Morgunblaðið - 24.08.1963, Blaðsíða 6

c
MORGUNBLAÐIÐ
Laugardagur 24. ágúst 1963
! m

Prestar ganga til kirkju. — Ljósm. Jónas Magnússon.
íivífevSiS':*:'
Aldarafmæli isafjarðarkirkju
100 ÁRA afmælis Ísafjarðar-I fram, og Iauk með því að sung- rún Pétursdóttir, var sérstak
kirkju var minnzt sunnudaginn
íl. þ. m. með hátíðamessu.
í»ar var mættur sr. Bjarni
Jónsson, vígslubiskup, sem full-
trúi biskups, en hann prédikaði,
ásamt sóknarprestinum, sr. Sig.
Kristjánssyni. Auk þeirra voru
viðstaddir athöfnina 8 sóknar-
prestar á Vestfjörðum, þeir: sr.
Grímur Grímsson, Sauðlauks-
dal, sr. Tómas Guðmundsson,
Patreksfirði, sr. Sigurpáll Óskars
son, Bíldudal, sr. Stefán Lárus-
son, Núpi, sr. Jóhannes Pálma-
son, Stað í Súgandafirði, sr. Þor
bergur Kristjánsson, Bolungar-
vík, sr. Baldur Vilhelmsson,
Vatnsfirði, og sr. Jón Ólafsson
fyrrv. prófastur í Holti í Önund-
arfirði, en sr. Grímur þjónaði
fyrir altari í upphafi messunnar,
en í messulok var fjölmenn
altarisganga' og þjónuðu þá fyrir
altari sr. Jóhannes og sóknar-
prestur ísfirðinga, sr. Sig. Krist-
jánsson, prófastur.
Hvert sæti 1 kirkjunni var
fullskipað og gjallarhornum
komið fyrir utan kirkjunnar.
Sunnukórinn annaðist söng
við athöfnina, undir stjórn organ
leikara kirkjunnar, Ragnars H.
Ragnars og fyrrv. organleikara
Jónasar Tómassonar, Guðlaugur
Jónasson söng einsöng í kirkj-
unni.
Minningartaflan um sr. Hálf-
dán Einarsson, prófast, sem
byggði kirkjuna, var afhjúpuð
við hátíðaguðsþjónustuna af
Kristínu Þórisdóttur, sem er af-
komandi sr. Hálfdáns í fimmta
lið. Á töflunni er svohljóðandi
áletrun: „Séra Hálfdán Einars-
son, prófastur, sóknarprestur á
ísafirði 1848 — 1865, lét reisa
þessa kirkju. Á eitt hundrað ára
afmæli hennar vottar ísafjarðar
söfnuður honum þökk og virð-
ingu sína.
Séra Sigurður Kristjánsson
minntist séra Hálfdáns Ein-
arssonar, prófasts á Eyri í Skut-
ulsfirði, sem byggði kirkjuna og
vígð var af honum 11. sunnu-
dag eftir trinitatis 1863. Var séra
Hálfdán sóknarprestur á ísa-
firði frá 1848—1865 og lét reisa
kirkjuna. Var afhjúpuð minning
artafla í kirkjunni um séra Hálf
dán, sem söfnuðurinn hefur sett
í þakklætis- og virðingarskyni
við sr. Hálfdán. Töfluna afhjúp-
aði einn yngsti afkomandi sr.
Hálfdáns, stúlka að nafni Kristín
Þórisdóttir á ísafirði.
Athöfnin fór hátíðlega og vel
inn var þjóðsöngurinn. Veður
var hið fegursta, og setti það
sinn svip á hátíðina.
Úm kvöldið var fjölmenn sam-
eiginleg kaffidrykkja, þar sem
eftirtaldir tóku til máls: sóknar-
presturinn, sr. Sig. Kristjánsson,
séra Bjarni Jónsson, vígslu-
biskup, er minntist meðal annars
ánægjulegar dvalar hér á ísa-
firði fyrir liðlega hálfri öld, þeg-
ar hann var hér skólastjóri og
kennari barnaskólans.
Vígslubiskup flutti kveðjur og
árnaðaróskir frá biskupi, herra
Sigurbirni Einarssyni. Sr. Bjarni
minntist þess, að hann hefði
komið til ísafjarðar fyrir tæp-
um 56 árum, en hann starfaði
þá við barnaskólann þar. Fyrstu
jólaguðsþjónustu sína hefði hann
haldið aðfangadag jóla fyrir nær
fellt 56 árum í ísafjarðarkirkju.
„Hér hefi ég átt ógleymanleg-
ar stundir, en sú kom stund, er
ég með sorg og söknuði kvaddi
ísafjörð“, sagði séra Bjarni.
Þá tóku til máls Gísli Krist-
jánsson, Finnbjörn Finnbjörns-
son, Jónas Tómasson og safnað-
arfulltrúinn, Elías J. Pálsson, —
en milli ræðuhaldanna skemmtu
menn sér með almennum söng
undir öruggri forystu Ragnars
H. Ragnars organleikara, en jafn-
framt söng frú Herdís Jónsdótt-
ir einsöng, og ungfrú Lára Ragn
arsdóttir lék einleik á píanó.
Fyrrverandi biskupsfrú, Guð-
lega boðið til hátiðahaldanna, og
var henni í kaffisamsætinu af-
hent bók með skrautrituðu
ávarpi frá söfnuðinum.
Við hátíðamessuna tilkynnti
frú Guðrún Pétursdóttir, að ís-
firðingar, búsettir syðra, hefðu
ákveðið að gefa kirkjunni út-
skorinn prédikunarstól, sem af-
hentur verður síðar. Við sama
tækifæri færði og vígslubiskup
kirkjunni fagra silfurkönnu frá
frú Agnesi Jóhannesdóttur
Tómasson, Reykjavík. Ennfrem-
ur hafa kirkjunni borizt í til-
efni af afmælinu eftirtaldar
gjafir: myndskreyttir gluggar i
kór, annar frá ónafngremdum
hjónum á ísafirði, til minnmgar
um Eðvarð Ásmundsson kaup-
mann ísafirði og konu hans Sig-
ríði Jónsdóttur og Pál Jónsson
bónda á Melgraseyri, síðar á
Laugabóli, og konu hans Ólöfu
Jónsdóttur, en hinn frá Kven-
félagi ísafjarðarkirkju, — sem
auk þess gaf: altarisklæði úr
rauðu nælonflaueli með gylltum
krossi, rautt flauel á hnébeð við
grátur, áklætt, — gestabók með
eikarspjöldum áletruð, — sam-
skotsbauk úr stáli og 20 sálma-
bækur.
Framh. á bls. 23.

Silvio Edoardo Daneo, ambassa
dor ítalíu á íslanxlL
Þjóðírnar þurfa að lœra
að þekkja hvor aðra
*
Rætt við ambassador Italíu
UM ÞESSAR mundir er staddur
hér á landi ambassador Italíu,
Silvio Edoardo Daneo, en hann
hefur aðsetur í Osló. Morgun-
blaðinu gafst í gær tækifæri til
að ræða við ambassadorinn um
komu hans hingað:
— Þetta er í annað skiptið, sem
ég kem til íslands. Ég var hér í
októbermánuði síðastliðnum, en
þá aflhenti ég forseta íslands trú-
naðarbréf mitt.
— Ferð mín núna er fyrst og
fremst til að endurnýja kunn-
ingsskap við menn hér og vegna
þess að aðalræðismaður okkar,
Kjartan Thors, lætur nú af störf-
um, því miður.
— Við starfinu tekur Thor R.
Thors og hef ég rætt við þá
báða varðandi ýmisleg málefni.
Þá hef ég rætt við ráðherrana
Guðmund 1 Guðmundsson,
Bjarna Benediktsson, Gylfa Þ.
Gíslason og borgarstjórann í
Reykjavík.
— Því miður verður dvöl mín
nú aðeins örfáir dagar. Ég er að
vonast til að geta skroppið til
Þingvalla til að líta hinn'sögu-
fræga þingstað. Mig langar til að
ferðast meira um landið, skoða
fiskiiðnaðinn og jafnvel renna
fyrir lax. Þetta verður þó að
bíða því ég verð að hraða mér
til Osló.
— Sambúð íslands og Ítalíu
er mjög góð og þar eru engin
vandamál á ferðinni. Viðskipti
landanna'-eru töluverð og við
hefðum hug á að auka þau
enn.
— Við kaupum mikið af fiski
héðan og seljum ýmsar vöruteg-
undir. Ég hef áhuga á, að efna
hér til ítalskrar'viku, bæði til að
kynna menningu okkar og ítalsk
ar útflutningsvörur. Engin á-
kvörðun hefur þó enn verið tek-
in um þetta.
— Fleiri og fleiri ftalir ferð-
ast nú orðið til landsins og ég
hef þá trú, að það geti enn stór-
aukizt. Gallinn er bara sá, að
ísland er ekki nógu vel þekkt
heima á ítalíu.
— Við vildum gjarnan fá t.d.
íslenzk listaverk til að sýna. Þið
eigið marga ágæta listamenn. í
stuttu máli við viljum gjarnan
að þjóðirnar læri að þekkja
hvor aðra betur.
— Mér virðist uppbygging á
íslandi og framtíðarmöguleikar
miklir. Þið eigið mikil náttúru-
auðæfi, aðallega á orkusviðinu.
—. Að lokum verð ég að geta
þess, að erlendur gestur verður
fyrir miklum áhrifum af íslandi,
enda mætir hann hér mikilli gest
risni og alúð.
^ Ósómi á Vogastapa
M. Á. Á. skrifar:
„Þegar ekið er frá Kefla
vík og Keflavíkurflugvelli og
komið er inn fyrir Njarðvík-
urnar, verður á vegi manns
hæð nokkur, sem heitir Voga-
stapi. Þótt ég sé fæddur og upp
alinn á þessum slóðum, þá verð
ég að segja, að frá náttúrunnar
hendi er þetta eitt óyndisleg-
asta svæði, sem ég hef séð hér
á landi og má illa við því, að
því sé enn spillt af mannavöld
um. Eg átti þarna leið um fynr
skömmu og undraðist óþrifnað
inn, því að pappír og alls konar
rusl þekur nokkur hundruð
metra svæði meðfram veginum
og frá bjargbrúninni og inn á
heiðina. Mér er sagt að hrein
lætisvöidin í Keflavík, Kefla-
víkurflugvelli, Ytri-Njarðvík
og Innri-Njarðvík aki sorpi
sínu og skarni þarna upp
á Vogastapa og steypti því
fyrir björg, en uppstreymið
við bergið feykir pappír og öllu
rusli af léttara tagi í fangið á
þrifnaðarmönnunum og inn yf
ir heiðina, eins og áður er lýst.
Þetta er ósómi, sem ekki má
eiga sér stað. Annað hvort
verður að gera lokað ræsi fyrir
ruslið niður í sjó, eða brenna
því, sem hægt er af því. Það
ælti ekki að vera ofraun þess
um fjórum byggðarlögum.
Eg ber hér ekki útlendinga
sérstaklega fyrir brjósti, þó að
þetta sé það fyrsta, sem þeir
reka augun í, þegar þeir koma
af Vellinum, heldur særir þetta
smekk og sómatilfinningu hvers
íslendings, sem leiðir þennan
ósóma augum.
M. Á. Á.“
♦ Örnefnaruglingur
„Sunnlendingur“ skrifar

mð
V' 79//
1/11 i i fH-h-1-]
->> Jityl '&M
langt mál um örnefnarugling á
seinni árum, bæði í blöðum og
útvarpi. Hér birtist glefsa úr
því:
„Þá er það ruglingurinn með
vegi, eins og leiðina yfir Kalda
dal, um Uxahryggi o. s. frv„
sem vonlaust virðist að leið-
rétta úr þessu, en óþarfi ætti
að vera að bæta nýrri vitleysu
við, eins og t.d. veginn „yfir
Lyngdalsheiði". Lyngdalsheiði
sést að vísu frá veginum.
Ríkisútvarpið (e.t.v. með
hjálp Vegagerðar ríkisins) bæt
ir enn á ruglinginn. Dögum
saman hafði útvarpið ekkert
annað nýtt í fréttum, en sand-
rok væri á veginum við Sand-
vatn. Þetta var endurtekið dag
eftir dag. Látum nú vera, hvað
þetta var ómerkilegt í sjálfu
sér, en hitt er verra, að hér
var áreiðanlega átt við Sand-
kluftavatn eða Sandklyftavatn.
— Sandvatn er hins vegar langt
frá öllum vegum, þótt í sama
landsfjórðungi megi teljast;
það er undir Botnssúlum fyrir
ofan Brynjudal.
Þá var marghamrað á því af
einhverri stúlku um verzlunar
mannaheígina (í Ríkisútvarp-
inu), að viðgerðabíll værl
staddur við „Hvalastaði" (með
greinilegum hv-framburði) í
Hvalíirði. Flestir munu senni-
lega hafa skilið, að þarna var
átt við Kalastaði, en því ekki
að líta á landabréfið, áður en
svona vitleysa er margtuggin i
útvarpið?“