Morgunblaðið - 15.06.1963, Blaðsíða 10

10
4
MORGUTSBLÁÐIÐ
Laugardagur 15. júní 1963
I
FARAR^T JÓRI Vestur-íslend
inganna, sem komu til Reykja
víkur um hádegisbil í gær, var
Snorri Gunnarsson, nú búsett-
ur í Vancouver. Við ^hittum
Snorra og konu hans, Ásthildi
Tómasdóttur, að heimili for-
eldra Ásthildar að skólavörðu-
stíg 18. Þau hjónin eiga einn
son, Sturlu Tómas 11 ára gaml
an, og varð hann eftir fyrir
vestan.
Snorri sagði að ferðalagið
hefði gengið að óskum. Þau
hefðu komið með þotu frá
Canadian-Pacific flugfélaginu
Og verið 13 klukkustundir á
leiðinni. Var það aðeins lengri
flugtími en áætlað var, vegna
áfram,„og heilsa upp á alla
ættingjana og kunningjana.“
„Þið verðið náttúrlega á þön
um allan tímann, sem þið
dveljið, hér.“
„Já,“ sagði Srorri. „Við
förum aftur 5. júlí með þotu
frá sama flugfélagi og flutti
okkur hingað. Á morgun halda
íslendingarnir, sem komu til
Vesturheims í fyrra, samsæti
fyrir allan hópinn, Akranes-
kaupstaður býður okkur til
Akraness á sunnudaginn,
Þjóðræknisfélagið heldur boð
fyrir okkur þann 17. og 18.
júní förum við í heimsókn til
forseta íslands.
Eftir það geta allir gert það
sem þá langar til, sumir
skreppa til Evrópu, aðrir
dvelja um kyrrt í bænum og
enn aðrir ferðast um landið.
Ferðaskrifstofa ríkisins hef-
ur skipulagt 9 daga ferðalag
um landsbyggðina og verð-
ur farið hægt yfir, fyrsti við-
komustaður er í Borgarnesi,
annar Akureyri, þá verður
farið um Þingeyjarsýslu og
síðan siglt með Esjunni frá
Akureyri til Reykjavíkur.“
Ég vil að lokum, „sagði
Snorri Gunnarsson, „færa öll-
um sem skipulögðu og ferð
okkar beztu þakkir, sér-
staklega Þjóðræknisfélaginu
og Ferðaskrifstofu ríkisins.“
Snorri Gunnarsson, sem heldur á 4ra mánaða dóttur sinni, ásamt foreldrum ásthildar, Tómasi
og Maríu Ólason.
þess að veðurfregnir frá Kefla
víkurflugvelli voru ekki nógu
góðar og flugvélin þurfti að
fara til Grænlands og taka
eldsneyti í öryggisskyni, ef
hún þyrfti að snúa við í
Keflavík.
„Það var margt um mann-
inn á flugvellinum, þegar við
lögðum af stað,‘* sagði Snorri,
„og allir töluðu íslenzku. Það
komu um 250 íslendingar út
á völl, en við vorum 115 sem
komum hingað, flestir frá
Vancouver og Vesturströnd-
inni, en einir 6 frá sléttun-
um“.
„Hvað er langt síðan þú
fluttist vestur?**
„Það eru aðeins sex ár. Við
hjónin vorum að hugsa um að
flytjast til Kongó, en af ýms-
um ástæðum varð Kanada
fyrir valinu, og þökkum við
guði fyrir það núna eins og
ásíandið er nú þar syðra. Ég
fékk strax vinnu við bygg-
ingarfyrirtæki og skömmu
síðar stofnaði ég og kunningi
minn sjálfstætt fyrirtæki. Við
byggjum mestmegnis stór
verzlunarhús, en einnig sjálf-
virk þvottahús og kemiskar
fatahreinsanir.**
„Og þið kunnið vel við ykk-
ur fyrir vestan?"
„Já, já,“ sagði frúin, „ég
veit náttúrulega ekki hvernig
er að vera húsmóðir á íslandi
núna, en heimilisstörfin eru
miklu léttari, matartilbúning-
ur auðveldari og þess háttar
í Vancouver.**
„Það hefur verið yndislegt
veður í Vancouver síðustu
tvo mánuðina,** sagði Snorri.
„Við höfum sundlaug í garð-
inum hjá okkur og við höfum
ekki þurft að hita hana upp
síðustu vikurnar.*
„En það er yndislegt að
koma heirn,* hélt Ásthildur
Það er skaftfellskur
svipur d þér, Laugi
„ÞAÐ er skaftfellskur svipur
á þér, Laugi,“ sagði einhver'
í stofimni.
„Það er sveitasvipurinn,**
sagði Laugi, „ég var að slá
túnið í gær og nú er ég kom-
inn til íslands.**
Við erum stödd á heimili
frú Sonju Helgason, Kársnes-
braut 41, og ræðum við vest-
ur-íslenzku hjónin, Ellu Magn
úsdóttur og Gunnlaug Thor-
stensen frá Point Roberts á
Vancouvertanga í Washing-
tonríki. Nokkrir ættingja
þeirra voru komnir í heim-
sókn og gæddu sér á stórum,
ferskum jarðarberjum, sem
tínd voru á tanganum í gær
og hjónin tóku með sér.
Laugi, eins og hann er
nefndur vestra, ságði að þetta
væri fyrsta ferðin þeirra til
íslands og þau myndu nota
tækifærið og skoða heim-
kynni ættfeðra þeirra á
gamla Fróni. Ella er ættuð frá
ísafirði í föðurætt og frá
Laxamýri í Þingeyjarsýslu í
móðurætt, en Laugi úr Skafta
fellssýslu og Vík í Mýrdal,
svo þau hjónin halda ekki
kyrru fyrir þær þrjár vikur,
sem þau staldra hér við.
Foreldrar Lauga fluttust til
Vesturheims árið 1887 og
hann er fæddur í Point Rob-
erts og hefur alið þar aldur
sinn allan. Þau hjónin eiga
eina tvíbura, pilt og stúlku;
sonurinn er yfirmaður laxa-
niðursuðu í Bellingham, sem
er ein stærsta í heimi, en
dóttir þeirra er gift dýra-
lækni og á fimm börn. Tengda
sonur þeirra tók að sér að sjá
um búið meðan
þetta ferðalag.
þau fóru í
Ella og Laugi Thorsteinsen
Á búgarði Thorstensen-
hjónanna eru 150 nautgripir,
allir svartir á lit af Aberdeen-
Angus kyni. Einnig hefur'
Laugi fengizt við að rækta
hafra og hey, sem hann selur.
Hann sagði að nú orðið væri
ekki knert á hrífu við heyskap
inn, allt væri unnið með vél-
um.
Þau sögðu, að á tanganum
byggju nú um 50 íslenzkar
fjölskyldur árið um kring, en
íslendingar sæktu eftir að
dvelja þar yfir sumarið og
ættu margir þeirra sumarhús
þar. Gizkuðu þau á að yfir
sumartímann væru ekki færri
en 5000 íslendingar þar. Þau
eiga sjálf stórt land og hafa
leigt og selt lóðir undir sum-
arhús. Sjórinn undan strönd-
og
að
inni væri krökur af sjólaxi
þætti það góð dægradvöl
veiða hann á stöng.
Ella og Laugi tala aðdáun-
arverða góða íslenzku, þegar
tekið er tillit til þess að þau
hafa aldrei dvalið á íslenzkri
grund. Þau voru bæði alin
upp á íslenzkum heimilum í
íslenzkum nýlendum og sagði
Laugi, að þegar hann hóf
skólagongu sína kunni hann
tæpast ensku.
Hjónin Davíð og Sesselja Eeggertsson ásamt Guðbjörgu,
Bugðulæk 5.
Nýbyggingarnar
athyglisverðar
systur Davíðs, í hópi skyldmenna
AÐ BUGÐULÆK 5 heimsótt-
um við Davíð Eggertsson,
konu hans Sesselju og systur
hans, Guðbjörgu Eggertsson.
Þau eru gestir á heimih Björns
Björnssonar, skrifstofumanns.
Þar var margt um manmnn,
eins og vænta mátti og höfðu
allir safnazt saman í stofunni
til að skoða myndir, sem
gestirnir höfðu komið með
vestan frá Vancouver. Meðal
þeirra, sem komnir voru til
að heiisa upp á þau, var séra
Garðar Þorsteinsson, sóknar-
prestur í Hafnarfirði, en hann
er bróðursonur Eggerts, föður
þeirra Davíðs og Guðbjargar,