valgeir
Sextugur
SÉRA Valgeir er fæddur á Litla-
Sandi, Hvalfjarðarströnd. Voru
foreldrar hans Helgi Jónsson,
síðar bóndi á Þyrli og fyrri kona
hans, Guðleif Jónsdóttir. Stúdent
varð hann utanskóla frá Mennta-
skóla Reykjavíkur 1925 og cand.
theol. í febrúar 1931. — Stund-
aði kennslustörf í nokkur ár,
vígður til Stóra-Núpsprestakalls
7. ágúst 1932, en gerðist prestur
í Þykkvabæjarklausturspresta-
kalli 11. maí 1933 og hefur verið
þar síðan. Aukaþjónustu hefur
hann gegnt í nágrannaprestaköll
um — verið barnakennari í sveit
sinni um árabil, hreppstjóri og
bóndi. Má af því ráða, að mað-
urinn hefir ekki setið auðum
höndum.
Leiðir okkar sr. Valgeirs lágu
saman með sérstökum hætti fyr-
ir rúmum 30 árum, er við hóf-
um undirbúningslestur fyrir
guðfræðipróf og unnum á nokkr-
um mánuðum upp það, er á
skorti í námi undanfarinna vetra.
Námsmaður var sr. Valgeir ágæt
ur, enda skarpgreindur.
Hittumst við gjarnan á kvöld-
in, bárum saman bækur okkar
og gerðum framtíðaráætlanir.
Reyndist Valgeir mér hinn ágæt-
asti vinur og félagi — og minn-
HeEgason
ist ég með þakklæti hinna horfnu
daga, er við sameiginlega glödd-
umst yfir unnum sigri.
Ekki hef ég — af skiljanlegum
ástæðum, því „vík hefir verið
milli vina“ — fylgzt með störf-
um sr. Valgeirs. En snemma fór
af honum orð sem ágætum ræðu
manni, skáldmæltur er hann
prýðilega og öll störf sín rækir
hann af reglu og samvizku-
semi.
Framh. á bls. 23