Morgunblaðið - 21.02.1963, Side 14

I
m & r (torrt tf l'A&i %
ílmmtudagúr 21. fébrðar 19ÖJ
— Er brúargerð....
Framihald ai bls. II.
harðduglega iólk, sem þau
hyggja.
Á Eyrarbakka hagar þannig
iil, að út með ströndinni liggur
mikill skerjagarður, eins og
kunnugir vita. Fyrir framan
þorpið myndar hann tvö löng
lón, en fyrir utan þau fellur
úthafsaldan margbrotin c*g feraft
lítil yfir skerin inn á lónin. —
Vestara lónið er hin gamla stór-
skipalega, hreint lón, 500 m
langt, 50—200 m breitt og 3—5
m djúpt um fjöru.
Fyrir framan þetta mikla og
djúpa lón er samfelldur skerja-
klassi, sem allur er uppúr um
fjöru, og talið að á honum megi
vinna um smástraumsflæði. Á
þennan skerjahrygg þarf að
steypa varnargarð, sem tekur við
ölduhroðanum, sem öslar inn
yfir skerin og gerir ókyrrð á
bótalegunni. Þá væri kominn
lygn og sléttur sjór á legu og
athafnasvæði bátanna. Fengist
þarna bátalægi, sem væri um
þrisvar sinnum stærra en hin
fyrirhugaða bátakví í Þorláks-
höfn. Landmegin yrðu svo byggð
'bólverk og uppskipunarplön. Af
byggingafróðum mönnum er
þetta talið auðgert og myndi
áreiðanlega ekki kosta nema
brot af þvi, sem brú á Ölfus-
árósa kostaði.
Væri nú ekki nær að verja
til þessarra framkvæmda og
hreinsunar annars sundsins með
sprengingum t.d. 5—10 milljón-
um og skapa þarna góð hafnar-
skilyrði fyrir Stokkseyrar- og
Eyrarbakkabáta heldur en fara
að verja mörgum tugum millj.
í vafasama brúargerð á Ölfusár-
ósa? Eg nefni Eyrarbakka af
því að þar eru talin betri skil-
yrði til hafnargerðar en á Stokks
eyri, en auðvelt fyrir Stokks-
eyrarbátana að afchafna sig þar,
þegar þeir komast ekki inn á
Stokkseyri, en stutt að flytja
fiskinn á milli. Eg skal taka það
fram, að engin fullnaðar kostn-
aðaráætlun liggur fyrir um þetta
verk fremur en um brúargerð-
ina á Ölfusá, en byggingarfróð-
Rótgróin vantrú.
Það er furðuleg andúð og
ótrú, sem þessum þorpum hefur
verið sýnd í ræðu Og riti og
því fólki, sem þar býr. Hefur
hún komið fram víðar en ætla
mætti. í einu Reykjavíkurblað-
anna 21. des. 1961 segir svo.
„Eyrarbakki og Stokkseyri
eru deyjandi kauptún, sem eru
að verða mosavaxin og græn af
fúa, leifar frá horfnum vand-
ræðatímum, þegar samgöngur
voru engar á landi, en allar
nauðsynjar varð að flytja að
Suðurlandsundirlendinu á dönsk
um skútum, sem urðu að liggja
óraveg frá ströndinni sökum
skerjagarðsins, sem liggur úti
fyrir ströndinni. Þeir sem séð
hafa þennan skerjagarð um
fjöru af Kambabrún um hádegi,
ættu að skilja, að útgerð
verður efeki rekin frá þessum
stað svo nokkru nemi, Og mun
þess enginn sakna, sem kynnzt
hefur sorgarsögu þessarar ver-
stöðvar, þegar sjóróðrar voru
il|l auðsyn, þrátt fyrir alILar
mannfórnir.“
Það er nú einmitt það, að
þessi skerjagarður brýtur úthafs
ölduna og skapar skipunum hið
ákjósanlegasta var inni á lón-
unum, eins og ég hefi sýnt fram
á.
Enn segir í sömu grein:
„Eyrarbakki og Stokkseyri eru
smáþorp, sem hanga þarna af
gömlum vana. Þar býr fólk, sem
stundar kartöflurækt, sem hald-
ið er uppi af ríkissjóði, sumir
hafa eina eða tvær kýr, sumir
hálfa kú á móti öðrum, en flest-
ir, sem þarna eiga heima. sækja
atvinnu sína til annarra stöðva,
með smíðum, akstri vörubíla o.
s. frv.“
Eg skal taka það fram að
þessi grein er ekki eftir Karl
Guðjónsson og birtist ekki í
Þjóðviljanum. Hún birtist í öðru
blaði, undirrituð K. H. S. Fólk-
ið, sem þarna býr, á allt annað
skilið en því séu sendar svona
kveðjur. Þarna býr harðduglegt
fólk, eins og áður er sagt, og
vinnur hörðum höndum allan
ársins hring við margbreytileg
störf. Það er rétt, að það fram-
leiðir kartöflur og það í talsvert
stórum stíl, en að það fái til
þess ríkisstyrk fram yfir aðra,
eins og gefið er í skyn í g-rein-
inni, er ekki rétt. Allir, sem
framleiða kartöflur, hafa fengið
verðuppbætur úr ríkissjóði, og
eru Stokkseyringar og Eyrbekk-
ingar þar engin undantekning.
En fólkið í þessum þorpum fram
leiðir fleira en kartöflur. Það
framleiðir líka gulrófur og gul-
rætur, mjólk og kjöt, þangmjöl,
einungrunarplast, vikurplötur,
holstein, skólprör, og fleira
mætti telja að ógleymdum fisk-
kum, sem þeir sækja á sín
Móðir mín
SIGRÍÐUR FRIÐJÓNSDÓTTIR
frá Sílalæk,
lézt 20. þessa mánaðar.
Fyrir hönd aðstandenda.
Jónas Jónsson.
Eiginmaðui minn og sonur
PÉTUR WILHELM BIERING
andaðist 19. febrúar 1963 í Landsspítalanum.
Fyrir hönd barna, tengdabarna og annarra ættingja.
Sigríður Biering, Þorbjörg Biering.
Maðurinn minn og faðir okkar
GUÐJÓN BÁRÐARSON
fyrrv. símamaður,
andaðist að heimili sínu Birkimel 8, 19. þessa mánaðar.
Jónína Bjamadóttir og börn.
Eiginkona mín, móðir, tengdamóðir og amma
JÓFRÍÐUR KRISTJÁNSDÓTTIR
Bergstaðastræti 63,
verður jarðsungin frá Fossvogskirkju föstudaginn 22.
þ.m. kl. 10,30. — Athöfninni verður útvarpað.
Blóm vinsamlegast afbeðin. Þeim sem vildu m'nnast
hennar er bent á líknarstofnanir.
Sigurður Magnússon,
Magnús Sigurðsson, Edda Filippusdóttir,
Bibi Atanian, Heidi Atanian,
og barnabörn.
Dóttir okkar
R U T H
verður jarðsungin frá Selfosskirkju laugardaginn 23.
febrúar kL 3 e.h.
Sigurbjörg og Adam Hoffritz.
Jarðarför
SESSELJU ÁRNADÓTTUR
frá Kálfatjörn,
fer fram frá Fossvogskirkju föstudaginn 22. þessa mán-
aðar kl. 13,30.
Böra og tengdaböm.
Útför mannsins míns og föður
ÁSGEIRS JÓNSSONAR
frá Hjarðarholti,
verður gerð frá Hjai*ðarholtskirkju laugardaginn 23.
febr. n.k. og hefst kl. 2 e.h. Kveðjuathöfn verður frá
Akraneskirkju föstud. 22. febr. kl. 6. — Bílferð verður
útfarardaginn að Hjarðarholti, frá Þórði Þ. Þórðarsyni,
Akranesi. Lagt verður af stað kl. 11,30 f. h.
Marta Oddsdóttir,
Sigríður Ásgeirsdóttir.
Af hrærðum huga, þökkum við fyrir alla hjálp og
auðsýnda samúð, öllum þeim mörgu, sem studdu okkur
og styrktu í orði og í verki við fráfall og jarðarför
ástkærrar dóttur, eiginkonu og móður okkar
GUÐRÚNAR INGIMUNDARDÓTTUR
Guð blessi ykkur öll.
Anna Sigurðardóttir,
Eyjólfur Arthúrsson og börnin.
Við þökkum innilega alla samúð við jarðarför
ÞORSTEINS NÍELSSONAR
Þórunn Rögnvaldsdóttir, Rögnvaldur Gunnlaugsson,
Kristinn Rögnvhldsson, Jón Rögnvaldsson.
Þökkum innilega þá samúð og vináttu, okkur sýnda,
við fráfall mannsins míns, föður og bróður
BRYNJÓLFS SIGURÐSSONAR
fyrrv. gasstöðvarstjóra.
Hólmfríður Jónsdóttir,
Brynjólfur Brynjólfsson,
Ólöf Sigurðardóttir.
“i.
gjöfulu mið. Og það má segja,
að mörg sé matarholan á Stokfes
eyri og Eyrarbakka.
En hugsunarháttur sá, sem
kom fram í áðumefndri blaða-
grein, kemur allt of víða fram,
og það læðist að manni grunur
um, að eitthvað þessu líkt sé
hugur þessara þingmanna kjör-
dæmisins, sem að þessarri breyt-
ingartillögu standa þ.e. að þesisi
þorp séu svo illa í sveit sett,
að það sé ekkert fyrir þau ger-
andi og til að halda líftórunni
í fólkinu sé ekki annað ráð
vænna en flytja það í aðra sveit
til þess að gerast þar nokkurs
konar bónbjargarmenn við ann-
arra borð. En þessi hugsunar-
háttur er misskilningur sem
verður að breytast, þvi „þetta
land á ærinn auð, ef menn
kunna að nota hann*“ Það á við
um Stokkseyri og, Eyrarbakka
ekki síður en mörg önnur byggð
arlög.
Það er líka ánægjulegt til
þess að vita, að í þessum þorp-
um er að vakna áhugi fyrir
hafnargerð, einkum meðal yngra
fólksins og vonandi ber það giftu
til þess að knýja hana fram.
Heilbrigð
atvinnuuppbygging.
En það eru fleiri þorp I Ár-
nessýslu en þessi þrjú, sem ég
hefi nefnt. Þar er lika Selfoss
og er þeirra stærst. Þar koma
árlega 40—50 unglingar á vinnu-
markaðinn til viðbótar þeim,
sem fyrir eru. Það er langt frá
að svo mikil gróska sé í at-
vinnulifinu hér, að það geti tek-
ið við öllum þessum hóp, því
að sáralitil uppbygging hefur
verið í atvinnulífinu hér síð-
ustu árin. Hér vantar tilfinnan-
lega ný atvinnutæki, og kemur
manni þá helzt í hug tæki til
þess að vinna úr landbúnaðar-
afurðum t.d. kjöti, gærum, húð-
um og ull. Eg held það væri
heppilegra og eðlilegra að hér
risu upp vinnslustöðvar, sem
ynnu úr landbúnaðarafurðum
heldur en sjávarafurðum, þótt
sumir hafi látið sér detta það í
hug. Það er alveg augljóst, að
hér ris ekki upp neitt atvinnu-
tæki á næstunni, sem heitið geti,
nema aðstoð hins opinber komi
til. Hér er enginn svo fjárhags-
lega stæður, að hann geti ráðizt
í margra milljóna fyrirtæki.
Væri nú ekki eins mikil þörf
að verja þessum 25 milljónum,
ef einhvem tíman fengjust, til
hafnargerðar á Eyrarbakka og
til uppbyggingar atvinnulifsins
á Selfossi fremur en til brúar-
gerðar yfir ölfusárósa? Hvað
finnst háttvirtum þingmönnum
um það?
Brúargerð á Óseyrarnesi á
kannske rétt á sér einhvern
tíma í framtíðinni, en hún er
ekkert aðkallandi nauðsynjamál
að minni hyggju, og ég er ekki
einn um þá skoðun.
Selfossi, 10. jan. 1963.
Björgvin Þorsteinsson.
P.S.
Um Strákaveg.
Það er dálítið kaldhæðnislegt
og um leið ónærgætnislegt af
Þjóðviljamönnum við Karl Guð-
Laufey Þor-
steinsdóttir
Kvelfja frá
dóttursonum
F. 6. okt. 1901.
jónsson, að á sömu siðu Þjóð-
viljans Og þessi 25 milljón kr.
krafa í brúna á Ölfusárósa er
sagt frá baráttu þeirra Siglfirð-
inga um fjárframlög til síns
Strákavegar, og get ég ekki
stillt mig um að bera það svolít-
ið saman. Siglfirðingar hafa
mörg, mörg undanfarin ár reynt
að knýja fram fjárframlög til
þessa vegar, en gengið illa. —
Gunnar Jóhannsson flutti við
2. umræðu fjárlaga tillögu um
heimild til 15 milljón kr. lán-
töku til þessarar vegargerðar
— en hún var felld.
Gunnar Jóh. telur það muni
kosta um 20 milljónir að gera
þennan veg, en eftir þeim fjár-
veitingum, sem til hans eru
veittar nú muni það taka 40 ár
að leggja veginn.
Eins og kunnugt er, er Siglu-
fjörður sambandslaus við vega-
kerfi landslns mestan hluta árs-
ins, og Siglufjarðarskarð getur
lokazt á hvaða tíma árs, sem er
t. d. lokaðist það um tíma í júlí
og ágúst sl. sumar. Á Siglufirði
búa 2.630 manns, og þangað
streymir fólk í atvinnuleit á
hverju sumri, enda er Siglufjörð
ur einhver athafnamesti bær á
landinu, þegar síld veiðist. Þær
eru orðnar býsna margar millj-
ónimar, sem Siglufj. hefur skap-
að þjóðarbúinu síðan síldveið-
arnar komu til sögunnar. Ef við
nú berum saman aðstöðu Sigl-
firðinga og okkar hér í Árnes-
sýslu, þá er hér ólíku saman að
jafna. Siglfirðingar búa við svp
að segja algjöra innilokun mest-
an hluta ársins og komast ekkert
nema á sjó. En þeim er sj’njað
um 15 milljónir til þess að kom-
ast í nokkurn veginn öruggt
samband við vegakerfi landsins,
en við hér í Árnessýslu búum
bér við greiðasta vegakerfi lanaa
ins. Hérna eru vegir út og suð-
ur í allar áttir allan ársins hring.
En samt er hér verið að heimta
25 milljón kr. til þess að hefja
undirbúning að brúargerð, (sem
talin er muni kosta 40—50—60
millj. eða hver veit hvað, auk
fjögurra vega að brúnni, sem
eflaust mundi kosta tugi millj.)
í aðeins 8—10 km frá brúnni,
sem er á ölfusá hér á Selfossi
til þess að stytta leiðina út í
Þorlákshöfn um nokkra km —
svo að hægara sé að flytja fólk
Og fisk kvölds Og morgna milli
Eyrarbakka og Þorlákshafnar!!!
Hvort finnst nú mönnum við
Árnesingar eða Siglfirðingar
höfum meiri þörf fyrir umrædd
ar milljónir?
Eg segi hiklaust: Siglufirðing-
ar.
En hvað segja þingmennim-
ir? (Þennan viðbæti gat Þjóð-
viljinn ekki birt).
B. Þ.
D. 11. febr. 1963.
Við hngðum ekki, amma, að færir >ú svo fljótt,
hve fjarri var sú hugsun okkar vilja
en eftir stendur tómið svo undarlega hljótt
og erfitt verður staðreynd þá að skilja.
En trúarinnar augum þá horfum við á hann,
sem himins til þig leiðir fyrir trúna
á friðþægingarverkið, er fórnarblóð hans rana
og frelsisskikkju hefir þér tilbúna.
Þú alltaf vildir hjálpa en engin þáðir laun
og ástarþökk er blandin kveðjustundin
því þú varst okkur styrkur og stoð í hverrl raun
svo sterk og djörf og heil þin kærleikslundin.
Nú kallið hefir hljómað og kveðjustund er sár
en kærleik þínum aldrei munum gleyma
né samfylgdinni með þér hin björtu bemskuár
þú bíður okkar nú hjá Guði heima.
J.K.