Morgunblaðið - 15.05.1964, Blaðsíða 3

Föstudagur 15. maí 1964
MORCUNBLAÐIÐ
3
niiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
&
S — HVAÐ vill þessi Fordson-
S beygla vera að þenja sig, lítill
= og vesaldarlegur, gluggalaus á
S hliðunum og með benzíngjöf-
= ina milli kúplingar og bremsu,
g sagði gamall og virðulegur
S Packard Clipper þar sem hann
H stóð í bílaþvögunni í reit
= hina framliðnu bíla höfuðborg
= arinnar austan við Elliðavog.
— Eins og þú getir státað
= af 150 á Hafnarfjarðarvegin-
= um eða hálftíma á Þingvöll,
= bætti Packardinn við.
i Framliðnir bílar fá málið
— O, það er nú ekki allt
fengið með því að vera Stór og
þungur, sagði Fordsoninn þá.
— Ætli hefði ekki farið um
fjaðrirnar þínar og bumban
kannski hruflast ef þú hefðir
farið á þremur tímum frá Ak-
ureyri og í Bifröst, eins og ég
gerði einu sinni. Þá var nú
glatt á hjalla aftur í hjá mér,
sætar stelpur og sniðugir
strákar, sem voru að fara að
skemmta sér um verzlunar-
mannahelgina. Ég var þá í
þjónustu heildsölufyrirtækis í
bænum. Ég sá líka skemmli-
legar helgar, sérstaklega þegar
sölumaðurinn hjá fyrirtækinu
var í trúlofunarstandinu.
— Þá hefðirðu átt að sjá
þegar sonur útgerðarmanns-
ins, sem átti mig, var að trú-
lofast. Farið á Þingvöll á met-
tíma, kampavín drukkið á
Lögbergi og öll hersingin í Val
höll á eftir. Eða þegar strák-
urinn fékk mig lánaðan hjá
pabba sínum á kvöldin og sú
ljóshærða hallaði sér hlæjandi
upp að honum. Þá lét ég nú
hjólin snúast, drengur minn.
— En hvernig fékkstu beygl
una á frambrettið, spurði
rennilegur Studebaker, blár að
lit, af þeirri gerðinni, sem
ómögulegt er að sjá hyað er
aftur og hvað fram.
— Hum-, ja það var smá-
geim og brúarstöpull heldur
nærri. En það reddaðist, eins
og strákarnir sögðu. Skammi
mig, ef ég skrökva, eins og
þeir hefðu látið mig segja þeir
Jónas Hallgrímsson og H. C.
Andersen.
— Hvað ætli þið getið gum-
að af gamalli frægð, sagði nú
móbrúnn Armstrong Syddley,
sem stóð þarna hjólvana með
tautopp. — Þið hefðuð átt að
lifa þá lúxusdaga þegar ég
þaut hér um vegina með
blúndubuxur í sætum og topp-
inn opinn og stúlkurnar héldu
hljóðardi um barðastóra hatt-
ana í rokinu, sem myndaðist
við bílinn er ég þaut áfram í
sumarblíðunni. Þá voruð þið
bara kolsvart járngrýti í iðr-
um jarðar.
— Voruð þið eitthvað að
tala um ferðalög, sagði gamla
fjallaguddan, sem stóð virðu-
leg álengdar, að flestu leyti
af sér gengin, þegar frá eru
taldir ófúnir fætur. — Aldrei
hafið þið skoðað hálendi fs-
lands á sólbjörtum sumar-
morgni, eða rótazt gegnum
klofháa skafla í stórhríðum
vetrarins. Hafið þið klöngrazt
yfir óbyggðir með söngglaða
Ferðafélagsmenn? Eða hafið
þið ferðazt með þunga farma
af spikefitri bleikju úr fjall- g
vötnunum?
— Hver minntist á sport- §=
veiðar? spurði bláleitur Cad- S
illac. — Eigandi minn var stór- S
kall í SÍS. Ég fór hvað eftir s
annað í stórkostlegar veiði- =
ferðir. Og það voru engar s
vatnabröndur, sem komu i 3
mitt virðulega skott. Það var E
klára lax. Stundum voru út- p
lendingar með og þá heyrði ég E
blessað móðurmálið mitt, p
amerískuna. Það var eitthvað =
til að tala um, piltakindur. =
— Voruð þér eitthvað að s
segja, herra minn. Ég vil E
benda yður á að ég er elztur 1
hérna á þessu þingi, frá þeim ~E
dögum er menn sögðu þér við =
heldri menn. Ég heiti Chevro- s
let og er frá 1930. Þá var =
kreppa á íslandi og þá voru 1
menn kurteisir og fátækir. s
Nei, mínir virðulegu herrar. ||
Félagar mínir á vegunum voru j§
glófextir gæðingar og gamal- s
reyndir áburðarhestar. Ég get M
enn í dag tekið ofan þegar ég E
sé hestana fara um hér fyrir s
ofan. Þér eigið að bera virð- s
íngu fyrir því gamla, herra J
Cadillac, þótt tréhús mitt sé §{
aðeins bronsað, en stálfeldur M
yðar prýddur krómi og kádil- s
jákaskrauti. =
Við fylgdumst ekki lengur £
með samtali þessara öldunga í p
hinum vígða reit framliðinna E
bifreiða. Sjálfsagt hafa þeir §É
kraninn og flutningabílarnir W.
tekið til máls, en hamingjunm S
sé lof að þeir kunna ekki að =
segja frá öllu sem þeir hafa S
reynt á langri ævi. Hætt er =
við að þá myndi hrikta í göml- =
um dómabókum og skrjáfa í p
ýmsum hjúskaparvottorðum. =
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii!iMiiiiiiiiiiiiiiiiii|!iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiu iiiiiiiiíiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimmiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniim
Mikil sala á notuðum bílum
Fólk hefur mikið fé milli
handa, þ. á. m. vertíðarmenn,
segja bílasalarnir
MTKIL sala er nú á notuðum bíl-
um. Kemur bilasölum saman um
að nú sé mikið góðæri. Fólk virð
ist hafa mikið fé milli handa,
þ.á.m. vertíðarfólk, sem er um
þær mundir að koma í bæinn.
Það er því mikið lif í bilavið-
skiptum. Litlu Vestur-Evrópu-
bílarnir seljast jafnharðan og
yfirleitt bílar, sem ekki eru eldri
en 1955 model, en talsverðar af-
skriftir eru af þeim. Einn bíla-
salinn, sem hefur til sölu nýja
ódýra Trabant bíla, segir að
þeir dragi sennilega nokkuð úr
sölu elztu bílanna, sem séu í
svipuðu verði, enda renna Tra-
bant bílarnir út hjá honum.
\ Mbl. hefur rætt máJið við 3
bílasala, og kemur þeim saman
um þetta:
Sala notaðra bíla fer
alltaf vaxandi
Guðmundur J. Guðmundsson,
sem rekur Bílasölu Guðmundar
á Bergþó.rugötu, sagði að bíla-
sala gengi vel um þessar mund-
ir. Nú bæri mikið á sjómönn-
um, sem virtust hafa góðar tekj
ur. Annars hefði bílasalan verið
góð í allan vetur, bæði væri
kaupgeta mikil og svo hefðu
vegir verið svo góðir allan vet-
urinn, að menn hefðu komizt
ferða sinna og því verið meira
um fólk utan af landi hjá bíla-
sölunum. Sala á notuðum bilum
virðist alltaf vera að aukast, þó
nú sé auðvelt að fá nýja bíla,
að sögn Guðmundar, því alltaf
er urmull af mönnum sem fær
peninga í hendur, sem duga
fyrir notuðum bíl, þó þeir nægi
kannski ekki fyrir nýjum. Svo
er annar stór hópur, unga fólk-
ið sem er að taka bíjpróf og
byrjar með notaða bíla. — Og
þó maður láni kannski upp í
helming í bílunum, kemur varla
fyrir að þeir ekki standi við
greiðslu, segir Guðmundur.
Guðmundur segir að sér finn-
ist verð á notuðum bílum enn
nokkuð hátt. Það séu helzt eldri
bílarnir sem farnir séu að falla
í verði, þ.e.a.s. þeir sem eldri
eru en 1954 model. Annars seg-
ir hann að eftirspurnin sé mest
eftir Volkswagen, Opelum,
Taunusum og Moskwitch-bilum,
þ.e.a.s. 1959 modelinu og nýrri,
því þeir hafa stei'kari vél. —
Okkur vantar alltaf litla nýlega
bíla og þeir fara jafnóðum, seg-
ir hann.
Minna framboð en eftirspurn
Björgúlfur Sigurðsson í Bíila-
9Ölunni í Borgartúni sagði okk-
ur að mikil sala væri á notuð-
um bílum núna, enda er þetta
aðaltíminn í bílaviðskiptum. Bíl
unum fjölgar alltaf og sala á
notuðum hefur aldrei verið
meiri. Þetta hefur verið ser-
stakt góðæri, og bílasalarnir
verða varir við að vertíðarpen-
ingarnir eru að koma og lífga
upp viðskiptin. Mest er eftir-
spurnin eftir Vestur-Evrópubíl-
um hjá Björgólfi.
Annars er minna framboð en
eftirspurri af notuðum bílum,
því verðfallið á þeim er það
mikið. Menn hafa mismunandi
aðstöðu til að kaupa bíl nýjan
úr kassanum og það getur verið
eins skynsamlegt að kaupa bíl
eftir árið í góðra manna hönd-
um og njóta afskriftarinnar, sem
er um 20—30 þúsund., 9egir Guð
mundur. Minni afskrift þýðir
ekki að bjóða upp á, því ann-
Framh. á bls. 27
STAKSIEIKAIC
Eflinif *
trygginganna
ALÞÝÐUBLAÐIÐ birtir i gær
forystugrein um ræðu félags-
málaráðherra í eldhúsdagsum-
ræðunum, þar sem hann ræddi
ir.eðal annars hina miklu aukn-
ingu almannatrygginga, sem átt “*■
hefur sér stað frá því núverandi
ríkisstjórn tók við völdum.
í forystugrein Alþýðublaðsins
er m. a. komizt að orði á þessa
leið:
„í árslok 1958 námu heildar-
greiðslur almannatrygginga-
kerfisins 243 miilj. kr„ en þær
verða á þessu ári samtals kr.
1045 millj., sagði Emil eða rúnv
lega fjórum sinnum hærri. Á
þeim tíma, sem þessi mikla aukn-
ing hefði átt sér stað hefði vísi-
tala framfærslukostnaðar hækk-
að um 61% en greiðslur trygg-
ingakerfisins um 329%.
í ræðu sinni nefndi félagsiróla
ráðherra ýmis dæmi um aukn-
inguna. Ellilífeyrir hjóna á öðru
verðlagssvæði var 10.300.00 kr.
1958, en er nú 43,400,00 kr. Ein-
stæð móðir með tvö börn fékk
árið 1958 kr. 8,700,00 á öðru
verðlagssvæði hefði hún fengið
kr. , 11,600,00. Nú fær hún
40.300,00 kr. í þessum málum
hefði átt sér stað gerbreyting til
hins betra....“
Hr ftapostular þykjast
boða frelsi
Framsóknarflokkurinn hefur
eins og öllum landslýð er kunn-
ugt ávallt verið helzti boðberl
hafta og banna í þjóðfélaginu.
Innflutningshöft og fjárfestingar
hömlur hafa verið ær og kýr
Framsóknarmanna.
En nú bregður svo við að
Framsóknarmenn þykjast vfra
orðnir miklir frelsisunnendnt.
Ásaka þeir jafnvel Viðreisnar-
stjórnina fyrir haftapólitík!
Framsóknarn'onn fara hér
eins og fyrri daginn. með stað-
lausa stafi. Viðreisnarstjórnin C“
hefur haft forystu um viðskipta-
og framkvæmdafrelsi. Af því
hefur leitt stórbætt ástand í við-
skipta- og verzlunarmálum þjóð-
arinnar. Innflutningur til lands-
ins má nú heita frjáls og vöru-
úrval er meira og fjölbreyttara
en oftast áður. Framkvæmda-
frelsi ríkir einnig í landinu.
Menn þurfa nú ekki að sækja
innflutningsleyfi fyrir sláttuvél
eins og oft hefur áður tiðkazt,
ekki sízt þegar Fran'.ióknarmenn
hafa farið með völd. 1 vitund
þjóðarinnar er Framsóknarflokk-
urinn í senn haftaflokkur ©g
skattkúgunarflokkur. Eysteinn
Jónsson, núverandi formaður
Framsóknarflokksins, hefur allt-
af átt þá hugsjón æðsta að
hariíka skattana. Viðreisnar-
stjórnin hefur hins vegar stór-
lækkað skatta . á öllum almenn-
ingi, létt af tollum og tryggt
verzlunarfrelsi.
Áframhaldandi
móðuharðindavæl
Menn minnast þess að Fram-
sóknarþingmaðurinn hafði Iítinn
sóma af þvi, þegar hann líkti
stjórnarstefnunni við það að ver-
ið væri að framkvæma „móðu-
harðindi af mannavöldum.* Ekki
hafa Framsóknarmenn heldur
haft mikinn sóma af því að halda
því fram að jarðir væru verð-
lausar og engir vildu stunda bú- V-
skap o.s.frv. Þeir sem í Tímann
rita virðast þó lítið læra af
reynslunni og í gær segja þeir
um stjórnarstefnuna eftirfarandi:
„Þetta er gamalkunnug íhalds
stefna senm orðuð var fyrir 2000
árum austan við Miðjarðarhaf á
þá lund, að tekið væri lamb fá-
tæka mannsins og matreitt í
veizlu handa auðir.innum.1*
Þetta var sem sagt Timaspekio
í gær.