Morgunblaðið - 01.06.1963, Blaðsíða 8

8
M O R C V /V B L A Ð 1 Ð
Latifrardagur 1. júní 1963
Beðið eftir kaffisopanum
(Ketil) Björn Halldórsson og Hróbjartur Hannesson ræðast við á ganginum.
Ingvi Jónsson, Þorlákur Jónsson og Karl, sem ekki kýs íhaldið, Karlsson vinna við línu
H V A Ð heldur þú að sé
mikið af fiski þarna?
spurði Sigurjón Einarsson,
fyrrverandi skipstjóri og
núverandi forstjóri Hrafn-
istu, Dvalarheimilis aldr-
aðra sjómanna, og benti á
ljósmynd, sem hékk fyrir
aftan skrifborð hans. A
myndinni sást fordekkið á
togara fullt af fiski lunn-
inga á milli, og trollið
hékk sneisafullt á síðunni.
— Myndin er tekin um borð
í Garðari, hélt Sigurjón á-
fram. Við vorum að veiðum
á Bankanum í hraunkantin-
um, og fengum þar 72 poka á
12 tímum. Þú getur reiknað
út hvað þetta var mikill fisk-
ur þegar rúm tvö tonn voru í
poka. Svo sigldum við upp
undir Vestmannaeyjar og
lögðumst þar í aðgerð til að
geta skroppið inn ef hann
hvessti.
Við höfðum tveir, frétta-
maður og ljósmyndari Mbl.,
fengið góðfúslegt leyfi Sigur-
jóns til að litast um í Hrafn-
istu, og sátum nú inni í skrif-
stofu forstjórans. Á veggjum
hanga minningar um langa
sjómannsævi, ljósmyndir af
togurum, sem Sigurjón var á.
Er þar fyrst að nefna Hellyer-
togarann Imperialist frá Hull.
Þar var Sigurjón stýrimaður
árin 1925—27, en skipstjóri
var hinn landskunni framtaks
maður Tryggvi Ófeigsson. Svo
kemur Surprise eldri, sem
Einar Þorgilsson & Co. í Hafn
arfirði átti. Sigurjón varð
skipstjóri á Surprise 1927, og
var með togarann þar til hann
tók við Garðari frá sama fé-
lagi 1930. Mynd er af Garðari
þar sem hann siglir fánum
prýddur inn til Hafnarfjarð-
ar. Loks er svo litmynd af
togaranum Jörundi á siglingu
inn Eyjafjörð. Jörundur, sem
nú heitir Þorsteinn þorska-
bítur, var síðasta skipið, sem
Sigurjón var fastráðinn skip-
stjóri á, því frá 1957 hefur
hann verið forstöðumaður
Hrafnistu.
-fc
„ÞAÐ ÞÝÐIR EKKERT
Við röbbuðum um stund við
Sigurjón Einarsson, sem síðan
bauðst til að ganga með okk-
ur um húsakynnin og sýna
okkur það helzta. Á leið okk-
ar að einni lyftunni mætum
við nokkrum gömlum sjógörp
um, sem ræðast við í forsaln-
um og göngunum og minnast
liðinna daga. Svo höldum við
niður í kjallara aðalbygging-
arinnar, en þar eru vinnusal-
ir, þvottahús, eldhús o. fl. í
vinnusölunum tveimur er all
margt um manninn og þar
sitja vistmenn og ríða net eða
setja upp lóðir.
— Það þýðir ekkert fyrir
Morgunblaðið að taka mynd
af mér, kallaði einn netahnýt-
ingarmannanna þegar Ijós-
myndarinn gerði sig líklegan
til að smella af. Ég hef verið
krati frá því ég fæddist og
kýs ekki íhaldið, bætti hann
við.
Við spurðum kratann til
nafns, og skýrði hann svo frá
að hann héti Karl, „en ekki
veit ég hvers son“, sagði hann
og hló. Seinna upplýstist að
hér var kominn Karl Karls-
son, sem lengi starfaði sem
vatnsafgreiðslumaður hjá
Reykjavíkurhöfn. Hann er nú
heimilismaður í Hrafnistu og
leikur þar á als oddi að því
er virtist. Sigurjón forstjóri
sagði okkur að netavinnan
væri vinsæl meðal vistmanna
Sigurjón Einarssou
forstjóri
og mikið stunduð þegar næg
verkefni væru fyrirliggjandi.
GUÐMUNDUR *
VILDI MEÐ
Þegar við ætluðum að fara
að yfirgefa vinnusalina og
halda til þvottahúss og eld-
húss, mun það hafa frétzt
að við ætluðum að heimsækja
starfsstúlkurnar, því Guð-
mundur Guðmundsson kallaði
til okkar á leiðinni út: Eigum
við ekki að koma með ykkur
piltar?
Ekki varð þó úr því, og
fórum við einir með Sigur-
jóni að skoða stórfyrirtækin,
sem þvo og matreiða fyrir
196 vistmenn Hrafnistu.
f eldhúsinu var verið að
hafa til síðdegiskaffið og við
brugðum okkur inn í borðsal-
inn, sem áður var Laugarás-
bíó, rétt þegar hringt var til
kaffidrykkju. Salurinn nær
yfir þvera álmuna og er stór
og bjartur. Vistfólkið streym-
ir inn og gengur hvert að sínu
sæti, en margir líta ljósmynd-
arann honrauga þar sem hann
stendur úti í horni. Þarna mat
ast að jafnaði um 140 manns,
en aðrir í sjúkradeild heim-
ilisins og herbergjum.