Morgunblaðið - 08.12.1963, Blaðsíða 9

^ Sunnudagur *• ðes. 1963
M0*GUH*lA6tD
9
hMh
ffliii
IÉi
í/S&M'íSK-æ3ÍP
iT»|Ítel
í'j.fe !?/£$'&><'•' $!
wím
i.5?^v<r.v^í..->r'..í:r
Ipltif
l wé

gplpiMiiS
lltiMli
«1»
Frá London til Þýzkalands
með viðkomu á Islandi
til áð hitta „einn þrjózkasta víking, sem
ísland hefur átt“
EFTIR l>ví sem ég kem hér
oftar, þykir mér vænna um land
ið, sagði Edo Schneider þegar
hann var hér í vikunni. Hann
er búsettur í London, en starf-
ar sem sölustjóri á Bretlands-
eyjum og íslandi fyrir Volks-
wagen-verksmiðjurnar vestur
þýzku. Á þriðjudaginn ætlaði
hann að skreppa heim til Þýzka-
lands, og var þá ekkert sjálf-
sagðara en að koma við á ís-
landi i leiðinni.
Schneider kom hingað til
lands í fyrsta skipti þegar heild-
verzlunin Hekla flutti í nýju
húsakynnin við Laugaveg 170-
172. Hann kom svo aftur í sum-
ar, en þá aðallega til laxveiða.
Og svo kom hann núna, eig-
inlega eingöngu til að heilsa
wpp á kunningja og skoða gosið
i nýju eyjunni við Vestmanna-
eyjar. Honum finnst hann ein-
hvernveginn verða að sjá gos
á íslandi, sérstaklega þar sem
Volkswagennafnið er tengt nafn
inu á einu þékktasta eldfjalli
heims, Heklu.
Þegar fréttamaður Mbl. ræddi
við herra Schneider var hann á
förum héðan.
Einn þrjózkasti víkingurinn
Þótt veðrið hafi ekki verið
honum hagstætt, lék hann á als
oddi. Hann var nýkominn af
fundi hjá Sigfúsi Bjarnasyni for-
stjóra í Heklu, og sennilega hafa
þeir verið að gera hernaðaráætl-
anir fyrir næsta ár. Að minnsta
kosti var Schneider bjartsýnn.
— Sigfús er sérstakt fyrirbæri,
sagði hann. Ekkert land í heim-
inum fiytur hlutfallslega jafn
mikið inn af Volkswagen-bif-
reiðum og ísland, og við setjum
það á reikning Sigfúsar Bjarna-
sonar. Hann er einn þrjózkasti
víkingur, sem ísland hefur átt.
Gömlu víkingarnir ykkar höfðu
ekki ratsjár, áttavita eða sext-
anta. En þeir höfðu þrjózku sína,
og komust leiðar sinnar. Þeir
gerðu sínar ferðaáætlanir, og
stóðu við þær. Svona er Sigfús.
Hann ákvað að selja Volkswag-
en á íslandi og það hefur hann
*vo sannarlega gert.
3 bílar af fimm þúsund
f rauninni virðist íslenzki
markaðurinn ekki ýkja mikil-
vægur fyrir Volkswagen. Við
smíðum um fimm þúsund bíla á
dag og af þeim fara aðeins þrír
til íslands. En staðreyndin er
sú að íslenzki markaðurinn er
sérstakt fyrirbrigði, og í okkar
augum ekki síður mikilvægur
en t.d. sá bandaríski, þar sem
hlutfallstala innfluttra Volks-
wagenbifreiða er hvergi í heirn-
inum jafn há og hér.
— Sigfús vill ekki trúa því,
sagði Schneider, en hann á ótrú-
lega marga vini í verksmiðjun-
um okkar heima í Þýzkalandi, og
þeir eru hreyknir af honum.
Það sem fyrst og fremst hefur
tryggt markaðinn hér á íslandi
er framsýni umboðsins. Allur
aðbúnaður er nú orðinn svo
góður meíí stóru og rúmgóðu
Edo Sohneider
húsnæði og verkstæðisrými að
hann á eftir að tryggja viðskipt-
in í framtíðinni. Það hefur heyrzt
að Sigfús hafi lagt út á hálan
ís er hann hóf smíði þessa stór-
hýsis, sem er nú miðstöð um-
boðsins. En ég er á öðru máli.
Ég er sannfærður um að það
var fjárfesting, sem borgar sig.
Væntanlegir kaupendur sjá að
hér er ekki byggt til einnar næt-
ur. Þeir fá sér Volkswagen. Og
eftir að hafa kynnzt þjónust-
unni hjá umboðinu, hugsa þeir
sig ekki tvisvar um þegar þeir
kaupa sér bíl.
— Annars er alls ekki aðal-
atriðið hjá okkur að selja sem
flesta bíla, sagði Edo Schneider.
Það má selja alla bíla. En að-
alatriðið er að sá, sem einu
sinni kaupir Volkswagen, kaupi
sömu tegund aftur næst. Til
þess þarf að vanda alla þjón-
ustu. Ég hef kynnt mér vara-
hiutaþjónustu umboðsins hér, og
hún er góð. Svo góð að ég tel
ekki að önnur umboð séu sam-
keppnisfær. Hinsvegar hefur ver
ið erfitt að fá nægilega marga
bifvélavirkja til að sinna eftir-
spurninni á verkstæðinu. ís-
lenzku viðgerðarmennirnir eru
jög góðir, en þetta er fámenn
stétt. Þessvegna hefur fengizt
leyfi til að fá hingað sex við-
gerðarmenn frá verksmiðjunum
í Þýzkalandi, og eru þeir teknir
til starfa á verkstæðinu. Von-
um við að þetta bæti enn þjón-
ustuna. Hvað varahlutaverð
snertir þá vil ég ekki vera með
neinn áróður, en skora á bif-
reiðaeigendur að kynna sér mis-
muninn.
Of margar tegundir
Þegar Schneider var hér í sum
ar höfðu þegar selzt 973 bifreið-
ar af árgerðinni 1963, sem þá
var uppseld. Var þá verið að
bíða eftir að árgerð 1964 kæmi á
markaðinn. Segir Schneider að
þótt salan í fyrra hafi gengið
framúrskarandi vel, hafi hún
enn aukizt í ár, og sé nú meiri
er, nokkru sinni áður. Hann álít-
ur að bráðlega komi að því að
bifreiðainnflutningur til íslands
taki miklum breytingum.
— Hér eru allt of margar bif-
reiðategundir, segir hann. Þetta
hefur óþarfa kostr.að í för með
sér, og umboðin geta ekki legið
með varahlutabirgðir fyrir örfá-
ar bifreiðir. Ég er sannfærður
um að innan skamms eigi þetta
eftir að breytast. Tegundunum
fækkar og þjónustan batnar að
sama skapi. Tel ég að þetta sé
þegar farið að koma fram. í
ferðum mínum um bæinn hef
ég séð hundruð nýrra bifreiða,
sem kamið hefur verið fyrir til
geymslu á afskekktum stöðum
vegna þess að þær seljast ekki.
Það hlýtur að skapa mikla erf-
iðieika hér að liggja með tugi
milljóna króna í óseldum bíl-
um.
Aluminíum er framtíðin
— En talandi um peninga,
segir Schneider. Ef ég ætti fé
á lausu, vildi ég leggja það í
aluminíum-verksmiðju á fslandi.
Ég er alveg hissa á því að þið
skulið ekki vera löngu byrjaðir
á aluminíum-framleiðslu. Þið
hafið hráefnið, og þið hafið ork-
una. Stál er að verða úrelt. Það
eru léttu málmarnir og málm-
blöndurnar, sem taka við. Og
óvíða eru skilyrði til alúminí-
umvinnslu betri en hér. Þið
byggið allt ykkar líf og tilveru
á fiski, sem alltaf getur brugð-
izt, eins og ég bezt veit sjálfur.
Ég kom hingað nefnilega til lax-
veiða í sumar. Áður hafði ég far
ið á veiðar og fengið 12 laxa á
stuttum tíma, en í sumar fékk ég
aðeins þrjá. Svona eru fiskveið-
arnar ótryggar. En það eru eng-
in vertíðarskipti í alúminíum-
vinnslunni, og engin frátök vegna
veðurs. Og eftirspurnin er ör-
ugg. Alúminiumvinnslan hér
gæti gert ísland að stórveldi við-
skiptalega séð.
•
Þegar þetta er ritað er Edo
Schneider kominn heim til
Þýzkalands. En hann kemur aft-
ur í heimsókn í sumar. Ætlar
hann þá að skreppa með vini
sínum Sigfúsi í Víðidalsá og
þurrka þar upp allan lax. Hann
vill enn ekki viðurkenna með
sjálfum sér að fiskveiðar eru ó-
tryggar, og trúir því statt og
stöðugt að hann eigi einu flug-
una, sem laxinn fyrir norðan
kærir sig um.
Tökum að okkur
allskonar prentun
Hagppentp
Bergþórugötu 3 — Síml íjsso
PlANÓFLCTNINGAR
ÞUNGAFLCTNINGAR
Hilmar Bjarnason
Sími 24674
IML SEM FVRR
JÓLAFÖTIN FRÁ OKKIJR
Glœsilegra úrval en nokkru sinni fyrr
ATHUGIÐ!
Itý sending af hinum afar
* •# A A
KR-húsgögn,
Vesturgötu 27 sími 16680